- 25 Temmuz 2011
- 1.013
- 482
- 323
Iste ama onlarda ailem. Bugune gelmemi bu meslege sahip olmama yardim eden insanlar. O yuzden orta yol bulmaya calisiyorum kimse uzulmeden cozmeye
Iste ama onlarda ailem. Bugune gelmemi bu meslege sahip olmama yardim eden insanlar. O yuzden orta yol bulmaya calisiyorum kimse uzulmeden cozmeye30 yasinda bir kadinin boyle cekinceleri olmamali , yapin nikahinizi gidin istediginiz yerde yasayin , kimseye hesap vermek zorunda degilsiniz , bu sizin hayatiniz ve sizin
tercihleriniz
Yasiniz 20 olsa farkli tavsiye verirdim ama 30 yasinda iyi bir meslek sahibi olan bir kadin bunlari dusunmemeli
Is icin olunca mecbur kaldilar yoksa normal gezmeye gidecegim desem kesinlikle hayir derlerdi :)Amerikaya göndermişler, 2 yıl sevgililik yaşamışsınız, siz kontrolcü aile görmemişsinizşartlarınız iyi, evlenin sade bir nikâhla, her şey değişir.
Bu konuda uzuleceklerdir , zaten sizi anlasalar su zamana kadar farklı davranirlardiIste ama onlarda ailem. Bugune gelmemi bu meslege sahip olmama yardim eden insanlar. O yuzden orta yol bulmaya calisiyorum kimse uzulmeden cozmeye
Ne mutlu sansli cocuklariniz var kararlari ne olursa olsun arkasinda ailesinin oldugunu bilerek eminim cok daha dogru kararlar alacaklardir.Bu konuda uzuleceklerdir , zaten sizi anlasalar su zamana kadar farklı davranirlardi
Belki cok sert cikmazsiniz ama istekleriniz ve kararlarinizin arkasinda net durmaniz gerekir
Size bu yorumlari bir anne olarak yapiyorum , 42 yasindayim ve iki cocugum var , hayatta tek istedigim sey onlarin mutlu olmasi , nasil ve ne sekilde mutlu olacaklarina ben karar veremem ya da benim istedigim hayati yasamalarini isyeyemem
Mesela kizim karşıma gelip brn asik oldum Madagaskar da yasayacagim dese sirf onu goremeyecegim icin uzulurum ama onun adina da cok mutlu olurum mutlu oldugu seyi yapacagi icin , bir anne boyle olmali
Cocugunun kararina ve hayatina saygi duymayan anneleri hakli bulamıyorum ben kusura bakmayin
Ama iste anne babalik bu degil , size bir tavsiyede bulunuyum ailenizle konusmadan once mutlaka bu kitabi okuyun , kitabin ismi mutlu aile yoktur , yazari nihal kayaNe mutlu sansli cocuklariniz var kararlari ne olursa olsun arkasinda ailesinin oldugunu bilerek eminim cok daha dogru kararlar alacaklardir.
Bizimkiler sadece kendi istedikleri dogrultuda gidince destek oluyorlar malesef
Kitabin adini yanlis yazmisim "iyi aile yoktur" olacaktiAma iste anne babalik bu degil , size bir tavsiyede bulunuyum ailenizle konusmadan once mutlaka bu kitabi okuyun , kitabin ismi mutlu aile yoktur , yazari nihal kaya
Kitabi okuyup oyle cikin karşılarına, sizde cok fark yaratacak ve cok rahat konusacaksiniz emin olun
Kitapta yazar sizinki gibi aileleri sahane anlatmis , ben bile hep iyi bir anneyim derdim okurken yerin dibine girip cikmistim , mutlaka okuyun bu bakis aciniz ve psikolijim sindirilmisliginizi atlatacaksiniz
Alemin enayisi olarak bir alkışı hak ediyorsunEvet öz. Ben yapmadıysam sende yapmayacaksın bana zamanında hayır dedilerse seninde olmayacak kafasında ve ciddi sıkıntı çıkartıyor kavga çıkartıyor. Bide maddi olarakta sıkıntıdayız aslında yani borç ödüyoruz ama ben onlardan benim için hiçbir şey yapmalarını istemiyorum gerekte yok çünkü ev döşemeyeceğiz şuan ne çeyiz ne kına gecesi tarzı bir isteğim yok. Ve evlensem bile aynı şekilde ödemelere yardım edeceğim kesinlikle. Buna rağmen hayırsızım. Bi kere ufaktan biz dünyayı gezeceğiz dediğimde sende çok havalarda uçuyorsun başına neler gelecek kim bilir demişti.
