Kendimle yüzleşme

Saglikla gelsin kizin konunu okuyunca bugun okudugum bi yaziyi paylaşmak istedim sana bende iki erkek annesiyim ve kizimin olmasini gercekten cok isterim ins nasip olur sağlıcakla:)


Bir kızım olacağını öğrendiğim an yüreğimde inanılmaz bir sorumluluk hissettim. Erkek çocuğun anneden alacağı şeylerle, kız çocuğun alacağı şeyler farklıdır çünkü. Kız çocuk anneye bakar, kendini görür. Annesinin güldüğüyle güler, annesinin sevdiğini sever, annesinin ‘of’ dediği şeyden kaçınır, annesinin sevmediğini sevmemeye çalışır. Böyle böyle kendini inşa etmeye başlar. Hamileliğimde bazı sözler verdim kendime ve her yeni gün bu sözleri yinelemeye çalışıyorum. Kendime diyorum ki; ‘Toplum ‘Şansım olsaydı erkek gelirdim dünyaya’ diyen kadınlarla dolu; sen kadın olmanın şükrünü yaşat kızına. Toplum evinin işini yapmayı ‘hizmetçilik’ diye ananlarla dolu; sen bir evin düzenini sağlamanın keyfini öğret yavruna. Toplum saçını süpürge etmeyi marifet sananlarla dolu; sen günlük koşuşmalar içinde kendini ihmal etmemeyi göster kızına. Toplum türlü kozmetikle nasıl kusurlar gizlenir diye dertlenenlerle dolu; sen gülümsemekten daha güzel bir makyaj olmadığını öğret evladına. Toplum yorgun olmayı mutsuzluk sananlarla dolu; sen yorgunluğun içindeki şükrü farkettir yavruna. Toplum sürekli dert anlatan kadınlarla dolu; sen derdini sadece Rabbine sunmayı anlat kızına. Toplum öğlene kadar uyuyup ‘Kalksam ne yapıcam ki’ diyen insanlarla dolu; sen bir hayali olmanın ve o hayale yürürken uykularını kaçırmanın güzelliğini göster yavruna... Benim şu hayatta bi hayalim daha var artık. İleride ‘Aynı anneme benzedim’ cümlesini iftiharla kurabilecek bir kız çocuğu yetiştirebilmeyi hayal ediyorum. Rabbim inşallah hepimize nasip etsin bu güzelliği...
 
turuncu, yaşadığın kaygılar bence hamilelik duygusallaığından dolayı flashback yapmandan kaynaklı ve çok doğal..annem bana kızı olarak böyle davrandı, acaba ben kızıma karşı nasıl olacağım ya da başlı başına annenin sana yaşattıklarının anımsanmasından kaynaklı ağır bir duygusallık.
senin gibi, kendini iyi yetiştirmiş bir insanın en azından annenin yaptığı "oğlan seviciliği" yapacağını sanıyor musun
teessüf ederim yani
 
hayirli olsun saglikli sihhatli evlat olsum simdi o ufaklik dogunca gozbebegi olucak 3 erkegin icinde ayrica kiz cocugu cidden cilveli oluyor babaya düşkünlüğü farkli oluyor 1 kizim 1 oglum var kizim hem acaip süslü hem neşeli cok konuskan aktif bi cocuk babasiyla iletisimi cok güzel vallahi allem ediyo kallem ediyo o tokalari saçına yapiyor haftasonu 2 saat kuaforculuk oynadilar ruju saci makyaji komple yapildi gerisini hic anlatmiyim hic endiselenme cokta guzel olucak ailenize farkli bir ses gelicek mutlu huzurlu olun insallah
 

:) teşekkür ederim güzel dileklerin için.
Tek derdim iyi insan olsun hepsi...
Kızlar için nedense şartlar daha çetin. Daha güçlü olmalıymış gibi geliyor...


Olduğum kişi olmaktan mutluyum. Bu sonuca gelirken geçtiğim yoldan kızım geçsin ister miyim, emin değilim.


Yani kız annesi olmanin nesi kötü anlamadım.

Kötü mü :)
Hiç kötü olduğunu düşünmedim. Hep kız annesi olmak istedim.
Sorumluluğunu daha farklı hissediyorum. Herkes için böyle mi? Diye merak ettim..


Ne güzel bir örneksiniz :) teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için..


