arkadasim hicbir iş yapmasin, bir dediği iki olmasın demek ilgisizliğin belirtisi zaten, anne baba icin iş yapmak zor değildir, çocuga öğretmek zordur, asıl fedakarlik kirli çoraplarini kaldirmak değil, bunu ona ögretebilmektir, her istediğini almak vermek değil, bilinçli tuketimi öğretmektir zor olan...
ne mutlu size o zaman...İlgili anne-baba kısmını size izah etmeyeceğim. Ben kendilerini gayet iyi tanıdığım için nekadar ilgili olduklarını çok iyi biliyorum. Bahsettiğim kız dışında 3 çocukları daha var, hepsi kariyer ve meslek açısından çok iyi yerlere geldiler. Onlarıda farklı anne-baba yetiştirmediğine göre sorun ilgide olmadığını net söyleyebilirim. Bir kızları daha var hata. Aynı muameleyi gördü. Anne ben okumadım ama kızlarım okusun iyi yerlere gelsin diye kendini paraladı yıllarca. Biri okudu, mesleğini aldı eline öyle kurdu yuvasını. Diğeride kaçtı gitti çocuk yaşta, şuan 20 yaşında bile değil ama 3 yaşında oğlu var. Şu süreçte ne kendi ne oğlu sokağa bile çıkma izni yokken o bir evin sorumluluğunu aldı. Kendi tercihi.
Ayrıca çocuklara iş öğretmek, sorumluluk vermek sizin anlatığınız kadar zor iş değil. Hergün yapiyorum, ordan biliyorum.
Garanti çünkü kendilerinin çocuklarının böyle olmayacağı. Bilemiyorum benim çocuğumun doğduğundan beri bir karakteri var mesela onu değiştiremiyorum ama yumuşatabiliyorum sadece. Herhalde herkese oyun hamuru gibi çocuklar verilmiş istedikleri gibi şekillendiriyorlar.Surda yazılan iki cumleyle anneliği sorgulamak hadsizlik bence. Çocuk büyüyünce eşini dovse, ne bileyim seri katil olsa, hırsız olsa vs hepsi annenin sucuymus burda bunu savunan var
Garanti çünkü kendilerinin çocuklarının böyle olmayacağı. Bilemiyorum benim çocuğumun doğduğundan beri bir karakteri var mesela onu değiştiremiyorum ama yumuşatabiliyorum sadece. Herhalde herkese oyun hamuru gibi çocuklar verilmiş istedikleri gibi şekillendiriyorlar.
Evet onuzaten tahmin edebiliyorum, şu keskin köşeli annede suç vardır diyenler ya yeni annedie başına geleceklerden bihaber ya çocuğu yoktur.Bazılarıda çocukları olmadığı için atıp tutuyorlardır.
Benimde çocuğum yokken çocuk eğitimi hakkında çok fazla fikrim vardı malum. Hayatlar ve hayaller der ve susarım.
bu gün mesaj atmış gelmek istiyorum diye bende gel dedim
Biraz daha detaylı anlatsanız keske de empati yapabilsek.Bir anne olarak fikirlerinize ihtiyacım var canımdan çok sevdigim kızım 2 yıl önce aile olarak tasvip etmesekte seviyorum dedigi gencle sözledik tek şartımız okulunu bitirmesiydi ama kızım gitti bizden habersiz nikah kıydı bizede sosyal medyadan evlilik cüzdanının fotografıni atti tabii biz şok zira böyle birşey yapmasıni gerektirecek bir dirum yoktu.En önem verdigimiz şey eğitim hayatıydı 3 yıl yemedim içmedim yurtdışında okuttum 2 yılda türkiyede egitimini tamamlaması gerekiyordu ve gitti evlendi.Çok agladım çok üzüldüm ama elimden hiç birşey gelmedigi gibi bizimle görüşmekte istemedi ama bu gün mesaj atmış gelmek istiyorum diye bende gel dedim çok kızgınım çok öfkeliyim ama cokta özledim geldiğinde bu ihanetinin yaptıklarınin hesabını sorayım yoksa hiç birşey olmamış gibi davranayım ne yapayım bilemedim lütfen bana fikirlerinizle yardımci olun
Elbette bir şekilde birbirlerinden haber alıyorlardır.Aynen bahsettiğim bu yani bir iki ararsın olmuyorsa anneyim aramalıyım inadı olmamalı bence. Kız da aramayabilir anne de, belki ikisinin de olayları sindirmek içni zaman ihtiyacı vardı. Ayrıca nasıl olduğunu öğrenmek için illa şahsın kendini aramak gerekmiyor, bir şekilde haber alınıyordur muhtemelen.
Anne olarak gerektiğinde geri adım atması da bilinmeli.
İnanın evladımı o kadar çok seviyorum ki, her anne gibi..Elbette bir şekilde birbirlerinden haber alıyorlardır.
Ben 2 taraflı değerlendirdim, ayrıca konu sahibesi için demiyorum asla, genel olarak ebeveyn-çocuk ilişkisi nasıl bilmeden direkt yargılamada yapılamaz, evladın hatalı asla görüşme, görüşürsen de yakasına yapış hesap sor da denemez.
Anne olarak yazarsam çocuklarımızı o kadar çok seviyoruz ki, bazen onların üstünden çok fazla hayal kurup o hayalleri yerine getirme beklentisine giriyoruz, bu hayaller zamanla baskı ve zorunlu hal durumunu alıyor, aşırı sevgi ve koruyuculuğumuzla bunaltıyoruz, öyle olunca da çocuğa senin hayal nedir, ne yapmak istiyorsun, hayattan beklentilerin neler diye sormayı unutuyoruz, ilgisizlik kadar fazla ilgilenip bu ilgiyi bilmeden bunaltan bir otorite haline getirdiğimizi fark edemiyoruz.
Evlat olarak yazarsam da çocuk doğduğu andan itibaren bir birey, daha tat almayı, tatlıyla tuzluyu ayırt etmeye, renkleri seçmeye başladığı andan itibaren ne yiyeceğinden hangi renge el uzatacağını biliyor, yürüyüp konuşmaya başladığı andan itibaren de giyeceği kıyafetten gideceği yere bir fikri oluşuyor, sizden farklı bambaşka bir karakter yetişiyor, ailenin hayalleriyle onun hayalleri bağdaşmıyor, ailenizin istediği gibi değil kendi istediğiniz gibi olmak istiyorsunuz, işte tam o noktada bir seçim yapmanız gerekiyor ya size ait olmayan bir hayalin peşinden gitmek ya da kendi hayalinizin peşinden gitmek.
Seçimler ve bu seçimleri yerine getiriş biçimi belki yanlış oluyor ama nasıl ki aileler kusursuz değilse, mükemmel anne baba diye bir şey yoksa kusursuz mükemmel bir evlat da yok.
Siz onaylamadığınız halde evlenmiş mi? Bunun tamiri yok diye bir şey yok, aile de evlat da kırılır dökülür ama aralarındaki ilişkiyi tamir edebilir, en azından bunun için fırsat vermek gerekir.
2 yıl kadar önce boşandı. annemle yaşıyor.akıllandı mı hayır...Kardeşiniz ne durumda şu an peki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?