- 7 Ağustos 2017
- 9.952
- 37.279
- 548
- 29
Benim kayinvalidem de babaannesi kurban olsun babaannesi yesin vs tarzinda seviyor. Sanırım haddini biliyor. Ama cocugum da diyor. Ben buna bozuluyorum biraz. Sonra düşünüyorum anneannem de bize yavrum,cocugum,kızım kelimelerini kullanır. Bende az degilim ama. Hayatımı cocuga endeksledim aşırı aşırı şekilde hemde. Biraz buldumcuk olabilirimbenzeri bende de vardı, lohusalık döneminde sütümle ilgili yapmadığı olumsuz yorum kalmamıştı, en son sütün bozulmuş olabilir bile demişti, eşimle ve kendisiyle büyük bir tartışma çıktı. Allah razı olsun ondan, benden elini ayağını çekti, haftada bir gün 3-4 saat görüşüyoruz, başlarda evine beşik almaya kalktı, benim çalışacağımı çocuğumu ona vereceğimi düşünmüş. Ben zaten yıllardır home office- arada ofis şeklinde çalışıyorum, 2 yaşına kadar temel güven duygusu sarsılabilir, asla başkasına baktırmam, anneme bile baktırmam dedim. Şimdi 2 yaşında yarım gün göndereceğim bir kreş arıyorum, ben de yarım gün işe gideceğim. 3 yaşında tam gün kreş, böylece çocuğuma hiç bakamamış olacak. Benimki de anne diye seviyordu, daha ilk söyleyişinde uyardım, ona rağmen devam etti. Ben de eşime söyledim. Bilinçaltına dahi olsa, böyle bir yakınlığı babaannesi ile ilişkilendirmesini istemedim. Annem bile annem diye sevse kızarım. Bebeğimi kıskandığımı veya abarttığımı söyleyenler oldu. Evet bebeğimi kv çok seviyor ama ben de çok seviyorum, o benim canımın parçası. Herkesi başından itibaren olması gerektiği gibi tanıması bence daha sağlıklı
Yorumlarınızı okuyorum da hayretler içerisindeyim. Bir anne adayıyım, lohusa değilim ama bu bayanın hikayesine bile bana çok kötü gelmiyor diyorsunuz, sanırım annelikle ilgili bilgileriniz yetersiz, anneliğin, anne sütünün vs. önemi hakkında veya anne-bebek ilişkileri hakkında bir bilginiz veya hissiniz yok gibi. Anne sütüne ihtiyacı olan ve anneye en çok ihtiyacı olan bir dönemde bebeği annesinden ayırıp mama vermeye çalışıyor, annesi ile uyumasına izin vermiyor, ağladığında bakmıyor etmiyor dersiniz diyorsunuz veya lohusalık psikolojisinden abartıyorsunuz diyorsunuz ama hiçbiri abartı değil, eğer çok düşünüyorsa torununu ağlarken annesinin kucağına götürürdü, emmesi gereken bir bebeği ana sütünden mahrum etmezdi, hele de yeni doğmuş bebekler için 2-3 saatte bir emzirmek çok önemli, kadının sütü olmasa neyse, kadın emzireceğim çocuğu ben almadan alıp mama veriyor diyor, kaynanası iyi niyetli filan değil, iyi niyetli olsa annesine bebeği götürür böyle absürt davranışlarda bulunmazdı. Ayrıca annesi gelmeden ve annesine sormadan babannesi veya anneannesi kendi kafasına göre bebeğe mama veriyorsa ben akıl sağlığından şüphe ederim ve anneye hiç saygıları olmadığını düşünürüm ki bu öyledir de. Sağlıklı bir insan bunu yapmaz yani, bebekle annesinin arasına girip annesinden uzaklaştırmaya çalışmaktır bu. Hiç de masum birşey değil. Biraz pedagojik araştırma yapmanızı tavsiye ederim.Bakın bu anlattıklarınız bile bana çok kötü gelmiyor. Ama yine de siz bir şeyler yaşamışsınız konu sahibine kıyasla, konu sahibininki tamamen ann nee hecesi problemi
Evlat cansa torun can içi derler. Henüz çocuğum yok ama annem veya kayinvalidem çocuğuma mama hazırlasa içirse hiç de zoruma gitmez şu anki psikolojimle. Lohusalık işin içine girdiğinde bence böyle şeyleri pireden deveye dönüştürüyorsunuz. Tam tersi bebeği alıp sevmeyen, ağlayınca yatağına koşmayan bir kadın olsaydı da hiç umrunda değil, çocuğuma soğuk, doğum yapmış halimle bana acımadı yoksa beni sevmiyor diye mi çocuğuma ilgi göstermiyor diye dert yanıyor olacaktınız. Haksız mıyım?
