Lütfen okuyun..Hamileliği kaldıramıyorum..Çok kötüyüm:(

Slm Figan, allah yardimcin olur insallah cor zor durumdasin anliyorum. Bende dönem dönem depresyon ve panik atak yasadim.
Herseyden nefret ediyorum diyorsun,esinle aran nasil? Dogru mu anladim bilmiyorum, esinin senin ruh halinden hic haberi yok mu?
Zaten kendinde farkindasin, yasadigin yer,ortam,sartlar vs panik atak icin süper firsat.
Bence hamilelik bunu dahada arti cünkü bebekle birlikte su düsüncede gelebilir....cocugum olursa artik hic kurtulamam bu durumlardan, yada onu burda nasil büyütürüm felan gibi.
Haklisin aldirma sansin oratdan kalkinca dahada bir artma olabilir, o yüzden mutlaka yardim al. Ailenin yanina gitmek cok faydali olucak, en kisa zamanda yap orda hem doktor yardimi almak daha basit olur.
Ayrica bebegini aldirirsan cok pisman olursun, cünkü buda panik atakin artmasina bir sebep olabilir....basaramadim ve ekisklik duygusu vs. Ileride bir daha hamile kalmanda zor olur cünkü bu korku icinde kalir.
Bu bir sinav ve sen bunu basarcaksin,önce kendin icin sonra bebegin icin.
Bol dua et canim, icinden gelmese bile kendini zorla.Biliyorum yataktan kalkmak bile bir mücadele senin icin. Uykununda kacmasi normal tabi.

evet evet evet...herşey zor geliyor..gece gene inlemeler ağlamalar..eşim soruyor midenmi bulanıyor kus istersen,yok diyorum..nedenini bilmiyorum ki..anlamsız bir ızdırap..ruhun acı çektiğine birebir şahidim arkadaşlar..çünkü bedeni bir sorunum yok.bu durumu beni uyutmayan antidepresanlardan bir kaç gün kullandığım zaman yaşıyordum..sabaha kadar inlemeler,ve dişlerimi deli gibi sıkmalar..o yüzden uyutmayan antidepresanlardan uzak durdum hep..demekki geceleri uyuyamamadan dolayı bunu yaşıyorum..bu kısım tamam..lakin dün kurstan geldim kursta mide bulantısı filan yok,huzursuzluk yok,panik nöbet yok..sadece gerginliğim hafif var ve insanlara çabuk kızabiliyorum mesela..(bu kısım önemsenmeyecek kadar küçük).kurstan eve geldiğim anda apansız bir ızdırap,artık yoruldum ya öleceğim,ya delireceğim, ya bilincimi kaybedip intihar edeceğim şeklinde bir psikolojik yorgunluk,tahammül azlığı,inlemelerin diğer bir türevi bastırıyor ansızın..ve anlıyorum ki çözülmemiş sorunlar hamilileğimde olduğu gibi başıma üşüşmüş psikolojimde...evet kabul ediyorum aşırı hassas bir insanım,inanmayacaksınız ama adını söylemeden bana bir ilaç verin,size derim şu an kanımda şu çeşit şu içerikli bir ilaç var..yani bu kadarmı olur..oluyor işte..hal böyle olunca sanırım vücudumdaki bütün değişiklikleride anlıyor algılıyor ve muhtemelen panik atağımdan dolayı buna tepki veriyorum farkında olmadan..sahnelerimin vazgeçilmez değişmez solisti panik atak..oysa normal hayatta başedebiliyordum onunla.ilaçsız..telkin yoluyla..şimdilerde bunu yapamıyorum,yapsamda yorgun düşüyorum,içimden bağırmak ağlamak,vurmak kırmak geliyor sabrımın sonunda..

kısacası sebepler belli..hormonlar..
hormonların değişiminden dolayı uyuyamamam
uyumamaya panik bozuk cevap vermem
değişen hormonları algılayıp buna gene panik bozuk cevap vermem..
e birazda geçmişin tuzu biberi..

ay kızlar delimiyim ne amma konuştum kendi kendime..kaydirigubbakcemile3
bugün doktora gidebilirsem inşallah sizlerede bilgi veririm..

