- 2 Ocak 2015
- 6.447
- 15.481
- 448
Ben gercekten istemiyorum oynamalarini ama kizim cok istiyor. Sıkılıyorum diyor. Bir taraftan da diyorum ki gerçek hayat boyle Esra, nereye kadar gorusebilecegi kisileri sen sececeksin, onlarin yaninda belki seninkinin de biraz gözü acilir.
Bu aralar merak ettigim bir sey bu.
Gercekten her cocuk masum mudur?
Yaptigi davranislar hep ogrenilmis midir yoksa kendi icinden gelerek de yapar mi?
Az once komsunun oglu geldi kızımla oynamaya,kizim 6 o 4 yasinda. Kizim ciddi anlamda duygusal bir cocuk,hic istemezdim boyle olmasini ama degistirebilecegim bir durum degil malesef.
Onlar oynarken ben yan odada bir seylerle mesgulum. Cocuk durduk yere 'Biliyor musun senin baban seni hic sevmiyor ama benim babam beni cok seviyor. Annem bana doğum gunumde spiderman kostumu alacak ama sana bir sey almayacaklar' dedi. Olayin oncesi yok, cok net duydum. Kizim da babam beni seviyor diye aglamakli oldu ama mudahale etmedim ben tabiki. Buna benzer cok sey yapıyor .Aslinda kizim yas itibariyle ondan cok daha buyuk daha farkli, mantikli davransın istiyorum ama hemen uzulme yoluna gidiyor.
Baska bir ornek. kizimin yasiti bir yakinimiz var. O geliyor oynamaya. Aslinda kizimla oynamaya degil evdeki wifiden faydalanmaya geliyor elinde tabletle. Oyunu acip hadi gel izle diyor. Buyuk bir şevkle oynarken kiziminm da oynamasina asla izin vermiyor. Tabi bir anne olarak icim gidiyor benim ama cocugum kendi ogrensin istiyorum bazi şeyleri. Bakiyorum benimki cok üzülüyor oynayamadigina,o zaman ben de ona telefonu veriyorum oynasin diye. Diger cocuk kizimin kendisiyle ilgilenmediğini gorunce sıkılıp baska seyler yapmak istiyor. Bu cok defa oldu. Tuhaf bir sey anlamaya calisiyorum ama olmuyor. Resmen kizimin oynamak icin verdigi çabayi gormek istiyor. Hani buyuk olsa diyeceğim ki bir cesit ego tatmini ama kucucuk cocuk bunu nasil düşünür? Kizimin o ilgisi bittigi anda cocuk tableti elinden atiyor baska bir sey buluyor.
Evet gercekten merak ediyorum, bu cocuklar bu davranislari ogreniyorlar mi yoksa yaradilis mi?
Aynen bende götürmem. Sadece su alıyorum yanıma. Kimseyi kısıtlama hakkımız yok ama parka gelen herkes aynı şartlara sahip değil. Kızım çikolata yerken başka çocuk baksa içim gider benim.Bu cok acikli bir sey ya, iste dayanamiyorum ben bu durumlara ama elimden de bir sey gelmiyor.
Ben mesela asla yiyecek bir sey götürmem parka. Ama herkes dusunmuyor bunu.
Bu aralar merak ettigim bir sey bu.
Gercekten her cocuk masum mudur?
Yaptigi davranislar hep ogrenilmis midir yoksa kendi icinden gelerek de yapar mi?
Az once komsunun oglu geldi kızımla oynamaya,kizim 6 o 4 yasinda. Kizim ciddi anlamda duygusal bir cocuk,hic istemezdim boyle olmasini ama degistirebilecegim bir durum degil malesef.
Onlar oynarken ben yan odada bir seylerle mesgulum. Cocuk durduk yere 'Biliyor musun senin baban seni hic sevmiyor ama benim babam beni cok seviyor. Annem bana doğum gunumde spiderman kostumu alacak ama sana bir sey almayacaklar' dedi. Olayin oncesi yok, cok net duydum. Kizim da babam beni seviyor diye aglamakli oldu ama mudahale etmedim ben tabiki. Buna benzer cok sey yapıyor .Aslinda kizim yas itibariyle ondan cok daha buyuk daha farkli, mantikli davransın istiyorum ama hemen uzulme yoluna gidiyor.
