- 23 Ağustos 2012
- 52.229
- En iyi cevaplar
- 1
- 243.637
- 898
- Konu Sahibi ArbutusUnedo
-
- #241
Kendinize hicbirrrr sayginiz yok, gercekten acinacak haldesiniz.
Kendinizi iyi hissediyorsunuzdur umarım. Ama üzgünüm geride kaldınız daha ne konular geçti.Kendinize hicbirrrr sayginiz yok, gercekten acinacak haldesiniz.
Kendinizi iyi hissediyorsunuzdur umarım. Ama üzgünüm geride kaldınız daha ne konular geçti.
Hafiye gibisiniz kuzum. Ta yüzyıllar önceki konularımı bulup çıkarıyorsunuz bunlara da bakıverin merak ettiysenizNe oldu adam metresi gupegunduz eve falan mi getirdihepsini okuyamadim, konuya ekleme yaparsaniz iyi olur.
Hafiye gibisiniz kuzum. Ta yüzyıllar önceki konularımı bulup çıkarıyorsunuz bunlara da bakıverin merak ettiyseniz
Konu zaten yüz yıl önceki bir konu değil de neyse diyelim öyle olsun bu yıllardır bu adamı çektiğini değiştirmiyor neyse boşanıyorlarmış yani inşallahNe old
Ne oldu şimdi bana laf yetiştirince süper zeka mı oldunuzAdam çoktan çıkmış gitmiş hala neyin kavgasındasınız, olmuyorsa yıllar once bırakmalıydınız, yillarinizı çöpe attınız. Degiyor mu gerçekten adam Brad Pitt falan mı konuya döneyim bu kadar bu adama yapışmanız normal değil önce bunu kabul edin, acilen bir avukat bulun sonra da bir terapist bulun gidin.
Konu zaten yüz yıl önceki bir konu değil de neyse diyelim öyle olsun bu yıllardır bu adamı çektiğini değiştirmiyor neyse boşanıyorlarmış yani inşallah
Aramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve
Boşanma davası açmış yeni 2 konusu var :)Konu sahibesi yillardir yazmis
peki biz ne yapalım. Mademki boşanmayacaksınız ne diyelim. Hobi edinin, mahalledeki kadınlarla günlere katılın, çocuklarınızla vakit geçirin, yeni bir işe girin, üniversite okuyun bu liste uzar gider. Ama bizde sihirli değnek yok. Ya dizlerinizi kırıp, susup oturup bu evliliği ''çocuklarım babalarına çok düşkün'' diyerek sürdüreceksiniz ya da çocuklara rağmen boşanacaksınız. Huzur herşeyden önemli bu hayat 1 kere yaşanıyor giden gün geri gelmiyor. Yok nafakayı az verir yok öyle yok böyle diyerek anlaşmalı boşanmaktan kaçınıyorsunuz. Bu çocuklar elbet büyüyecek, belli bir yaş sonrası size diyecekleri şu olacak ''yapmasaydın anne, bizmi dedik'' sonra dizinizi döversiniz ah vah hayatım gitti saçımı süpürge ettim diye. Çok zor olsada hem sizi hem çocukları incitmeyecek bir boşanma yolu muhakkak vardır. Bunun peşine düşün gerekirse padagog yardımı alın ilk anlamasalarda elbet anlayacaktır çocuklar.Bunu anlamak nasıl bu kadar zor olabilir ki? Boşanmak istemememin sebebi, çocukların babalarına çok düşkün olması. Çocuklu olunca kararları kafanıza göre veremiyorsunuz milyon tane açıdan düşünmeniz gerekiyor. Kaç kere oturduk anlaşmaya, anlaşmalıya gelince işler değişiyor çirkefleşiyor nafakayı azaltmaya çalışıyor falan filan; “çocuklarımı istediğim zaman göreyim gülelim eğlenelim ama nafaka da az vereyim çünkü yeni hayatımı kuracağım kendime harcayacağım” falan filan oluyor bir anda. Ben tek taraflı dava açsam boşanma davası 3-4 yıl sürüyor ve “anneniz boşanmayı ve sizi babasız bırakmayı seçti” acitasyonu devreye giriyor. Yani bu iş uzaktan ya da dizilerden göründüğü gibi kolaycacık hallolan bişey değil.
Aramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Çocukları babasina bırakıp bosan zaten büyüdüklerinde sessiz siddete ugradigini anlarlar kimse annesiz yapamaz mecbur görüşecekler sizinle ve kabullenecekler bu durumuAramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
El alem cok mu onemli hayatınızda su dunyaya bir kere geliyorsunuz max 70 yıl zaten zor yasiyoruz cocuklar büyüyüp akıllaro erince kafalarinda hersey netlesir zaten siz bahanelerin arkasina saklanıyorsunuzDediklerinizi yapsam kocamla beraber anam babam onun anası babası hepsi “bu kadının yolu yol değil” diyerek elbirliğiyle velayeti verdirirler ona. Ben ilerde çocuklarımın gözünde “ananız sizi başından attı kendi başına gününü gün etti” dedirtmek istemiyorum. Şu an yaşadığım hayat da çok değersiz ama çevrem hazırda bekliyor benim yapacağım şeyleri “tü kaka” göstermek için.