bu arada toksikant canım, eşim duyarsız değil,çokta yardımcı olmaya çalışıyor..o konuda bi sıkıntım var sayılmaz yani şükür..
beni anladığın için sağol,hepinizi burada görmek çok güzel..gitmeyin sakın..

evet evet evet...herşey zor geliyor..gece gene inlemeler ağlamalar..eşim soruyor midenmi bulanıyor kus istersen,yok diyorum..nedenini bilmiyorum ki..anlamsız bir ızdırap..ruhun acı çektiğine birebir şahidim arkadaşlar..çünkü bedeni bir sorunum yok.bu durumu beni uyutmayan antidepresanlardan bir kaç gün kullandığım zaman yaşıyordum..sabaha kadar inlemeler,ve dişlerimi deli gibi sıkmalar..o yüzden uyutmayan antidepresanlardan uzak durdum hep..demekki geceleri uyuyamamadan dolayı bunu yaşıyorum..bu kısım tamam..lakin dün kurstan geldim kursta mide bulantısı filan yok,huzursuzluk yok,panik nöbet yok..sadece gerginliğim hafif var ve insanlara çabuk kızabiliyorum mesela..(bu kısım önemsenmeyecek kadar küçük).kurstan eve geldiğim anda apansız bir ızdırap,artık yoruldum ya öleceğim,ya delireceğim, ya bilincimi kaybedip intihar edeceğim şeklinde bir psikolojik yorgunluk,tahammül azlığı,inlemelerin diğer bir türevi bastırıyor ansızın..ve anlıyorum ki çözülmemiş sorunlar hamilileğimde olduğu gibi başıma üşüşmüş psikolojimde...evet kabul ediyorum aşırı hassas bir insanım,inanmayacaksınız ama adını söylemeden bana bir ilaç verin,size derim şu an kanımda şu çeşit şu içerikli bir ilaç var..yani bu kadarmı olur..oluyor işte..hal böyle olunca sanırım vücudumdaki bütün değişiklikleride anlıyor algılıyor ve muhtemelen panik atağımdan dolayı buna tepki veriyorum farkında olmadan..sahnelerimin vazgeçilmez değişmez solisti panik atak..oysa normal hayatta başedebiliyordum onunla.ilaçsız..telkin yoluyla..şimdilerde bunu yapamıyorum,yapsamda yorgun düşüyorum,içimden bağırmak ağlamak,vurmak kırmak geliyor sabrımın sonunda..

kısacası sebepler belli..hormonlar..
hormonların değişiminden dolayı uyuyamamam
uyumamaya panik bozuk cevap vermem
değişen hormonları algılayıp buna gene panik bozuk cevap vermem..
e birazda geçmişin tuzu biberi..

ay kızlar delimiyim ne amma konuştum kendi kendime..kaydirigubbakcemile3
bugün doktora gidebilirsem inşallah sizlerede bilgi veririm..

bu arada arkadaşım eşim duyarsız filan değil,çokta yardımcı olmaya çalışıyor..o konuda bi sıkıntım var sayılmaz yani şükür..

merhaba..gebeliği sonlandırırsan sadece bebekten ve her hamilenin yaşadığı benzer sıkıntılatdan kurtulmuş olacaksın..peki ya sonrasında...gebeliği sonlandırsan ilerde hissedeceğin duyguyu ne olabilir..birdaha bebek istemeyecekmisin.. bebeği aldırmaqn eşinle ilşkini nasıl etkileyecek.. bence sen bunları zaten düşünmüşsündür ve tüm cevapları biliyorsun..lütfen sakinleş..eğer bebek dünyaya getirmek bu kadar zor olsaydı dünya böyle çoğalmazdı..zor biliyorum.. hele ilerleyen aylar hiç te kolay olmayacak ama herkez başarıyor sen de yapabilirsin.. bebeğini taşıyamayacak ve onu büyütemeyecek kadar zayıf olmadığını kendine göstermelisin..onu sev..onu özle. o bebeğin seni nekadar seveceğini düşün.. allah yardımcı olsun..

