- 21 Kasım 2011
- 1.163
- 938
- 333
- Konu Sahibi ArbutusUnedo
-
- #41
Ohoo çocuklar ne kavgalar ne kasvetler gördü. Muhtemelen bu soğuk rüzgarlar onlar için “oh” deme sebebi. Çocukların biri 10 biri 5 yaşında.
Ohoo çocuklar ne kavgalar ne kasvetler gördü. Muhtemelen bu soğuk rüzgarlar onlar için “oh” deme sebebi. Çocukların biri 10 biri 5 yaşında.Çocuklar kaç yaşında bilmiyorum ama onlar da görmüş olur babayı. Siz konfor sağladığınız için babaya düşkünler.
Ayrıca babası seyahatteyken çocukları alabilirsiniz.
Neyse bu sonraki düşünce zaten. Önce eşinizin manipülasyonlarına uğramadan boşanmanız lazım.
Umarım hayatında biri vardır da evlenme baskısı yapar ne diyim.
Çünkü sizin içinde bulunduğunuz durum çok zor. Psikolojik şiddete maruz kalıyorsunuz şu an.
Çocuklar farketmiyor mu bu soğuk rüzgarları? Bundan etkilenmiyorlar mı?
Ben çocukken babam anneme hep küserdi. Aşırı kasvetli olurdu ortam.
Sadece kendinizi avutup gençliğinizden belki de yaşanabilecek ikinci bir baharınızdan çalıyorsunuz başka da hiçbir şey değil çocuk bu aklı olur fikri olmaz 20 sene sonra tepene dikilip neden boşanmadın boşasaydın der geçerler sen göz dağı olarak ver bakalım çocukları babaya bir aya yalvar yakar sana nasıl geri getiriyor o çocuklar da nasıl o babanın gerçek yüzünü görüyorAramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Çocuklar kaç yaşında, ben sizi çok iyi anladım,bence ilk önce bir iş bulun...Çalısmayınca bu durum ekstra sizi zorlamış olabilir...Sonra çocuklar çok küçük değilse alın karşınıza konuşun,biz küsüs barisamiyiruz babanızla anlaşamıyoruz ama ikimizde sizi çok seviyorum sadece eş olarak anlaşamıyoruz diye bir konuşma yapın,zamane çocukları çok da o kadar kasmıyor ya,annem babam ayrı diyeAramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Ohoo çocuklar ne kavgalar ne kasvetler gördü. Muhtemelen bu soğuk rüzgarlar onlar için “oh” deme sebebi. Çocukların biri 10 biri 5 yaşında.
Ben de öyleydim. Ve mecburen zamanla köreldim ilgisizliğe alıştırıldım. Bence de korkunç bir hayat o yüzden sabahlara kdar gözüme uyku girmiyor. Ama çevremin ailemin “ne ilgisi sen çocuk musun şımarık mısın sen 2 çocuk annesisin sadece onlarla ilgilenmelisin, kocan evine baksın çalışsın yeter sen de sus otur” düşüncesinde olduğu için destek bulamıyorum.Ben ilgi manyağı biriyim. Eşim benimle 1 saat ilgilenmese hayatı dar ederim siz nasıl dayandınız dayanıyorsunuz? Şaştım kaldım korkunç bir hayat bu. Bu sevgisizlik ve ilgisizlikle çocuklara nasıl iyi bir anne olabilirsiniz ki? Adam sizi resmen manipüle ediyor yolunu bulmuş.
Dedektif vs ne varsa bulacak ve kanıt bulacaksınız. Hayatınızın içine sıçıyor, siz de sadece; çocuklar da çocuklar diyorsunuz. Bu yaşlarınız bir daha gelecek mi sanıyorsunuz? Eşşeoğlue..ek bir adamın hayatınızın içine etmesine nasıl böyle müsaade ettiniz ben burda sinirlendim sabah sabah!
