merhabalar ben ve sevgilim yakında evlenmeyi planlıyoruz. herşey çok güzel gidiyo. aileler tanışıyo görüşüyoruz falan. ikimizde mühendisiz ve çok şükür maddi durumumuzda yerinde. şimdi benim sorunum şu ki bunu değiştirmek mümkün değil.
sevgilimin babası 2 kere evlenmiş. ilk evliliğinde 15 yıl çocuğu olmamış. sonra eşinin ısrarıyla bir kez daha evlenmiş ve nihayet muradına ermiş. bunu yapmayı hiç istemmeiş ancak eşi çok zorlamış evlenmesi için. neyse şimdi aynı evde yaşamıyolar iki kadın. gerçi yaşadıkları zamanda olmuş. sevgilim diğer kadınada anne diyo. ve onu ciddi anlamda çok seviyo. iki kadında birbirini seviyo yani aralarında bir sorun yok biri hastalanınca diğeri koşuyor falan. onlar bu durumu kabullenmişler. ancak bana çok ters geliyor. ilk başlarda daha tepkkiliydim ama şimdi görünce ve anlayınca eskisi kadar değilim.
insanları seçimleriyle yargılyamam. herşey insanlar için. herşey başımıza gelebilir. bende o ailenin çocuğu olarak doğabilrdim. ancak geçen gün arkadaşlarımın bu konuyla dalga geçtiğini duydum ve eve gelince zırıl zırıl ağladım. bu durumu sevgilime anlattım o da çok üzüldü benim için. 'sana bunları yaşattığım için çok üzgünüm ama benimde yapabileceğim bişey yok, senden bu durumu kabullenmeni beklemiyorum hak veriyorum tepkilerine ama sende beni anla hayatım' dedi. haklı da. ona hak veriyorum zaten bu yüzden ona hiç kızmıyorum. zaten o kadınıda ciddi anlamda çok seviyor. hakikaten onuda annesinden ayırmıyor. haftada bir, on günde bir ziyaretine gidiyor. o da sevgilimi ve kardeşlerini çok seviyor üzerlerine titriyor.
arkadaşlarımın sözleri ve bakışlarından anladığım tek şey şu: 'sen bu durumu bilerek onunla evleniyosan başına gelecekler sana müstehak'
ya üstelik bunu sürekli yapacaklarının farkındayım. hatta akrabalarım bile çeşitli imalarda bulunup alaylı bi şekilde konuşabilirler benle.
ama inanın benim sevgilim öyle bir adam değil. yani bu ne kadar inandırıcı geliyo size bilmiyorum ama bunu düşünmeden öyle kabul edin ki sevgilimin böyle bişey yapması mümkün değil. o tanıdığım en sadık insan. 'bende onaylamıyorum ama bana görede yanlış ama babam mecbur kalmış ve değiştirebileceğim bişey yok' diyor.
babasınıda görseniz hiç demezsiniz böyle böyle yapmış diye. gayet modern insanlar.
ben şimdi napiyim? sırf iki annesi var diye dünyanın en anlayışlı adamından, evlenmeyi planladığım, evimizi bile seçtiğimiz adamdan, bana herşeyiyle uyan ve sevdiğim o adamdan vaz mı geçiyim? bunun bahanesi bu olabilir mi herşey bu kadar güzelken?
lütfen bana fikirlerinizi söyleyin. benim için çok öenmli. toplumun buna nasıl baktığını öğrenmem gerek
sevgilimin babası 2 kere evlenmiş. ilk evliliğinde 15 yıl çocuğu olmamış. sonra eşinin ısrarıyla bir kez daha evlenmiş ve nihayet muradına ermiş. bunu yapmayı hiç istemmeiş ancak eşi çok zorlamış evlenmesi için. neyse şimdi aynı evde yaşamıyolar iki kadın. gerçi yaşadıkları zamanda olmuş. sevgilim diğer kadınada anne diyo. ve onu ciddi anlamda çok seviyo. iki kadında birbirini seviyo yani aralarında bir sorun yok biri hastalanınca diğeri koşuyor falan. onlar bu durumu kabullenmişler. ancak bana çok ters geliyor. ilk başlarda daha tepkkiliydim ama şimdi görünce ve anlayınca eskisi kadar değilim.
insanları seçimleriyle yargılyamam. herşey insanlar için. herşey başımıza gelebilir. bende o ailenin çocuğu olarak doğabilrdim. ancak geçen gün arkadaşlarımın bu konuyla dalga geçtiğini duydum ve eve gelince zırıl zırıl ağladım. bu durumu sevgilime anlattım o da çok üzüldü benim için. 'sana bunları yaşattığım için çok üzgünüm ama benimde yapabileceğim bişey yok, senden bu durumu kabullenmeni beklemiyorum hak veriyorum tepkilerine ama sende beni anla hayatım' dedi. haklı da. ona hak veriyorum zaten bu yüzden ona hiç kızmıyorum. zaten o kadınıda ciddi anlamda çok seviyor. hakikaten onuda annesinden ayırmıyor. haftada bir, on günde bir ziyaretine gidiyor. o da sevgilimi ve kardeşlerini çok seviyor üzerlerine titriyor.
arkadaşlarımın sözleri ve bakışlarından anladığım tek şey şu: 'sen bu durumu bilerek onunla evleniyosan başına gelecekler sana müstehak'
ya üstelik bunu sürekli yapacaklarının farkındayım. hatta akrabalarım bile çeşitli imalarda bulunup alaylı bi şekilde konuşabilirler benle.
ama inanın benim sevgilim öyle bir adam değil. yani bu ne kadar inandırıcı geliyo size bilmiyorum ama bunu düşünmeden öyle kabul edin ki sevgilimin böyle bişey yapması mümkün değil. o tanıdığım en sadık insan. 'bende onaylamıyorum ama bana görede yanlış ama babam mecbur kalmış ve değiştirebileceğim bişey yok' diyor.
babasınıda görseniz hiç demezsiniz böyle böyle yapmış diye. gayet modern insanlar.
ben şimdi napiyim? sırf iki annesi var diye dünyanın en anlayışlı adamından, evlenmeyi planladığım, evimizi bile seçtiğimiz adamdan, bana herşeyiyle uyan ve sevdiğim o adamdan vaz mı geçiyim? bunun bahanesi bu olabilir mi herşey bu kadar güzelken?
lütfen bana fikirlerinizi söyleyin. benim için çok öenmli. toplumun buna nasıl baktığını öğrenmem gerek