Korkularım

Z

zeytinagaci

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2013
15.807
18.335
248
Uzun zamandan sonra tekrar bir konu açayım dedim arkadaşlar.

Yaşımız kemale erdi, işimiz gücümüz de var. Artık eşimle bebek sahibi olma konusunu konuşmaya başladık. Kendisi çevresindeki herkesin ve yaşıtlarının çocuğu olmasından özeniyor sanırım. Ben de 12 ay beklemeli sağlık sigortası falan yaptırdım doğum için lazım olur diye.

ama benim hala büyük çekincelerim var. Bunları sizle paylaşıp sizlerin böyle şeyler yaşayıp yaşamadığını ya da üstesinden nasıl geldiğinizi öğrenmek istiyorum.

  • Ben çalışan biriyim. İşim 8-6 haftasonu tatil. Ama eve iş götürüyorum, araştırma yapmak, okumak gibi.
  • Bulunduğumuz şehirde yalnızız. Ailelerimizin yaşadığı yere dönme imkanımız yok.
  • Annem vefat etti. Eşimin ailesi memlekette çalışıyor. Onların da gelme imkanı yok.
  • Hala öğrenciyim (lisansüstü önümde önemli bir sınav ve tez yazma süreci var. (yaklaşık 3 sene)
  • Maaşlarımız iyi ama taksit ve borçlarımız var yani para biriktiremesek de rahat geçiniyoruz.
  • Uzun süre borcu olan bir arabamız var. evimiz kira.

Benim korkularıma gelirsek

  • Ben biraz ev işi konusunda beceriksiz ve eli ağır (yemek ve ev temizliği konusunda), keyfine biraz düşkün, her gece en geç 10.30 da uyuyan biriyim. Bir çocuğun sorumluluğunu alabilir miyim?
  • İşten doğum izninden sonra bebek 1 yaşına gelene kadar izin alabilirim ücretsiz. (daha fazlasını alamam) bu sırada okulum devam edecek, ikisini bir arada yürütebilir miyim?
  • Bebek sağlıklı olmaz diye çok korkuyorum. Mesela doğumda komplikasyon oluşması, down sendromu, SMA gibi hastalıklara sahip bebekler için gerçekten çok üzülüyorum ve böyle bir durumu yaşamaktan ve yaşatmaktan korkuyorum.
  • Diyelim her şey yolunda gitti, bebek 1 yaşına gelince işe döndüm. 1 yaşındaki çocuğu kreşe verebiliyor muyum? Bakıcı ücretleri hakkında bilgim yok, ama 2000 falan gibiyse karşılayamam.(Büyükşehirdeyiz)
Sizce bu şartlar altında bebek sahibi olmak mantıklı mı? Aslında yakın zamanda düşünmüyordum ama annemin ölümünden beri nedense olumlu bakmaya başladım. Bu arada eşim 32 ben 27 yaşındayım. 5.5 senedir evliyiz. Eşim ev ile de (yemek vs) ilgili bir insandır, çocuk konusunda da destek olur diye düşünüyorum.

Fikirleriniz için teşekkürler
 
esiniz yardimciysa hepsinin ustesinden gelirsiniz bana kalirsa.
zaten su anda size zor gorunen, hayat standartlarinizi degistirmeniz gerektigini dusundurup tedirgin eden durumlar (uykusuzluk gibi mesela) bile bebekten kisa bi sure sonra olagan hale geliyo ve yeniden hayat standarti olusturmaya basliyorsunuz.

kres konusuna gelince 1 yas icin kres olsa bile cok erken oldugunu dusunuyorum ben. o yastaki cocugun kendi ortaminda ve bire bir ilgiye ihtiyaci olur. ama bunu 1 yil sonra dusunursunuz:) mutlaka size uyan bi bakici da denk gelir arastirmaya biraz erken baslarsaniz.

hayirlisi olsun hakkinizda.
 