Baska bir ornek. kizimin yasiti bir yakinimiz var. O geliyor oynamaya. Aslinda kizimla oynamaya degil evdeki wifiden faydalanmaya geliyor elinde tabletle. Oyunu acip hadi gel izle diyor. Buyuk bir şevkle oynarken kiziminm da oynamasina asla izin vermiyor. Tabi bir anne olarak icim gidiyor benim ama cocugum kendi ogrensin istiyorum bazi şeyleri. Bakiyorum benimki cok üzülüyor oynayamadigina,o zaman ben de ona telefonu veriyorum oynasin diye. Diger cocuk kizimin kendisiyle ilgilenmediğini gorunce sıkılıp baska seyler yapmak istiyor. Bu cok defa oldu. Tuhaf bir sey anlamaya calisiyorum ama olmuyor. Resmen kizimin oynamak icin verdigi çabayi gormek istiyor. Hani buyuk olsa diyeceğim ki bir cesit ego tatmini ama kucucuk cocuk bunu nasil düşünür? Kizimin o ilgisi bittigi anda cocuk tableti elinden atiyor baska bir sey buluyor.
Evet gercekten merak ediyorum, bu cocuklar bu davranislari ogreniyorlar mi yoksa yaradilis mi?
Korumak gerek mutlaka, ama ben ancak gorduklerimden koruyabilirim.Bence çocuklar dünyanın en masum varlıkları değil. Çocuk dediğin insan yavrusu. İçgüdüsel davranan, iyi-kötü kavramları daha öğretilmemiş, davranışları kontrol altına alınmamış varlıklar. Aileler bununla iyi baş edebilirse, bizleri kurallarla, ödüllerle kontrol altına alabilirse iyi oluyoruz, alamazsa kötü.
Çocuğunuzu çocuklardan da korumalısınız bence.
Yok yanlis anlasilmasin, ben asla benimki bir melek ve diger butun cocuklar cin gibi falan demek istemedim.Hayatta sadece iyi ya da kötü yok. Griler var ve çocuklar günahsız değil ne yzık ki. Hatta otokontrolleri çok az olduğu için yetişkinlerden daha fazla ele veriyorlar kendilerini. Bir yetişkin, eşine dostuna az önce anlattığınız şeyleri hissettirmeden yapabilecekken çocuk bunu aleni yapıveriyor işte. Sanmayın ki bu dünyada sadece sizin kızınız günahsız, ya da savunmasız. Her ebeveyne yavrusu günahsız temiz gelir elbet. Ancak kardeşi doğduğunda nasıl da kıskanacağımı ve enteresan tepkiler vereceğimi gözlerinizle göreceksiniz. Gebelikten ötürü de hassassınız ve evladınızı sürekli kurban durumunda gördüğünüzü düşünüyorum. Bu tutum pek sağlıklı gelmedi bana. Ancak olaylara, kızınızın arkadaşları ile ilişkisine müdahale etmemenizi de takdir ettim.
Bir anım vardır 7 yaşında ilkokuldayız, sınıftaki bir kız arkadaşıma salak dedim. Kız da bizim komşumuzdu. Akşam kapımız çaldı gelen arkadaşım ve annesiydi. 'Senin kızın benim kızıma salak demiş' gibisinden bir şeyler söylenerek eve girdi. Elbette annemle arasındaki samimiyete istinaden onlar pek sorun etmedi bunu. Kadının amacı ağlayan kızının gönlünü etmek, bana da aklınca ders vermekti. Ancak ben umursamadım, hatta bu tepkiye şaşırdım çünkü beni böyle koruyup kollayan bir ailem yoktu. Annem duygusal hallerimi pek umursamazdı da diyebilirim. Yoksa aç açık değildim. Neyse... komşumuz gidice anneme 'kıza bak annesini tutup gelmiş ağlıyor bi de salak dedim diye' bir şeyler gevelemiştim. Hala unutmuyorum. Yani çoğu zaman ebeveynlerin halet i ruhiyesi evlatlarını etkileyebiliyor. Seziyor bunu çocuklr, kundaktaki bebek bile seziyor. Demem o ki bunlar büyük sorunlar değil. Çocuklar da hepimiz kadar ama akranları ölçüsünde günahkarlar. Siyah ve beyaz yok griler var. Kızınız da gri. Belki biraz daha objektif bakmalısınız o kadar.
