ben daha yeni sayilirim ama yorumlarinizi genelde begendigim icin icerik sahibini görünce hemen daldım :)) nokta ile karsilaninca da vardir bi bildigi dedim
Bence üzmeyin canınızı. Oğlanlara iyi annelik yapabildiyseniz kızınıza da gayet güzel anne olursunuz.
Zaten iki abiyle büyüyen pembeli tokalı olmuyor,yani sen takarsan oluyor ancak:)
Benin kızım az büyüyünce elbise giydiremedim bayıldığım halde,giymedi:)
bu cumle bende bır anımı hatırlattı :):))
Eşime benzemesin kız bana benzesin :) ama nasıl benzetirim onu bulmam lazım :))
İyi yakalamışsınız yalnız. Erkek çocuklarınıza babalarının rol model olduğunu bilmenin verdiği hafiflik ve şimdi işlerin tersine dönmesi:) Annenize benzeme ihtimalimizin oluşturduğu soru işaretleri. Ne kadar doğru.
Bunları şimdiden öngörüp destek bile aldıysanız kızınız şanslı biri olacak. Ağlamalarınız da naz oluversin. Kendinizi yıpratmadığınız sürece. Sağlıkla kucaklayın inşallah
Bende 2 erkek annesi olup 3.üçüde kızı yakalayanlardanim.. Kızım 4 aylık ve çok başka bir duygu gerçekten..
Ona olan duygusallığım hamilelikte başladı. Herşeye ağlamam onunla ilgili herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmem, geleceği evliliği, okulu arkadaşları vs. daha baska bir sorumlulukmuş gibi geliyor kız annesi olmak. Yani ben böyleyim
Her anne sizin gibi değil hayat bazen sürükler biz de gideriz işte . Neyse konu sizin konumuz zira bu konuda fazlaca dertliyim konunuzu sabote etmeyeyim :) ama şunu bilmeniz gerek ne olursa olsun nasıl bir anne olursanız olun. Mükemmel yada değil. O günün birinde kendi kişiliğini bulacak. Ben hamileyken ağlama krizlerine giriyordum bir anda KK daki hanımlar hamilelik ten demişlerdi inanmamıştım kesin Delirdim demiştim öyleymiş ama :) hiç merak etmeyin siz elinizden geleni yapacaksınız hayat bu değil mi zaten hiç korktuğunu gibi mutsuz çocuklar olmayacak hiç biri.
peki benim konuyu okuyunca neden ağlayasım geldi ki
Kız annesi olarak şunu söyleyebilirim ki; özellikle büyüyünce, çok eğlenceli...İki oğlum var.
3.5 ve 1 yaşı biraz geçkin.
İlkinde cinsiyet öğrenmemeye karar vermiştik.
Sonra 7. Ayda yanlışlıkla doktorun ultrasonda bakarken böbrekleri ile ilgili kontrol edilmesi gereken bir şeyi anlatırken boş bulunup testisleri ile ilgili yorum yapmasıyla oğlumuz olacağını öğrendik.
İkincisinde artık direnmeyelim, zaten ultrason görüntüsüne aşinayız dedik, bir oğlumuz olacağını daha öğrendik.
İlk iki hamileliğimde duygu durum değişikliği falan hiç yaşamadım...
Ama bu 3 numarada artık ağlamaktan için çıktı desem yalan değil.
Sürpriz gebelik olması biraz şaşkınlık yaratmıştır. E hamilesin duygusalsın diyenler oluyordu.
Ama ben kızım olacağını öğrendiğim andan itibaren, ilk hamileliğimden beri kızım olmasını istememe rağmen endişeliyim...
Ve tabiki her şeye ağlıyorum :)
10 küsür yıldır eşimle sevgililik+evlilik birlikteyiz, beni 2-3 kere ağlarken gördüğü için o da şaşkın...
Neyse sonunda işin içinden çıkamayacağıma karar verip bir psikoloğa gittim.
Ne diyeceğimi bilmiyorum, nereden başlayacağımı da. Hatta konuşmakta istemiyorum.
Seans boyu kadının her sorusuna ağladım :)
En azından konuşabildiğim son seansta söylediği bir şey kafama takıldı.
Annem gibi kız annesi olmaktan korkuyorum sanırım.
Bir De kızlar için anneleri çok kıymetli olur ya, kendimi daha sorumlu hissediyorum.
Kız için annesi rol modeldir ya, aklım çıkıyor...
İki oğlumda özellikle büyük olan babalarına daha düşkünler... bir de erkek çocuklarındaki o babaya benzeme, baba gibi olma arzusu benim yükümü hafifletiyormuş meğer.