Dediğiniz gibi belli bir yaşın üstündeki annelerimiz bazı şeyleri bizim kadar ince düşünemiyor olabilir, mesela benim annem 60 yaşında ve eskiye oranla daha düz düşündüğünü farkediyorum. Eminim ben de evladım olunca bazı konularda çatışacağım ama dışarıdan bakınca manasız geliyor bu konular eğer arada bir üyenin yazdığı gibi "çocuğunu elinden alırım" vs gibi saçmalıklar yoksa ki onu diyen insan zaten normal değildir.
süt konusunda kayınvalideme asla ve asla hakkımı helal etmiyorum, eğer o kavga olmasaydı ve sözlü tacizlerine devam edebilseydi sütüm kesilirdi ve tüm günahı da onun olurdu, lohusayken beni çok üzdü ve ağlattı. Benimki cahil de değil, kalbi kötü insanlar bile yeni doğurmuş kadının sütüne bu kadar laf etmez, üstüne bu kadar gitmez, neden o dönem böyle şeyler yaptığını da hiç anlayamayacağım, şu sıralar gayet normal birisi (ya da sorun çıkmasın diye bana bulaşmıyor)Benim kayinvalidem de babaannesi kurban olsun babaannesi yesin vs tarzinda seviyor. Sanırım haddini biliyor. Ama cocugum da diyor. Ben buna bozuluyorum biraz. Sonra düşünüyorum anneannem de bize yavrum,cocugum,kızım kelimelerini kullanır. Bende az degilim ama. Hayatımı cocuga endeksledim aşırı aşırı şekilde hemde. Biraz buldumcuk olabilirimbir de bu süt konusunda fazla cahiller ve laf kalabalığı yapiyor lar malesef. Ben sütümü hergun sağıyorum. Çünkü çocuğuma bir ilaç vermek zorundayım onu da süte karıştırıyorum. Onun harici zaten emiyor. Mesela geçen esime of sıkıldım hergun sagmaktan ya dolaba koysam biraz 3 gun o şekilde verelim dedim. Ordan zıplıyor lafa küçüldü memeler. Zannediyordu meme küçülünce süt gelmeyecek. Bunlar bu bilincsizlikle nasil o kadar zaman cocuk emzirmiş bende şaşırıyorum valla bildikleri kendilerine yetmiyor.
Ben mesela kayınvalidemle anlaşıyorum ama doğumda yanımda kalmasını da doğumdan sonra bana yardım etmesini de istemiyorum. Eşimse doğumda kendi annemin bana yardım etmesini ilk 2 hafta kendi annemin sonra 2 hafta filan kayınvalidemin bakmasını istiyor. Yani doğumdan sonraki toparlanma sürecimin bir kısmını kendi annemle bir kısmını kaynanamla geçirmemi istiyor ama ben kayınvalidemin kendi düşüncelerini empoze bize uygulatma çabalarından dolayı bakmasını çok da istemiyorum yani. Eltim defalarca uyardığı halde daha 2 aylık bebeğe ağlamasın diye gizlice pekmez verdiler kaynanamlar, eltimde ağladı bunu farkedince ve kızdı. Birşey desek biz kaç çocuk büyüttük diyorlar. Kırkı çıkarken çocuğa yumurta sarısı verin diyor kafasına göre takılıyor. Eltimin bebeğini, bebeğin kulağının dibinde bağıra bağıra seviyor. Tuhaf tuhaf huyları var.Tabi ki emen bir bebeği kimse annesinin göğsünden çekmemeli, çekmiyorlardır herhalde. O mamayı da anneanne babaanne alıp gelmemiştir, veriliyordur zaten.