Bu bir hata bence yani kızınız duygusal ve küçük daha önce böyle bir şey yaşamadıysa hakkını savunmasını nereden bilecek böyle gelir böyle gider büyüyünce de çok duygusal olup saçma şeylere bile ağlayabilir önüne geçmeniz lazım. Merhametli iyi insan olmak başka böyle hakkını savunmayıp içini bir şeylerin kemirip durmasıyla ağlamaya başlaması başka.... Başlığa cevabım kötü çocuklar tabii olur herkes iyiyse bu kötüler nerden türedi? Kötülük onların doğasında vardır büyüdüklerinde merhametsiz ve birer tilki olacak onlar....Tabi bir anne olarak icim gidiyor benim ama cocugum kendi ogrensin istiyorum bazi şeyleri.
bu anlattıklarınız kötü kalplilik değil ama olabilir de.
gerçek hayatta örnekleri mecvut.
https://tr.wikipedia.org/wiki/James_Bulger
Korumak gerek mutlaka, ama ben ancak gorduklerimden koruyabilirim.
Iki yildir anaokuluna gidiyor mesela, orays ben mudahale edemem. Ya da eylulde birinci sinifa baslayacak, hadi disarda gorusmesini engellerim ama okul icinde hep birlikte olacaklar.
Cocugu soyutlamak degil ogretebilmek istiyorum.
Seni uzenlerden uzak dur, istemedigin seni mutsuz eden hicbir seyi yapmak zorunda degilsin vs vs...ama ben bunlari anlatırken o yine ayni tavirlari sergiliyor.
çocuklarda empati çok geç gelişiyor diye biliyorum o yüzden çocuklar genelde acımasız olurBu aralar merak ettigim bir sey bu.
Gercekten her cocuk masum mudur?
Yaptigi davranislar hep ogrenilmis midir yoksa kendi icinden gelerek de yapar mi?
Az once komsunun oglu geldi kızımla oynamaya,kizim 6 o 4 yasinda. Kizim ciddi anlamda duygusal bir cocuk,hic istemezdim boyle olmasini ama degistirebilecegim bir durum degil malesef.
Onlar oynarken ben yan odada bir seylerle mesgulum. Cocuk durduk yere 'Biliyor musun senin baban seni hic sevmiyor ama benim babam beni cok seviyor. Annem bana doğum gunumde spiderman kostumu alacak ama sana bir sey almayacaklar' dedi. Olayin oncesi yok, cok net duydum. Kizim da babam beni seviyor diye aglamakli oldu ama mudahale etmedim ben tabiki. Buna benzer cok sey yapıyor .Aslinda kizim yas itibariyle ondan cok daha buyuk daha farkli, mantikli davransın istiyorum ama hemen uzulme yoluna gidiyor.
Baska bir ornek. kizimin yasiti bir yakinimiz var. O geliyor oynamaya. Aslinda kizimla oynamaya degil evdeki wifiden faydalanmaya geliyor elinde tabletle. Oyunu acip hadi gel izle diyor. Buyuk bir şevkle oynarken kiziminm da oynamasina asla izin vermiyor. Tabi bir anne olarak icim gidiyor benim ama cocugum kendi ogrensin istiyorum bazi şeyleri. Bakiyorum benimki cok üzülüyor oynayamadigina,o zaman ben de ona telefonu veriyorum oynasin diye. Diger cocuk kizimin kendisiyle ilgilenmediğini gorunce sıkılıp baska seyler yapmak istiyor. Bu cok defa oldu. Tuhaf bir sey anlamaya calisiyorum ama olmuyor. Resmen kizimin oynamak icin verdigi çabayi gormek istiyor. Hani buyuk olsa diyeceğim ki bir cesit ego tatmini ama kucucuk cocuk bunu nasil düşünür? Kizimin o ilgisi bittigi anda cocuk tableti elinden atiyor baska bir sey buluyor.
Evet gercekten merak ediyorum, bu cocuklar bu davranislari ogreniyorlar mi yoksa yaradilis mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?