Adamın s2nde bile değilsiniz ya hu! Ay sabah sabah gerildim abasbshsjskaala
Heee sorun belli oldu. Siz ailenizi hiç umursamayın çünkü bir daha bu dünyaya gelmeyeceksiniz. Bir karar alın ve ne olacağını umursamayın. Kendiniz için yaşayın. Çocuklar daha mutlu olur emin olun.Ben de öyleydim. Ve mecburen zamanla köreldim ilgisizliğe alıştırıldım. Bence de korkunç bir hayat o yüzden sabahlara kdar gözüme uyku girmiyor. Ama çevremin ailemin “ne ilgisi sen çocuk musun şımarık mısın sen 2 çocuk annesisin sadece onlarla ilgilenmelisin, kocan evine baksın çalışsın yeter sen de sus otur” düşüncesinde olduğu için destek bulamıyorum.
İstesende istemesende bu şekilde devam etmez edemez.Aramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Pek sağlık kalmadı ilişkimizde yıllar içinde, toparlamak çok zor geliyor artık. Bekar insanlar bu b.ktan durumu ne yazık ki tecrübe edemez, etmez de umarım.İstesende istemesende bu şekilde devam etmez edemez.
Sence çocukların farkında değilmi bu abuk durumun?
Ben çocuklar babasını seviyor olayına katılmıyorum.
Sağlıklı aile bireyleri sağlıklı boşanabiliyor.
Bu çoğu kadının gayette bahanesi.
Ama zaten sizin komple sağlıksız ilişkiniz olduğundan birşey diyemiyorum.
Not; bekar insanlarında bazı tecrübeleri vs olabilir, bu yaklaşımınızda yanlış
Aklınız başınızda değil o belli.Leş koca tatil mi dedi tamam al çocukları git diyeceksiniz.Madem çocuk baba aşkı sizde nirvana kötü cadı da siz olun. bırakın babalarıyla ,adamın gerçek yüzü ortaya çıksın.Mesleki durumunuz ne bilmiyorum işe girin kendinize yeniden bir hayat kurun,tek tatile çıkın.Çocuklar sizden nefret edecek diye korkup durmayın,gerçekler öyle böyle ortaya çıkar Adama mecbur olmadığınızı kendi hayatınızı kura bileceğinizi çok istiyorsa çocukların onda kalabileceği izlenimini verin.Kapıdaki köpek kadar değeriniz yok adamın gözünde,sizle iki kelime konuşmayı layık görmüyor yine de kıçında geziyorsunuz .Çocuklar bahane yarın onlarda kendi hayatını kurar, siz ömrünüzü gurursuzca harcadığınızla kalırsınız ......Aramızın yıllardır çok kötü olduğı çok büyük kavgalar ettiğimiz eşimle; yıllardır kötü iletişimle ve 2 çocukla boşanma kararı veremeden devam etmeye çalışıyoruz. Hemen biye boşanmıyorsunuz diye linçlemeyin; şak diyince olmuyor çocuklar babalarını çok seviyor ve eşim boşanma adımını ben atayım da çocuklara “bakın ben istemedim anneniz istedi” diyerek acitasyon yapmak istiyor ve her şeyi adım adım planlıyor.
Esas sorunumuz iletişimsizlik. Eşimle yılların sorunu sonucu benimle sıfır iletişim şeklinde yaşamaya başladı. Yazın 1,5 aydır annemin yanındayım; kavga sonucu değil çocukları rahat ettirme amacıyla mutabık kalarak geldim ama yaz boyu beni bir kez bile aramadı. Çocukların ihtiyaçları hariç tek kelime konuşmuyor benimle. Oğlumuz ve kızımızla görüşeceğinde oğlumun akıllı saatinden arıyor hallediyor.
Vekhasıl sorunumuz zaten çok büyük ama detaylara inip boğulamayacağım yıllar içinde yeteri kadar yıprandım.
Otel tatili yapmak için çok ısrar etti; yüksek paralara otel kiraladı çocuklarımla tatil yapmak istiyorum dedi. Ben istemeyerek kabul ettim; şu an otelde tatildeyiz ama benimle sıfır iletişim. Aylardır böyle, ne bir gözüme bakma ne bir sohbet ne bir hal hatır sorma, soruşarıma yüzüme bakmadan cevap vermeler tek kelimelik cevaplar. Asla benimle yan yana oturmuyor ben yanına yaklaşınca kalkıp gidiyor. Üstümü odada değiştirirken bile başka tarafa geçiyor beni görmemek için. Bir önce bir geziye gitmiştik, her yaklaşmaya çalışmamda yorgunum diyip uzaklaşıyordu; bütün geziyi benimle tek kelime konuşmadan tamamlamıştı.
