Çok teşekkür ederim. Konusuyorum onunla şimdiden, okulla ilgili kitaplar okuyorum.Kızım ocak sonunda 2 yaşına giriyor,anne babaya bağlı ama sizin bahsettiğiniz kadar değil. Keşke çalışmasanız bile ona ayrı bir birey olduğunu hissettirseydiniz, şimdi zor olacak gibi. Kademe kademe bişeyler yapın bence,birden olursa çocuk için çok çok kötü olur,sizin sevmediğinizi düşünür. Ben olsam haftanın bir kaç günü yarım gün kreşe verirdim ya da oyun grupları araştırırdım. 1-2 sene daha çalışmayı düşünmezdim. 16.aya kadar beraberdik biz,sonra işime döndüm ve şuan size söylediğimi kendim yapabilmeyi çook istiyorum
Merhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
Çok teşekkür ederim. Sizede kolaylıklar dilerim.benım kızımda 15 aylık 20 aylık olunca yanı kışı atlatınca bende ıse gırecegım artık.bızdede bakan yok mecbur krese verecegım...ılk gıttıklerı yıl cok hasta oluyolarmış bu yuzden kışı evde gecırsın ıstedım....ama bahara vercem nasıpse.kımse evladını krese bırakmak ıstemez.ama hayat srtları...ustelık sızınkı 27 aylık.daha sosyalleşmek ıstedıgı zamanlar gelmiş bence....ışe başlamadan once verın kreşe once azar azar verın.yarım gun mesela.sonra tam gun..daha sonra işyerınızı acın.bende oyle yapacagım.sonuçta onların gelecegı ıcın çalışıyoruz
inanın bütün annelerin düşüncesine saygım var sonuçta çocuğunu kreşe bırakanda geleceğini iyi hazırlamak için bırakıyor. benim annem ananem ve babanemin her ihtiyacına koşan biriydi diğer kardeşleri öyle değildiler tabi biz fazlasıyla annemizi beklemek zorunda kaldık ve ben bunların hepsini hatırlıyorum ve bu beni bu yaşımdaki kararlarımı bile etkiliyor.Olabilir tabiki ama haksızlık gibi geliyor kızımı orada tutmak. Okulda daha güzel vakit geçirebilir benim isyerime nazaran diye umut ediyorum.
Sağlıkla buyüt canım sende, Rabbim yardımcın olsun seninde.
Merhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
En kötü ihtimalle duruma göre yarım gün bırakıp alırım diye düşündüm şimdi. Hem benimle hem okulda olur ama sevip alışırsa iş çıkışı alacağım. 6 gibi yani. Haftasonu onunla vakit gecireceğim. Eksikliği hissettirmemeye çalışacağım.inanın bütün annelerin düşüncesine saygım var sonuçta çocuğunu kreşe bırakanda geleceğini iyi hazırlamak için bırakıyor. benim annem ananem ve babanemin her ihtiyacına koşan biriydi diğer kardeşleri öyle değildiler tabi biz fazlasıyla annemizi beklemek zorunda kaldık ve ben bunların hepsini hatırlıyorum ve bu beni bu yaşımdaki kararlarımı bile etkiliyor.
Teşekkür ederim. İs başlamadan kreşe baslatirım azar azar. İnşallah dediginiz gibi olur.İlk etapta yarım gün gönderseniz siz de beklersiniz bir süre olabilecek ağlama krizlerine karşı
Sonrasından zaten herkes kendi gibi orada bunu farkedince belki alışır sorun çıkarmaz .
Allah kolaylık versin umarım tahmininizden kolay alışırsınız ikinizde:)En kötü ihtimalle duruma göre yarım gün bırakıp alırım diye düşündüm şimdi. Hem benimle hem okulda olur ama sevip alışırsa iş çıkışı alacağım. 6 gibi yani. Haftasonu onunla vakit gecireceğim. Eksikliği hissettirmemeye çalışacağım.
İnşallah öngördüğum gibi olur herşey. Zaten herşey kızım için. Yıllardır çalışan biri olarak hiç kolay olmadı zaten bu iki sene evde olmak. Şimdi yine onun için böyle bir adım atmak zorundayım.
Çok teşekkür ederim inşallahAllah kolaylık versin umarım tahmininizden kolay alışırsınız ikinizde:)
Canım 27 ay çok çok erken kreş için en az 36 ay olmalıMerhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
2 yas kesinlikle kreş için uygun değildir 3 yas dan baslar kreş dönemiŞu yazdığınız yazıyı lütfen okuyun bir kere daha.
çocugunuza ne kadar kötülük yaptığınızınfarkına varın.Özgüvenini, sosyal zihin yetisini yok ettiğinizi farketmeniz için çocuğunuzun daha ne yapması lazım? Lütfen rahat olun.kreş, yaşı geldiğinde en iyi annenin verebileceği eğitimden bile daha verimli hale geliyor.Kızınız 2 yaşını geçmiş, artık eteğinizden ayrılma vakti gelmiş geçiyor..
