Kızım

Okb ama oyun olarak yapmak var devamli kesintisiz yapmak var. Ayirt etmek lazim.
Küçükken bende bu tür şeyler vardı. En net hatırladığım bi oyun parkında kumun içine eşyamı saklamıştım. Annemlerin yanına gidip geri döndüğümde o eşyamı sakladığım yerde bulamazsam içim rahat etmiyordu kötü birşey yaşayacağımı sanıyordum ceza olarak (tabi sakladığım yerde bulamadım. Sonra bahsettiğim kaldırım taşları. Bi yerden kısa sürede bir kaç defa geçince başkalarının dikkatini çekeceğim düşüncesinin rahatsızlığı vs. Var şüphelendim şimdi kendimden
 
Oncelike gecmis olsun. Salin kalmaya calisin.

Ortaokulda.oldugumu hatırlıyorum Her şeyi sayma karesini alma.sayilara anlam.yukleme oluşmuştu. Kör olursam hayatı kolay yasamak için aklımda tutuyordum bunu..yada araba plakalarını bir daha ne zaman görecem diye aklımda tutmaya çalışıyordum. Yolda giderken ağaçları veya direkleri sayma oluyordu. Zamanla azaldı bazan hiç olmuyor. Simdi de evdeki fayansları sayıyorum ara ara ama bunu neden yaptigimi bilmiyorum. Boş kalınca oluyor sanirim. Bu gerçekten bir hastalık mı. Ben hiç bu boyutta düşünmemiştim.
 
tedaviye devam edin düzelir inşaallah ben de küçükken hatırlıyorum şunu yaparsam şöyle olur vs. derdim mesela köy yolumuz çok kötüydü korkardım ve dağ olan kısmına ağırlık verirdim sanki ben öyle yapınca uçurumdan düşmeyecez gibi anneme babama bişey olur korkusuyla şunu üç kere yaparsam olmaz vs. gibi şeyleri hatta emin olun bunları yazınızı okuyunca hatırladım hiç bir yardım almadan geçmiş yani ama tedaviyi aksatmayın farklı hobiler yapsın geride kalır bunlar
 
Anne babaya aşırı düşkünlük kaygı bozukluğu sebebidir.
Ama her çocuk illaki bir döneminde anne babayı kaybetme korkusu yaşar.
Durumu doğal karşılayın.
Uzman düşüncesi elbette önemli.
Ama , siz çözüm aramaya çalıştıkça çocugunuz sanki çok vahim bir durumu varmış gibi kodlayacak beynine.
Oyüzden yapmanız gereken en önemli şey, ona hislerinin çok normal oldugunu anlatmak.
 
ilaç kullanmadan terapi veren binlerce psikolog var, lütfen 12 yaşındaki bir çocuk için ilaç en son çareniz olsun.

Bahsettiğiniz şeyleri çocukken bir dönem ben de yapıyordum, herseyi sayar, tüm tabelaları okumaya çalışır, duyduğum tüm numaraları ezberlerdim, otobüslerde muhakkak arabaların rengini sayardım, yolculuk bitene kadar o ana kadar yanımızdan kaç kırmızı araba geçtiğini, kaç mavi araba geçiğini vs sayardım, her gün bir veya iki renk belirlerdim, vs vs hatta annemler birisinin telefon numarasını kağıda yazmak yerine bana söylerdi, eve gidince söylerdim, kağıda yazıp kaydederlerdi. Gün içinde oyun oynarken veya ders çalışırken garip hislerim olurdu. Mesela "şimdi şimşek çakarsa birisi ölecek" ya da "şimdi telefon çalarsa evden birisi hasta olacak" gibi saçma sapan takıntılarım vardı. Yaşım 44, bizim zamanımızda psikologlarla psikiyatristler karıştırıldı ve her ikisine de deli doktoru derlerdi yani öyle terapi gibi şeylerden kimsenin haberi yoktu, zamanla düzeldi geçti. Belki böyle birşeydir.
 
Kızım okb ustelık sizin kızınızdan iki yas buyuk ve bizim takıntımız daha buyuk. Kimseye dokunmaz dokundurtmaz aynı masada yemek yemez gunde bir paket buyuk boy ıslak mendil bitirir. Eşyalarına kıyafetlerine dokunursak ya atar ya yıkanır ama yıkarsa bile kendi asar üstelik eve misafır gelırse tum evı bastan asagı sildirir . Yaklasık yedi aydır gıdıyoruz bizde psıkologa ama bize ilaç vermedi. Terapı goruyor yarı yarıya azaldı tepkılerı ama ilaç önermedi doktorumuz
 
ilk seans baska OKB belirtileri gosterrmiyorsa ilac yazmak icin cok erken, cesitli terapi yontemlerinden daha iyi sonuc alacaginizi dusunuyorum. Nefes egzersizleri iyi geliyorsa anda kalmak icin mindfullness dedigimiz pratikler yapiliyor, bunlari da bir arastirin. Sakinlestirmek icin aromaterapi deneyebilirsiniz kargi ve aglamalar basladiginda. 12 yas ergenlik, bu donemde bu tarz duygu devinimleri cokta anormal degil ama uzmanla neler konustular bilemeyiz tabiki. Gecmis olsun
 
Merhabalar bana okb gibi gelmedi çocuğunuz. Daha çok kaygı bozukluğu gibi görünüyor. Okb teşhisi koymak için uzun bir zaman lazım. Bence ilaç kullanmadan önce biraz gözlemleyin. Çocuklarda bu dönemlerde bir çok davranış şekillenebilir. Ilactan çok terapi hatta bilişsel terapi bu dönemlerde daha fazla işe yarıyor
 
Bir de hangimiz çocukken kaldırım taşlarına basarak gitmedik ki? Bu kızınızın kendi kendine oluşturduğu bir oyun da olabilir. Her insan ciddi olmak zorunda degil, tek kalıp olmak zorunda değil. Bence okb den önce çocuğun korkularına yonelmeniz lazim
 
iş arkadaşımın 17 yaşındaki oğlu da bu tarz şeyler yaşadı, enerji çalışmalarıyla atlattı.
enerji uzmanı hafızasındaki kötü anılara ulaştı, 2-3 yaşından kalma şeyler varmış, sonrasında onları yok ettiler birlikte, şu anda çok iyi çocuk çok şükür.
sizde böyle bir yardım alabilirsiniz.
çok geçmiş olsun.
 
Benimkide okb hastasi ama bizde imsanlardan mikrop kapacagim korkusu var yaklasmaz birlikte yemez corapsiz insandan tiksinir falan ..bunlarin yaninda acayip seriye baglayan tikleride ara ara oluyor bir doktorla yetinme baska birine daha gotur ilaclarin yan etkileri cok kotu cunki.Birde okullarin olmamasi cocuklari acayip yipratti bazi davranislari pandemi yasaklarinda ortaya cikti benimkinin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…