Figancim bence mutlaka hormonlarina iyice baksin doktor, belki guatr sorununda olabilir. Baska konuda yazmistim, guatr bozuklugu panik atak yapabilir diye. En önemlisi, en yakin zamanda doktora gitmen.
Bak ne güzel esinden sikayetin yok masallah. Ona ic hayatini anlat, agla, yardima ihtiyacin oldgnu söyle. Onun yardimi sana ilac olucak. Hem askiniz tazelenir
Kendini kötü düsüncelere vermemeye calis, beynimizi biz kendimiz yönlendirebiliyoruz, biliyorum cok ama cok zor o anda pozitif düsünmek.
Sunu kafana sok, en güclü sen kendinsin, sen iyi olucam basaricam diyerek karar alirsan, hersey kolaylasir.
Kendini uyumaya zorlama, zorladikca zaten daha cok uykun kaciyor. Bende defalarca yasadim inan.
Amaaan uyumazsam ne olcak, ise gitmiyorum, bir iki gün uykusuz kalsam zarari olmaz, gelince uyurum de kendine.Hem hic olmazsa gebelikte zarar vermeye sakinlestirici verebilir doktorun. Inan hamilelikte bu tür seyler yasiyan tek insan sen degilsin, anormal degilsin, sadece hormonlarin kafayi yemis
Allah yardimcin olsun.

merhaba cnm

durumunu okuyunca yazmadan geçemedim çok yakından şahit olduğum birebir olayı yazıcam sana...
çok yakın bi akrabamızın 11 senedir bebeği olmuyordu geçen sene bi kızı oldu ardından 3 ay snra kadın gene hamile kaldı..ve ekim ayında 1 kızı daha oldu...2. hamileliği çok sorunlu geçti...son aylarda özellikle ilk bebekde sezaryanle olmuştu 2.de gene sezeryan oldu ama bu sefer epidural oldu yani yarı narkozla kadın bebeğiğmi kucağıma vericekler diye beklerken drların kendi aralarında konuşmaları şahit oluyoo ayaklarında hafif eğrilik var falan diye neyse snra önemli biişey değil tedavisi var falan diyolar ama kadın hem doğum psikolojisi hem bu konuşmalar lohusalık falan derken depresyona girdi ve senin dediğin olayları yaşamaya başladı hayata küstü çocuklarına kayınvalidesi bakmaya başladı...halbuki çocukda tedavi oluyoo ve iyiye gidiyordu... neyse 2.. çocuk hastalanıyoo zatürüye oluyo hastaneye kaldırıyolar.. yanında gene babanne kalıyoo.. buda bi akşam büyük kızıyla evdeyken çocuk ateşleniyooo ve farkedemiyooo çocuk aniden vefat ediyoo...kadının iyice psikolojisi bozuldu hastaneler falan kadın kendini öldürmeye kalktı. neler neler allah imtihana tabii tutmasın inş amin.....yanii ilk başta önemsemedikleri hastalık şuanda dahada ilerlemiş durumda...sakın ihmal etme hemen bi yardım almaya başla... daha ciddi boyutlara ulaşmasın cnm....sen iyi olucan ki bebeğine öle bakıcan sen iyi olmazsan hiç bir şey iyi olmaz sağlıkla kal çok uzattım ama çok yakınımda birebir şahit olduğum için anlattım