2 çocuğum babalarına aşık olmasa bir dakika bile düşünmem. Ama o kadar hin ki; ben hep çocuklarla yalnız kaldığım ve tek otorite koymaya çalışan olduğum için hep ben kötü oldum. Boşanmaya çalıştığımda anneniz beni istemiyor sizinle görüşmemi de istemiyoe o yüzden boşanmak istiyor dedi çocuklar bana karşı bilendi. Ben çocuklara tutumlu olmaya çalışmayı öğrettikçe o para saçtı benim izin vermediğim oyuncakları aldı vbvb.
Bir kez de evi terketti geçen sene ailemle sürekli kavgalı zaten terbiyesizlikleri yüzünden; çocuklar çıldırdı, sonra tek gecede ne olduysa ağlayarak geri döndü ama iletişimsizliğimiz devam etti.
Yani ben şu anda da tatilde çocukların bakıcısı gibiyim; tek güzel söz tek iletişim yok kendisi yiyor içiyor eğleniyor çocukları eğlendiriyor; bana da para harcıyor lakin ben bitik bir evlilikte keyfime bakıp umursamayan bir kadın değilim bunu kaldıramıyorum. Şu an cinnet çıkarmamak için kendimi çok zor tutuyorum ne kavga çıktıysa onun iletişimsizliği; benim ondan iletişim dilenmem ve bana psikolojik zorbalık yapması ama asla kabul etmemesi yüzünden çıktı.
Kendisi işyerinde çok aktif sosyal konuşkan; o kadar içim acıyor ki benimle etmediği tatil muhabbetini işyerinde arkadaşları ile ediyor; benimle paylaşmadığı fikirleri arkadaşlarıyla paylaşıyor.
Neresinden tutsam elimde kalıyor ama çocuklar babam babam diye ölüyor kapana kısıldım kaldım. Bazıları diyor ki “boşver ya ye parasını iletişim falan arama”. Ama ben yapamıyorum. Bu arada geçen sene onun sorumsuzlukları ve çocuklarla ilgili her tür işi bana yıkması sonucunda 13 senelik işimden çıkarıldım. Bunun üzerine çıkan kavgalar ve soğumalarla evi terketti asla manevi destek olmadı; avukat tuttu avukatla zorla beni anlaşmalı boşanmaya zorladı falan.
Ne yapacağımı bilemiyorum şu an otel odasında sabah onu boğazlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben katlanamıyorum diyip alıp çocukları havaalanına geçsem çocuklar bana düşman olacak.
Ne duruyorsun boşan diyecek bekarlar(hiç evlenmemiş olanlar) rica edeceğim lafını ölçülü söylesin. Hiçbirimiz evlenirken boşanmak için evlenmedik yıllar insanları da fikirleri de değiştirebiliyor; fikirler zıt yönlere doğru değiştiyse vay halimize. Ama tabii keşke çocuk yokken ortaya çıkan belirtilerden anlayabilip yolu erkenden ayırsaymışım aslında herşey çok belliymiş ama görmemişim, görmek istememişim. İnsanoğlu bazı şeyleri kabullenemiyor, hep düzelir diye umut ede ede bu hale geliyor.
Siz şu an tam olarak ne olmasını bekliyorsunuz peki? Evliliğinizin normale dönüp romantizm içinde devam etmeyeceği kesin. Boşanmak da istemiyorsunuz. Sizin durumunuz ya bu deveyi güdersin ya bu diyardan gidersin durumu. Adamın boşanmak için hiçbir sebebi yok ki. Boşanmadan bekar hayatı yaşıyor. Çocuklarına bakılıyor, evinin işi yemeği yapılıyor, hizmeti görülüyor ama kendisinin manevi anlamda hiçbir katkısı yok evliliğe. Neden boşansın yani. Siz de kendi sosyal hayatınızı kursaydınız keşke. Ev işleri için yardımcı tutup gezip tozsaydınız. Başka çareniz var mı?Aa hiç düşünemedim daha önce bunu. Babası 7/24 çalışıp ülke ülke gezerken çocuklarıma da babaları yerine Oksana’lar, Nasya’lar baksın. İyiymiş. Sevmeye gelince sever, bıraksam hangi zaman aralığında ilgilenecek?