Kendimde sevdiğim seyleri kazanırken ödediğim bedeller var :)
öyle büyük seyler gelmesin aklınıza.
Çoğunluktan rahat bir hayatım oldu imkan olarak. Ama iniş çıkışlarım da çok oldu.
Büyük seyler gözüme hiç büyük gelmezken ufal tefek meselelerde yerle bir oldum. :)
Sanırım erkekler böyle seyler yaşamaz diye hiç aklıma gelmedi, şimdi kızım neler yaşayacak diye endişeliyim.
 

İşte bu yüküme yük katıyor.
Oğlanlarda olduğu gibi babayla devam etsek :))

Yaş kaç idi bir de?

31



Oğlan seviciliği? Ben mi yok yahu. O en son endişeleneceğim şey.
Kız yetiştirmenin anne için daha büyük sorumluluk olduğunu düşünüyorum.
Bir de toplumda kızımın yer edinebilmesi için güçlü olması gerek, güçlü olması için de sanırım bedel ödemesi...
elleri cebinde rahat rahat mutlu hayat süren kadınlar var Mıdır?


:) ya böyle anlatınca pek hevesliyiz biz de.
Sağlıcakla büyüsün yavrularınız :)
 
Ben de babama düşkün bir kız çocuğuyum. Huyum suyum da daha çok ona benzer.
Ama sanki kız çocukları anneyi erkek çocukları babayı örnek alıyor, ebeveynler ilk rol modeli oluyor çocuklar için..

Ogullarin icinde o ayni rol modelisin. Ilk tanistiklari kadin sensin. Kizin icinde farkli olmaz. Ve benim kizimda esime cok düskün. Esimde ona daha cok düskün hatta. Kizlarda bence baba figürü daha önemli. Iyi bir baba ile, onun ile konusabilcegi, sakalasabilcegi, erkeklere güven veren baba ile, ergenligini daha kolay atlatiyor.
 

Sıkmasın, sen annen misin? Ya da şöyle söyleyeyim; gözünün gördüğü haksızlığı ya da bir farkı diyelim, düzeltemeyecek kapasitede misin? Niçin kendinden korkuyorsun ya da doğacak evladından? Sen bunun eşitliğini sağlayabilecek bir donanımdasın bence ve yaşadığın bazı şeylerle bunu fark etmen daha kolay olacak.

Şahsen bazı noktalarda "Ah neden böyle davrandı" desem de anneme, her bir davranış ve bunlardan çıkardığım sonuç beni ben yaptı da diyebiliyorum. Aynı şekilde, sen de annenle birlikte bir anne-kız örneği gördün doğrusuyla yanlışıyla ve bunu referans alarak kendi evlatlarını daha ileriye taşıyabilirsin. Biraz hamilelik hormonlarının da etkisi illaki var.

Bak sana şeyi anlatayım; oğlumu kız diye beklediğim zamanı.
Ben bi kızım olsun çok istemiştim. Cinsiyete önem veren biri hiçbir zaman olmadım ama çocuk düşüncesi kafamda ilk oluşmaya başladığı sıralarda, hayallerimin %80ini bir kız çocuk üzerinden kurdum istemsizce. Annem saçlarımı sürekli kestirirdi, erkek tıraşlı gezerdim resmen isilik oluyorum sürekli diye bu içimde uhdedir. Ben de aksine kızım olursa saçlarını güzel güzel örerim ya da tepesinden güzel bi tokayla balerin topuz yaparım diye hayal ederdim. Bu beni çocuk zamanımdan etkileyen bir şeydi; saçlarım sürekli kısa tutulurdu ve ben çok üzülürdüm hatırlıyorum.

İşte bi oğlum oldu, şu an 2 yaşlarında ve saçlarını uzattım, arada futbolcular gibi topuz yapıyorum tepesine, şalvar filan giydiriyorum, tarz tarz takılıyor ^_^. Fotoğraflarını çekerken bile "İleride buna bakınca tebessüm edecek" diyorum. :)
Senin de böyle olacak, güzel düşün ve hamilelik hormonlarına teslim olma :)... Senin yetişirken yaşadığın her negatif, kızın ve oğulların için hep bir artı olarak geri dönecek çünkü sen, anneni kopyalayıp geçen biri değilsin, aksıne gören tahlil eden birisin. Görüyorsan, tamamsındır.

Hatta anne kız daha avantajlı bile olacaksınız. Aşkları algılayışınız benzer olacak, dertleşmeleriniz hem anne-kız hem samimi iki arkadaş gibi sürecek. Regl tarihlerinizi paslaşacaksınız, ortak espriler vb. Annenin sana veremediğini sen kızına verebilecek bir insansın hiç kendine haksızlık etme. İki de abi olacak başınızda hem, onlar da senin ve eşinin eseri minik yardımcılar. :)))

Boşuna kendini sıkma.
 