Ben de bunu anlatıyorum ya tamamen lohusa psikolojisi geliyor bana bu örnekler. Aynı şekilde ilgi alaka olmasa da bana kimse yardım etmedi denecek.
Neyse işin bu kısmı biraz kişi ve psikoloji ile ilgili. Belki ben ağır bir lohusalık geçirir kimseye vermem bilmiyorum ama disardan bakınca gördüğüm resmi anlattım.
Burada asıl ilginç şey rahatsız olduğumuz bir kadına çocuğumuzu baktırmak ve sonra ondan şikayet etmek.
Biri de daha net laf sokun demiş, çocuğa baktırmak bakıcıyla maddi manevi uğraşmamak varken niye öyle bir şey yapılsın ki?
Kuzenimin çocuklar babannesine anne diyor. Kuzenim hemşire olduğu ve çocuklara kayınvalidesi baktığı için. Çok rahatsız bu durumdan ama sesini çıkarmadığı için bu duruma geldi.Merhaba arkadaslar
Çalıştığım için 11 aylık bebeğime kv bakıyor ve bebeğim anne demeyi öğrendi herkese anne diyor kv üstüne alınıyor ona dediğini sanıyor kendine anne dedirtmeye çalışıyor bi kaç kere laf soktum babane diyceksin oğlum falan dedim ama hiç oralı değil bunu yaşayan arkadaşlar nasıl çözdünüz?
Siz çevreden örnek verin, ben kendimden vereyim.Bence hanımefendi abartmıyor. Gerçekten öyle kaynanalar var. Kuzenimin çocuğuna kaynanası bakıyordu çalışırken kaynanasıgilde kuzenimin çalışmasını istiyorlardı para daha önemliydi yani, sen çalış ben bakacağım torunuma dedi. Çocuk annesinden çok babannesini seviyor ve bu durumun farkında herkes. Kuzenim de kreşte çalışıyordu aslında. Emzirmeye vs gelirdi öğlen aralarında. Babaannesinde kalmak istiyordu sürekli çocuk, ondan sonra kuzenim de dayanamadı kaynanasıyla durmaya başladı, kendisi kiradaki evine boşu boşuna kira ödüyor ama evinde oturamıyordu çocuğu babaannesinden ayrılmıyor diye, biede aynı mahallede oturuyorlardı. Babannesi çocuğu alır memlekete filan götürürdü, annesi olmadan. Bunlar pedagojik olarak çok uygun şeyler değil çocuk için ve travma sebebi.
Ayrıca ben de hamileyim, kaynanam da bana ikiz olursa birini bana ver ben bakarım torunuma köyde, biri de benim olsun diyordu, çok istiyorsa doğursun baksın madem. Hatta dördüz fşlan olsun ikisine ben annelik yaparım ikisine sen diyordu, dedim anne öyle şey mi olur ben tek de olsa ikizde olsa kendi çocuğuma kendim bakarım başkasına baktırmam, sonra çocuk anne baba tanımıyor, anne babayı önemsemiyor bana anneannem babannem dedem baktı diye. Öyle şey olur mu demeyin oluyor.
Yengemin kız kardeşinin 2 kızı var kadın çalışıyor birine babaannesi birine anneannesi bakıyor ama iki çocukta annesine bağlı değil, kızının biri diyorki anneannesine anneanne annem değilde sen ölürsen ben daha çok üzülürüm anneme o kadar üzülmem diyor, bu ne demek biliyor musunuz??? Bana çocuğum böyle dese ben ölürüm. Çocuk anneannesinin yanından ayrılmıyor, annesine anneannesi kadar bağlı değil.