Dediklerinizi yapsam kocamla beraber anam babam onun anası babası hepsi “bu kadının yolu yol değil” diyerek elbirliğiyle velayeti verdirirler ona. Ben ilerde çocuklarımın gözünde “ananız sizi başından attı kendi başına gününü gün etti” dedirtmek istemiyorum. Şu an yaşadığım hayat da çok değersiz ama çevrem hazırda bekliyor benim yapacağım şeyleri “tü kaka” göstermek için.Aklınız başınızda değil o belli.Leş koca tatil mi dedi tamam al çocukları git diyeceksiniz.Madem çocuk baba aşkı sizde nirvana kötü cadı da siz olun. bırakın babalarıyla ,adamın gerçek yüzü ortaya çıksın.Mesleki durumunuz ne bilmiyorum işe girin kendinize yeniden bir hayat kurun,tek tatile çıkın.Çocuklar sizden nefret edecek diye korkup durmayın,gerçekler öyle böyle ortaya çıkar Adama mecbur olmadığınızı kendi hayatınızı kura bileceğinizi çok istiyorsa çocukların onda kalabileceği izlenimini verin.Kapıdaki köpek kadar değeriniz yok adamın gözünde,sizle iki kelime konuşmayı layık görmüyor yine de kıçında geziyorsunuz .Çocuklar bahane yarın onlarda kendi hayatını kurar, siz ömrünüzü gurursuzca harcadığınızla kalırsınız ......
Yok biraz akıllandım temizliğe yardımcı aldım. Kendi istedi zaten benim işimi yapma sana minnet edemem diye. Yemeklerimi bile yemedi bir dönem hep dışardan söyledi, evden kovdum böyle bir evlilik yaşatamayacaksın bana diye. Aylarca küs kaldık falan filan. Hiçbir sorunun çözümü olmayı tercih etmiyor; konuşmak mı istiyorum “git arkadaşınla konuş”; bunaldığımı böyle evlilik olmayacağını söylüyorum “git psikoloğa anlat”, çocuklarla ev işinden bunalıyorum “bana ne git kadın tut yapsın”, beraber gezi planı yapmak istiyorum “git ananla babanla gez ben çok yoğunum”Siz şu an tam olarak ne olmasını bekliyorsunuz peki? Evliliğinizin normale dönüp romantizm içinde devam etmeyeceği kesin. Boşanmak da istemiyorsunuz. Sizin durumunuz ya bu deveyi güdersin ya bu diyardan gidersin durumu. Adamın boşanmak için hiçbir sebebi yok ki. Boşanmadan bekar hayatı yaşıyor. Çocuklarına bakılıyor, evinin işi yemeği yapılıyor, hizmeti görülüyor ama kendisinin manevi anlamda hiçbir katkısı yok evliliğe. Neden boşansın yani. Siz de kendi sosyal hayatınızı kursaydınız keşke. Ev işleri için yardımcı tutup gezip tozsaydınız. Başka çareniz var mı?
Çocukların yaşını yazmamışsınız ama boşandığınız için sizi suçlayacaklarına göre çok da küçük değiller.
Hiç umru değil ki onu ya yaptım. Hiiiç istfini bozmuyor tepkileri asla değişmiyor dümdüz aynı çizgide yaşayıp gidiyor benim ilgi istemem ya da istememem umrunda değil. Yine bana karşı kapı duvar. Telefonunu karıştırırdım whatsap mesajları normal mesajlar mailler, spam arkadaşlık sitesi mailleri vardı olay çıkardım inkar etti net bişey değil zaten onlar. Yurtdışından geldiğinde özlediğimi söyledim birlikte olmak istedim beni istemedi; sonra zoraki birlikte olunca da yeni bir birliktelik yaşamış gibiydi ( açık yazmayayım anlamışsınızdır umarım); bir kez götürdüğü iç çamaşırı miktarını ve kirli gelen çamaşır miktarını saydım. Kaldığı geceden daha fazla kirli iç çamaşırı geldi eve ama net kanıt değil. Bir kere ofisteki asistan kızla yazışma sayfasında satırlarca silinmiş yazışma gördüm, yine net kanıt değil yani şüphe var ama net bişey bulamıyorum.Bence eşinizin hayatında baskasi var. Siz nasil kanıt aradınız mesela? Size yanaşmayan adamın telefonuna rahatça girip bakabiliyor musunuz?