Yeni konum var dayanamadım bu yaşadıklarıma, zaten çok büyük kavga ettik evden gönderdim. Gitti. 1 aydır görüşmüyoruz, para yollamayı kesti, avukat saldı üzerime hadi hemen boşanalım diye saldırıp duruyor. Çocuklarını da hiç aramadı bu sürede, yeni yeni iletişim kuruyor oğluyla görüşmek istiyor ama benimle yine iletişim yok. Boşanamama sebebimi derinlerde buldum; istanbulda hiçkimsem yok ailemle yaşamam lazım gibi geliyor; yeniden aile kuzusu olup boyunduruk altında yaşamak istemiyorum. İnanın 1 aydır yanımdalar ama asla kendim için birşey yapmamı kabul etmiyorlar kafamı dağıtmak için işimi yapmak için bir fuara katılmak istiyorum ona bile mırın kırın ediyorlar şu an önceliğin boşanmak ve çocuklar olmalı sen kendi derdindesin diye. Hiçbir zaman kendi derdim diye birşey olmamalı onlar için, çocuklara saçımı süpürge ederek yaşamalıyım bu onaylanmama hali beni çok yaralıyor (meğer küçüklüğümden beri böyle bu onaylanmama hali ile yaralanmışım). Pskoloğa gitmeye başladım, avukatların da psikologların da ilk dediği şey sen bunca şey yaşarken ailen nerdeydi?? Ailemle tartıştım beni bu adama karşı çok yalnız bıraktınız dedim; üstüme geldiler bağırdılar çağırdılar sen aileni neden elaleme anlatıyorsun diye. Yani bı şartlarda o kadar kalbim sıkışıyor ki inanın kocam geri dönse susup oturup sessizce ağlayarak evliliğe devam etmek geliyor içimden.peki biz ne yapalım. Mademki boşanmayacaksınız ne diyelim. Hobi edinin, mahalledeki kadınlarla günlere katılın, çocuklarınızla vakit geçirin, yeni bir işe girin, üniversite okuyun bu liste uzar gider. Ama bizde sihirli değnek yok. Ya dizlerinizi kırıp, susup oturup bu evliliği ''çocuklarım babalarına çok düşkün'' diyerek sürdüreceksiniz ya da çocuklara rağmen boşanacaksınız. Huzur herşeyden önemli bu hayat 1 kere yaşanıyor giden gün geri gelmiyor. Yok nafakayı az verir yok öyle yok böyle diyerek anlaşmalı boşanmaktan kaçınıyorsunuz. Bu çocuklar elbet büyüyecek, belli bir yaş sonrası size diyecekleri şu olacak ''yapmasaydın anne, bizmi dedik'' sonra dizinizi döversiniz ah vah hayatım gitti saçımı süpürge ettim diye. Çok zor olsada hem sizi hem çocukları incitmeyecek bir boşanma yolu muhakkak vardır. Bunun peşine düşün gerekirse padagog yardımı alın ilk anlamasalarda elbet anlayacaktır çocuklar.
Aldatıyor o yüzden sizi çıplak görmek istemiyor, yüzünüze bakmıyor.Aramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Kesinlikle ikinci bir kadın var.
Hatta o kadar ileri seviyede ki sizi artık karısı olarak görmüyor.
Ona evde iki yabancıyım diyor. Ayrı yatıyoruz giyinirken bile odadan çıkıyorum diyor.
Malesef çok yakınım böyle yapmıştı karısına.
Çocukların aile hayatıni bozmak istemiyur. Siz yıkayın utuleyin çatıyı kurun. O da dışarda gezsin sevissin. Siz bakıcısınız.
Ya şimdi bosanirsiniz.
Ya da o zaten şartlar olgunlaşınca sizi sutlayacak.
Belki küçük 5 yaşında anneye verirler diye yaşının dolmasını bekliyor.
Zaten eninde sonunda bosanacaksiniz. Çocukları da alır biraz büyüdüklerinde haberiniz olsun
Siz hala toplamaya çalışın olmayan evliliğinizi. Adam planlarını yapmış tıkır tıkır işliyor.para bile kaciriyordur. Başkası üstüne birşeyler.
Hepsi
Birçok avukatla konuştum. %100 aldattığını söylediler tecrübeleriyle.Aldatıyor o yüzden sizi çıplak görmek istemiyor, yüzünüze bakmıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?