Çok karışık yazdım farkındayım,
Sormak istediğim, gerçekten kız annesi olmak başka mı?
Daha mı özen istiyor? Daha mı mükemmel annelik gerekiyor?
bu cumle bende bır anımı hatırlattı :)
hamılelıgımde hep kıme benzeyecek dıye bırbırımıze takıldık durduk doktorum bıle bu meseleye dahıl oldu bızı ozellıkle kızıstırırdı sakalasmamız hosuna gıderdı
son 6 ay habıre eşimın tarafını tuttu babasına benzıyor dıye doktorum
dogdugu an bana gosterdıgınde bak bakalım kıme benzıyormus dedı
doktor bey lutfen onu cıkardıgınız yere gerı koyun bıldıgınız esımın kopyasını dogurmusum boyle bırsey olabılır mı ya burdan sessızce cıkalım bu meseleyı unutalım dedım
ıddaya gırmıstık esımle bana benzeyecek meselesı yuzunden
doktor neyse dert etme zaten esınle sen bırbırınıze benzıyorsunuz dedı
Oncelikle Allah hayirli ugurlu etsin Turuncu..İki oğlum var.
3.5 ve 1 yaşı biraz geçkin.
İlkinde cinsiyet öğrenmemeye karar vermiştik.
Sonra 7. Ayda yanlışlıkla doktorun ultrasonda bakarken böbrekleri ile ilgili kontrol edilmesi gereken bir şeyi anlatırken boş bulunup testisleri ile ilgili yorum yapmasıyla oğlumuz olacağını öğrendik.
İkincisinde artık direnmeyelim, zaten ultrason görüntüsüne aşinayız dedik, bir oğlumuz olacağını daha öğrendik.
İlk iki hamileliğimde duygu durum değişikliği falan hiç yaşamadım...
Ama bu 3 numarada artık ağlamaktan için çıktı desem yalan değil.
Sürpriz gebelik olması biraz şaşkınlık yaratmıştır. E hamilesin duygusalsın diyenler oluyordu.
Ama ben kızım olacağını öğrendiğim andan itibaren, ilk hamileliğimden beri kızım olmasını istememe rağmen endişeliyim...
Ve tabiki her şeye ağlıyorum :)
10 küsür yıldır eşimle sevgililik+evlilik birlikteyiz, beni 2-3 kere ağlarken gördüğü için o da şaşkın...
Neyse sonunda işin içinden çıkamayacağıma karar verip bir psikoloğa gittim.
Ne diyeceğimi bilmiyorum, nereden başlayacağımı da. Hatta konuşmakta istemiyorum.
Seans boyu kadının her sorusuna ağladım :)
En azından konuşabildiğim son seansta söylediği bir şey kafama takıldı.
Annem gibi kız annesi olmaktan korkuyorum sanırım.
Bir De kızlar için anneleri çok kıymetli olur ya, kendimi daha sorumlu hissediyorum.
Kız için annesi rol modeldir ya, aklım çıkıyor...
İki oğlumda özellikle büyük olan babalarına daha düşkünler... bir de erkek çocuklarındaki o babaya benzeme, baba gibi olma arzusu benim yükümü hafifletiyormuş meğer.
Çok karışık yazdım farkındayım,
Sormak istediğim, gerçekten kız annesi olmak başka mı?
Daha mı özen istiyor? Daha mı mükemmel annelik gerekiyor?
Ben de babama düşkün bir kız çocuğuyum. Huyum suyum da daha çok ona benzer.
Ama sanki kız çocukları anneyi erkek çocukları babayı örnek alıyor, ebeveynler ilk rol modeli oluyor çocuklar için..
Ben de babama düşkün bir kız çocuğuyum. Huyum suyum da daha çok ona benzer.
Ama sanki kız çocukları anneyi erkek çocukları babayı örnek alıyor, ebeveynler ilk rol modeli oluyor çocuklar için..
Yok yok yapmazsın:))siz de erken alışmışsınız
Oğlanlara iyi ebeveynler olduk diyelim.
2 çocuktu hayalimiz, iyi bir ekip olduk anne-baba olma konusunda eşimle.
Birbirimizin dilinden anladığımıza en çok şükrettiğim zamanlar çocuklarla zora girdiğimiz zamanlar oldu.
Ben ne 3. Çıcugu ne de kız çocuğunu hayal edememişim :)
Oğlanların bir sürü ‘kız’ oyuncakları var :) pembe fincanlarımız, mutfağımız hazır.
Onlara hep istedikleri ile oynama, istedikleri gibi olma özgürlükleri verdik.