Eşime göstersem hayatta yapmam diyecek ve bir kısmını yapacak değil mi
hepsını yapacak farkında olmadan tamamen dogaclama
daha dun kızım eşime kırmızı ruj surdu
bugunde her parmagına ayrı renk oje surdu
tüllu taclardan da takacak
prensescılık de oynayacaklar
 
Iste o yollardan gecmeden direkt seni gorerek, ornek alarak 1-0 önde baslayabilir hayata..
Herkesin hayati, kaderi farkli.. Neler yaşanacak bilemeyiz ama bunca endise duymakla da bi sey elde edemezsin.. Belki bu son gebeligin, belki bi daha cocuk yapmayacaksin, bebek evresini anne olarak son görüşün (torunlarini da görür uzun yillar geçirirsin insaAllah :) ) Bu nedenle bence her anının tadını cikar, hamileliginin mucizesini de yaşa, minik bebegin guzelligini de.. Allah buyuk, at korkulari kafandan..
 
yasanmisliklardan korkuyorsun,korkma ,kızın senin geçtiğin yollardan geçmek zorunda değil . aynı zorlukları da yaşamayacak ..olumlu düşün ,çok güzel bir hayatı olacak inşallah .birde bilinçli anneleriz artık . Annelerimizin yaptığı hataları bildiğimiz için onlar gibi olmayacağız da .. planlayarak yaşıyoruz çoğu şeyi .annelerimiz öyle miydi ? Dogumlarimiz bile sürprizdi ...yasamlarimiz da öyle :) sorsan büyük zorluklarla çocuk buyutuyorlar. .halbuki çoğumuzu sokaklar büyüttü :) korkma ,iyi bir annesin ,en azından bukadar fazla düşündüğün ,özendiğin için .herşey çok güzel olacak ..
 
2 kızım var oğlum yok.
Ama evet doğru bi düşünce.

Ne giysem anne bunu büyüyünce bana verirmisin? Diyor giydiklerime özellikle dikkat ediyorum.

Söylediklerimi daha çok şaşkınlıkla dinliyorlar, babalarınınkini daha çabuk unutuyorlar, söylediklerime daha çok dikkat ediyorum.

Arkadaşlıklarımı gözlüyorlar, onlar nasıl davransın istiyorsam öyle davranıyorum karakterim dışına çıksam bile.

Babaya öyle değiller. Aşırı düşkünler ama rol almıyorlar ister istemez hemcins olmadıkları için.

Her hareket bir ders niteliğinde olmalı diye özen gösteriyorum. Ufacık bir konuşmada eşim sebepsiz gevelese de bana bakıyorlar son söz olarak ne dicem diye.

Bende hep düşünüyordum erkek olduğunda o da babaya mı böyle yapacak diye, öyleymiş öğrendiğim iyi oldu :)
 

Katılıyorum. Ama bu beni korkutmadı.
Genelde ‘kafa’, hoşsohbet falan derler bana.
Karar verirken mantıklı karar veririm, gerçekçiyimdir.
Kendimde en rahatsız olduğum şey bir şeyin en olumsuzunu düşünüyor olmam. Kötümserim biraz. Hani her ihtimali düşünürüm, ama olumsuzları daha çok diyeyim.
Oğlanlar açısından kendimi rahatsız edici bulmadım. Beni severler bence :))
Şimdi öyle değil. Yeterince duygusal olmamak, ince düşünceli olmamak, hayat neşesi bir tık eksik biri olmam falan kız için dezavantaj sanki...
eşime gıcık oluyorum.
1 aylıktan 100 yaşına kadar her türlü insanla anlaşır, kaynaşır. Etrafımızdaki çocukların hepsi ona bayılır :)onun tuzu kuru sanırım bu yüzden.
 
niye bedel ödemek durumunda kalsın ki güçlü olmak için:/

dua edelim de çok güzel bir toplumda,memlekette büyüsün yavrularımız..
 

Ben de hayal kurarken hep öyle geliyordu. Her şey çok keyifli olacak. Kız olarak sahip olamadığım anne-kız ilişkisine, anne olarak sahip çıkacaktım.
Şimdi ise, bazı yanlışlar olmasaydı, bazı bedelleri ödemeseydim ben bugün ki ben olmayacaktım.
Belki daha iyi biri olacaktım.
Belki de farkındalığım ve duyarlılığım şimdikinden farklı olacaktı ve daha kötü biri olacaktım.
Konu içinde konu olacak ama, kendinde sevdiğin özellikleri ellerin cebinde rahat rahat mı kazandın,
Yoksa bedel ödeyerek, yad acısını yaşayıp ben böyle olmam diyerek mi?
 

