hayırlı olsun, Rabbim hayırlısıyla tamamına erdirsin... :)
endişelerin çok doğal, her kadında, her anne adayında olan endişeler.... ama dünyada, bir evladın yaşattığı duyguları yaşatabilen, başka hiç bir şey yok...
hiç bir zaman evleneyim de, anne olayım, üç dört tane çocuğum olsun vs. diye hayaller kuran biri olmadım.... ama evlendikten sonra, tabiri caizse çocuk delisi oldum... :) üç tane evladim var, üçü de isteyerek ve planlanarak oldu.... hamilelikti, doğumdu, sonrasıydı, hayatımın üç yılı tamamen çocuk odaklı olacak korkusu olmasa, daha da çocuk isterdim... yaş da 40 a yaklaştı, bu yaştan sonra riskler de daha fazla... Rabbim isteyenlere nasip etsin diye dua ediyorum... isteyerek çocuk yapmam bundan sonra ama nasibimizde varsa ve olursa da başım gözüm üstüne... :)
şimdilerde kendim doğurmaktan korktuğum için, nasıl olur da, uygun şartlarda evimde bebek/bebekler büyütebilirimin araştırmalarını yapıyorum ve anlıyorum ki, ben hala o bebek kokusuna doymadım...
oğluna gelince, emin ol o sizden çok sevecek, koruyacak, kollayacak kardeşini.... ilk duymanın şokunu yaşıyor şimdi, kabüllenme süreci ki bu çok normal.... pedagog bir arkadaş " bir kadın için kuma neyse, çocuk için de kardeş aynıdır" demişti....ki seninkilerin yaş arası da fazla olacağı için, en asgari düzeyde yaşayacak o yeni ortak sendromlarını... :)
Rabbim isteyen herkese, en kısa ve hayırlı zamanda nasip etsin, o dünyada eşi ve benzeri olmayan duyguları yaşatacak evlatları....