Bacım sen ben seviyorum yuvam yıkılmasın vs deseydin tamam ama gelmiş ben de istemiyorum zorla katlanıyorum şu bu deyip sonrada yanında soyındugum halde bana bakmıyor kaçıyor dersen orda tabi yorum olurKesin olarak boşanma kararımı verdim. Bugün yine tatilde inanılmaz manipülatif bir kavga çıkarttı çocuklara beni kötüledi kendini iyi baba yaptı. Yok ben ne kadar taktik maktik umursamazlık falan uğraşsam da onun umuru değil. Birçok kişi demiiş ki çocukları bahane ediyorsun, yani arkadaşlar aptal mıyım ben duygusuz bir evlilik yürütecek halim yok tabii ki duygularım olduğu için çok uğraştım; çocukları da babalarından ayırmak istemedim ben de ayrılmak istemedim onu eğitmeye bana değer vermesini sağlamaya çalıştım değişir sandım koşulları zorladım ama olmadı. Herkese tek tek cevap veremeyeceğim inanılmaz şuursuz yorumlar da var ama çok mantıklı yorumlar da var; ben bu post ile anlaşılmak ve onaylanmak istedim yani girdiğim çıkmazdan güm diye boşanamayacağım için kademeli bir geçiş fikri aradım; sinirden üzüntüden kendimi yiyip bitiriyorken bir sakinleştirici tavır aradım. Anlayışlı yaklaşanlara teşekkür ediyorum.
Dedi yazan bayan, klavye bağyanı pardon yargıçı.Sen kendi kendinin düşmanısın. Kendine kılıf arıyorsun. Böyle yaşamaya devam et. Bunu hakediyorsun.
Benim kızım kocasından dayak yiyemez; ben arkasında dağ gibi dururum bana yapıldığı gibi “idare et kocanı çileden çıkartma sen de” diye evine geri göndermem. Hoş ben de ciddi dayak yemedim ama tartaklandım. Eşim de oğluma aslansın kaplansın diyemez; demeyecek yapıda bir insan kendi öfke komtrolü yok ama oğluna asla bu konuda bir telkini yok. Bu yüzden iyi babalık yapabiliyor çoğunlukla. Onun derdi benimle. Bana olan sevgisizliğiyle.ArbutusUnedo merak ettiğim bir şey var.
Darp görüntülerini eşinizin ailesine göndermişsiniz. Onlar da eşlerini döven oğullarına aslansın kaplansın diyen tiplermiş, hiçbir şey söylememişler. Aynı durumda olsanız siz ne yapardınız?
Sizin kızınız kocasından dayak yediğinde ya da oğlunuz eşini dövdüğünde eşiniz ve siz ne diyeceksiniz çocuklarınıza?
Kızınıza "bu asla kabul edilemez, boşan" mı diyeceksiniz? Oğlunuza "biz seni böyle mi yetiştirdik yazıklar olsun" deyip yüzüne tükürecek misiniz? Eşiniz oğluna aslansın kaplansın demeyecek mi mesela?
Bu seçimleri yapacak çocukları şu an siz böyle yetiştiriyorsunuz.
Benim evliliğim ya duygulu olmalı normal insan gibi, olması gereken gibi ya da hiç olmamalı. Çok uğraştım boşa kürek çektim; sancım da o yüzden böyle duygusuz sadece aynı evde yaşanan iki yabancının birlikteliğini kabullenemiyorum; o kabulleniyor hayatından memnun. Ben de memnun olsam çatır çatır para yer güler eğlenir keyfime bakarım ama öyle biri değilim.Yani çocuklar için değil bence sen istediğin için bu evlilikte kalıyorsun.Adami istemesen sürekli yakınlaşmaya çalışmazdin, yanında soyunmazdin, özledim sevişelim demezdin,gezide yanıma gelmiyor diye dert etmezdin.İstiyor ama çeşitli nedenlerle bosanamiyor olsan odanı ayırır, hayatına ve çocuklarına bakardın.Telefon,mail, mesajları karıştırmanın,temiz-kirli donlarını saymanın nedeni de boşanmak için delil toplamak değil, sadece benden niye soğudunun nedenini öğrenmek.Ama hiç gurur yokmuş sizde de.Bana çöp gibi davranan adama hala yanaşmaya çalışmam.Cocuklarim için duruyorsam yanında mesafemi sınırımi korurum.Kendine itiraf edemediğin, kaçtığın şeyleri burada herkes yazdı lütfen silkelen ve kendine gel.