Bazı babaanneler ve anneanneler böyle durumlarda çocuklarına çok müdahale edşyorlar, kızım siz çalışın biz bakarız yeterki çalışın bir ev alın şunu yapın bunu yapın diye. Ama böyle diyerek verdikleri zararın farkında değiller. Çevremde bir çok örneğini gördüm.
Pardon cevap verdiğim kişi kaynanam bebeği mememden aldı mama verdi falan yazmış da ben mi görmedim? Uzunca yazmışsınız da beyhude olmuş biraz.Yorumlarınızı okuyorum da hayretler içerisindeyim. Bir anne adayıyım, lohusa değilim ama bu bayanın hikayesine bile bana çok kötü gelmiyor diyorsunuz, sanırım annelikle ilgili bilgileriniz yetersiz, anneliğin, anne sütünün vs. önemi hakkında veya anne-bebek ilişkileri hakkında bir bilginiz veya hissiniz yok gibi. Anne sütüne ihtiyacı olan ve anneye en çok ihtiyacı olan bir dönemde bebeği annesinden ayırıp mama vermeye çalışıyor, annesi ile uyumasına izin vermiyor, ağladığında bakmıyor etmiyor dersiniz diyorsunuz veya lohusalık psikolojisinden abartıyorsunuz diyorsunuz ama hiçbiri abartı değil, eğer çok düşünüyorsa torununu ağlarken annesinin kucağına götürürdü, emmesi gereken bir bebeği ana sütünden mahrum etmezdi, hele de yeni doğmuş bebekler için 2-3 saatte bir emzirmek çok önemli, kadının sütü olmasa neyse, kadın emzireceğim çocuğu ben almadan alıp mama veriyor diyor, kaynanası iyi niyetli filan değil, iyi niyetli olsa annesine bebeği götürür böyle absürt davranışlarda bulunmazdı. Ayrıca annesi gelmeden ve annesine sormadan babannesi veya anneannesi kendi kafasına göre bebeğe mama veriyorsa ben akıl sağlığından şüphe ederim ve anneye hiç saygıları olmadığını düşünürüm ki bu öyledir de. Sağlıklı bir insan bunu yapmaz yani, bebekle annesinin arasına girip annesinden uzaklaştırmaya çalışmaktır bu. Hiç de masum birşey değil. Biraz pedagojik araştırma yapmanızı tavsiye ederim.
Zaten öyle 11 aylık bebek ne diyebilir ki başka?Yazıldı mi bilmiyorum ama şunlar geldi aklıma:
Siz ve eşiniz kadina anne dediğiniz için bebek de taklit edip anne diyor olabilir.
Kadın kendine bilerek anne dedirtmiyordur. Eğer öyle yapıyorsa eşinize bu durumun devam etmesi durumunda işten ayrılıp çocuğa kendinizin bakmak istediginizi soyleyin, eşiniz onu uyarır
Bakın bu örnekte de çocuğu elinizden çeken bir anneanne babaanne yok. O çocuk neden pusette değil, neden ben çantaları aldım diye sorgulayın. O travmatik bulduğunuz anları kendi elinizle kendinize sunmuş oluyorsunuz.Ben doğum yaptım hastaneden çıkarken arabaya eşim, annem, kayinvalidem ve ben bindik. Çocuğu kayinvalidem kucağına aldı. Çantaları ben aldım, annemin de kucağına puset koyduk. O kadar saçma bir andı ki. Cocugu dogurup eve dönen kendisi gibiydi. Sonrasında da böyle devam etti. Uzun süre babannesi kızımı giydirdi, altini degistirdi. Iyilik olsun diye yapti ama bana fırsat tanımadı hiç. Benden önce bir bakardım pusuda beklemiş altını üstünü değiştirmiş. Hatta bir süre kızımin besigi onun yaninda durdu gece. Eger öyle yapmasak kayinvalidem gelip benimle yatak odasında yatacaktı, eşim tek başına oturma odasında yatacaktı.
