Canim babanla ne yasadin bilmiyorum ama simdiden sonra degerini biliyorsa ona guvenebilirsen git babanin yanina belkide esin nasilsa arkanda kimse yok diye boyle davraniyor gidebiliyorsan git hemen bosan demiyorum esin en azindan artik babanin arkanda oldugunu bilsin
Canim benim her iki konuda da cok haklisin inan cok uzuldum yazdiklarina peki ne zamndir evlisin ve esin cocuktan oncede boyle kabamiydi sana karsi?Üvey Annem "Senden kurtulacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum" derken, babam da arkasından "Evet" demişti. "Anan seni başıma bela ol diye mi bıraktı, defol git bi an önce" demişti, bu laflardan sonra ben bu babaya nasıl ısınayım ???
Doğma büyüme mi yurt dışındasınız? Almanya gibi gelişmiş ülkelerden birinde mi? Orada mı eğitim aldınız? Dil sorununuz yoksa, eğitimize uygun bir iş bulma gibi imkanınız var mı?
Bakın bundan sonra yapacaklarınız kendinize yatırım yapmak olmalı. Dil sıkıntınız varsa öğrenin, meslek edindirme kurslarına katılın. Yaşınız daha çok çok genç. Kendinize bir iş bulduğunuzda, en kötü ihtimalle kendi ayaklarınız üzerinde durduğunuz için kendinize olan saygınız artacak, daha dik bir duruşunuz olacak, daha az çaresiz hissedeceksiniz alternatifleriniz olacak. Bu durumda etrafınızdaki insanların da size tavrı değişecek. Öyle olmasa keşke ama malesef insanların bir kısmı karşılarında çaresiz kendilerinden başka alternatifi olmayan birini görünce ezme eğiliminde oluyorlar. Ben iki farklı gelininden yaşça küçük ve ekonomik özgürlüğü olmayan gelinine çok daha farklı davranan aileler gördüm. Kendiniz ve bebeğiniz için hayatınıza başka alternatifler katmaya çalışın.
Canim benim her iki konuda da cok haklisin inan cok uzuldum yazdiklarina peki ne zamndir evlisin ve esin cocuktan oncede boyle kabamiydi sana karsi?
DoğruLohusa olsaniz da olmasaniz da kocaniz anlayissiz biri. Ayrica cocuk aglayinca kalkip kendide bakabilir. Yapmayin şunu kendinize bu adamlarin size boyle kotu davranmalarindaki en buyuk etken sizsiniz.
İnşallahAh bacim benim ne diyim gercekten cok üzüldüm durumuna Allah yardimcin olsun. Benimde basimdan gecti lohusalik. Insallah bir an önce düzelir esin yoksa cekilecek gibi degil.
Tabiki bakarsin annesi bilmiyorum bu erkeklere ne oluyor yeni bebekleri dogdugunda benim esimde sabirsiz sinirliydi.
Erkeklere ne oldugu belli kadinlar kadar sabirli guclu degiller keyiflerine duskunler cocugu merak ettikleri icin degil uykulari bolundugu icin agresif oluyorlar bebekleri kendi basimiza buyutsek zararlari olmucak yasa getirsek hoslarina gider ne stresleri kalir ne sabirsizliklari kalir (bu buyuk kisim erkekler icin gecerli boyle olmayanda vardir 10 da 1 gibi
Canim insallah duzelir Allah yardimcin olsunO kadar kaba değildi, KV'de: "Çocuğa bişey olacak diye korkusundan nasıl davranacağını şaşırmış" diyor ?? Ama böyle bana vurarak davranmayı gerektirmez ki !
Canim insallah duzelir Allah yardimcin olsun
Eşim beni anlamaya çalışmıyor.
Ne desem boş yemin ediyorum.
Lohusalıktan dolayı, sürekli bişeyleri kafama takıyorum, küçücük bişeyde hemen duygulanıp ağlıyorum. Bu durumun geçici olduğunu biliyorum ama eşim de bildiği halde beni anlamıyor, anlamaya çalışmıyor..??
