Aha ben. Çalan telefonu açtığım nadirdir aklımın bir kenarında hep durur ama unutmam, sonra dönerim. (Annem babam erkek kardeşim eşim dışında herkes için bu böyle) canımın konuşmak istemesi gerekiyor yoksa hiçbir güç bana açtıramaz o telefonu. O yüzden whatsapp bile kullanmam ben. Görüldü diye birşey çıkarmışlar kapatınca neden kapasın görüldü yazıp cevap vermeyince oo bi tripler birşeyler. Ben kaynanayı da alıştırdım iki yıldır evliyiz. Ayda bir, hasta olunca falan ararım. Geçen gün markette ürünleri banttan geçirip ödediğimiz kısma geldik. Deli kuyruk var. Bir hanım ablanın telefonu çaldı şura kendisinde. Çantasından cüzdanı bulmaya çalışıyor. Daha parayı bulacakta verecekte. Açtı telefonu efendim şekeriiim diye. Bir yandan da cüzdan arıyor. Benim o telefonu açmak mevzu bahis bile olmazdı, şok oluyorum böyle insanlara.
Neyse sonuç olarak bu övünç meselesi değil ama böyleyiz. Böyleydim muhtemelen böyle olacağım. Telefon kullanıyorum diye 7/24 ulaşılabilir olmak zorunda değilim.