Kıza verirsem de kırılgan olursa? Diye düşünmeden edemiyorum... sanki onun seçenekleri konusunda kısıtlayıp güçlü olması içim yönlendirecekmişim gibi geliyor ve bubu yapmak istemiyorum
Valla kızı erkeği yok bu işin Turuncu.
Oğluma hamileyken ben ben olmaktan çıkmıştım; bilmiyorum.
Kızım da olsa fark etmezdi sanırım.
Önümde annem var, biliyorsun az buçuk; üstü kapalı geçtim bi konu açtım hatırlarsın.
Evlat yetiştirirken bazı noktalarda anneme benzemekten hep çekindim, hala daha çekinirim.
Kızım olsa fazla ya da az olmayacaktı buna eminim.
Hayırlı olsun. Sağlıkla kucagınıza almanız dileğiyle...İki oğlum var.
3.5 ve 1 yaşı biraz geçkin.
İlkinde cinsiyet öğrenmemeye karar vermiştik.
Sonra 7. Ayda yanlışlıkla doktorun ultrasonda bakarken böbrekleri ile ilgili kontrol edilmesi gereken bir şeyi anlatırken boş bulunup testisleri ile ilgili yorum yapmasıyla oğlumuz olacağını öğrendik.
İkincisinde artık direnmeyelim, zaten ultrason görüntüsüne aşinayız dedik, bir oğlumuz olacağını daha öğrendik.
İlk iki hamileliğimde duygu durum değişikliği falan hiç yaşamadım...
Ama bu 3 numarada artık ağlamaktan için çıktı desem yalan değil.
Sürpriz gebelik olması biraz şaşkınlık yaratmıştır. E hamilesin duygusalsın diyenler oluyordu.
Ama ben kızım olacağını öğrendiğim andan itibaren, ilk hamileliğimden beri kızım olmasını istememe rağmen endişeliyim...
Ve tabiki her şeye ağlıyorum :)
10 küsür yıldır eşimle sevgililik+evlilik birlikteyiz, beni 2-3 kere ağlarken gördüğü için o da şaşkın...
Neyse sonunda işin içinden çıkamayacağıma karar verip bir psikoloğa gittim.
Ne diyeceğimi bilmiyorum, nereden başlayacağımı da. Hatta konuşmakta istemiyorum.
Seans boyu kadının her sorusuna ağladım :)
En azından konuşabildiğim son seansta söylediği bir şey kafama takıldı.
Annem gibi kız annesi olmaktan korkuyorum sanırım.
Bir De kızlar için anneleri çok kıymetli olur ya, kendimi daha sorumlu hissediyorum.
Kız için annesi rol modeldir ya, aklım çıkıyor...
İki oğlumda özellikle büyük olan babalarına daha düşkünler... bir de erkek çocuklarındaki o babaya benzeme, baba gibi olma arzusu benim yükümü hafifletiyormuş meğer.
Çok karışık yazdım farkındayım,
Sormak istediğim, gerçekten kız annesi olmak başka mı?
Daha mı özen istiyor? Daha mı mükemmel annelik gerekiyor?
Valla kızı erkeği yok bu işin Turuncu.
Oğluma hamileyken ben ben olmaktan çıkmıştım; bilmiyorum.
Kızım da olsa fark etmezdi sanırım.
Önümde annem var, biliyorsun az buçuk; üstü kapalı geçtim bi konu açtım hatırlarsın.
Evlat yetiştirirken bazı noktalarda anneme benzemekten hep çekindim, hala daha çekinirim.
Kızım olsa fazla ya da az olmayacaktı buna eminim.
Benim için babam daha kıymetli .çevremdeki birçok arkadaşım için de :)Bir De kızlar için anneleri çok kıymetli olur ya
Üç kız annesiyim ,biri öte tarafta ,bence daha özenli olacak bir durum yok ,kiz/erkek ayirmaksizin evlat yetiştiriyoruz. Her ikisi de çok güzel (erkek annesi olamiycam ama neticede sonuç aynı ) ve büyük emek istiyor biliyosun ..vatana millete hayırlı ,vicdanlı ,merhametli yetistirdikten sonrası mühim değil .hem sen niye kendine güvenmedin ki bu konuda ? iki tane mis gibi çocuk büyütüyorsun, bu da onlardan farklı olmayacak .ek olarak çeşit çeşit kıyafet ve rengarenk tokalar isteyecek ,süsü püsü sevecek ,arada rujlarini aşırıp ayna karşısında ilk ruj deneyimini yaşayacak :) bilmiyorum ki kendinde beğenmediğin ve kızında olmasını istemediğin ne var ?Sormak istediğim, gerçekten kız annesi olmak başka mı?
Daha mı özen istiyor? Daha mı mükemmel annelik gerekiyor?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?