Güzel bir yere gittiğimizde kendimi kızımla babannesinin dedesinin fotoğrafını çekerken bulurdum. Hep annecim diye severdi. Kızım büyüyüp anne deyince benimle birlikte efendim derdi. Bi kere memesini bile vermeye çalışmış ama kızım almamış . Bunun gibi sayisiz örnek... Benim için hepsi travmatik anlar. Size abartı gelebilir ama içinde bulunulan anda annenin annelik yapma hevesini kimse elinden almayacak. Anne cocuguna bakacak, etrafta bulunanlar da kırmadan dökmeden anneye ve eve bakacak.
Bugüne gelirsek taşlar büyük oranda yerine oturdu. Herşey daha normal.
Ama hanımefendi diyorki ben bebeğimi emzirecekken benden önce koşup mama hazırlayıp mama veriyor diyor bu çok yanlış birşey. Kızım bebek ağlıyor emzirecek misin mama mı yapayım demek var, birde annesine sormadan kafasına göre alıp mama vermek var. Baktığınız da öyle hoş görünüyor ama bu şekilde müdahale eden, sizinle yatmasına uyumasına izin vermeyip bebek her ağladığında size getirmek yerine veya sizi çağırmak yerine kendisi kafasına göre hareket ediyorsa durum hiç de öyle olmaz.Pardon cevap verdiğim kişi kaynanam bebeği mememden aldı mama verdi falan yazmış da ben mi görmedim? Uzunca yazmışsınız da beyhude olmuş biraz.
Anne sütünün önemi hakkında bilgilerim mesleğim gereği oldukça var. Tıpkı sizin pedagoji bilginiz gibi.Üstelik pekmez veren, doğar doğmaz şekerli su veren, sütle suyu karıştıralım diyen babaanne anneanneyle o kadar karşılaştım ki canlı olarak. Onlarla karşılaştığımda net olarak eski bilgilerin her zaman doğru olmadığını, şimdiki bebeklerin daha hassas koşullarda büyümesi gerektiğini ve dikkat edilecek noktaları sürekli bebeği takip eden doktorun gelişime göre bilgilendirdiğini, her bebeğin kendi doktorunun dinlenmesi gerektigini de hatırlatırım. Anlattığınıza göre sizinki de onlardan. O durumda net olacaksınız, iletişim önemli. Ne dediğiniz değil nasıl dediğiniz kıymetli.
Benim annem de kayinvalidem de tavır ve kültür olarak bunları yapmazlar ama yapsalar ne yardıma çağırırım ne de ben çalışayım sen çocuğuma bak derim açıkçası. Ama şuan düşününce bile ben lohusayken evde yemek yapan, çamaşır yıkayan, bebeği pişpişlayan biri ne kadar da iyi gözüküyor.
Saçma sapan insanlar ve örnekler elbette var. Çocuğunu elinden alırız Müge Anlı'ya çıkarsın diyen kayinvalideyi okudunuz mu? Veyahut boş memeyi çocuğun ağzına vereni? Bunlar hasta ve sapıktır ama kimse ağlayan torununun başına koştu diye, mama verilen çocuğun mamasını hazırladı içirdi diye düşüncesiz olmasın ne olur. Bir de o düşüncesiz dediğiniz insanlara bel bağlayıp çocuğunuzu emanet edip sonra da burada şikayet edince pek hoş olmuyor.
