kızlar size benim içimde bulunduğum durumu en baştan anlatıcam çok kafam karışık eğer dışardan bi göz olarak bi değerlendirme yaparsanız çok mutlu olucam:çok üzgünüm:
ben bu şubattan biriyle tanıştım ve ona evlenibileceğim insan gözüyle baktım benden 5 yaş büyük mimar ve artık ciddi bi ilişki isteyip evlenmeyi düşünen bi insandı.sonradan çok az zaman geçmesine rağmen onu çok sevdim...:) ailesiyle tanıştım ailesi çok iyi insanlar...sonra o benim ailemle tanıştı.bunlar olması gereken şeylerdi tabi ama mayısta oldu yani aslına bakarsak baya erken oldu...ben tanışmayı görüşmeyi bile erteledim en başta çünkü ünv. son sınıftım ve okul biticekti iş bulucaktım derken böyle bişiy olsun istemedim hiç...ama insan kaderinden kaçamıyo ben ne kadar ertelediysem bi o kadar da yaşananlara engel olamadım...
ve temmuzda kuzenimin düğünü vardı o sırada iş için yurt dışındaydı ve kapıyı bir açtım karşımda...:1shok:zaten ailemle de tanışmış olmanın verdiği rahatlıkla da çıkmış gelmiş.bi yandan da yengemin çok uzaktan tanıdığı olduğu için düğüne geldi.tabi annem gerildi sonuçta ailenin içine ilk defa sokucaktık ,düğün berbattı annemin ailesi dayılarım o ne sıfatla geliyo arada bi söz nişan yok vs ve çok kötü şeyler de demişler..ve düğünden o gerginlikle hiçbirşey anlamadık.bunu da fırsat bilen sevgilim hemen nişan yapalım adı konsun bi yüzük takılsın dedi...ben ne kadar istemesem de biraz mecburiyetten nişanlandım.bana kalsa 2010 mayıs gibi söz nişan olsun istiyodum çünkü fazla da nişanlı kalmak iyi olmaz diye düşündüm hep ...onu seviyorum ama herşey çok erken oldu.şimdi seneye düğün diyolar.ben düğün istemiyorum.henüz evliliğe hiç hazır değilim.sanki evlenince yapamıycam olmuycak gibi geliyo.benim tek hayalim ayaklarımın üzerinde durup aileme destek olmaktı.şimdi ailemi yarı yolda bırakıp gidicekmişim gibi geliyo.ben en başından beri söyledim benim için erken diye ama hep kendi istediklerini yaptı bugüne kadar o kuzenimin düğününe bile planladı geldi sırf mecbur kalalım da nişanlanalım diye hep kendi istedikleri olsun diye uğraşıyo.
bana ankarada yaşıycaz diye söz vermişti şimdi ailesinin yanında büro açtılar...orası küçük bi ilçe benim kesinlikle yaşayamayacağım bi yer.şimdi ne olucak diye soruca benimle pazarlık yapıyosun beni sevseydin heryere gelirdin benimle diyo.bense kendimi kandırılmış aptal yerine konmuş gibi hissediyorum...çünkü baştan bana hiç böyle anlatmadı.bana da ailemede söz verdi ankarada olucaz diye...ve eminim en başında da belliydi onun orda yaşıycağı.bana söyleyemedi kabul etmem diye oyaladı resmen ...
geçen gün çok fena tartıştık 2 saat ağlattı beni annem beni gördü o da fena oldu.tek savunduğu şey ankarada sıkıntı çekeriz burda benim işlerim iyi orda daha zor bi hayat sürdükten sonra burda olmak daha iyi gelirimiz iyi olucak diyo.belki haklı ama ben çok rahat yetişmiş bi kızım büyükşehirde yaşamaya alıştım...şimdi anadolunun küçük bi ilçesinde hayatımı geçirebileceğime imkan veremiyorum .yapamıycağımı biliyorum.ben bu konuları ne zaman açsam biz seninle pazarlık yapmıyoruz evleniyoruz diyo...kendimi aptal yerine konmuş hissediyorum beni de ailemi de kandırmış gibi hissediyorum....
evlilikten soğudum iyice şimdi de seneye yaza düğün olucak iyice cıvığını çıkarmaya gerek yok diyo.ben de bu senin olduğu kadar benim de hayatım dedim...bu zamana kadar senin istediklerin oldu düğün de benim istediğim zamanda olucak dedim.ben bu düğüne hazır değilim dedim...ne dese beğenirsiniz seneye ya olucak ya olucak dedi.seneye olmazsa hiç olmasın diyo.ben olmuycak dedim o olucak dedi.