Bu sabaha karşı saat 06.26'da benim Minnakım "ıhhh, ıhhh!!" dedi, baktım, ama tekrar geriye uyudu. Eşim de yanımda "Ayağa kalk, öyle bak" diye bağırdı. Bende "geriye uyudu" dedim, tekrar uyuyacaktım. Aradan 10-15 dk tekrar geçti tekrar bi ıkınır gibi oldu, baktım tekrar uyudu. Eşim tekrar "Ayağa kalk" diye bağırınca, cevap vermedim, çünkü bağırması çok zoruma gitti, o an kendimi ağlamamak için zor tuttum, ve ağlamadım. Her neyse uyudum, sabah saat 09.12 bebeğim tekrar "ıhhh!!!" dedi, hemen baktım bezine, bişey yapmamış. Bende emzirdim yatırdım, fakat eşimin bundan haberi yok sanırım.. Bebeğimi yatırdıktan sonra, bazen tekrar uyanır bu yüzden bende yatağa uzandım ama kulağım hep bebeğimde, dediğim gibi de "ıhhh!!" dedi, fakat geriye uyudu. Eşim "Kaaaallllkkk" diye bi bağırdı ama inanır mısınız, çocuk yerinden zıpladı. "Uyudu" dedim. Tekrar yatağa uzandım. Çocuk 5-10 dk tekrar ıkınır gibi oldu, ama bu sefer bakmadım Allah var, çünkü geriye uyuyacağını tahmin ettim. Dediğim gibi de geriye uyudu, fakat eşim olacak o manda kılıklı öküz yumruğu ile iki kez sırtıma "küt, küt" diye vurdu, "Kalk diyorum sana, kalk" diye çok bağırdı, cevap vermedim sonra kalktım, bebeğimi alıp öbür odaya gideceğim, üstüme üstüme yürüdü ve bu son yaptığı beni çok sinirlendirdi, bende yatakta ki yastığı ona fırlattım, "çocuk uyuyor, yeter artık, biraz halden anla, ben bakarım çocuğuma, ne diye ikide bir vurup duruyorsun, ben bu çocuğunun annesiyim annesi, insan evladını bilir, halinden anlar, seni öldürürüm, manyak" diye baya bağırınca KV aşağıdan sesimizi duymuş, hemen geldi yukarıya. Oğluna epey bi kızdı, ama benim çok kalbim kırıldı.
Ama aslında kırıldığım nokta bu da değil
Aşağıya mutfağa kahvaltı yapmaya inecek, ama arkamdan atıp, tutuyor. İnanır mısınız, atıp tutuyor ama laflarına inanılacak gibi değil...
"Bebek ağlıyor sabah'a kadar, ama o yatıyor" demiş.
- Yazık, şu küçücük el kadar şey ağlarken, sen nasıl içine sindirip de yatabileceksin? Bu söylediği lafın hiç bi tutar yeri var mı? Allah'ınızı severseniz ???
"Anan akşama kadar seviyor, bana fırsat vermiyor !" demişim...
- Ya gözünüzü seveyim!! Lohusalıktan dolayı çok saçma sapan düşünceler içerisindeyim, bebeğimi benden ayıracaklar diye çok korkuyorum, ama çocuğunuzun sevildiğini görseniz mutlu olmayacak mısınız?
"Bakamayacağı çocuğu doğurmasaydı o zaman??" demiş.
- Siz böyle bi laftan sonra bir daha çocuk yapar mısınız? Bu artık benim ilk ve son çocuğum olacak? Söylenen laflar arasında en çok bu zoruma gitti.
"Çocuğuma bakmayacağım!" demişim.
İnsan hiç evladına bakmaz mı? Özelikle ben?? Annesiz büyümüş bi insan olarak, çocuğumu nasıl annesiz koyabilirim. Vicdanım hiç el verir mi buna? Nasıl kıyıp ta bırakacaksın ufacık şeyi?? Annesizliğin sıkıntısını, yokluğunu, hasretini yıllarca çektim, şimdi kendi evladımı böyle bişeyle sınamak ne kadar doğru olur?
Lohusa olabilirim, ama aklımı kaybetmedim? Hala mantıklı düşünebiliyorum??
Bana teselli verin kızlar!!
Ya da yanlış mı düşünüyorum ?
Akıl verin bana?
Abartıyor muyum yoksa?
Büyütüyor muyum?
Uzun oldu kusura bakmayın. Şimdiden herkese teşekkür ederim
Boyle diyen kocalara kiziyorum ben cunku onlar eve geliyor is iste kaliyor, cogu evde esine yardimci da olmuyor. Kadinin bilhassa annelerin mesaisi ise hic bitmiyor. Bu hem fiziksel hem de psikolojik olarak insani tuketiyor. Imkanin varsa kocana bunlari isle. Bir gun anlar bence.Çalışıyor-muş-muş...
Yurt dışında doğdum. 5.sınıfa kadar okudum bu yaşıma kadar da Türkiye de kaldım. Haliyle Almanca'yı biraz unuttum ama kendimi ifade edebilecek kadar biliyorum, fakat şu an bebek var çalışamam, şöyle 2-3 yaşında olduğu zaman bende çalışmayı düşünüyorum
Benim kizim simdi birbucuk yasinda oda korkuyor.. benim esimle de lohusayken ve dort aylikken bagris cagris kavga olmustu evde malesef.. yuksek ses olan herseyden korkuyor simdi kaciyor kucaga hemen.ilk gunler gibi degil cok sukur ben sirf kizim korkmasin diye esim sinirliyse hakli olsam bile susarim sonra sakinken konusurum.kizini bagrina al oksa sacini guvende hissetsin kendini.esinde artik evde bi cocugun oldugunu oyle kavga edilmeyecegini ogrenmeli.sakin bi aninda sen bagirdigin icin kizimiz bunlari yapiyor de birdaha tekrarlamasin.malesef o vicdan azabi gecmiyor .Amin inşallahbebeğim dünden beri mesela herşeyden korkar oldu "Annem" diyorum, korkuyor, kapının açılış sesine korkuyor, yanına oturuyorum, korkuyor, herşeyden korkar oldu yavrucuğum?? Ne kadar çok vicdan azabı çekiyorum
Kusura bakmada eşin insanlıkran nasibini almamış birisi. Kalk diye vurmak ne ya aptal sen kalk bikerede . Sen kendini suclama bosuna eşin tam bir ayı. Okurken sinir krizi gecirdim burdaEşim beni anlamaya çalışmıyor.