Yani o kadar olumsuz konuşuyor ki herkes şöyle olursun şunu yaparsan başına bu gelecek şöyle olacaksın ... Ne istek ne de enerji kalıyor insanda.
Onaylamak zorundalar. Cunku ben istiyorum ama kavga gurultu olmadan kimsenin gonlu kirilmadan duzgun yoldan olsun istiyorum . Ve bunu nasil yapacagimi bilmiyorum
Zorundalar dememden kasit eger cok buyuk sorun cikartip geri adim atmazlarsa kendi istedigim yoldan gidecegimi anlatmaktizorunda degiller,gayette karsi cikabilirler.
Daha erkek arkadasinizin varligindan bile haberdar degiller ki, siz onca plan yapiyorsunuz, illa ki sok olup istemeyecekler.
Kavga dovus cikar cunku anladigim kadariyla acik goruslu degiller.
Alistirmadan pat diye soylemeyin derim.
Ne yapsaniz kırilacak bir şey bulacaklari için şimdiden içinizden ne geliyorsa onu yapmakta fayda var....ben annemin her dedigini yaptım, hayatim çope dondu ve şu anda çok kirıci olabiliyorum artik ama keske en başta, 25 yil once az kirici olup şimdi stabil kalabilseydim diyorum,yine de siz bilirsinizSelamlar herkese,
Ben çok kontrolcü ve baskıcı bir ailede büyüdüm. Hala daha öylelerdir. 30 yaşındayım ve güzel bir mesleğim var. Sevgilim yabancı (Amerikalı).Kısa bir süre proje için gitmiştim orada tanıştık ve daha sonrasında ilişkimizi yürütebilmek için o türkiyeye geldi. Neredeyse 2 yıldır beraberiz. Evlenmek istiyoruz ama abim nişanlı o yüzden onu beklemem gerekiyormuş babama söyleyemiyorum o yüzden. Bizde adetler normal süreçten farklı olur diye düşünüyorum o yabancı olduğu için her şeyi yapamayız. İsteme söz ve bir nikah olur. İkimizde freelance çalıştığımız için dünyayı gezmek istiyoruz birkaç sene( şuan değil tabiki dünya normale dönünce). O yüzden ev tutmayı düşünmüyoruz başlangıçta. Yani evlilik için pek hazırlığa koşuşturmaya gerek kalmadan kısa süre içinde evlenebiliriz. Ama bunu bile aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Sorun çıkartacaklar gibi geliyor. Sevgilim burda ev tuttuğu için iki kira ödüyor hem oradaki evi hem burası. Burada benden başka kimsesi yok o yüzden zorlanıyor. Ben haftada 3 -4 kere buluşmaya gitsem annem sürekli laf ediyor sürekli dışarıdasın bu ne böyle vs diye. Aşırı bunalmış bir durumdayım. Evlilik teklifi aldım bu arada ve çok uzun beklemek istemiyorum. Yok abin evlensin yok bir süre geçsin peşpeşe olmaz. Ne acelen var eller ne der sonra ... Ailemle nasıl konuşmalıyım bu durumu anlatmak için?
