Bendede bu kalmıs 

 face ye kopyalmısdım ...adam önce kitapları topladı 
kadın kapısı kapalı ağlıyordu 
çocuk merdivenlerde zaman dursa istiyordu 
bir ayrılığın üç dalıydılar 
birikmiş ne varsa atma zamanıydı şimdi 
çocuk merdivenlerin basamaklarını saydı 
saçlarını çözdü bir daha ördü 
kadın kapı kolunu tutmak, kapıyı açmak, adamın yanına gitmek istedi 
adam resimleri ayırdı 
bi ayakkabı kutusuna koydu 
çocuk kapı ziline baktı 
kadın duvardaki saate 
adam açık olan pencereye.. 
bi ayrılığın üç kahramanıydılar 
zaman durmuyor, adam kalmıyor, kadın engel olmuyordu 
zaman duramıyor, adam kalamıyor, kadın engel olamıyordu.... 
çocuk buynundaki ipli anahtarla kapıyı açtı 
çizgili defterinin arasından kuruttuğu gelincik çiçeğini aldı 
kadın balkon kapısını açtı rüzgar perdeleri uçurdu 
adamaçık pencereyi kapattı masanın örtüsünü düzeltti 
bi ayrılığın üç adımıydılar 
adam gitti, kadın kaldı, çocuk büyüdü 
şimdi gelincik bir ayakkabı kutusunda siyah beyaz resimlerle birlikte ayakkabı kutusunun anısı çocuğun kilitli kalbindeler 
bi ayrılığım üç resmiydiler; 
adam, kadın ve çocuk 
perdeler, kapı kolu ve merdiven 
bir ayrılığın üç şahidiydiler