kendinizi kandırmaya devam edebilirsiniz ama annelerini sevmeyen adam o annenin çocuklarını sevmezBenim kızım kocasından dayak yiyemez; ben arkasında dağ gibi dururum bana yapıldığı gibi “idare et kocanı çileden çıkartma sen de” diye evine geri göndermem. Hoş ben de ciddi dayak yemedim ama tartaklandım. Eşim de oğluma aslansın kaplansın diyemez; demeyecek yapıda bir insan kendi öfke komtrolü yok ama oğluna asla bu konuda bir telkini yok. Bu yüzden iyi babalık yapabiliyor çoğunlukla. Onun derdi benimle. Bana olan sevgisizliğiyle.
Konuyu ben açtım zannettim. Birebir aynı davranışlar, anneleri tarafından terk edilme ya da zorunda bırakılmış olması bile aynı.. Odada üzerini değişirken görse hemen oradan kaçması, yanına otursan yanından kalkması, evlilik sürsün ama iletişim olmasın kafası ve buraya yazmadığım, sizin yazdığınız her bir ayrıntı... Birebir aynı..Aramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Şiddeti bari hafifletmeyin rica ediyorum...Hoş ben de ciddi dayak yemedim ama tartaklandım.
Yani birçok kişi soyunma durumuna takmış; hani clickbait başlıklar gibi soyunma yazıyosun hiç okumadan tıklanıyor yorum yazılıyor falan. Yahu g.t kadar otel odasındayız büyük çocuk tuvaletten çıkmıyor küçük ciyaklıyor kçımda ayı bağırıyor; nerde soyunayım giyineyim lobide mi?Bacım sen ben seviyorum yuvam yıkılmasın vs deseydin tamam ama gelmiş ben de istemiyorum zorla katlanıyorum şu bu deyip sonrada yanında soyındugum halde bana bakmıyor kaçıyor dersen orda tabi yorum olur
Eli çok açıktır. Kendine de çok güzel bakar yatırım yapar; çocuklarına da bol kese harcar kendi ailesine büyük büyük maddi yardımlar yapar benim aileme de eli kolu boş gelmez. Ama bir kere avukat tuttu o an bütün o eli bolluğu gitti pazarlığa girişti. Boşa demiyorlar erkekleri boşanırken gör diye.Çocuğum yok, eşim de eşiniz kadar plancı, kötü niyetli ve ilgisiz değil ama yapısı gereği içine kapanık ve konuşmaktan haz etmeyen bir insan. 11. senemiz ve ben delirmek üzereyim varın siz düşünün. Böyle hayat geçmez. Ağız ishali adam da çekilmez ama kocanız dümdüz kötü birisi. Başka bir kadın olsa boşanırdı diye düşünüyorum gerçi ona da teşebbüs etmiş. Ama nafaka, tazminat vs vermemek için de böyle davranıyor olabilir. Eli açık mı peki bana da harcıyor dediniz. Birikim yapıp çocukları da alıştırarak boşanma ihtimaliniz yok mu?
Onu eğitmeye çalıştım bana değer vermesini sağladım ? Tebrikler geçen giden yıllarınız üstüne bir soğuk su için.Kesin olarak boşanma kararımı verdim. Bugün yine tatilde inanılmaz manipülatif bir kavga çıkarttı çocuklara beni kötüledi kendini iyi baba yaptı. Yok ben ne kadar taktik maktik umursamazlık falan uğraşsam da onun umuru değil. Birçok kişi demiiş ki çocukları bahane ediyorsun, yani arkadaşlar aptal mıyım ben duygusuz bir evlilik yürütecek halim yok tabii ki duygularım olduğu için çok uğraştım; çocukları da babalarından ayırmak istemedim ben de ayrılmak istemedim onu eğitmeye bana değer vermesini sağlamaya çalıştım değişir sandım koşulları zorladım ama olmadı. Herkese tek tek cevap veremeyeceğim inanılmaz şuursuz yorumlar da var ama çok mantıklı yorumlar da var; ben bu post ile anlaşılmak ve onaylanmak istedim yani girdiğim çıkmazdan güm diye boşanamayacağım için kademeli bir geçiş fikri aradım; sinirden üzüntüden kendimi yiyip bitiriyorken bir sakinleştirici tavır aradım. Anlayışlı yaklaşanlara teşekkür ediyorum.
Hayatinda biri var, siz hala cocuklarim cocuklarim demeye devam edinAramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?