Herkes sizin gibi değil işte. Sizin mantığınızla bakmıyor o anlattığım çevredekiler ve gerçekten de o kişilerde anne baba kavramı umurlarında değil. Çocukların ikisi içinde anneanne ve babaannesi çok çok önemli. Annelerini özlemiyorlar, babaanne ve anneannelerini özlüyorlar zaten biri anneanne de biri de babaannede. Çocukların ikisinin arasında o kardeşlik duygusu, bağı bile doğru düzgün yok. Annelerinin annesinin ne dediğini takmıyorlar bile. Hayatları üzerinde de söz hakkı anne babalarının değil anneanne ve babaanne ve dedelerinin söz hakkı var. Onlar ne derse ne yaparsa o oluyor. Çok içler acısı bi durum, Allah kimsenin başına vermesin. O çocuklar o kadar çok ilgi bekliyor ki çocuğun halası değilim teyzesi değilim bana halası teyzesiymiş gibi sarılıyor, kendi yeğenimden çok bana sarılıyor onlara gittiğimizde benimle vakit geçirmek istiyor, tekrar geri eve dönmemizi bile istemiyor. Sizin anne ve babanız size ilgi göstermiş yinede. Ama onlar öyle değil. Sırf para kazanayım geç saatlere kadar çalışayım çocukların maddi ihtiyaçlarını karşılayayım. Olay bu. Zaten anne babaları anlaşamadığı için geçen sene boşandı, 11 ve 9 yaşında iki çocuk bahsettiğim çocuklar. Olan çocuklara oldu.Siz çevreden örnek verin, ben kendimden vereyim.
Annem çok yoğun çalışan bir kadındı, bana anneannem baktı. Akşamları annemle babam gelir yemeği anneannemde yerler biraz oturur sonra da çoğunlukla beni anneannemde bırakır eve uyumaya giderlerdi. Neden çünkü uykum bölünmesin sabah erkenden anneanneye geri bırakılırken diye. Bunu arada annemle konuşuyoruz, ne kadar pedagojik olarak yanlış olduğunu, onları ne kadar özlediğimi farketmediklerini. Bunun yansıtması olarak çocukken annemle hep inatlaşmalarımı vs.
Annem hepsini kabul ediyor ama en doğrusu o dönem için oydu, sen sonsuz bir sevgiyle büyüdün, ben de ne çocuk bakma külfetine girdim ne de akşam yemek telaşına düştüm diyor.
Anneyi babayı takmıyor diye bir şey söz konusu bile değil, bizde iyi polis anneanne dedeyse kötü polis anne babaydı. Okul çağında gidilecek arkadaşlar için anneanne sorumluluk almaz annene babana sor derdi.
Anneannem mi ölse annem mi ölse daha çok üzülürdüm diye zaman zaman düşünmüşümdür çocukluğumda. Dedem ben ilkokuldayken öldüğünde çok üzülmüştüm, çok etkilenmiştim çünkü. Anneanneme bir şey olursa diye aklım çıkardı dedemden sonra. Ama hayat önce babamı aldı hiç beklenmedik bir anda. O an anladım ki herkesin acısının yeri başka. Anneannem babamdan sonra uzun bir hastalık süreci sonrası öldü, babam kadar sarsmadı ancak kokusunu özlüyorum öyle diyeyim size. Annemden daha çok hakkı olduğunu kimse inkar edemez, hastayken ona baktığımızda anladım bunu. Allah anneannemden razı olsun misler gibi büyüttü beni, sıcacık sevdi. Ama annem keşke benimle daha kaliteli zaman gecirdeydi diye hep bir içimde ukte var. Benim için çocukken pazar günleri anne baba çocuk olarak üçlü gezmelerimiz kaliteli zaman olarak bir tek aklımda.. Annemin de keşkeleri var mıdır bilmem. Annem bir şey olunca benim için o anneannesinin kızı der. Anneme de hak veriyorum, kariyer şartları bırakılmayacak durumdaymış ama benim için çocuk kariyerden daha önde gelecektir bir gün anne olduğumda.
O kadar yanılıyorsunuz ki bu fırsatları siz sundunuz derken.Bakın bu örnekte de çocuğu elinizden çeken bir anneanne babaanne yok. O çocuk neden pusette değil, neden ben çantaları aldım diye sorgulayın. O travmatik bulduğunuz anları kendi elinizle kendinize sunmuş oluyorsunuz.