Diğer bir konu ise biz kendi işimizi yaptığımız için istediğimiz yerde yaşama şansımız var. İstanbul dansa izmir yada bodrumda müstakil bahçeli sahile yakın bir yere yerleşmek istiyoruz gezme planımızı tamamladıktan sonra. Annemin haberi yok ama her gün sende buralara yakın oturursun uzağa gidecek halin yok ya yakın oturacaksın tabi vs diye sürekli laf atıyor. Kimseyi kırmak istemiyorum ama bende artık kendi yoluma bakmak hayatıma gitmek istiyorum. Bu kontrol edilme durumundan çok sıkıldım ve bunaldım onları da kırmadan bu durumdan nasıl kurtulurum?
İsteme düğün vs olayına karışsın hadi amenna ama evdir yaşayacağınız yerdir kusura bakmasın bi dursun durduğu yerde. E evlendikten sonra da karışır ki herşeyinize. Siz çizgiyi koymazsanız onlar kendine hep hak görür. Eşinizin Türk olduğunu ve kv nin oturavağınjz eve karışacağını bi düşünün ne kıyametler kopar de mi? Gerekirse aynı kıyameti annenize de kopartın. İyilikle anlamıyorsa tehdit edin.Selamlar herkese,
Ben çok kontrolcü ve baskıcı bir ailede büyüdüm. Hala daha öylelerdir. 30 yaşındayım ve güzel bir mesleğim var. Sevgilim yabancı (Amerikalı).Kısa bir süre proje için gitmiştim orada tanıştık ve daha sonrasında ilişkimizi yürütebilmek için o türkiyeye geldi. Neredeyse 2 yıldır beraberiz. Evlenmek istiyoruz ama abim nişanlı o yüzden onu beklemem gerekiyormuş babama söyleyemiyorum o yüzden. Bizde adetler normal süreçten farklı olur diye düşünüyorum o yabancı olduğu için her şeyi yapamayız. İsteme söz ve bir nikah olur. İkimizde freelance çalıştığımız için dünyayı gezmek istiyoruz birkaç sene( şuan değil tabiki dünya normale dönünce). O yüzden ev tutmayı düşünmüyoruz başlangıçta. Yani evlilik için pek hazırlığa koşuşturmaya gerek kalmadan kısa süre içinde evlenebiliriz. Ama bunu bile aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Sorun çıkartacaklar gibi geliyor. Sevgilim burda ev tuttuğu için iki kira ödüyor hem oradaki evi hem burası. Burada benden başka kimsesi yok o yüzden zorlanıyor. Ben haftada 3 -4 kere buluşmaya gitsem annem sürekli laf ediyor sürekli dışarıdasın bu ne böyle vs diye. Aşırı bunalmış bir durumdayım. Evlilik teklifi aldım bu arada ve çok uzun beklemek istemiyorum. Yok abin evlensin yok bir süre geçsin peşpeşe olmaz. Ne acelen var eller ne der sonra ... Ailemle nasıl konuşmalıyım bu durumu anlatmak için?
Diğer bir konu ise biz kendi işimizi yaptığımız için istediğimiz yerde yaşama şansımız var. İstanbul dansa izmir yada bodrumda müstakil bahçeli sahile yakın bir yere yerleşmek istiyoruz gezme planımızı tamamladıktan sonra. Annemin haberi yok ama her gün sende buralara yakın oturursun uzağa gidecek halin yok ya yakın oturacaksın tabi vs diye sürekli laf atıyor. Kimseyi kırmak istemiyorum ama bende artık kendi yoluma bakmak hayatıma gitmek istiyorum. Bu kontrol edilme durumundan çok sıkıldım ve bunaldım onları da kırmadan bu durumdan nasıl kurtulurum?
