- 19 Mayıs 2011
- 937
- 608
- 333
- Konu Sahibi bigunmutlaka
-
- #21
Basliga dikkat ettiysen bende bu acidan vicdan azabi duyuyorum anneligimi sorguladigimi adapte olamadigimi destek almam gerektigini yazdim depresyondayim bunalimdayim demiyorum cocuklar konusunda boyleyim diyorum yani ayni seyleri soyluyoruz sadece ben cozum ariyorum elimde olarak kendi canin kanin cocugunu kirmak uzmek ihmal etmek istemez kimse degil mi ama elestirmek yapici olmaktan daha kolay ben kiymetlerini biliyorum varliklarina sukur de ediyorumEşiniz için vakit ayırdığınızı yazana kadar anlayışla karşılamıştım. Hatta 1,5 yaşına gelmiş bebeği sadece amme sütüyle beslemenizi bile.... İsterseniz kırılın yinede yazacağım. Eşine seve seve vakit ayırıp evlatlarını ihmal eden birinin anneliğini herkes sorgular. Depresyondadır diyorum yok oda olmuyor. Eşi özle süslen bekle iş evlatlara gelince bunalımdayım. Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın inşallah kıymetlerini tez zamanda anlarsınız umarım
Yemekleri farklı şekillere getirseniz mesela kızınız köfte yiyorsa balıktan köfteler yapsanız yada yemek hazırlarken lavabonun önüne bir sandalye koysanız kızınız sebzeleri yıkarken sizde doğrasanız belki çok hoşuna gider ve kendi hazırladığı şeyden yemek isteyebilir.Çocuklarınızı çok seven ve düşünen bir annesiniz sadece eşinizle yeteri kadar vakit geçiremeden yani evliliğe doyamadan bebek sahibi olmuşsunuz.Olsun bu hiç bir şeye engel değilki aksine küçük kıznızda biraz büyüdüğünde herşeyden dahada keyif almaya başlayacaksınız ben buna eminim.Annelik size ağır gelmiyor sadece biraz bunalmışsınız hepsi bu.Kızınızla birlikte saçlarınızı yapsanız ojeler sürseniz kendisini özel hissetmesini sağladığınızda eminimki size daha çok yardımcı olucaktır.Ne mutlularki sizin gibi bilinçli bir anneye sahipler.Ben 2 cocuk annesiyim iyi bi esim ama iyi bir anne degilim yanlislarimi eksiklerimi biliyorum ama olmuyor duzeltemiyorum cocuklarimi cok seviyorum ama annelik duygusuna adapte olamadim 6 sene oldu iki kizim var biri 6 yasinda digeri 1 yasinda
Onlari seviyorum vakit geciriyoruz egleniyoruz ama bende bi sinir bi bikkinlik bi tahammulsuzluk en onemliside usengeclik var suan bunaldin deseniz degil 6 senedir bu ruh hali gecmedi anne olmayi kaldiramadim mi ne oldu bilemedim mesela gunluk yasamimdan ornek
En buyuk sorunumuz cocuklarimi besleyemiyorum 6 yasindaki kizim yaptigim sebze yemeklerini corbalari baligi yani hic biseyi sevmiyo yerken gozunden yaslar geliyo sekilden sekle giriyo e boyle olunca her sofrada cileden cikiyorum bagirip kavgaya donuyo butun tadimiz kaciyo bende biraktim koyuyorum onune yemiyo sen bilirsin diyorum bu sefer aclik grevine giriyo ne gonlunu yapmak ne ugrasmak icimden gelmiyo o kadar mizmiz ve herseyi sorun ediyo ki insan hic dogurdugu cocuga tahammul edemez mi ben edemiyorum tek sorun yemek yememesi degil onu gectim yuruyuse cikariz iki adim atmadan eve gitmek istiyorum yoruldum der baslar aglamaya bayramlik almaya gidiyoruz yok karni agrir yalandan yok aldiklarimi begenmez kendin sec derim gider bebek seylerine bakar yani surekli sorun surekli mutsuz inanin pedegog filan hakgetire goturdum ilgilendim elimden geldigince sorunu ne diye dinlemeye konusmaya calistim yok yani sadece kapris..okulada ilgisiz gitmek bile istemiyor mesela sayi saymayi yazmayi biliyo hadi say diyorum bi elindeki parmaklarini 6 sayiyo 10 kere yapiyorz ama hic biseye dikkatini vermiyo hi zorlamiyorum da yani deli olcam bende yetersiz bi anneyim tamam sabirsizim ama oda cok zorluyo beni..
