Komşu gürültüsünü polise şikayet etmek ve ceza

ama işte o 40 küsür yaşındaki laftan anlamayan insanların genellikle çocukları laftan anlamıyor.
çocuk bu, ne görüyorsa onu yapıyor.
Evet aynen öyle.
Ama annesi ne kadar ilgilense de öğretse yaramazlık yapıyorlar, çocuk bunlar. Yeni yeni öğreniyorlar, keşfediyorlar, alışmaya çalışıyorlar.
Her gürültü yapan çocuk laftan anlamaz, zeka seviyesi düşük falan değil. Hatta fazla zekadan çocuklar bu kadar yaramaz oluyor.
 
insan düşünüyor , tabi Doğuma yakın bir zaman da eşim de bende arkadaşlarımıza gerekli açıklamaları yaparız , yalıtım konusun da bilmiyorum bina da ki ilk bebek olacak , diğerlerinin çocukları hep büyük... Sesssiz sakin bir lojmanız... bizim misafir gelince nasıl olacak işte onu bilmiyorum
 
Aslında konu sahibine bunu anlatmak istemiştim ama bir türlü anlamak istemedi nedense. Konu başka başka yerlere gitti.
Teşekkür ederim hislerime tercüman olduğunuz için.
 
Aslında konu sahibine bunu anlatmak istemiştim ama bir türlü anlamak istemedi nedense. Konu başka başka yerlere gitti.
Teşekkür ederim hislerime tercüman olduğunuz için.
Bana bunu anlatmak istemediniz önceki mesajlarınızı okuyun. "Çocuk bu" başlığı altında bir şeyler saydınız. Polemik yaratmaya pek meraklısınız sanırım bir de kendinizi haklı çıkarmaya calisiyorsunuz
 

Yaşa göre değişir durum beybisi :) geçen yıl oğlum üç yaşındaydı kendini net şekilde ifade edemiyor dolayısıyla fiziksel tepkilere başvuruyordu. Yine de elimden geldiğinde engel oluyordum ama şikayet olsaydı durumu izah eder kusura bakmayın derdim. Bu yıl dört yaşında. Kendini ifade etmeyi öğrendi dolayısıyla şu an verdiğim tepkiler bambaşka geçen yıla göre.

Konuda bahsedilen çocuk altı yaşında. Evet zeka bilmem ne diye eleştirmemek lazım. Ancak denileni anlar, kuralları idrak eder. Bu yüzden çocuk işte deyip geçilmez altı yaşında çocuğa. Aşırı hareketli ise akşam saatlerinde ilgiyi yoğunlaştırıp sakinleşmesi sağlanır. İlgi ve şefkat ile sakinleşmeyen çocuk tanımıyorum. Oğlum dahil.
 
Bu kadının öğrencilerine de yazık. Kendi evladını yetiştiremeyen başkasının çocuğunu nasıl eğitsin ? Bence şikayet edin, kendisine bi çeki düzen versin.
 
İdrak ben de bunu soruyorum işte, az önce kendinden örnek veren üyeye de sordum.
Yahu ben de yapıyorum, kuralların dibi var.
Ve asla sözümden dönmüyorum.
Yırtınsa da tepinse de o eylem gerçekleşene kadar dediğini yapmıyorum ama benim tazmanya krizlerden çıkıp yenisine giriyor.
İlgisini falan çekmek mümkün değil, sinirden ve ağlama nöbetinden tir tir titriyor ne yapacağını şaşırıp deli danalar gibi saldırıp bağırıyor.
Evde o an kullanmadığımız tüm odaları kilitliyoruz girip kendine zarar vermemesi adına ve o kilitleri zorluyor falan.

Muhtelemen yeni taşınan alt komşum da çocuğu odaya kapatıyoruz da falakaya yatırıyoruz zannediyordur.
Pedagog, gelişim uzmanı, çocuk nöroloğu gibi birçok doktor önerisini yaptım yok olmuyor.

Diyeceğim o ki, verilen tepkinin önüne geçemiyorum ve ben tek değilim.
Benim gibi anneler de var, çocuğu durdurmak adına tekme yumruk yiyen, keza şuan çenem mosmor melesa.
Tek teşhis ‘high need çocuk’.
Sen nasıl yapıyorsun, senin oğlan o kurala nasıl uyuyor, tepki vermiyor?
 