Planlı gebelik güzeldir..
Çocuğun geleceği için düşünmek onun için birikim yapmak da anne baba olarak görevinizdir..
Beni yanlış anlamayın ama sizinkisi bebek değil proje olmuş..
Ne şartlar altında çocuklarını buyuten insanlar var.
 
ben bu kadar düşündüğüm için yapamıyorum zaten. :)
birikimimiz yok
çocuk aşkıyla yanmadığım için ne durumda olursa olsun yapayım diyemiyorum.
ama eşim artık sık sık bu durumu dile getirir oldu, şu an olsun desem hayır demez sanırım.
 
Konu ile alakasız kb
Benim merak ettiğim düzgün bir ekonomik geliri olmayan
sağlıklı çocuk ihtimalini burakın bu konuda en ufak bir araştırma bile yapmayan hatta nikah için olmazsa kan uyuşmazlığı dahi yaptırmayan
aile içi şiddet ve geçimsizliği olan insanlar
Çocuk yapma konusunda bu kadar rahatken
Bunların tam tersi insanların çocuk yapma konusunda bu kadar tereddüt yaşaması
Beni baya düşündürüyor
Acaba doğa kimden yana
 
Esin anlayışlı ve sorumluluklarını bilen biriyse üstesinden gelirsiniz bence. Hani bu ben cocuk bakmam ben yemek yapmam hödüklüğünde biriyse...

Yoksa hepsi her türlü olur :) hem bebek hem okul bence götürülebilir bir sey :)
 
Daha yasiniz gencmis bence zeytinagaci,3 yil daha bekleyebilirsiniz diye dusundum.
Ben de sizin gibi erkenden yatan uyuyam biriydim cocuk olunca degisti tabii duzenim ama sorumlulugu alamaz miyim diye dusunmeyin. Adapte oluyorsunuz,tabii es destegi cok lazim.

8yillik calisma hayatimin ardindan cocuk sahibi oldum, maddi kosullarimiz gayet iyiydi hem de. Ilkokula gidene kadar calismasam olur diyordum. Sonra esimin isleri bozuldu ve bizim planlarimiz cok cok degismek zorunda kaldi. Plan guzeldir katiliyorum,ama her sey sizin elinizde olamayabiliyor.
Bakici ucretleri bursa gibi bir yerde sigortali 2000lira civarina mal oluyor bu arada. Sigortasiz bulsanjz da basiniza bela olur gecenlerde burada konusu vardi hatta.
 
başın sağolsun Z zeytinagaci , bilmiyordum anneni kaybettiğinizi

şimdi seni bebek için yüreklendirmek isterdim ama son dönemde çalışan anne olmanın zorluklarını (çoook rahat bir işim olduğu halde) öyle ağır yaşıyorum ki, çok olumlu bir tablo çizemeyeceğim.
mantığın çoook doğru o kesin ama kalbinin sesi de dinle biraz, o seni yanıltmaz.
 
Kozlenmis patates .!.:
En önemlisi eşinin desteği var eşin yanında geri kalanların pek önemi yok.
Genişletmek için tıkla...

işte diğer sorularıma cevap bulamıyorum.
eşim destek olur ama asıl sorumluluk bende olmayacak mı?
eğitimimi bitirmem için maksimum 5 yılım var. bu sürede tamamlayamazsam 375 bin tl senete imza attık, bu parayı ödemem lazım. çocukla beraber eğitimimi bitirebilir miyim diye endişeleniyorum.
 
Benim sahsi fikrim korkularinizi bir kenara birakip bebek sahibi olmaniz. Cunku yastan bahsettiniz. Benim cogu tanidigim bebegi ileri attiklari icin pisman olduklarini soyleyip duruyorlar. Asilama tek yol belli bir sureden sonra galiba
 
Çocuğa bakmak , maddi ve manevi anlamda güç gerektiriyor haklısın.
Onu bu kötü dünyaya getirmek, gelecek kaygısı da eklenince duygular karışıyor.
Sadece eşinin istemesi ile de olmaz ..
Çünkü sorumluluğun çoğunluğu sende olucak..
Bende anne olmaktan cok korkuyorum .
Ama şöyle düşün, işiniz var, maddi sıkıntıniz yok ve anladığım kadarıyla iyi bir eşiniz var .
Bunlar ilk etapta bebek icin yeterli.
Çünkü çocuklar, sevgi ister , şevkat ister.
Aşamaz iseniz, eşinizle birlikte terapi alın.
Çocuk gelişimi ile ilgili kitaplar okuyun.
 