Kresler 18 aydan itibaren aliyor, her yas grubuna ayrı sıniflar oluyor genelde. Erken değil gibi geliyor ilk etapta 2 yaş dedim bende ama şu an 30-31 ay civarı olacak kreşe baslaması.Canım 27 ay çok çok erken kreş için en az 36 ay olmalı
Ben kızım 1,5 yaşına gelince Turkcell'de iş buldum.Annem Kayseri'de idi .Kayınvalidem Malatya'da yaşıyordu .Bakıcı bulduk ama eş dost tavsiyesi ile .Aynı semtte bize yakın oturan bir bayan baktı kızıma .Şu an annem bakıyor .Babam rahmetli olduğu için İzmir'e kışları geliyor .Çok zordu o süreç .Bir ara işe başlamamayı bile düşündüm ama sabretmek gerekiyor . Umutsuzluk yok .Merhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
Burada ki yası gelmiş diyen Arkadaşlara itafen yazıyorum. Pedagojik Formasyon eğitimi aldım,annem çocuk Gelişimi mezunu Üniversite'den ayrıca pedagog arkadaşım da var. Ve hepimizin gördüğü ortak sey su. Ilk 3 yıl çocuk anne arasında inanılmaz önemli. Emziren anneler 2 emzirmeden anneler 3 saatten fazla ayrı kalmamalı Çocuktan. Evet çocuk sosyalleşmeli ancak bu anne gözetimi altında olmalı. Anneyle parka gidip oradaki çocuklarla,komşu çocukları,akraba çocukları vs. Bunlarla sosyalleşme olmalı.2 yas kesinlikle çocuğun kreşe başlayıp sosyalleşme yası değildir.Merhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
Canım bu arz-talep meselesi. Eğer yenidoğan çocuğa bakılması talebi çok olursa 0 aydan bile başlatırlar kreşi. Onların Kâr kapısı bu. Bu doğru olduğu için değil istek olduğu için yapılan bişey. Ha az önceki yorumda da söyledim. Çalışmak icin isterseniz 18. Ayda bırakın bu tamamen sizin iradeniz. Ama sanki doğru olam buymuş gibi konuşulduğunda diğer annelerim aklı karışıyor. Bu sebeple söylüyorumKresler 18 aydan itibaren aliyor, her yas grubuna ayrı sıniflar oluyor genelde. Erken değil gibi geliyor ilk etapta 2 yaş dedim bende ama şu an 30-31 ay civarı olacak kreşe baslaması.
Bende daha önce soyledigim gibi 2 yaş diye düşünüyordum ilk başlarda ama 2 yaşına geldiğinde erteledim.Burada ki yası gelmiş diyen Arkadaşlara itafen yazıyorum. Pedagojik Formasyon eğitimi aldım,annem çocuk Gelişimi mezunu Üniversite'den ayrıca pedagog arkadaşım da var. Ve hepimizin gördüğü ortak sey su. Ilk 3 yıl çocuk anne arasında inanılmaz önemli. Emziren anneler 2 emzirmeden anneler 3 saatten fazla ayrı kalmamalı Çocuktan. Evet çocuk sosyalleşmeli ancak bu anne gözetimi altında olmalı. Anneyle parka gidip oradaki çocuklarla,komşu çocukları,akraba çocukları vs. Bunlarla sosyalleşme olmalı.2 yas kesinlikle çocuğun kreşe başlayıp sosyalleşme yası değildir.
Not: çalıştığı için mecburen çocuğunu veren annelere laf söylemiyorum burda söylediğim mecburen dahi bırakıyor olsanız doğru olan buymuş gibi annelere yası gelmis geçiyor,geç kalmıssınız,cocuğa kötülük yapıyorsunuz gibi aslı Astarı olmayan laflar söylemeyin diye söylüyorum.
Haklısınız. İnsan mecbur olunca yapacak pek birşey kalmıyor geriye. Sadece en dogrusunu yapmak istiyorum bu da şartlarla doğru orantılı sanıyorum.Ben kızım 1,5 yaşına gelince Turkcell'de iş buldum.Annem Kayseri'de idi .Kayınvalidem Malatya'da yaşıyordu .Bakıcı bulduk ama eş dost tavsiyesi ile .Aynı semtte bize yakın oturan bir bayan baktı kızıma .Şu an annem bakıyor .Babam rahmetli olduğu için İzmir'e kışları geliyor .Çok zordu o süreç .Bir ara işe başlamamayı bile düşündüm ama sabretmek gerekiyor . Umutsuzluk yok .
Bakan sağlam bir kadın bulmak en güzeli .Kreşler problem .Neden derseniz çalışma saatleri kısa .Mesaiye filan kalırsanız zorlanırsınız stres olur .Tanıdık tavsiyesi ile evinize yakın temiz bir bayan bulun en güzeli ama sıkı araştırmak lazım .Bizim bakıcı aradığımızı duyan iki kişinin şizofren olduğunu öğrendik .İyi insanlar uyardılar bizi .Çok dikkatli olmak lazım .Haklısınız. İnsan mecbur olunca yapacak pek birşey kalmıyor geriye. Sadece en dogrusunu yapmak istiyorum bu da şartlarla doğru orantılı sanıyorum.
