Korkuyorum arkadaşlar. Beni rahatlatacak bir şeyler söyleyin

9 aydır hiç bu sebebten heyecanlanıp ağlamadım . Üzülüyorum ben bebeğimi sevemiyorum diye. Eşim gün sayıyor elini koyup özledim kızım falan diyor ben boş boş bakıyorum

maşallah... Allah daım etsın mutlulugunuzu.
bunuda soylemeden edemeyecegım.
inşallah kurdugunuz şu cumlenın kıymetını daha ıyı bılırsınız. boş boş bakmayın sevının mutlu olun esiniz karnınıza dokunabılıyor tekmelerını hıssedebılıyor diye. bunlar pahabıcılemez duygular(d
Allah size de kolaylık versin inşallah eşinde yanında olur canım.

Dün akşamdan daha sakinim çok şükür.burda okuya okuya biraz rahatladım

Amin inşallah yanımda olur.. hersey guzel olacak rahat olun seytanın vesvesesıne gelmeyın Allah hayırla kucagınıza almayı nasıp etsın
 
Canım bende 1 yıl düşünmezken hemen kaldım. Çok şükür . Allah isteyen herkese versin ama ben kardeşimi büyüttüğüm için çocuktan bıktım. Anlıyor musun beni


Şuan böyle karamsar olman cok normal ama hepsi gececek emin ol. Yorumlardan anladığım kadarıyla bir kız bebeğin olacak sanırım. Elini karnına koy onu hisset. Acaba kime benzeyeceksin diye düşün. Kardeşinle kendi çocuğun olması farklı şeyler. Senin kurallarınla yetişecek. Ve seni koşulsuz sartsız dünyada sevecek tek insan. Uykusuzluğu dert etme ilk 3 ay paso uyuyorlar zaten karnını doyurmak için sen uyandırıyorsun. Bu süre içerisindede sen iyileimiş olursun. Asık olarak severek evlendiğin adamla ortak kanı canı tasıyan biri olacak hayatınız da. Belki kocandan bile daha cok seveceksin onu. Birde sanki dogumdan sonra anneliğe programlanmıs gibi bebeğinin her ihtiyacına karsılık verebiliyorsun ve bu sana hiç zahmetmiş gibi gelmiyor.

Bide tavsiyem yeni doğan banyo videoları izle. Ben öyle yapmıstım. Minnacık kedi gibi oluyorlar Allahım cok tatlılar ya
 
Su akar yolunu bulur
Benim de 25 günlük bebeğim var
Sezeryanla doğum yaptım
Ölmedim iyiyim hayattayım
Alışacaksın merak etme
 
Adem güneşin güvenli bağlanma kitabini okuyun. Merak ettiğiniz her şey var o kitapta. Boyle kaygılar yaşıyorsanız muhtemelen annenizle doyumlu bir ilişkiniz olmamış.
 
Normal doğum beklerken sezeryana dönmüş biri olarak şu an hiç bir acı ya da olumsuzluk hatırlamıyorum. Bebeğim 6 aylık. Doğum kolay değil evet ama çok mucizevi bişey. Sezeryan da öyle korkunç bişey değil kesinlikle. 2 güne ayağa kalktım. Ablam apandisit ameliyatı oldu o benden daha çok yattı mesela. Doğum sonrası zorluklar yaşadım evet. Bebeğim kolikti. Annem çalıştığı için 20 gün sonunda gitmek zorunda kaldı. Kv zaten hiç saymıyorum iyiki yoktu :) Zorlandım mi evet ama ona bakınca, kucağıma alınca hiç ama hiç bir zorluk aklıma gelmiyordu. Uyumayan bir bebek benimki. Hala uykulari problemli. Ama sabah bir gülüşü var ki işte onun için bırak uykusuz kalmak canımı veririm. İlk günler biri gelip baksa da 1 saat kendimle kalsam derdim. Şimdi 5 dk görmesem özlüyorum. Lohusalikta cok bunaldigim bi gun bi arkadaşım gözlerimin içine bakarak "Geçecek" demişti sadece. 2 saat konuşsa o kadar iyi gelmezdi.
 
