Ah ah şu erkek anneleri oğullarını dünyanın merkezi görüp göklere çıkartmasa keşke...

Böyle pohpohlayıp sonra evlendirince annelerinin paşam, tosunum nidalarını eşlerinin devam ettirmelerini bekliyorlar ama eş anne gibi koşulsuz kabul etmeyince sorunlar çıkıyor. Evde hakim benim havalarına girip haşa kendilerini ilah gibi görüp karım bana tapsın düşüncesinde oluyorlar

Olgunluk maalesef yaşla değil yaşanmışlıklarla oluyor, bu tür erkekler hiç sorumluluk almadan hep pışpışlanarak büyüdüklerinden evlenince de nerede durmaları gerektiğini, SAYGI kavramının ne olduğunu bilmiyorlar.
Yapman gereken boyun eğmek değil, tavrını belli etmek."Ben erkeğim, istediğimi yaparım" demek "benim için sınır yok ama sen kadınsan benim sınırlarımda yaşayacaksın" demek. Yani yine başta söylediğim gibi kendini haşa ilah gibi görüyor demektir. Sana şu yakışmamış dediğinde ben beğendim ve bunu giyeceğim gayet de hoş durdu diyerek kendi kararlarını kendin verebilecek kapasitede olduğunu belli edeceksin. Ben erkeğim benim dediğim olacak derse de ne olmuş sen erkeksen ben de kadınım bunun erkeklik-kadınlıkla alakası yok insanlıkla alakası var ben sana saygı duyuyorsam sen de bana duyacaksın bu kadar basit deyip tavrını koyacaksın. Kısaca "saygı duymayı" öğreteceksin. Ha olmadı mı o zaman şart koşacaksın gel birlikte psikoloğa/aile terapistine gidelim yanlışlarımız varsa birlikte düzeltelim, hatam varsa ben düzeltmeye hazırım diyeceksin. Kocan büyük ihtimalle sen git hatalı olan sensin diyecek, o zaman da demek ki sen hatalarını kabul etmek istemiyorsun, korkuyorsun ki hep benden bekliyorsun ama biz evliyiz ve hata varsa bu iki taraflı diyeceksin.
Evli değilim, şu an için de düşünmüyorum çünkü gözlemlediğim kadarıyla toplumdaki erkeklerin çoğunluğunda saygı duyma mekanizması gelişmemiş. Evliliğin iki kişilik bir hayat yolculuğu olduğuna inanırım ve kararlar birlikte ORTAK alınmalı diye düşünürüm bunu idrak eden erkek sayısı çok az zira sorumsuz yetiştiriliyorlar ve maalesef ki bunu yapan da yine hemcinslerimiz.