Tabi ki tabi ki çocuğun Gelişimi Önemlidir. Misal bazı çocuklar 3 yasında olup bezi bırakmamış oluyor, yemek yiyemiyor,derdini tam anlatamıyor sa 3 yasında oldu diye hemen gidebilir diyemiyoruz maalesef. Bizim kriterlerimizde en önemli şeyler 1-bezden kurtulmuş olması,2-derdini/isteğini anlayacak kadar düzgün konusmasi,3-kendi yemek yiyebilmesi 4-uyku düzeni olması.., vesaire bu şekilde uzayıp giden bir liste. Eğer ilk 3 özelliği sağlayıp 31. Ayında yarım gün başlayabilir.bu dönemi atlattıktan sonra tam güne çevirebilirsiniz. Yalnız bu dönemde çok dikkatli olmak gerekiyor çünkü okul sevmeyen çocukların yuzde 70 lik bir kısmı eğitme ilk başladığı yıllarda ki sıkıntıdan dolayı sevmiyor. Tavsiyem su olabilir. Yarım gün verin kreşe ama bi hafta yakınlarında olun. Yani işe gitmek için onu başınızdan atıyor izlenimi değil de o mutlu olsun arkadaşları olsun diye kreşe başladığını benimsetin ona. Derim ben tabi yine de anne olarak siz en iyisini bilirsinizBende daha önce soyledigim gibi 2 yaş diye düşünüyordum ilk başlarda ama 2 yaşına geldiğinde erteledim.
Egitiminize istinaden soruyorum, her çocuğun gelişimi farklıdır deriz ve oylede duyarız genelde egitimcilerden, doktorlardan. Kızım konuşabiliyor, yemegini kendi yiyebiliyor şu an. Buna rağmen uygun degil mi kreşe ki ben baslattığımda 31 ayın ićerisinde olacak?
Standart 3 yaş mı diyorsunuz yoksa fiziksel gelişim önemlidir mi?
Merhaba.
Bugünlerde içimdeki korkularla mücadele etmekten yoruldum ve sizlerle dertleşmek istiyorum.
Benim 27 aylık bir kızım var ve dogduğundan beri çalışma hayatına ara verdim. Kış sonu işyerimi açmayı planlıyorum ama şimdiden beni afakanlar basıyor kızıma en az zararı vererek bu işi nasıl kotarırım diye.
Biliyorum çoğunuz çalışan annesiniz, ama kayınvalide/anne ama kreş ama bakıcı bir şekilde çocuklarınızdan ayrısınız. Nasıl yaptınız? Çocuklarınız nasıl tepkiler verdi? Bu süreci nasıl atlattınız?
Kayınvalidem uzakta, annem 1 saat mesafede araçla, dolayısıyla bu seçenekler ortadan kalkıyor ve ben tamda bu noktada tıkanıyorum. Bakıcı düşünemiyorum, bu aylardaki bir çocuğun artık eğitim, sosyalleşme adına adım atabileceğini düşünüyorum. Bakıcıyla evde bunların çoğundan mahrum kalır , diğer yandan kreşlerle de ilgili haberler görüyorum kalbim sıkısıyor.
Evime yakın bir kreş standına denk geldim, oturdum konuştum yok yok.
Çocukların sanata ilgilerine istinaden bir eğitim olusturuyorlar.
Dans, mental aritnetik, müzik, tiyatro, yüzme vs bir çok aktivite var. Ve tabi kamerada var.Bugün aradılar gelin görün diye bu hafta gitmek istemedim, haftaya erteledim. İçimden gelmedi.
Aklımada yattı ama sorun şu ki işim aracla 45 dakika mesafede olacak bu bahsettigim kreşe.
İşime yakın olsun diyor içimden bir ses. Her an ulaşabilmelisin, İstanbul trafiğinde birde.
Kararsızım, bunalıyorum artık düşünmekten, gece ağladım kızımı uyuturken , içim acıdı bir yandan, diğer yandan çalışmasamda kreşe gitmeli diye kendimi avuttum.
Kızlar ne olur içime su serpecek birşeyler söyleyin bana.
Silkeleyin, kendime geleyim.
Not: Çok bağlı bir çocuk bana. Geçen gün çocuklar için minyatür bir park yapmışlar oraya götürdüm, icerde inşaat alanı, tamirhane, tavsanlar, mini mutfaklar, mini marketler vs olan bir yer , calışanlar anaokulu öğretmeniymiş çok ilgililerdi ama gelin görün kızım bir dakika bırakmadı beni. Anne anne diye peşimde dolandı. Cok zor olacak yani alişması.
Okuyup, yorum yapan herkese teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?