Sizce tek iletişim yolu kavga mıdır?O kadar yanılıyorsunuz ki bu fırsatları siz sundunuz derken.
O lohusa haliyle kavga mı çıkartacaktı, annesine bağlı eşiyle mi tartışacaktı? Eşinin tavrını bilmeden siz suçlusunuz gibi yazmanız çok yanlış olmuş, baskın kv ve onu destekleyen eş varsa kadının tek çıkış yolu kavga olabiliyor ve hastane dönüşünde o yorgunlukla kimse kavga etmek bile istemez. Başınıza gelmemiş bir olayla ilgili ne kadar kesin yargılar bunlar.
Bu olayda tamamen anne baba suçlu. Bir söz okudum geçenlerde "uyurken masal anlatamayacağınız, başını okşamayacağınız çocuğu dünyaya getirmeyin" diye. Ne kadar doğru, olan çocuklara oluyor. Genellikle bu örneklerde anneanne babaanne torunlara ekstra ilgi veriyor çocukların tabiri caizse boynu bükük diye.Herkes sizin gibi değil işte. Sizin mantığınızla bakmıyor o anlattığım çevredekiler ve gerçekten de o kişilerde anne baba kavramı umurlarında değil. Çocukların ikisi içinde anneanne ve babaannesi çok çok önemli. Annelerini özlemiyorlar, babaanne ve anneannelerini özlüyorlar zaten biri anneanne de biri de babaannede. Çocukların ikisinin arasında o kardeşlik duygusu, bağı bile doğru düzgün yok. Annelerinin annesinin ne dediğini takmıyorlar bile. Hayatları üzerinde de söz hakkı anne babalarının değil anneanne ve babaanne ve dedelerinin söz hakkı var. Onlar ne derse ne yaparsa o oluyor. Çok içler acısı bi durum, Allah kimsenin başına vermesin. O çocuklar o kadar çok ilgi bekliyor ki çocuğun halası değilim teyzesi değilim bana halası teyzesiymiş gibi sarılıyor, kendi yeğenimden çok bana sarılıyor onlara gittiğimizde benimle vakit geçirmek istiyor, tekrar geri eve dönmemizi bile istemiyor. Sizin anne ve babanız size ilgi göstermiş yinede. Ama onlar öyle değil. Sırf para kazanayım geç saatlere kadar çalışayım çocukların maddi ihtiyaçlarını karşılayayım. Olay bu. Zaten anne babaları anlaşamadığı için geçen sene boşandı, 11 ve 9 yaşında iki çocuk bahsettiğim çocuklar. Olan çocuklara oldu.
Ooo sakın sakın öyle bir hata yapmayın o zaman.Ben mesela kayınvalidemle anlaşıyorum ama doğumda yanımda kalmasını da doğumdan sonra bana yardım etmesini de istemiyorum. Eşimse doğumda kendi annemin bana yardım etmesini ilk 2 hafta kendi annemin sonra 2 hafta filan kayınvalidemin bakmasını istiyor. Yani doğumdan sonraki toparlanma sürecimin bir kısmını kendi annemle bir kısmını kaynanamla geçirmemi istiyor ama ben kayınvalidemin kendi düşüncelerini empoze bize uygulatma çabalarından dolayı bakmasını çok da istemiyorum yani. Eltim defalarca uyardığı halde daha 2 aylık bebeğe ağlamasın diye gizlice pekmez verdiler kaynanamlar, eltimde ağladı bunu farkedince ve kızdı. Birşey desek biz kaç çocuk büyüttük diyorlar. Kırkı çıkarken çocuğa yumurta sarısı verin diyor kafasına göre takılıyor. Eltimin bebeğini, bebeğin kulağının dibinde bağıra bağıra seviyor. Tuhaf tuhaf huyları var.
