Ergenlik krizleri gibi geldi bana
Benim kardesim de cok sorunluydu hatta ben o dönem okuyordum okul bitti eve bir döndüm kardesim zivanadan çıkmış

Ben de onun gibi yasamadim ergenligi ama herkes farkli
Öyle kriz dönemlerinde kizdigim da oldu, tartistigimiz da... Çoğu zaman sakinlesmesini bekler sonra da karsima alir konusurdum "sorun ne, ne istiyorsun neden böyle yapıyorsun " diye. Bunu cok sık yapardım, hatta taa o zamanlarda bile bana "abla yaa psikolog gibisin yeaaa" derdi

şimdi bile abisine anlatmaz bana anlatir diger kardesim de hep şaşırır "neden en ufak sorunda seni ariyor" diye.
Mesela kuzenim var su an 21 yasinda, o da çocuğum gibidir ama bana ismimle hitap eder bazen. Çok takmam çünkü lafin devaminda abla da diyor zaten. Bir saygısızlığıni görmedim.
Ben de konuyu ilk okurken sizin sorunlu oldugunuzu düşündüm nedense, sanirim birkac konunuza denk geldim aklimda takıntılı biri imaji olusmus demek ki size dair.
Yorumlarda da buna benzer seyler yazilmis
Bence kardeşinize kırılmak yerine onu cok takmayin hatta bir eriskin olarak onun güzelim demesine evet hayatım cok güzelsin diyerek destekleyin.