- 19 Kasım 2013
- 18.810
- 33.918
- 798
- Konu Sahibi choccywhoccydoodah
-
- #1
Merhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.