- 18 Ekim 2014
- 504
- 316
- 133
- 42
Konuyu Sırasıyla anlatmaya çalışacağım. Haksız mıyım söyleyin bana. Önce durumumu özetliyeyim
bir temmuzda tatile girmemle birlikte 7/24 üç küçük çocuğumla birlikteyim. Sadece iki hafta önce bir kez çarşıya çıkabildim. 1.5 saat kadar. Çok bunaldım ve kendimi de yemeye verdim bu bir ayda 4 kilo aldım
Akşam eşim işten gelince çıkıyorum dışarıya bazen, çocuklar küçük olduğundandır Yorum oluyor. Hafta sonu da bir gün temizlik yaparak, Birgün dışarıda geçiyor.
Bu hafta sonu ise gitmemiz gereken sünnet düğünü vardı bugün. Gitmezsek çok ayıp olacaktı. Şimdi konuya gelince;
Dün öğleden sonra eşim çocukla ilgili beni yüksek sesle tabiri caizse azarladı ve herkes yolda onun sesiyle tabi bişey oluyor sanıp bize baktı ki ben normalde sakin kalamam,anında cevap yapıştırırım ki bi an tutulup kaldım. Sadece biraz daha bağır, duymayanlar kalmıştır dediğimi hatırlıyorum. Bir de utandığı mı.Yanımızda annem de vardı. O da her zaman ki gibi bana sus, tamam gibi şeyler söylüyordu. Sonra eşim hizmetlerini çocukları( bebek arabasını) sürü gitti, giderken de söyleniyordu.
Eşimle konuşmuyoruz, özür dilemedi. Bir iki kez laf attı nabız yokladı oralı olmuyorum. Bugün sünnete öğlen mevlüde çocukları alıp gitti, kendi kendine afra tafra yapıyor. Akşam kınaya gittim, hediyemi verip geldim. Moralim çok bozuk. Zaten hafta sonları bişeyler yspıyorduk, bu iki günümü mahvetti. Kınada mutlu gülen yüzleri görünce kendime bi acıdım, yani canım çok sıkıldı.
Ne yapayım bilmiyorum. Özür dilemediği sürece konuşmak istemiyorum .... Ama süre uzadıkca daha da öfkeleniyorum
bir temmuzda tatile girmemle birlikte 7/24 üç küçük çocuğumla birlikteyim. Sadece iki hafta önce bir kez çarşıya çıkabildim. 1.5 saat kadar. Çok bunaldım ve kendimi de yemeye verdim bu bir ayda 4 kilo aldım
Akşam eşim işten gelince çıkıyorum dışarıya bazen, çocuklar küçük olduğundandır Yorum oluyor. Hafta sonu da bir gün temizlik yaparak, Birgün dışarıda geçiyor.
Bu hafta sonu ise gitmemiz gereken sünnet düğünü vardı bugün. Gitmezsek çok ayıp olacaktı. Şimdi konuya gelince;
Dün öğleden sonra eşim çocukla ilgili beni yüksek sesle tabiri caizse azarladı ve herkes yolda onun sesiyle tabi bişey oluyor sanıp bize baktı ki ben normalde sakin kalamam,anında cevap yapıştırırım ki bi an tutulup kaldım. Sadece biraz daha bağır, duymayanlar kalmıştır dediğimi hatırlıyorum. Bir de utandığı mı.Yanımızda annem de vardı. O da her zaman ki gibi bana sus, tamam gibi şeyler söylüyordu. Sonra eşim hizmetlerini çocukları( bebek arabasını) sürü gitti, giderken de söyleniyordu.
Eşimle konuşmuyoruz, özür dilemedi. Bir iki kez laf attı nabız yokladı oralı olmuyorum. Bugün sünnete öğlen mevlüde çocukları alıp gitti, kendi kendine afra tafra yapıyor. Akşam kınaya gittim, hediyemi verip geldim. Moralim çok bozuk. Zaten hafta sonları bişeyler yspıyorduk, bu iki günümü mahvetti. Kınada mutlu gülen yüzleri görünce kendime bi acıdım, yani canım çok sıkıldı.
Ne yapayım bilmiyorum. Özür dilemediği sürece konuşmak istemiyorum .... Ama süre uzadıkca daha da öfkeleniyorum