herşeye o karar veremezki...ben burda eşşek başımıyım yaaa...bu benim de hayatım değil mi senağlama
ben bu şubattan biriyle tanıştım ve ona evlenibileceğim insan gözüyle baktım benden 5 yaş büyük mimar ve artık ciddi bi ilişki isteyip evlenmeyi düşünen bi insandı.sonradan çok az zaman geçmesine rağmen onu çok sevdim...:) ailesiyle tanıştım ailesi çok iyi insanlar...sonra o benim ailemle tanıştı.bunlar olması gereken şeylerdi tabi ama mayısta oldu yani aslına bakarsak baya erken oldu...ben tanışmayı görüşmeyi bile erteledim en başta çünkü ünv. son sınıftım ve okul biticekti iş bulucaktım derken böyle bişiy olsun istemedim hiç...ama insan kaderinden kaçamıyo ben ne kadar ertelediysem bi o kadar da yaşananlara engel olamadım...
ve temmuzda kuzenimin düğünü vardı o sırada iş için yurt dışındaydı ve kapıyı bir açtım karşımda...:1shok:zaten ailemle de tanışmış olmanın verdiği rahatlıkla da çıkmış gelmiş.bi yandan da yengemin çok uzaktan tanıdığı olduğu için düğüne geldi.tabi annem gerildi sonuçta ailenin içine ilk defa sokucaktık ,düğün berbattı annemin ailesi dayılarım o ne sıfatla geliyo arada bi söz nişan yok vs ve çok kötü şeyler de demişler..ve düğünden o gerginlikle hiçbirşey anlamadık.bunu da fırsat bilen sevgilim hemen nişan yapalım adı konsun bi yüzük takılsın dedi...ben ne kadar istemesem de biraz mecburiyetten nişanlandım.bana kalsa 2010 mayıs gibi söz nişan olsun istiyodum çünkü fazla da nişanlı kalmak iyi olmaz diye düşündüm hep ...onu seviyorum ama herşey çok erken oldu.şimdi seneye düğün diyolar.ben düğün istemiyorum.henüz evliliğe hiç hazır değilim.sanki evlenince yapamıycam olmuycak gibi geliyo.benim tek hayalim ayaklarımın üzerinde durup aileme destek olmaktı.şimdi ailemi yarı yolda bırakıp gidicekmişim gibi geliyo.ben en başından beri söyledim benim için erken diye ama hep kendi istediklerini yaptı bugüne kadar o kuzenimin düğününe bile planladı geldi sırf mecbur kalalım da nişanlanalım diye hep kendi istedikleri olsun diye uğraşıyo.
bana ankarada yaşıycaz diye söz vermişti şimdi ailesinin yanında büro açtılar...orası küçük bi ilçe benim kesinlikle yaşayamayacağım bi yer.şimdi ne olucak diye soruca benimle pazarlık yapıyosun beni sevseydin heryere gelirdin benimle diyo.bense kendimi kandırılmış aptal yerine konmuş gibi hissediyorum...çünkü baştan bana hiç böyle anlatmadı.bana da ailemede söz verdi ankarada olucaz diye...ve eminim en başında da belliydi onun orda yaşıycağı.bana söyleyemedi kabul etmem diye oyaladı resmen ...
geçen gün çok fena tartıştık 2 saat ağlattı beni annem beni gördü o da fena oldu.tek savunduğu şey ankarada sıkıntı çekeriz burda benim işlerim iyi orda daha zor bi hayat sürdükten sonra burda olmak daha iyi gelirimiz iyi olucak diyo.belki haklı ama ben çok rahat yetişmiş bi kızım büyükşehirde yaşamaya alıştım...şimdi anadolunun küçük bi ilçesinde hayatımı geçirebileceğime imkan veremiyorum .yapamıycağımı biliyorum.ben bu konuları ne zaman açsam biz seninle pazarlık yapmıyoruz evleniyoruz diyo...kendimi aptal yerine konmuş hissediyorum beni de ailemi de kandırmış gibi hissediyorum....
evlilikten soğudum iyice şimdi de seneye yaza düğün olucak iyice cıvığını çıkarmaya gerek yok diyo.ben de bu senin olduğu kadar benim de hayatım dedim...bu zamana kadar senin istediklerin oldu düğün de benim istediğim zamanda olucak dedim.ben bu düğüne hazır değilim dedim...ne dese beğenirsiniz seneye ya olucak ya olucak dedi.seneye olmazsa hiç olmasın diyo.ben olmuycak dedim o olucak dedi.
herşeye o karar veremezki...ben burda eşşek başımıyım yaaa...bu benim de hayatım değil mi senağlama