Bence at gözlüğünüzu takip hayata bakıyorsunuz gibi geldi. Kendi kendinizi bu sekilde kandırıyorsunuz. Konuda bile defalarca linç etmeyin diye vurgu yapıyorsunuz. Biri size bu durumun altına saklaniyorsunuz dediğinde bile rahatsız oluyorsunuz cunku bu sizin sığındiginiz liman. Eşimin patronunun cocugu diyerek örnek veriyorsunuz. Baska örneklere de bakabilirsiniz o zaman? Boşanmış boşanmaya herkesin kabullenip artık yeni hayatlarına devam ettiği de bir çok örnek var. Boşanmak tabiki kolay değil. Sizin cesaretiniz olmadığı için bu sekilde bahanelerin altına siginiyorsunuz. Bahane diyince bile rahatsız olduğunuzu düşünüyorum. Tamam bahane olmasın durum kelimesini kullanayım.
Önce karar verin. Gercekten boşanmak istiyor musunuz yoksa istemiyor musunuz? Eger istemiyorsanız evliliginizi kurtarmak için çabalayın o zaman. Bağırıp çağırıp olay çıkarmak sizin tarafınıza eksi yazıyor. O zaman taktik degistireceksiniz. Öncelikle kendinize deger verin. Çocukların sadece bakıcısı olarak kalmayın. Evi temizleyip yemek yapan hizmetçi gibi olmayın. Nasil o hayatına devam edip orda burda gezebiliyorsa sizde o sekilde yapın. Sizde onu görmezden gelin. Bir şeylerin artık değiştiğini gosterin ona. Eşinizin kurduğunu düzenini artik bozun o da rahatsız olsun artık. Erkekler düzenleri bozulsun istemezler. Duzeni bozuldu mu kivranmaya başlarlar.
Bacım senin hiç gururun yok. Kalmamış. Maalesef sıfır. İstenmediğini sevilmediğini idrak et. Onurunla boşan.Evet biraz bağımlı kişiliğimin olduğunun farkındayım ve zamanında çok ilgi dilendim ondan, bunaldı benden kaçtı, tartışmada hemen içine kapanır günlerce aylarca konuşmaz, ben ilgi isteyince beni suçlar git arkadaş bul onunla konuş ben senin prikoloğun muyum der. Kendi sürekli yurtdışına gidiyor gezmeye arkadaşlara doyuyor, ben evde 2 çocukla bunalınca ilgi isteyince suçlu oluyorum. Ama rica ederim siz de bunu normalleştirmeyin; evlilik iki kişinin birbirinden ilgi beklemesi; sorunları beraber çözmesi gereken bir kurumken neden güç savaşına dönsün?
Sebep ne peki? Ne zaman başladı bu?Yok biraz akıllandım temizliğe yardımcı aldım. Kendi istedi zaten benim işimi yapma sana minnet edemem diye. Yemeklerimi bile yemedi bir dönem hep dışardan söyledi, evden kovdum böyle bir evlilik yaşatamayacaksın bana diye. Aylarca küs kaldık falan filan. Hiçbir sorunun çözümü olmayı tercih etmiyor; konuşmak mı istiyorum “git arkadaşınla konuş”; bunaldığımı böyle evlilik olmayacağını söylüyorum “git psikoloğa anlat”, çocuklarla ev işinden bunalıyorum “bana ne git kadın tut yapsın”, beraber gezi planı yapmak istiyorum “git ananla babanla gez ben çok yoğunum”
Yani sen kimsin o zaman? Anca çocuklara baba, ama asla bir eş değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?