Bu durumu komşunuza söylerseniz bence sorun etmez dil çok önemli , ifade etmek özür dilemek ... lojmanda yaşıyoruz , emeklikleri gelmiş bir asker eşi var titizlik hastasıymış sabahları erken kalkıp sürekli ev süpürüyormuş , bir gün kapıma geldi kendini anlattı sabah 8 de ev süpürme ihtiyacı hissediyorum kendimi tutamıyorum falan ( üst kat komşum ) tedavi alıyorum ama olmuyor gibi ... hafta içi evde olmadığımı ama haftasonu en azından 10 a kadar kendini tutmasını söyledim , başka bir iş ile ilgilenin 10 a kadar olmaz mı falan dedim kadın da deneyeceğim teşekkürler falan dedi , haftasonu bazen 9 buçuk bazen 10 da açar süpürge , haftaiçi zaten yokum ... özür ve anlatma durumu başka bu tarz durumlar da İnsanlar zaten anlaşıylı oluyor
 
Biz asansörde her karşılaştığımız insana merhaba demeden önce özür dileyen insanlarız.
Çünkü gerçekten ben evimdeki sese kendim tahammül edemiyorum, daha binaya girerken çocuklara tembih ediyoruz ‘oyun oynadık koştuk eğlendik saat geç oldu lütfen eve sessizce gireceğiz, uyuyacağız’ diye.
Ama nafile, başlarlar cıyak cıyak binada, o an yer yarılsa da içine girsem artık derim.
Geçen büyük olanı eve girmemek için bir tek duvara tırmandığı kaldı, tamam çıkalım dedim bi açtım kapıyı, 3 komşu da kapıya çıkmış sese bir şey oldu zannetmişler.
Kuma gömdüm kafamı, oğlanı gösterip ‘engelleyemiyoruz, yapamıyoruz çok özür dileriz ne deseniz haklısınız’ dedim ama sesim çıkmıyor adeta utancımdan.

Allah var, bir kere bile şikayet eden duymadım hatta sorunca ‘yok hiç gelmiyor sesiniz’ diye utandırmamaya çalışırlar da biliyoruz gerçeği ve onlar adına çok üzülüyoruz.

Bir de ben lojman kültürüyle büyümüş insanım zaten, değil ses çıkarmak belirli bir saatten sonra evdeki tüm cihazların fişi çekilirdi falan filan.
Ama hayaller ve hayatlar bambaşka işte...
 
Büyüdükçe daha çok laf dinlerlermiş gibi geliyor ama benim kızım geçen sene yapmadığı şeyleri bu sene yapmaya başladı.
Çevreyi tanımaya başlıyorlar, başka insanlar başka çocuklar başka anneler görüyorlar.
Mesela ben kızıma tablet telefon vermiyorum ama kızım " falancanın annesi veriyor sen niye vermiyorsun?( eltim kızı her ağladığında eline tablet telefon verir, bir ara kızım sürekli ağlıyordu. ), falanca şu oyuncaktan almış sen neden almıyorsun? Falancalar denize gitmiş biz niye gitmiyoruz..... (denizi olmayan bir yerde yaşıyoruz) "
Sürekli bir karşılaştırma halindeler.
Huyları değişiyor. Ne kadar çok bağımsız olduklarını hissederlerse i kadar çok anne babayı dinlemiyorlar. Da konumuz cidden bu değildi. Niye buralara geldi anlamış değilim.
 
Zaten konu sahibi de bi özür belki bi anlatma bekliyor ama , anlayış yerine zıtlaşma olmuş belliki.. o Sebeble ona hak veriyorum , sizin diliniz zaten güzel ki komşularınız da aynı güzelliği sizi göstermiş . Darısı konu sahibine
 
Canım olur mu? Okulda da başarısız olsa öğretmeni suçlarlar. Evde kendi çoçuğuna söz geçiremeyen okula gelince öğretmeni suçluyor hemen. Ben sonuna kadar sana hak veriyorum. O gürültücü komşu benim yan dairemde oturuyor. Her sesleri benim yatak odasında. Çünkü çok zeki ama çok yaramaz çocukları var
 
Keşke bi yaptırımı olsa birde laftan anlamaz demişler nasıl laftan anlamaz bal gibi anlar
Ailesi normal degil ki hali silkelemek ne apartmanda azcik toplu yaşam kurallarına uysalar böyleleri müstakil evlerde otursun
Benimde iki çocuğum üstelik biri 3 diğeri 5 yaşında oğlum yada kizim aşağıda insanlar var uyuyorlar dediğimde ses çıkarmıyorlar
Özgür çocuk, özgür çocuk diye iyice serbest bırakıyorlar özgürlük başkasının sınırlarını rahatsız etmemeli
 

Çenem az morarmadı benim de. Az çok biliyorsun benim sıpayı. Tepkinin önüne hemen geçemiyorsun zaten. Nasıl başardın dersen inan çok yıprandım. Ama asla hiçbir şart altında geri adım atmadım. Hala ara ara krizler geliyor ama büyük ölçüde azaldı.

Bir kere yaptığım bir hatayı fark ettim. Çocukla dans etmek diye tanımlanıyor okuduğum bir kitapta. Bunu yapmayı bıraktım. Pazarlık yok, konuşmak yok, sürdürülebilir diyalog yok. Dans yok.

