Ben fazla politik insanlari samimi bulmuyorum pek ne yalan soyleyeyim. Kimisinin karakteri oyledir belki ama coğu ne "şiş yansin ne kebap" olan insanlarin yalan soyledigini dusunuyorum ve samimiyetsiz geliyor. Eşim de sevmez.
Ben politik olamam mesela cunku eşim beni ve huylarimi tanıyor, biliyor. Mesela şu aşagidaki cümleyi ben eşime kursam samimiyetime asla inanmaz. Cunku basimin ustunde yeri var gibi süslü konuşmam normalde, laf kalabaligi yaptigimi düşünür.
Bir de kalbimi kiran birini kirmaktan bu denli korkacak veya umursayacak biri degilimdir.
Şu cümleyi kurmam eşimin gozunde beni direkt asagi ceker yani, yalan soyledigimi anlar.
Bence bu denli ezbere gitmemek lazim. Herkes politik olamaz, olsa da inandirici olmaz.