Ne desem boş yemin ediyorum.
Lohusalıktan dolayı, sürekli bişeyleri kafama takıyorum, küçücük bişeyde hemen duygulanıp ağlıyorum. Bu durumun geçici olduğunu biliyorum ama eşim de bildiği halde beni anlamıyor, anlamaya çalışmıyor..??
Bu sabaha karşı saat 06.26'da benim Minnakım "ıhhh, ıhhh!!" dedi, baktım, ama tekrar geriye uyudu. Eşim de yanımda "Ayağa kalk, öyle bak" diye bağırdı. Bende "geriye uyudu" dedim, tekrar uyuyacaktım. Aradan 10-15 dk tekrar geçti tekrar bi ıkınır gibi oldu, baktım tekrar uyudu. Eşim tekrar "Ayağa kalk" diye bağırınca, cevap vermedim, çünkü bağırması çok zoruma gitti, o an kendimi ağlamamak için zor tuttum, ve ağlamadım. Her neyse uyudum, sabah saat 09.12 bebeğim tekrar "ıhhh!!!" dedi, hemen baktım bezine, bişey yapmamış. Bende emzirdim yatırdım, fakat eşimin bundan haberi yok sanırım.. Bebeğimi yatırdıktan sonra, bazen tekrar uyanır bu yüzden bende yatağa uzandım ama kulağım hep bebeğimde, dediğim gibi de "ıhhh!!" dedi, fakat geriye uyudu. Eşim "Kaaaallllkkk" diye bi bağırdı ama inanır mısınız, çocuk yerinden zıpladı. "Uyudu" dedim. Tekrar yatağa uzandım. Çocuk 5-10 dk tekrar ıkınır gibi oldu, ama bu sefer bakmadım Allah var, çünkü geriye uyuyacağını tahmin ettim. Dediğim gibi de geriye uyudu, fakat eşim olacak o manda kılıklı öküz yumruğu ile iki kez sırtıma "küt, küt" diye vurdu, "Kalk diyorum sana, kalk" diye çok bağırdı, cevap vermedim sonra kalktım, bebeğimi alıp öbür odaya gideceğim, üstüme üstüme yürüdü ve bu son yaptığı beni çok sinirlendirdi, bende yatakta ki yastığı ona fırlattım, "çocuk uyuyor, yeter artık, biraz halden anla, ben bakarım çocuğuma, ne diye ikide bir vurup duruyorsun, ben bu çocuğunun annesiyim annesi, insan evladını bilir, halinden anlar, seni öldürürüm, manyak" diye baya bağırınca KV aşağıdan sesimizi duymuş, hemen geldi yukarıya. Oğluna epey bi kızdı, ama benim çok kalbim kırıldı.
Ama aslında kırıldığım nokta bu da değil
Aşağıya mutfağa kahvaltı yapmaya inecek, ama arkamdan atıp, tutuyor. İnanır mısınız, atıp tutuyor ama laflarına inanılacak gibi değil...
"Bebek ağlıyor sabah'a kadar, ama o yatıyor" demiş.
- Yazık, şu küçücük el kadar şey ağlarken, sen nasıl içine sindirip de yatabileceksin? Bu söylediği lafın hiç bi tutar yeri var mı? Allah'ınızı severseniz ???
"Anan akşama kadar seviyor, bana fırsat vermiyor !" demişim...
- Ya gözünüzü seveyim!! Lohusalıktan dolayı çok saçma sapan düşünceler içerisindeyim, bebeğimi benden ayıracaklar diye çok korkuyorum, ama çocuğunuzun sevildiğini görseniz mutlu olmayacak mısınız?
"Bakamayacağı çocuğu doğurmasaydı o zaman??" demiş.
- Siz böyle bi laftan sonra bir daha çocuk yapar mısınız? Bu artık benim ilk ve son çocuğum olacak? Söylenen laflar arasında en çok bu zoruma gitti.
"Çocuğuma bakmayacağım!" demişim.
İnsan hiç evladına bakmaz mı? Özelikle ben?? Annesiz büyümüş bi insan olarak, çocuğumu nasıl annesiz koyabilirim. Vicdanım hiç el verir mi buna? Nasıl kıyıp ta bırakacaksın ufacık şeyi?? Annesizliğin sıkıntısını, yokluğunu, hasretini yıllarca çektim, şimdi kendi evladımı böyle bişeyle sınamak ne kadar doğru olur?
Lohusa olabilirim, ama aklımı kaybetmedim? Hala mantıklı düşünebiliyorum??
Bana teselli verin kızlar!!
Ya da yanlış mı düşünüyorum ?
Akıl verin bana?
Abartıyor muyum yoksa?
Büyütüyor muyum?
Uzun oldu kusura bakmayın. Şimdiden herkese teşekkür ederim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?