1 yasindakine gelince ondan sikayetim yok o mukemmel bi bebek onunda annesi bes para etmez yani ben
Cocuk suan 15 aylik oldu hala sadece anne sutuyle duruyo niye cunku annesi usengec saatlerce ugtsmiyo dayiyo memeyi corbaydi sebzeydi iki kasik veriyorum cocuk cok ugrassam yiyecek ama o tukurup reddedince hic sabirla ugrasmayip kaldiriyorum veriyorum memeyi tabi o kolayima geliyoya..yaaa bende kiziyorum kendime ama icimden hic bisey gelmiyo yemek yaparken kendi evimde mutfaga girerken bile ecel terleri dokuyorum is guc hersey gozume buyuyo alisamadim annelik sorumluluguna haaa sunuda ekleyim b kadar usengec bikkin olan ben esime karsi bambaska biri oluyorum sanki benim bebegim o ! O gelceginde hazirlanirim gelir gozunun icine bakarim hemen cocuklar uyusun birliktd takilalim diye uyku saatlerini ona gore ayarlarim yani esimle basbasayken mutlu sevecen hayatindan memun biriyim ama sabahtan aksama kadar cocuklarlayken kahvalti etmek disari cikmak ne biliyim hic bisey icimden gelmiyor hersey ustume geliyor gergin sinirli varayoga kizan bi kadin oluyorum
Cocuklarim canim cigerim ama annelik agir geliyo ben daha esimle biz olmaya doyamamisken erken anne olmakta bu sacma dusuncelerde etkili her gun bugun baska olucak diye kendimd soz veriyorum kalkip kahvalti hazirlicam kizlarimla oturcam diyorum ama hergun bi olu topragi ustumde hazirlasamda buyuk kizim oturmuyo sofraya kucuk zaten herseyi birbirine katiyor benim gucum yok yaa bagirmak kizmak istemiyorum yildim artik
Simdi baslamayin agir elestirilere yok ikinciyi niye yaptin falan filan yapici tavsiye verici yorumlar icin yazdim kimse cemkirip egosunu tatmin etsin diye degil herkesin illaki eksik oldugu yonleri vardir empati kurmaya calisarak yorumlarinizi bekliyorum tesekkurler herkese
Evet cok haklisin erken evlenip erken anne oldu hersey ani ve ustuste gelince afalladim sevdigim kisiyle evliyim erken veya degil cocuklarim var ve cok sukur sagliklilar diye kendimi sakinlestirmeye calisiyorum gezdiriyorum oyunlar oynuyorz ama yemek konusuna gelince hazirlayip ugrasip yemeyince yaptiklarim bosa gidince geriliyorum kucuk yeni yuruyo surekli dusuyo omur kizim desen surekli birlikte bisey yapmak istiyor yetisemeyince geriliyorum yardim etcek kimsede yok aksamdan aksama babalari ilgileniyo zaten erkenden yatiyolar daha dikkat etmeye calisicamMaalesef sorununa sadece su tavsiyeyi verebilirim aile danismanindan destek al.yasiniz kac bilmiyorum ama cocuga hazir olmadan anne olmus olabilecegin geldi aklima. Ama asil soylemek istedigim su evlilikte maalesef liseli asiklar gibi bi flort donemi cok uzun surmuyor. Bi muddet sonra mutlaka cocuk istiyorsunuz. Tipki bizim gibi. Cocuklarinizin varligina sukrettiginizi biliyorum ama zaten evlilik aile olmak icin cocuklar icin kurulur bence. Uzun sure cocugunuz olmasaydi zaten bunun savasini verecektiniz bu da bi travma sebebiydi.
6 yasindaki cocugunuz gibi cocugum olsa doverdim heraldeburda okurken sinir oldum
Ben vicdandiz miyim acaba?
Bakın bildiğim kadarıyla bunu başaran yok..yani hem liseli aşık modu hem de iki küçük çocuk annesiEvet esime cok asigim oda cocuklarina..iletisimi cok guzel sabirli ilgili sakin.. cocuklar babalarina benden daha duskun ben herseye yetisemeyince cok geriliyorum zaten aksam esim biriyle ben biriyle ilgileniyoruz hergun degisim yapiyoruz bigun o kitap okuyo bigun ben ama ben basbasa kalmak liseli asik gibi yeni evli gibi olmak istiyorum heran cocuklarda ilgi bekliyo bende geriliyorum insallah firsat bukursam psikologa gitmek istiyorum banada iyi gelir ayrica tavsiyeleride dikkate alicam
Saka degikse mubalaga diyelim.Şaka yapıyorsunuz galiba?
Hmm dövünce düzelmek yerine daha inatlaşmaya zıtlaşmaya başlayacaklarından emin olabilirsin.
Çocuk bu, ayna gibidir.
Karşı taraftan ne görürse onu yansıtır. Konu sahibinin büyük kızı %99 annesinin gerginliğini hissediyor sürekli o yüzden böyle davranıyor. Bundan adım gibi eminim.
Saka degikse mubalaga diyelim.
Ben zaten cocuklardan pek hazetmem.
Ama tabi yanima gelen oldu mu da sohbette ederim, severimde operim de bu kadar yani.
Ne bilim sabirsiz bir insanim.
Sabredemezdim heralde cocuga
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?