Neden bu kadar korku duyuyorsunuz ? Yerinizde olmak isteyen o kadar çok kişi var ki evlat sahibi olamayan .. Halinize şükredin elbet zorlukları olacaktır ama biraz da olumlu yanlarını düşünün .
 
Normal istedim hep ama sezaryen oldum spinal.Doğduğu anı unutamam.Bana verdikleri an sustu direk.

İlk 2 ay öyle yoruldum ki ayaklarım sızlardı.Ama ilk defa karşılıksız sevmeyi kızımın gözlerinde gördüm.İlk kez bu kadar masum seviliyorum.Bakışlarıyla sevdi sanki beni.

O kadar yorgunluğun arasında uyuduğunda uyansa da sevsem dedim hep.Güldü dünyalar benim oldu.Aşı zamanı yaklaştı acaba gitmesek mi canı yanar diye bile düşündüm Yaptırdık ateşi çıkarsa diye bi elimde ateş düşürücü bi elimde termometre surat beş karış bekledim

Ben hayatta anne olmak gibi bişey daha yaşamadım.Allahın böyle bi nimetini görmedim.Hayrlı, mutlu ,sağlıklı evlat olur inşallah yavrularımız.
 
canım kardeşim korkman normal doğum sürecinden.. ama doğum çok güzel bir duygu sadece o duygu için bile tekrar doğurmak isterim.
Çocuk yetiştirme işine gelince de zor olduğunu herkes yazmıştır ama inan geçecek merak etme. Sen ne kadar rahat kaygısız bir anne olursan çocuk da o kadar rahat büyür. sen stres yaparsan bebek hemen hissediyor ve huzursuzluk hep devam ediyor. bebeğin ile hep konuş şimdiden. biz babanla seni çok seviyoruz seni bekliyoruz sen gelince şöyle şöyle yapacağız filan de sakin sesle..mutlu olki çocuk mutlu olsun...
Biz de zaman zaman kriz anları yaşadık ama şimdi 7 yaşında bir kzım var. üstelik engelli ve benim onunla gezmediğim yer kalmadı. yurt dışında 10 dan fazla ülkeye gittik daha 2 yaşında bile değildi. Türkiye'nin çoğunu gezdik daha yürümüyordu bile neredeyse 3 yaşında yürüdü. daha 5 aylıkken kangruda babası yokken sümela manastırana çıkardım onu. seminer verirken hep yanımda idi 3-4 yaşına kadar..
şimdi okulda öğreniyor hırçınlığı filan..

Özetle çocuğunu mutlu edeceğine inan ve öyle konuş..dile gelenler oluyor şükür..sakın şöyle bakamam böyle zor deme.
gaz, ateş, uykusuzluk olacak muhakkak ama normal bunlar.
Bir de nacizane tavsiye hafta da 1-2 gün 1 saatte olsa tek başına dışarı çık babasına brakıp merak etme bir şey olmaz..
Git mahallede bir kafede çay için kahve içi ya da parkta yürü eline telefon bile almadan.

Sağlıkla gelsin kucağına mutluluk getirsin yuvanıza..
 
Bence hiç bir doğum şekline kendinizi şartlandırmayın. her şeyin hayırlısı diyerek dua edin. ne zaman bu konuda şartlama yapan birini görsem inanın çok zor doğumlar yaşadılar. diğer korkularınızı zamanla aşacaksınız. bu bi süreç ama olumlu düşünün derim. hayatı zorlaştırıp kolaylaştırmak bizim elimizde diye düşünürüm. Allah dermansız dert vermesin. lohusalık cidden zor ama hepimiz bilinçli insanlarız telkin edelim kendimizi. etrafınzdakiler anlayışlı olurlarsa işiniz daha kolay olur
 
Ben iki kere sezaryen oldum. İyiki de olmuşum.Çok rahattım. İkisinde de hiç yatmadım ağrım azdı hatta ertesi gün salonu bile süpürmüştüm.Büyütme gözünde o kadar ömür boyu kalacak bişey değil sonuçta.