Bende sağlık sorunlarım ve maddi sıkıntılar yüzünden hep endişe ederim çocuk konusunda.
Bence hazır olman yani hazır hissetmen yeterli olacaktır gerisi oluyor önemli olan kafandaki soru işaretlerini gidermen gerisi sağlık olsun yeter ki..
 

Bilemiyorum ya ben normalde içimden geldiği gibi yaşayan biriyim, mesela maddi sıkıntı çektiğimiz zamanlar oldu, bulamazsak yemedik gezmedik almadık. ama eğer bir çocuğu, bir bireyi ona sormadan hayatımıza dahil etme kararı alıyorsam ona bazı imkanları sunmak zorundayım gibi geliyor.
eşimin çocukluğu gerçekten çok fakirlik içinde geçmiş, benimki de çok parlak denemezdi. çocuğumu eksiden hayata başlatmak istemem bu yüzden de çok mu düşünüyorum


yok eşim çok şükür ki evdeki her şeye katkısı olan biri. İnsanlar tez yazarken 2-3 çocuk birden bakabiliyorlar aslında, ama ben kendimden emin olamıyorum. Bazen diyorum kimler kimler yaparken sen de başarırsın ama...


Evet her şeyi planlayamam, kontrol altında tutamam. öyle ileriye yönelik bir plan da yapamıyorum aslında.
Çocuğun bakımı, giderleri, ona ayırabileceğim zaman.. Bunları düşünüyorum ilk etapta.
 
o kişiler çocuğun egitim hayatı ve ile de ilgilenmiyorlar. cocuk saldim çayıra yetişiyor. Kim kimden yana bilmem de hayat zor... konu sahibi gibi derin planlar yapmakta gelmiyor hayata. Ikisinin arasını tutturmak lazım. Ne cok bosvereceksin ne de cok planlayacaksin. Ben nereleree geldim... Z zeytinagaci bir iki sene öteleyebilirsin. Hayat bazen olmadık işler çıkarıyor önüne. Aslında konunda kendimi buldum . O yüzden böyle iç sesimmis. Gibi karisik yazdım heralde. Affola.
 

teşekkürler bu arada, evet 6 ay oldu kaybedeli
sizin için de kolaylıklar dilerim
 
Öncelikle başınız sağ olsun.
Aynı kaygıları bende yaşıyorum.
Ve bu düşüncemi sürekli erteliyorum.
Çevreme bakınca da artık hamile kalmanın zorlaştığını da görüyorum.
Ailem arkadaşlarım doğduktan sonra keşke daha önce olsaymış diyeceksin diyorlar ama ben ikna olamıyorum.
Bir çocuk sorumluluğu gözümde büyüyor üstesinden gelemem gibi hissediyorum.
Eşim olsun eşimin ailesi olsun fazlasıyla destekler, zorluk da çekmeyeceğimi biliyorum.
Ama gelin görün ki karar vermiş değilim hala.
 
bunları düşünmek için çooook çok çok erken değil mi? daha ortada bebek bile yok kaygılarnızı bir kenara bırakın akışına göre yaşayın. çocuk sahibi olmakta en önemli nokta ona verecek sevginiz var mı?
 
Sadece başın sağolsun demek istedim.
Diğer soruların için inşallah en hayırlı kararları alırsın.
Herşey gönlünce olsun inşallah.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
  • Kilitli
Eşime yetemiyorum.. Yada ben bu işi bilmiyorum!
6 7 8
Yorumlar
140
Görüntüleme
7K
albatroza
Hayal kırıklığı
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
1K
yenGEnC
D
Fikir istiyorum akıl değil!
Yorumlar
7
Görüntüleme
891
rumuzuyok
R
O
Yardımcı olmayan kayınvalidenin yatılı gelmek istemesi
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
2K
escada35
L
Ne yapacağımı bilmiyorum.
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
2K
opheliiaaa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…