- 19 Şubat 2015
- 3.494
- 2.755
- 133
- 36
- Konu Sahibi bigunmutlaka
-
- #1
Ben 2 cocuk annesiyim iyi bi esim ama iyi bir anne degilim yanlislarimi eksiklerimi biliyorum ama olmuyor duzeltemiyorum cocuklarimi cok seviyorum ama annelik duygusuna adapte olamadim 6 sene oldu iki kizim var biri 6 yasinda digeri 1 yasinda
Onlari seviyorum vakit geciriyoruz egleniyoruz ama bende bi sinir bi bikkinlik bi tahammulsuzluk en onemliside usengeclik var suan bunaldin deseniz degil 6 senedir bu ruh hali gecmedi anne olmayi kaldiramadim mi ne oldu bilemedim mesela gunluk yasamimdan ornek
En buyuk sorunumuz cocuklarimi besleyemiyorum 6 yasindaki kizim yaptigim sebze yemeklerini corbalari baligi yani hic biseyi sevmiyo yerken gozunden yaslar geliyo sekilden sekle giriyo e boyle olunca her sofrada cileden cikiyorum bagirip kavgaya donuyo butun tadimiz kaciyo bende biraktim koyuyorum onune yemiyo sen bilirsin diyorum bu sefer aclik grevine giriyo ne gonlunu yapmak ne ugrasmak icimden gelmiyo o kadar mizmiz ve herseyi sorun ediyo ki insan hic dogurdugu cocuga tahammul edemez mi ben edemiyorum tek sorun yemek yememesi degil onu gectim yuruyuse cikariz iki adim atmadan eve gitmek istiyorum yoruldum der baslar aglamaya bayramlik almaya gidiyoruz yok karni agrir yalandan yok aldiklarimi begenmez kendin sec derim gider bebek seylerine bakar yani surekli sorun surekli mutsuz inanin pedegog filan hakgetire goturdum ilgilendim elimden geldigince sorunu ne diye dinlemeye konusmaya calistim yok yani sadece kapris..okulada ilgisiz gitmek bile istemiyor mesela sayi saymayi yazmayi biliyo hadi say diyorum bi elindeki parmaklarini 6 sayiyo 10 kere yapiyorz ama hic biseye dikkatini vermiyo hi zorlamiyorum da yani deli olcam bende yetersiz bi anneyim tamam sabirsizim ama oda cok zorluyo beni..
1 yasindakine gelince ondan sikayetim yok o mukemmel bi bebek onunda annesi bes para etmez yani ben
Cocuk suan 15 aylik oldu hala sadece anne sutuyle duruyo niye cunku annesi usengec saatlerce ugtsmiyo dayiyo memeyi corbaydi sebzeydi iki kasik veriyorum cocuk cok ugrassam yiyecek ama o tukurup reddedince hic sabirla ugrasmayip kaldiriyorum veriyorum memeyi tabi o kolayima geliyoya..yaaa bende kiziyorum kendime ama icimden hic bisey gelmiyo yemek yaparken kendi evimde mutfaga girerken bile ecel terleri dokuyorum is guc hersey gozume buyuyo alisamadim annelik sorumluluguna haaa sunuda ekleyim b kadar usengec bikkin olan ben esime karsi bambaska biri oluyorum sanki benim bebegim o ! O gelceginde hazirlanirim gelir gozunun icine bakarim hemen cocuklar uyusun birliktd takilalim diye uyku saatlerini ona gore ayarlarim yani esimle basbasayken mutlu sevecen hayatindan memun biriyim ama sabahtan aksama kadar cocuklarlayken kahvalti etmek disari cikmak ne biliyim hic bisey icimden gelmiyor hersey ustume geliyor gergin sinirli varayoga kizan bi kadin oluyorum
Cocuklarim canim cigerim ama annelik agir geliyo ben daha esimle biz olmaya doyamamisken erken anne olmakta bu sacma dusuncelerde etkili her gun bugun baska olucak diye kendimd soz veriyorum kalkip kahvalti hazirlicam kizlarimla oturcam diyorum ama hergun bi olu topragi ustumde hazirlasamda buyuk kizim oturmuyo sofraya kucuk zaten herseyi birbirine katiyor benim gucum yok yaa bagirmak kizmak istemiyorum yildim artik