Evet bebek küçük,anne tecrübesiz illa ki zorluklar olacak ama onu kucağına aldığın an kokusunu içine çektiğinde herşeye değer olduğunu anlayacaksın.

Allah yardımcın olsun . Sağlıklı sıhhatli alırsın inşallah kucağına.
 
Korkma doğduğunda ve kucağına aldığında ıyi ki.. diyeceksin
Ben 2 kez preeklampsi geçirerek sezaryen yaptım
2. Sezaryende çok ağır geçti ilk bebeğim yoğun bakımda kaldı sonra ben yoğun bakımdayken vefat etti..
2. Bebeğim de erken doğru 8 aylık oda yoğun bakımda kaldı 1 ay a yakın ve ben ameliyatlı halimle 1 buçuk saatlik yolu hergun ağrılarla gidiyordum 5 dk görebilmek için şimdi 7 aylık olmamıza 9 gün kaldı :)
Kolik değildi ama gazlı bir bebekti ve sürekli kucakta pusetinde asla durmazdı beşiğinde de Öyle kaç kez dışarı onca hevesle çıkıp ağlayarak geri dondugumu bilirim ki biz eşimle çok gezeriz..
Sabret 3 ay sonra düzeldi çok şükür artık beşiğinde pusetinde duruyor ve biz 3 kişi geziyoruz bol bol o dönem delirecek gibi olurdum ki prematüre bakımı daha dikkatli olur zamanında doğan bebeklere göre...
Ama bir kez bile pişman olmadım şimdi..
Iyi ki... diyorum iyiki varsın
O doğduğunda çok farklı hissedersin hep varmış gibi..
Iyi ki anneyim
Rabbim isteyen her kadına nasip etsin
 
Ya negatif olmak istemiyorum ama bunları düşünmek için geç değil mi? Taa hamile kalmadan yapman gerekirdi bu muhasebeyi..

Evet bebek olduktan sonra her istediğin an dışarı çıkamayacaksın, geceleri uykusuz kalacaksın, hep ağlayacak diyemem belki huzurlu bir bebek olur, onun istemesini beklemeden uyanıp dakikalarca emzirmen gerekecek, sütün çok olsun diye bir sürü yöntem denemen gerekebilir. Yani hayatının merkezinde bebeğin olacak.

Ama düşünsene senin ellerinde bir insan şekillenecek. Büyüyüp dünyayı keşfederken şaşıracaksın. En zor büyüyen, en çok emek isteyen canlı insan yavrusuymuş diyeceksin..

Güldükçe mutlu olacaksın, ağladıkça endişeleneceksin. Bu yoldan geçen, geçecek olan tek sen değilsin..
Bu kadar korkmak anlamsız..
 
Çok normal bunları hissetmen. Emin ol yalnız değilsin. Senin gibi doğuma az kalmış gebeler bir araya toplansanız ve endişelerinizi anlatsanız, hissettiklerinin, korkularının aynılarını çoğundan duyacağından şüphen olmasın. Yaşayacaklarından kaçamazsın. Ne yaşaman görmen gerekiyorsa yaşayıp göreceksin. Bunları düşünerek kendini rahatlatmaya çalış. Sezaryen olursa da olur. Yapacak bir şey var mı?? Ne ilk sezaryen olan olacaksın ne de son. Her şeyi kontrol edemiyoruz malesef.
 
Bebeğin biraz büyüyünce havalar da ısınmış olacak. Dışarı çıkmayacağım diye düşünme. Biz kırkı çıkmadan avm'lerde geziyorduk. Yanımızdan geçen teyzeler ayy diye tepki veriyorlardı??
Kırkı çıkmayan bebek çıkarılmaz derler hiç inanmadım. Doktora kontrole gidiliyor zaten kaç defa

Aslında sadece anne sütü alan bebekle gezmek daha rahattır. Huysuzlanıyor mu gir odaya ver memeni, sakinleşir gazını çıkart pusetine koy hatta sallanırken uyur sen de o arada gezersin.
Bizimki şimdi palazlandı oturamıyoruz..