Kuralı söyle, büyük ihtimalle karşı çıkacak yapmayacak ve hatta krize girecek. Kuralı söylerken de çocuğa seçme hakkı tanı. Misal "bardağı fırlatmak yerine şu şekilde oynayabilir ya da kullanabilirsin. Hangisini tercih edersin?" muhtemelen dinlemeyecek bile. İkinci kez uyar ve yaptırımı söyle. "bardağı fırlatmanı istemiyorum. Devam edersen elinden alacağım" yine dinlemeyecek. Tek kelime etme kalk bardağı elinden al. Şimdi en muhteşem kısım kriz anı :) ağlama tepinme ve son aşama saldırma. Saldırdığı an suskunluğunu bitir. Sakince vurmaya devam edersen odana gideceksin de. Normalde odanın kapısını kapatmak seçenek değil ama bizimki gibi çocuklar için mecburiyet. Vurmaya devam edeceği için sıkıca kavrayıp odasına götür kapıyı kapat. Odada kıracağı hiçbir şey olmamalı. Önceden düzenle. Her yaş için bir dakika. Dört yaşındaysa dört dakika gibi. Odada bekleyecek. Süre dolduğunda gidip "sakinleştiysen çıkabilirsin. Hala sakinleşmediysen sakinleşene kadar odada beklemeye devam etmelisin" de.

Bu durumu kabullenmesi aylar alıyor. Tüm sınırlarını zorlayacak. Tek şart sakin ve istikrarlı olman. Bunları yaparken ceza verir gibi sert de olma, ricada bulunur gibi yumuşak da olma. Sen ebeveynsin ve senin kuralların geçerli. Önce buna inandır kendini başarırsın emin ol.
 
Oğlum 4 yaşında ve yapma lütfen komşularımız uyuyor bitanem uyanmasınlar dediğimde duruyor. Ama ben onla sürekli oynuyorum , gündüz gezdiriyorum enerjisini atıyor hatta kreşe başladı iyice yoruluyor evde olduğu zamanda bol bol onunla ilgileniyorum sonuç : en geç 8 de uyuyan çocuk ve mutlu komşular . Her çocuk laftan anlar sadece gerçekten özellikle okul sonrası onlar uyuyana kadar vakit geçirmek çok önemli
 

Aşağıda filmdelisi arkadaşıma benim uyguladığımıi yöntemleri yazdım. Sizin için de geçerli. Çocuğunuz muhtemelen yumuşak karnınızı bulmuş, bu pazarlık yöntemi ile ikna olduğunuzu keşfetmiş ve bunu kullanıyor. Sandığınızdan daha akıllılar emin olun.

Gayet net şekilde "evet onların kurallaı bu şekilde. Ancak bizim kurallarımız farklı ve biz bunları uyguluyoruz" deyin. Asla geri adım atmayın.

Muhtemelen son aşamada "sen kötü bir annesin seni sevmiyorum onların annesi iyi" bile diyecektir. Hatta biraz büyükse "keşke onların çocuğu olsaydım" bile der :) bizler anneyiz yahu. El kadar bebelerin duygusal saldırıları ile doğruyu uygulamaktan vazgeçecek değiliz. Benimki bir ay boyunca seni sevmiyorum babamı seviyorum dedi. Tam bir ay. Çünkü bunu ilk dediğinde çok üzülmüş ve bana göre daha kuralsız olan babasına itip geri çekilmiştim. İstediğini elde etti. Sonra silkindim dedim ne oluyor ben seni doğurdum la :) her seni sevmiyorum dediğinde "ben seni çok seviyorum ama" diyerek kural ne ise uyguladım. Eşime de sakın benim koyduğum kuralı çiğnemesine müsaade etme diye uyardım. Çok duygusala bağlıyorsan çık dışarı hava al dedim.

Ne oldu? Artık bu kozu kullanmıyor. Çünkü ise yaramayacağını biliyor.
 
Napsın kız, çocuk dünyaya getirdiler diye hep kendinden üste mi koysun bu insanları? Çocuk dünyaya getirdilerse ebeveyn olmaya hazırlar demektir. Ebeveynliğin ilk kuralı da çocuğu dünyaya hazırlamaktır. Toplum nedir, insanlarla nasıl yaşanır, nasıl iletişim kurulur bunları aktarmaktır. Topunu alınca ağlayarak ortamı terörize etmemesi gerektiğini bilmeli bir çocuk.
Bu toplumda çocuktur anlamaz diyenler hayatlarında hiç yurtdışına çıktılar mı, merak ediyorum. Avrupadaki çocuklar çocuk değil belli ki.. Ben hiç kafede, parkta, otelde, uçakta bizimkiler gibi çocuk görmedim.
 
6 yaşında çocuğu polise şikâyet ederseniz polis sizi ciddiye almaz, dava açarsanız hakim sizi ciddiye almaz
Çözümün bu olduğunu sanmıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…