Bu ikinci piskolog. Baska bir piskologa gitmistik, o hemen ilk kardesimle konustugunda ilac önerdi, kardesim piskologu zaten begenmemisti, cok soguk biriydi. Simdi hem bir piskologla hem bir psikiyatristle görüsüyor. Önce konusma terapisi verdiler, ilerleme göremeyince ya ilac yada hastanede yatali kalmasini önerdiler. Hastane dedigim özel terapi aliyorlar, kontrol altindalar, orda okuluna da devam edebilir aslinda ama kardesim asla istemiyor, ilac almak istiyor.
Kendisiyle cok ilgileniyor, hergün maskeler yapar, yüzüyle cok ugrasiyor sivilceleri cikiyor ki cok normal onun yasinda, onlari kapaticiyla kapatmak icin 2 saat harciyor ve fark ettim cok takintili olmaya basladi. Yok kasim söyle, yok burnum böyle, yok sacim söyle. Biz ne desek olmuyor. Kilosuna da takmisti bi ara o gecti cok sükür
Yok hayir tam tersi aslinda, dedigi hep oldu, annemle babam onu hatta biraz simarttilar en kücük kiz cocugu oldugu icin. Kücükken cok mutlu ve civil civil bir cocuktu, ergenlik döneminde cok degisti, icine kapandi.