Merhaba,

Plansız ve istemeden hamile kalan bir anne adayı olarak yazıyorum. Hamile olduğumu bi gece vakti (03:15) evde test yaparak anladım. Evde yalnızdım, bir bebeğe bakacak şartlara sahip değildim ve ayrıca panik bozukluklarla birlikte tıpkı senin yaşadığın gibi bir şehirde yaşayarak günü kurtarmaya çalışıyordum. Eşi şehir dışında olan bir insan saatin kaç olduğuna bakmaksızın eşini arar ve bu müjdeyi verirdi. Ama düşünsenize bu gerçeği öğrenmemek için testi bu saatte yapmıştım zaten. Ne müjdesi. Sabah ilk işim doktora gitmek oldu Tek başıma tabi. 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Doktorla görüştüm, en geç ne zamana kadar bunu sonlandırabileceğimi sordum. Hala eşim bilmiyor tabi, annemi de öğleni geçerken aradım. O da kararı bana bıraktı. Ama aldırmamı istemediği belliydi. Neyse akşama geliyordu ve eşime söylemek zorunda kaldım. Çünkü bir haftadır çok hastaydım ve eşim artık kötü hastalıklardan şüphelenmeye başlamıştı. Sevindi haliyle. Ben mutlu değilim. Sonunda vicdanım kabul etmedi ve gebelik de devam etti. İki buçuk ayı geçmişti ve hala yalnızdım. Tüm kontrollerde, hatta gece acile gittiğim anlarda bile yalnızdım. Depresyondaydım, üstelik gücüm de yoktu. Ama direndim. Hala annelikle ilgili bi heyecan ya da duygu yok bende. Sadece abartısız saatlerce süren ağlamalarım var sebepli, sebepsiz. Bitmiş haldeyim, odamdan çıkmıyorum, doğrusu yataktan :) yüzeysel geçiyorum çok kötü noktalara yaklaştığım durumlar da oldu ama uzatmayım daha fazla. akannehir bayılmayın :roflol: Bebek sanırım 14-15 haftalıktı sonunda babasıyla tanıştı. Bi süre sonra doktora gittik cinsiyetini öğrendik. Ben hala aynıyım. Bunalımlar vs.. Doktor her kontrolde hareketleri hissediyor musun diyor? ama yoook. Alında kendimi biraz dinlesem hissederim belki. Ama hissetmiyorum. Panik ataklara da devam bu arada. Şimdi bir Psikiyatrist' e gitseydin diyenler olacak. Ama psikiyatrist' e gitmek KBB' a gitmek gibi olmuyor. Zaten çok akıllı olsam tedavimi yarım bırakmazdım ya klava: sanırım 19. haftaydı ilk hareketleri hissettiğimde. Değişik bi duygu. Hatta güzel geldi. Ama hala mutlu olamıyordum. Bebek 20 haftalık olduğu sırada bir gün boyunca hareketini hissetmeyene kadar da durum aynıydı. Bebeği istemeyen ben bir gün boyunca hareket etsin diye oooo neler yaptım. Çikolatalar, meyve suları. Ama tık yok. Ağlıyorum yine ama bu defa bebeğim gidiyor diye mafoldumben mafoldumben Eşim geç geldi gece 24 e geliyo. Uğraştı konuştu bi kaç küçük hareket hissetim. Evet dünyanın en mutlu insanı bendim. Bi kaç gün sonrada göbeğimin dışından onun hareketlerini görebildiğimi farkettim.Aman allahım bu nasıl birşeydi. Sadece hissetmiyor, aynı zamanda görüyordum da:) Belki çok sıradandı, ama mucizeydi benim için delikafadulden henüz 5 haftalık hamileyken doktorumun bana verdiği nasihatlar vardı. O anda beni çok etkilemeyen sözler. Bak bugün bana gelen hastaların % 75 i bebek istediği için geldi gibi sözler. Ya da bikaç ay sonra bu düşündüklerinden utanacaksın gibi bilmiyorumkismile haklıydı ama bunu o anda algılamak çok da kolay değil. Şimdilerde uykudan bir atak geçirerek uyandığımda ( atak yaşayanlar bilirler) kalbim ölecekmiş gibi delilercesine çarptığında bebeğin tepkisi tekme atmak şeklinde oluyor. Annesinin hızlıca atan kalbini hissediyor ve o da panikliyor. Eskiden o şekilde uyandığımda kalbimin yatışması için derin derin nefesler alırdım. Şimdi ise bu atakla gözlerimi açtığımda aklıma gelen ilk şey bebeğimin tepkisi oluyor. Koca koca tekmeler :sm_cool: o Kitap okumaların, kendimi telkin etmelerin duaların faydasını görüyorum. Ama panik atakla yalnız başına mücadele zoor. Terapi şart. Anne iyi olursa bebek iyi olur. Bu yüzden anne önce kendisi için tedavi olmalıdır. Ayrıca annenin yanına gitmek de çok iyi bir başlangıç. Kendinle geçmişinle ve yalnızlığınla başbaşa kalmaman gerekiyor. Zaten ilk adımı atmışsın. Şimdi bir terapi ve sonra da bebeğin farkına varılacak. Son birşey daha annem de bana tıpkı sizler gibi bebeğini kucağına alınca herşeyi unutacaksın diyordu. Ben daha karnımdayken farkettim bunu. Ama herkesin hayatı bu şekilde ilerlemiyor. İçinde bulunduğun dönem zor ama bak ben onu istemezken bile her gün hayatta ağzıma sürmem dediğim yumurtayı onun için yemeye başlamıştım. Demek ki o zaman bile bir ışık vardı. Bu ufak ayrıntıları sen de kaçırma lütfen. Ayrıca seni merak eden insanları durumundan haberdar et mutlaka. Diğer kızların da yazdığı gibi yalnız değilsin. Hepinizi öpüyorum:1hug:

Gerisi şöyle gelecek canım,

Sen bir iki gün herşey yolunda yaşadıktan sonra üçüncü gün, mutsuz olmak için binlece sebep bulacaksın. Fakat bir bakacaksın ki ağlamaların her sonunda yine tutunacak ufacık şeyler yaratmışsın kendine. Tabi sen çok şanslısın şuanda farkında olmasan da tutunmak için çokkk güzel bir sebebin var. Sonraları anlıycaksın. Zaten farketmesen de böyle bir rahatsızlıkla başa çıkıyorsun şimdiden kendi yöntemlerinle. Bunu ilahi bir kaynağı olmalı değil mi? Düşünsene işte uzmandan bi yardım da alacaksın. Ne varsa anlat dök içini. Sana çok anlamsız gelen yaptığın ya da hissettiğin en sıradan şeyleri bile. Dediğin gibi Allah herşeyde olduğu gibi bu dokuz ay süresini de boşa vermemiş demek ki. Öyle olgunlaşıyor ki insan. Ben böyle forumlarda yazılanları okudukça kendimden utanırdım açıkçası. Herkes küçücük bebeklerini öylesine güzel sahiplenirken benim yaptığım da neydi. Onlar birbirlerine bugün aldıkları patikleri anlatırken ben ne yapmaya çalışıyordum. Ağlamak beni mutlu eden tek şeydi. Artık herşeye ağlıyabiliyordum :lepi: bu da bi yetenek. Hala arada düştüğüm zamanlar oluyor .Ama tıpkı senin de yaptığın ve inşallah hep yapacağın gibi kalkıyorum. İnşallah çok da güzel, sağlıklı bir kızın olur. Öyle ya da böyle bilmesende siz birbirinizi besliyorsunuz artık. Güzel bebek sana öyle bir tutunmuştur ki şimdi (özellikle bebekler böyle durumlarda daha fazla tutunur hayata) sana böyle yapıyordur. Gitmiycem işteee laelaelaelaelae :sm_cool: yerim ben onu. Minik tatlı kuzuya da kendine de iyi bak. Doktorun da yakasına yapışın bebişinle bırakmayın. Unutma hayatta daha güçlüsün artık olaaa 2 kalbin var :sm_cool:

ilk aylar ve son aylar zor oluyor cnm sabretmelisin sonunda bir altın top olacak kollarında bundan güzel bişeymi var dua etki ALLAHIM sana bir evlat vermiş herkese nasip olmuyor psikiyatri dr dan destek alabilirsin

figancım hamilelik bir canın dünyaya gelmesi çoook güzel bi duygudur sende tam tersi olmuş ben sana psikolojik destek almanı ayrıcada bol bol dua etmeni tavsiye edebilirim tecrübelerime dayanarak söyleyebilirimki bebeğini ilk kucağına aldığında dünyan aydınlanacak bambaşka biri olacaksın o hazzı tadabilmen için sabredip sıkıntılarının yerine bebeğinin bekleme heyacanını koymalısın ALLAH yardımcın olsun

sega .!.:

figancım hamilelik bir canın dünyaya gelmesi çoook güzel bi duygudur sende tam tersi olmuş ben sana psikolojik destek almanı ayrıcada bol bol dua etmeni tavsiye edebilirim tecrübelerime dayanarak söyleyebilirimki bebeğini ilk kucağına aldığında dünyan aydınlanacak bambaşka biri olacaksın o hazzı tadabilmen için sabredip sıkıntılarının yerine bebeğinin bekleme heyacanını koymalısın ALLAH yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla...