Olumlu şeyler yazmak.isterdim ama sizin durumunuzda ailenizin anlayış göstermesi mümkün durmuyor. Bu iş hir gür çıkmadan çözülecek gibi değil. Maalesef hem onların gönlü hoş olsun hem dilediğimi gönlümce yasayayım durumu olmayacak. Onceliklerinizi iyi belirleyin ve hayatınızın kontrolünü ele alin derim. Evet ailelerimiz önemli ancak onlar uzulmesin aman onların değer yargilarina aykırı gitmeyelim diye kendi hayatımızı iskalayamayiz. Anne babanız sonsuza dek hayatta olmayacakSevgilim herseyi biliyor. En bastan zaten farkliliklar oldugundan ben soyledim ona sorun olacaksa hic baslamayalim diye. Sikinti yok o konuda. Ve ailem yok dese bile sevgilimden ayrilmayi dusunmuyorum. Sirf yabanci diye ayrilamam. Ben hersey guzelce olsun istiyorum mutlu olsun herkes ama pek mumkun gorunmuyor. Daralmis bir durumdayim ve yanlis bir cikis yapmadan duzgun bir yol ariyorum
Hayallerimdeki gibi gerçekten, umarım gerçekleştirebilirsinizSelamlar herkese,
Ben çok kontrolcü ve baskıcı bir ailede büyüdüm. Hala daha öylelerdir. 30 yaşındayım ve güzel bir mesleğim var. Sevgilim yabancı (Amerikalı).Kısa bir süre proje için gitmiştim orada tanıştık ve daha sonrasında ilişkimizi yürütebilmek için o türkiyeye geldi. Neredeyse 2 yıldır beraberiz. Evlenmek istiyoruz ama abim nişanlı o yüzden onu beklemem gerekiyormuş babama söyleyemiyorum o yüzden. Bizde adetler normal süreçten farklı olur diye düşünüyorum o yabancı olduğu için her şeyi yapamayız. İsteme söz ve bir nikah olur. İkimizde freelance çalıştığımız için dünyayı gezmek istiyoruz birkaç sene( şuan değil tabiki dünya normale dönünce). O yüzden ev tutmayı düşünmüyoruz başlangıçta. Yani evlilik için pek hazırlığa koşuşturmaya gerek kalmadan kısa süre içinde evlenebiliriz. Ama bunu bile aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Sorun çıkartacaklar gibi geliyor. Sevgilim burda ev tuttuğu için iki kira ödüyor hem oradaki evi hem burası. Burada benden başka kimsesi yok o yüzden zorlanıyor. Ben haftada 3 -4 kere buluşmaya gitsem annem sürekli laf ediyor sürekli dışarıdasın bu ne böyle vs diye. Aşırı bunalmış bir durumdayım. Evlilik teklifi aldım bu arada ve çok uzun beklemek istemiyorum. Yok abin evlensin yok bir süre geçsin peşpeşe olmaz. Ne acelen var eller ne der sonra ... Ailemle nasıl konuşmalıyım bu durumu anlatmak için?
Diğer bir konu ise biz kendi işimizi yaptığımız için istediğimiz yerde yaşama şansımız var. İstanbul dansa izmir yada bodrumda müstakil bahçeli sahile yakın bir yere yerleşmek istiyoruz gezme planımızı tamamladıktan sonra. Annemin haberi yok ama her gün sende buralara yakın oturursun uzağa gidecek halin yok ya yakın oturacaksın tabi vs diye sürekli laf atıyor. Kimseyi kırmak istemiyorum ama bende artık kendi yoluma bakmak hayatıma gitmek istiyorum. Bu kontrol edilme durumundan çok sıkıldım ve bunaldım onları da kırmadan bu durumdan nasıl kurtulurum?
Ooofff of bağımsız birey olma becerisi saçma geliyor bize , işte bu yuzden ana babasının lafindan çikip kendi ailesini bile kuramayan adamlarin kadinlarin yasattigi sorunlarla dolup taşıyor her gün burası...Neden yaşamasın? 30 yaşında biri evli değilse ailesi ile yaşamadı çok normal bende 30 yaşında bekar olsam annemin evinde yaşarım çok saçma geldi yorumunuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?