:) teşekkür ederim... tecrübe aktarma konusunu düşüneceğim. Şu ana kadar hang tecrübeleri benimseyebildim, nasıl benimsedim.
Bu iyi oldu :)


4 kardeşiz, en büyüğü benim. Annemle en büyük çatışmaları yaşayan da benim.
Ama ben doğduğumda babaannemlerle birlikte yaşıyorlarmış, ve ilk iki yaşıma kadar da böyleymiş. Onun o dönem travmalarının bana olan davranışlarıyla illaki alakası var.
Onu anlıyorum, ama adil olmadığı için çok suçladım vaktiyle...
evet aynı zorlukları yaşamayacak muhtemelen.
Sadece kız çocuğuna anne olarak vermem gereken daha çok şey olmalıymış gibi...


Küçüğü henüz küçük ama büyüğü yaptığı hemen her şeyde ‘babam gibi’ diyor.
Bana bol bol seni çok seviyorum diyor :)
Çok güzel ellerin var. Yanakların çok tatlı falan :) ama iş benzemeye gelince büyüyünce baba olacağım...
 

Rahat kazanmadım elbette ama kime göre rahat Turuncu? :)
Bilemezsin ki.
(Bu kafayla çok derinlere dalmak da istemiyorum ama biraz felsefelere giresim geldi)
Hayat dediğin şey nedir Turuncu? Bizi biz yapan, insan, kadın yapan şeyler, canlı olduğumuzun ispatı?
Bunların hepsi totalde, anne-baba-aile, okul, çevre, konu komşu, caddeler, yaşadığımız şehir ülke ve bir dünyadan ibaret, bizler etkileşimlerimizin kendi içimizdeki yorumlarının sonucuyuz.
Bir zincir gibi, geçmiş-şimdi ve bir geleceği içimizde barındırdığımız birer sırrız hepimiz ve bakarsan ne çok farklıyız ne de tıpatıpız.
Aile dizimi denen bir şey vardı bayaaa oluyor üstünden araştırıp bakınalı, aslında bizler; bir zincirdeki halka gibi geçmiş zamanları bugüne taşıyan ve bugünden geleceğe aktaracak olan varlıklarız. Bakınca zamanı,mekanı geç; bir başkasının teyidi olmadan varlığımızın ispatı bile yok. Burada yazdıklarıma atıyorum 324872 kişi şahit olmasa, ben yokum. :) İyisiyle kötüsüyle biz bir arada varlığımıza deliliz.

Senin anneannenin annesi, anneannene hamileykenden beri bir psikolojiyi de geçirdi ona, anneannen annene ve annen de sana. Şimdi sen de bu ortak psikolojiyi kızına geçireceksin.
Ya zincirdeki sıradan bir parça gibi davranacak, boyun eğip kopyalayıp geçeceksin, ya da o devamı çeşitlendirecek ve daha farklı bir renk olacaksın (Ki öylesin bence). Senin rengin de, yeni gelenin rengini bulmasında sadece bir basamak olacak. Bunun iyiliğini ya da kötülüğünü bir yere kadar tahlil edebilir ve kontrol edebilirsin. Ancak bu maceranın ne kadar ıstıraplı ya da eğlenceli olacağını belirleyen tek şey senin olaylara, zamana nasıl baktığın olacak. Yani olumlu baktığın sürece keyifle sürdüreceksin, olumsuz düşünceler ise mevcut olanı sadece senin ve çevrendekiler için zorlaştıracak.

Kızın önünde bir örnek görecek; sende de doğru bulmadığı noktalar kuvvetle muhtemel olacak ve bu noktalar da onun kendi küçük bedelleri olacak belki de ve onu iyiye taşıyan birer unsur olarak işlev görecek. Sen neyden çekiniyorsun? Mükemmel olamamaktan mı? Kim mükemmel??
 
Tesadüf :) biz de babaannemlerle yaşıyorduk küçükken :) aynı travmaları yaşadım diyebilirim. .hala o zamanların öfkesi var içimde .kendimi tutmaya çalışmaktan felç olacağım :) babam her zaman üzerime titrerdi, sonradan annem de onun gibi yapmaya başladı (ayrı eve çıkınca) ama para etmedi :)

Kız çocuğuna vermen gereken daha fazla şey varmış gibi çünkü eksikliğini yaşadığın herseyin fazlasıyla kızının olmasını istiyorsun ve bu çok normal .yalnız dediğim gibi sen annen gibi olmayacaksın .için ferah olsun ..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…