Meraba arkadaşlarım,ablalarım.
Konu şöyle 4 yıllık bir ilişkim var fakat nedense ben kendimi ona karşı çok eksik hissediyorum. Karşımdaki insan çok karakterli ve gördüğüm en iyi,yakışıklı da insandır. Benim sorunum şu yönde uzuun bir stresli dönem atlattım kendime hiç ama hiç bakamadım bir de 4 yıl birlikte olmanın verdiği rahatlık vardı. Özellikle bunu geçen haftalarda hissettim ben yine kendimi dağıtmış bir şekilde saçlar desen bağlı tipim ciddi anlamda kaymış elim yüzüm sivilcelenmiş elimde kitaplar böyle bildiğiniz paçoz gibiydim karşımdaki insansa tam tersine gayet bakımlıydı. Sonra etrafıma baktım eski sevgililerine baktım allahım taş gibi fıstık gibi kızlar. Bu sefer bunalıma girdim o kadar güzel kız varken niye ben acaba kendini mecbur mu hissediyor diye. Tabi ki her şey dış görünüş değil ama ben bu yıl acayip anlayışsız ve çirkefleştiğiminde farkındayım. Kendi kendime bunalıma giriyorum kendimi ona karşı çok eksik hissediyorum, sanki annesiyle tanıştığımda ay oğlum bu kız olmaz dicekmiş gibi hissediyorum. Oysa ilk çıktığımız yıllarda özgüvenim tamdı şimdi neden böyle oldu nasıl çıkabilirim bu bunalımdan :/
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
