Off içim şişti yemin ediyorum,çok ağladım bugün gözlerim acıyor.Nerden başlasam...
Geçen sene manuel araba aldık sıfır sen bu trafikte kullanamazsın zaten satıcam dedi ve bana bir iki öğretmeye çalıştı sonra akrabaları varken arabada geç deri öğreteyim ve bana onların yanında bağırdı.Beni sürekli ailesinin yanında rezil etme huyu ilk defa olmuyor.Annesinin yanında özellikle kişilik değiştiriyor.Her neyse döndük eve tatilden otomatik yine sıfır bir araba aldı güya benim için yine aynısını yaptı kaç ay kendisi kullandı ben yine zorla ne Zaman öğreteceksin diyip durdum sonunda geçtim direksiyona.
Gel gelelim araba öğrenme sürecime bazen çok agresif,bazen de çıt çıkarmadan geçiyordu dersler.Bir hafta babam geldi memleketten işe giderken ben kullanıyodum bana öyle bir bağırdı ki sanki babam yokmuş ve ben ölümden dönen bir kaza atlatmışım gibi ben de refleks olarak bacağına vurdum napıyosun sus ne bağırıyorsun dedim.ondan sonra genelde arabada bana bağırır oldu.Kaç kez al anahtarı ben artık kullanmıcam desem de vazgecemedim bu hevesimden.
En son ki olayda ben anahtarı alıp kaçtım işe baktım bana vermiyo daha önce belirtmek isterim aracı ben kullanıyorum ama yalnız değil hiç bir zaman,eşim hep home ofis çalışıyo araba garajda yatıyo.Döndüm eve dedim ki anlamamış anahtarı aldığımı ben bugün işe tek başıma gittim geldim dedim,sevindi kızmadı naptın nettin nereye park ettin falan gayet güzel sohbet ettik.Sonra benim doktor randevum vardı çıkıcam evden nereye dedi?Hastaneye dedim ben olmadan gidemezsin dedi?Artık o kadar sıkıldım ki bu kısır döngüden sürekli bu konuda tartışıyoruz,arabasına bişey olucak diye korkuyorum resmen.Sıfır araba almasaydın o Zaman ben mi al dedim ya kafayı yicem ne kıymetli malı varmış iyice soğudum bencillik resmen.Napıcağımı bilmiyorum artık.Bir fikri olan var mı?Ya da normal mi bu davranış ben mi büyütüyorum var mı aynı problemi olan
Geçen sene manuel araba aldık sıfır sen bu trafikte kullanamazsın zaten satıcam dedi ve bana bir iki öğretmeye çalıştı sonra akrabaları varken arabada geç deri öğreteyim ve bana onların yanında bağırdı.Beni sürekli ailesinin yanında rezil etme huyu ilk defa olmuyor.Annesinin yanında özellikle kişilik değiştiriyor.Her neyse döndük eve tatilden otomatik yine sıfır bir araba aldı güya benim için yine aynısını yaptı kaç ay kendisi kullandı ben yine zorla ne Zaman öğreteceksin diyip durdum sonunda geçtim direksiyona.
Gel gelelim araba öğrenme sürecime bazen çok agresif,bazen de çıt çıkarmadan geçiyordu dersler.Bir hafta babam geldi memleketten işe giderken ben kullanıyodum bana öyle bir bağırdı ki sanki babam yokmuş ve ben ölümden dönen bir kaza atlatmışım gibi ben de refleks olarak bacağına vurdum napıyosun sus ne bağırıyorsun dedim.ondan sonra genelde arabada bana bağırır oldu.Kaç kez al anahtarı ben artık kullanmıcam desem de vazgecemedim bu hevesimden.
En son ki olayda ben anahtarı alıp kaçtım işe baktım bana vermiyo daha önce belirtmek isterim aracı ben kullanıyorum ama yalnız değil hiç bir zaman,eşim hep home ofis çalışıyo araba garajda yatıyo.Döndüm eve dedim ki anlamamış anahtarı aldığımı ben bugün işe tek başıma gittim geldim dedim,sevindi kızmadı naptın nettin nereye park ettin falan gayet güzel sohbet ettik.Sonra benim doktor randevum vardı çıkıcam evden nereye dedi?Hastaneye dedim ben olmadan gidemezsin dedi?Artık o kadar sıkıldım ki bu kısır döngüden sürekli bu konuda tartışıyoruz,arabasına bişey olucak diye korkuyorum resmen.Sıfır araba almasaydın o Zaman ben mi al dedim ya kafayı yicem ne kıymetli malı varmış iyice soğudum bencillik resmen.Napıcağımı bilmiyorum artık.Bir fikri olan var mı?Ya da normal mi bu davranış ben mi büyütüyorum var mı aynı problemi olan