Simdi baslamayin agir elestirilere yok ikinciyi niye yaptin falan filan yapici tavsiye verici yorumlar icin yazdim kimse cemkirip egosunu tatmin etsin diye degil herkesin illaki eksik oldugu yonleri vardir empati kurmaya calisarak yorumlarinizi bekliyorum tesekkurler herkese
Onlari seviyorum vakit geciriyoruz egleniyoruz ama bende bi sinir bi bikkinlik bi tahammulsuzluk en onemliside usengeclik var suan bunaldin deseniz degil 6 senedir bu ruh hali gecmedi anne olmayi kaldiramadim mi ne oldu bilemedim mesela gunluk yasamimdan ornek
En buyuk sorunumuz cocuklarimi besleyemiyorum 6 yasindaki kizim yaptigim sebze yemeklerini corbalari baligi yani hic biseyi sevmiyo yerken gozunden yaslar geliyo sekilden sekle giriyo e boyle olunca her sofrada cileden cikiyorum bagirip kavgaya donuyo butun tadimiz kaciyo bende biraktim koyuyorum onune yemiyo sen bilirsin diyorum bu sefer aclik grevine giriyo ne gonlunu yapmak ne ugrasmak icimden gelmiyo o kadar mizmiz ve herseyi sorun ediyo ki insan hic dogurdugu cocuga tahammul edemez mi ben edemiyorum tek sorun yemek yememesi degil onu gectim yuruyuse cikariz iki adim atmadan eve gitmek istiyorum yoruldum der baslar aglamaya bayramlik almaya gidiyoruz yok karni agrir yalandan yok aldiklarimi begenmez kendin sec derim gider bebek seylerine bakar yani surekli sorun surekli mutsuz inanin pedegog filan hakgetire goturdum ilgilendim elimden geldigince sorunu ne diye dinlemeye konusmaya calistim yok yani sadece kapris..okulada ilgisiz gitmek bile istemiyor mesela sayi saymayi yazmayi biliyo hadi say diyorum bi elindeki parmaklarini 6 sayiyo 10 kere yapiyorz ama hic biseye dikkatini vermiyo hi zorlamiyorum da yani deli olcam bende yetersiz bi anneyim tamam sabirsizim ama oda cok zorluyo beni..
1 yasindakine gelince ondan sikayetim yok o mukemmel bi bebek onunda annesi bes para etmez yani ben
Cocuk suan 15 aylik oldu hala sadece anne sutuyle duruyo niye cunku annesi usengec saatlerce ugtsmiyo dayiyo memeyi corbaydi sebzeydi iki kasik veriyorum cocuk cok ugrassam yiyecek ama o tukurup reddedince hic sabirla ugrasmayip kaldiriyorum veriyorum memeyi tabi o kolayima geliyoya..yaaa bende kiziyorum kendime ama icimden hic bisey gelmiyo yemek yaparken kendi evimde mutfaga girerken bile ecel terleri dokuyorum is guc hersey gozume buyuyo alisamadim annelik sorumluluguna haaa sunuda ekleyim b kadar usengec bikkin olan ben esime karsi bambaska biri oluyorum sanki benim bebegim o ! O gelceginde hazirlanirim gelir gozunun icine bakarim hemen cocuklar uyusun birliktd takilalim diye uyku saatlerini ona gore ayarlarim yani esimle basbasayken mutlu sevecen hayatindan memun biriyim ama sabahtan aksama kadar cocuklarlayken kahvalti etmek disari cikmak ne biliyim hic bisey icimden gelmiyor hersey ustume geliyor gergin sinirli varayoga kizan bi kadin oluyorum
Cocuklarim canim cigerim ama annelik agir geliyo ben daha esimle biz olmaya doyamamisken erken anne olmakta bu sacma dusuncelerde etkili her gun bugun baska olucak diye kendimd soz veriyorum kalkip kahvalti hazirlicam kizlarimla oturcam diyorum ama hergun bi olu topragi ustumde hazirlasamda buyuk kizim oturmuyo sofraya kucuk zaten herseyi birbirine katiyor benim gucum yok yaa bagirmak kizmak istemiyorum yildim artik
Simdi baslamayin agir elestirilere yok ikinciyi niye yaptin falan filan yapici tavsiye verici yorumlar icin yazdim kimse cemkirip egosunu tatmin etsin diye degil herkesin illaki eksik oldugu yonleri vardir empati kurmaya calisarak yorumlarinizi bekliyorum tesekkurler herkese