Mamanın saatini ve kaç ml verileceğini kim bilir de hazırlar peki? Üstelik mama emmeden sonra verilir, önce değiş. Burada aç çocuğa gidip kafasına göre mama dayamak doğru değil. Belki anne emzirme kampı yapacak, belki doz azaltmaya çalışıyor. Bunun kararı ebeveynlerindedir.Pardon cevap verdiğim kişi kaynanam bebeği mememden aldı mama verdi falan yazmış da ben mi görmedim? Uzunca yazmışsınız da beyhude olmuş biraz.
Anne sütünün önemi hakkında bilgilerim mesleğim gereği oldukça var. Tıpkı sizin pedagoji bilginiz gibi.Üstelik pekmez veren, doğar doğmaz şekerli su veren, sütle suyu karıştıralım diyen babaanne anneanneyle o kadar karşılaştım ki canlı olarak. Onlarla karşılaştığımda net olarak eski bilgilerin her zaman doğru olmadığını, şimdiki bebeklerin daha hassas koşullarda büyümesi gerektiğini ve dikkat edilecek noktaları sürekli bebeği takip eden doktorun gelişime göre bilgilendirdiğini, her bebeğin kendi doktorunun dinlenmesi gerektigini de hatırlatırım. Anlattığınıza göre sizinki de onlardan. O durumda net olacaksınız, iletişim önemli. Ne dediğiniz değil nasıl dediğiniz kıymetli.
Benim annem de kayinvalidem de tavır ve kültür olarak bunları yapmazlar ama yapsalar ne yardıma çağırırım ne de ben çalışayım sen çocuğuma bak derim açıkçası. Ama şuan düşününce bile ben lohusayken evde yemek yapan, çamaşır yıkayan, bebeği pişpişlayan biri ne kadar da iyi gözüküyor.
Saçma sapan insanlar ve örnekler elbette var. Çocuğunu elinden alırız Müge Anlı'ya çıkarsın diyen kayinvalideyi okudunuz mu? Veyahut boş memeyi çocuğun ağzına vereni? Bunlar hasta ve sapıktır ama kimse ağlayan torununun başına koştu diye, mama verilen çocuğun mamasını hazırladı içirdi diye düşüncesiz olmasın ne olur. Bir de o düşüncesiz dediğiniz insanlara bel bağlayıp çocuğunuzu emanet edip sonra da burada şikayet edince pek hoş olmuyor.
Emzirmeye çalıştığını size kim dedi? Tepki vermediniz miBen doğum yaptım hastaneden çıkarken arabaya eşim, annem, kayinvalidem ve ben bindik. Çocuğu kayinvalidem kucağına aldı. Çantaları ben aldım, annemin de kucağına puset koyduk. O kadar saçma bir andı ki. Cocugu dogurup eve dönen kendisi gibiydi. Sonrasında da böyle devam etti. Uzun süre babannesi kızımı giydirdi, altini degistirdi. Iyilik olsun diye yapti ama bana fırsat tanımadı hiç. Benden önce bir bakardım pusuda beklemiş altını üstünü değiştirmiş. Hatta bir süre kızımin besigi onun yaninda durdu gece. Eger öyle yapmasak kayinvalidem gelip benimle yatak odasında yatacaktı, eşim tek başına oturma odasında yatacaktı.
Güzel bir yere gittiğimizde kendimi kızımla babannesinin dedesinin fotoğrafını çekerken bulurdum. Hep annecim diye severdi. Kızım büyüyüp anne deyince benimle birlikte efendim derdi. Bi kere memesini bile vermeye çalışmış ama kızım almamış . Bunun gibi sayisiz örnek... Benim için hepsi travmatik anlar. Size abartı gelebilir ama içinde bulunulan anda annenin annelik yapma hevesini kimse elinden almayacak. Anne cocuguna bakacak, etrafta bulunanlar da kırmadan dökmeden anneye ve eve bakacak.
Bugüne gelirsek taşlar büyük oranda yerine oturdu. Herşey daha normal.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?