sağol canım..dün doktora gittim..malesef 3 aylık dönemde ilaç kullanma dedi...hala zorlanıyorum.napıcamı bilmez halde sersebil geçiyor günlerim.ama yıprandım hemde çok..her gece inlemekten yoruldum..uykusuz ve iniltili geceler..

hircin .!.:

ilk aylar ve son aylar zor oluyor cnm sabretmelisin sonunda bir altın top olacak kollarında bundan güzel bişeymi var dua etki ALLAHIM sana bir evlat vermiş herkese nasip olmuyor psikiyatri dr dan destek alabilirsin

Genişletmek için tıkla...

canım olmadı..destek filan gelmedi..herşey üstüme yıkıldı işte..doktordan da fayda gelmedi ne ediyim ben:sinifsinif:

canim annene gidecektin ya, orda belki iyi bir psikolog bulursun, ilac degil ama konusmalarla sana destek olur derdini dinler yol gösterirolumunekankayizsmile
böyle bazi sakinlestirici bitki caylari olur ya onlardan icsen:içelim:
kizlar varmi aranizda bilen hamileler icin sakincali olmayan bitki caylari , ben pek bilmiyorumda
arkadasa yardimci olsakbilmiyorumkismile

Figancim bak tekrar aynisini yazcam. Doktor mutlaka hormonlarini ölcsün, guatra baksin!!
Hem ben bir alman sitesinde sana benzer cok bayani tanidim ve onlar hamilelikte ilac kullandilar.
Bilmiyorum ama ya senin doktor durumu ciddiye almadi yada sen ona durmun ciddiyetini acikca söylemedin.
Zorlama kendini bu kadar, kocan seni en kisa zamanda ailene götürsün ve orda doktora git.
Allaha emanet olun

Toxicant .!.:

Figancim bak tekrar aynisini yazcam. Doktor mutlaka hormonlarini ölcsün, guatra baksin!!
Hem ben bir alman sitesinde sana benzer cok bayani tanidim ve onlar hamilelikte ilac kullandilar.
Bilmiyorum ama ya senin doktor durumu ciddiye almadi yada sen ona durmun ciddiyetini acikca söylemedin.
Zorlama kendini bu kadar, kocan seni en kisa zamanda ailene götürsün ve orda doktora git.
Allaha emanet olun

Genişletmek için tıkla...

canım kadın hikaye dinler gibi dinledi işte..canı yanan o değil ya nede olsa...
inan açıkça söyledim insanıktan çıkıyorum resmen geceleri iniltiden diye..risk almamak için yaptı bunu..passifloraya bile cesaret edemeyen bi doktor ne ilacı versin bana...

hormonlarıma bak dedim,şaşkın onada bakmadı,doğum doktorun baksın dedi..hey allahım yaa..o ne diye oturuyosa orda...

KIRMIZIdonluKIZ .!.:

canim annene gidecektin ya, orda belki iyi bir psikolog bulursun, ilac degil ama konusmalarla sana destek olur derdini dinler yol gösterirolumunekankayizsmile
böyle bazi sakinlestirici bitki caylari olur ya onlardan icsen:içelim:
kizlar varmi aranizda bilen hamileler icin sakincali olmayan bitki caylari , ben pek bilmiyorumda
arkadasa yardimci olsakbilmiyorumkismile

Genişletmek için tıkla...

canım anneme gidicemde,annemde evinde yok şu aralar mecbur durumlardan dolayı..ben nere gitceksem...oof of..

figancım kendini çok yıpratıyorsun bu bebeğin içinde senin içinde çok zararlı sinirlerini yatıştırman için melisa çayı içebilirsin bildiğim kadarıyla bunun bebeğe bir zararı yok seni birazda olsa rahatlatır burayada sık sık yaz yazılanlara bak kafan dağılır buda insanı rahatlatır çok sevdiğin bir arkadaşınla yürüyüşlere çık temiz hava insana iyi gelir sen kendini her kesten daha iyi bilirsin seni ne mutlu ediyorsa onu bu ara daha sık yap maalesef bazı doktorlar özelliklede insan psikolojisiyle ilgilenenler çok duyarsızlar inşallah iyileşirsin