' Kötü kalpli çocuk' olur mu?

Davranışlar öğrenilir, karakter ise doğuştan vardır.
'Senin baban seni sevmiyor' cümlesi, o çocuğun ailesi içerisinde duygusal eksikliğin söz konusu olduğunu gösterir.
Ama karakter olarak kötü kalpli değil de, saldırgan, agresif ve mutsuz çocuklar vardır.
Misal benim bebeğim, hep mutsuz hep asabi...
 
Şahsi fikrim sizin ilginizi üzerinde toplayabilmek olabilir. Seni üzenlerle arkadaşlık yapmak zorunda değilsin, mesafe koyabilirsin içerikli konuşmalar yapıyorsanız, mutlaka olayların bir yerinde ya da zamansız bir durumda ufak nutuklar atıyorsanız hassas tutumunuzu çözmüş ve bunu kullanmaya kalkıyor olabilir. Gebe olmanız da onu etkiliyor unutmayın. Pbucunun dama atılacağını hissediyor. Bunu size yansıtmaz ama altına işer, hassaslaşır, düşer kalkar, fazlaca ağlar, zaman zaman saçmalar ve ilgiyi üzerine çekmeye çalışır. Bu her kardeşli ailede olur umursamayın. Benim 3 erkek yeğenim var 9-7-4 yaşlarında. Hepsi birbirini deli gibi kıskanıyor:) biri geliyor bana bunu yaptı onu sevme diyor. Diğeri bana aldığın hediyeden ona alma diyor. Şimdi karnımdakini kıskanıyorlar. Hepsine sizin kardeşiniz olacak siz abisiniz diyorum. Kardeşim annesini sevmiyor diyor büyüğü:)) Kötü olduklarından mı? Hayır. İnsan yapısı böyle. Hoş hayvanlar da böyle. Doğanın dengesi böyle:)) anne baba olmak zor.
 
Ben karakterden ,kişilikten kaynaklandığını düşünüyorum çünkü ne çocuklar gördüm,anne babaları melek gibi fakat çocuklar çok değişik. Büyüdükçe inşallah değişirler. Ne yazık ki yeni nesil farklı.
 
Okudurken kanim dondu!

Ama durup dururken de olmamislar iste izledikleri bir filmin etkisinde kalmislar.

ben de çok küçükken excorcist izlemiştim, çok korkmuştm. ama tutup cinayet işlemedim. ya bilmiyorum. genel olarak insanlara karşı önyargılıyımdır zaten ama çocukların da %100 saf masum olduklarına inanmıyorum. aile ve çevre ne kadar iyi olursa olsun doğuştan/karakterden gelen kötülüklere sahip olabiliyolar.
 
Vurma ornegini verdiniz ve aklima geldi.
Yazin parka gittik,kizimdan yaklasik 1 yas kucuk kuzeni de var.
Kaydiraktan kayiyorlar ama bir sorun var farkindayim.
Sonradan anlatti kizim, ordaki bir diger kiz cocugu burdan kaymayin gidin diyormuş.
Neyse onden kuzeni kaydi, diger kiz cocugu aşağıda pat diye yapıştırdı burnu kanamaya basladi bizim küçüğün. Kostuk tabi biraz mesafe var. Benim kizim one gecti boyle elini havaya kaldirdi ( vurma hareketi degil hani tartisirken falan kaldiririz ya elimizi oyle ) Iste bu dedim bagiracak bir sey yapacak simdi, yaptigi sey su ' Park hepimizindir' tabi bu cevaba istinaden o kiz da itti benim kizi :) yani en fazla yaptigi bu.
Tabiki vurmasın ama ben en azindan bagirsin isterdim orda.
 
Cok haklisiniz, ben bunlarin farkinda oldugum icin uzuluyorum zaten.
Bu tarz durumlara mudahale etmeme sebebim de bu. Belki ezile ezile ogrenir bir şeyler.
Hadi evimde mudahale edeyim, ki yapmiyorum, okulda yine oluyor bir seyler.
Hep diyorum üzülecek, gozu biraz acilmali.
Ama nasil bilmiyorum.
 

Dayanamadım şahsi fikrimi belirtmek istedim bu açıklamanızın ardından;
öğretin vursun, gerekirse gördüğünüz an ayırırsınız çocuk kavgasını ama bir yetişkin fark edene kadar kızınız dayak yemesin, savunsun kendisini.

Belki doğru belki yanlış, tartışılır ama annemin bana okula başladığımda tembihlediği şeylerden birisiydi bu.
Kızım, kimseye vurma. Ama birisi sana vurursa ona "Vurma bak ben de vururum" de. Yine vurursa, onun vurduğu gibi sen de ona vur. Bu öğüt hayatımı kurtaran bir öğüttü, nitekim hiçbir zaman öğretmen gelene kadar dayak yiyip ağlayan bir çocuk olmadım. Kim vurduysa, döndüm bi tekme de, bi tokat da ben attım.
 
Bazi orneklerde bu cok net goruluyor.
Ben de diyorum bir anne bunu yapıyorsa cocuk tabiki daha fazlasini yapar diye.
Ama bazilarinda bakiyorum aile cok iyi gorunuyor ama cocukta cok enteresan davranislar var.
Bir de bazen kendimi sucluyorum, hep iyiyi dogruyu gostermeye calisirken cok mu mudahaleci oldum, ondan mi bu kadar hassas oldu diye. Belki de bazen akisina birakmak gerekiyor. Gercekten bilemiyorum dogrusu ne.
 