Böyle anlatıyorum ya o zamanlar ben de gerilirdim dışarı çıkınca. Ama şimdi geçmişi düşündükçe gülüyorum kendime ne yollardan geçmişim diye

Eğer sen sürekli dışarı çıkarıp gezersen bebek de sana ayak uydurur. Dışarı da ona göre rahat edersin..
 

Vala ilk dediklerinizin hiçbirini düşünmedim umurumda da değil şahsen şişmem de, çirkinleşmem yada zor geçirmem falan..
Amaa doğum ve sonrası için evet aşırı endişeli ve korkuyorum
 
Evet eskisi gibi rahat olamayacaksin ama ona her baktiginda mutluluktan havalara ucucaksin sana bi gulucuk aticak agulasin diye dakikalarca agu diyiceksin iyi yanlarida var benm bebegim 4 aylik ilk 1 2 ay zor gecti uyku yonunden smdi gece uykulari yerine oturdu 12 de yatr sabah 6da kalkar mamasini yer 9 da kalkar bende uykumu aliyorum o gunduz uyudugu zamn islerimi yapiyorum eger ogun huzursuzsa aksam esim geldiginde yapiyorum ve dinleniyorum disari cikamiycam deme ben hep cikiyorum hicbiseyde olmuyor cunku bebekler arabayla gezmeye bayiliyor avm isiklara baka baka uyuya kaliyorlar ben hep sese alistirdim arkadaslarimla saatlerce vakit geciriyorum hic korkma
 
Bebegin sorumlulugunu akamayacaksan neden hamile kaldin ki? Cocuga yazik.
Aglayacak tabi ki, gece uykusuz da kalacaksin. Bebek bu. Bunlari biliyor olmalisin. Katlanamayacagin ise neden giriyorsun?
 
Bende ilk doğumumu sezeryan yaptim. Hemde acil sezeryana aldılar,genel anestezi ile .
Duşumu da aldım tuvalete de gittim. Herhangi bir problem yaşamadım.
Yaşadıysam da unuttum gitti yani şu an aklima dahi gelmiyor.
Yaza kısmetse bebeğim olacak,yine sezeryan olacağım bu kez genel anestezi istemiyorum,spinal tercih edeceğim ki bebegimi hemen görebileyim.
Korkuyor muyum?
Bazen ama heyecanım korkumdan fazla.
Bakın ben ikinci bebeğimi bekliyorum. İlkinde uykusuz da kaldım,yoruldum da dibine kadar,ağlayan ,gazlı,huysuz denebilecek cinsten bir bebek büyüttüm 5.5 yaşına getirdim. Şimdi herşeyi sil baştan yaşayacağım ki inanın son 1 senedir müthiş rahattım. Kızımı sütten kestim,tuvalet eğitimini verdim,uyku /yemek düzenini oturttum. O kocaman bebek bakım çantasını,bebek arabasını taşımıyorum,kızımla gönlümce geziyorum ,minicik bir çanta alarak yanıma derken. Yine başa dönüyorum ama inanın ben sizin kadar korkmuyorum. Sadece beklemek zor geliyor,zaman çabuk geçsin bir an önce gelsin bebeğim istiyorum.
Sonrası zaten inanın su akıyor yolunu buluyor hesabı zaman içinde düzene giriyor.
Siz bebeğinize,bebeğiniz dünyaya alışıyor ve kendinizi ona göre ayarlıyorsunuz.
Gezemem demeyin. Tam 1 sene bebek arabasına inatla oturmayan,oto koltuğuna ben yanında olmadan oturmayan kızımla, ne bebek arabası ne arabam olmadan sling bağladım yine gezdim. Alısverişimi de yaptım ,yürüyüşümüde.
Yapabilirsiniz sizde.
İnsanlar ikiz,üçüz doğurup onlarla yaşamaya alışabiliyorsa 1 minik bebekle uyum sağlamak çok zor olmasa gerek derim hep.
Gerçekten öyle.
Sakin olun. Bol bol dinlenin,uyuyun,temiz havada yürüyüş yapın,kitap okuyun,tadını çıkarın bugünlerin.
Kendinizi doldurmayın yok yere.
Sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin Rabbim bebeğinizi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…