Gerçekten yaradilis mi egitim mi ben de emin değilim. Tabi egitimin etkisi cok büyük. Orda annesinin müdahale etmemesi cok yanlis mesela.
Cocuga o an tepki verip doğrusunu söyleyebilmeli.

Cocuklara paylaşmayı ve merhameti ogretmemiz lazim.

Biz küçükken sokakta oynardik arada bir eve gelip yiyecek alirdik. Annem mutlaka yanimdaki arkadaslarima da verirdi aynisindan.

Onlara yetmeyecekse bana da vermezdi "sonra evde yersin, biri yer, biri bakar, kıyamet ondan kopar" derdi.
Ne demek istediğini anlamadigimda uzun uzun anlatırdı. "Yazik degil mi sen yerken onun da canı çeker" falan derdi.

Ben o yüzden yanimda annem yokken bile elimde bi sey varsa ikiye bölmeyi öğrendim cocukken.

Yaradilista var biraz bence ama anne babanin eğitimi daha büyük rol oynuyor.
Cunku insanlarin kişilikleri 6 yasina kadar olusurmus.
6 yasina kadar ne öğretirsen o.
 
Kizim 6 yasina girecek 1 ay sonra.
Desenize olan oldu simdiye kadar hep boyle gidecek
 
Cocuk gelisiminde belli dönemler vardir, egitim psikolojisi uzerine egitim almadan once ben de bazi cocuklarin gerçekten kötü olabilecegini dusunurdum. Oysa ki bu o cag icin oldukca siradan davranislar. Benmerkezci oluyorlar, yani tüm dunya onlar icin var saniyorlar. Bunu bütün cocuklar düşünüyor sadece bazilarinin iletisimi daha güçlü oldugundan kendi hissettiklerini daha cok ifade ediyor. Cocugunuzun oyun izlerken onu izlemesini beklemesi cocuk icin cok normal, çünkü kuramsal olarak cocuk bu donemde herseyi kendi icin var sayiyor, nasil olur da beni izlemez diye ofke duyuyor.
 
Anlatilan orneklerdeki cocuklar kotu cocuklar degil, adi ustunde cocuk. Kizinin duygusalligindan hoslanmiyosun ama sana cekmis. Cocuk bu rekabet, kiskanclik, bencillik gibi duygularini kontrolsuzce gosterebilir bu kotu oldugu anlamina gelmez
 
Kizim 6 yasina girecek 1 ay sonra.
Desenize olan oldu simdiye kadar hep boyle gidecek

Olsun bence hala zamani var. Güzelce konusarak öğretin bence. Yukardaki arkadasin dedigi gibi "kimseye vurma, ama sana vuran olursa önce onu uyar, baktin hala vuruyor, sen de ona vur, kendini savun"

Ya da "birisi sana böyle dediğinde sen de ona böyle de, sessiz kalma, hakkını savun"

Ben de küçükken kızınız gibiydim o konularda. Ağzımı açamazdım kimseye ama zamanla ilkokulda falan hakkimi savunabilmeye basladim:)
 
Vur demeye dilim varmadi hiç.
Ama birisi sana verirse it diyorum, sana vurmasina izin verme diyorum.
Iki yildir anaokuluna gidiyor, bu sene nispeten daha iyi.
Fiziksel bir siddet olayi okulda olmadi saniyorum ki. Olsa da anlatmadi yani.
Bazen isine gelmeyen şeyler oldugunda konusmak istemiyorum diyor cunku.
Ama parkta falan gordum bu tarz durumlari. Fiziksel olarak da akranlarindan oldukca iri ama siddete hic meyletmiyor.
Anne babaya vurma vs de yok yani hani kimi cocuk evde yapar disarda yapamaz.
 
Eğer ingilizceniz varsa, ya da türkçe altyazılısını bulabilirseniz, The secret life of 4 year olds diye bir program var daha sonra 5 ve 6 yaşlar için de yapılmış, bu yaşlardaki çocukları birbirleri ve aileleri arasındaki ilişkileri izleyip yorum yapıyorlar, tavsiye ederim.
Tek bir sebebe bağlı değil, etrafımızdaki herşey, herkes, yaşadıklarımız ve doğuştan gelen özelliklerimiz bizi biz yapar, ancak eğitim, sosyal çevrenin etkisi göz ardı edilemeyecek kadar büyük.
 
Anlatilan orneklerdeki cocuklar kotu cocuklar degil, adi ustunde cocuk. Kizinin duygusalligindan hoslanmiyosun ama sana cekmis. Cocuk bu rekabet, kiskanclik, bencillik gibi duygularini kontrolsuzce gosterebilir bu kotu oldugu anlamina gelmez
Iste duymaktan korktugum cevap, evet bana cekmis gibi malesef.
Esim de diyor kendin gibi hassas yaptin cocugu diye. Oglani da kendine benzet de goreyim diyor hatta, ben de begenmiyorsan al kendin buyut diyorum :)
 
Cok sagolun bakacağım programa.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…