Kırılmaca darılmaca yok. Bir ablan olarak sordun söylüyorum.
Bir kere fazla duygusalsın. Ama bu duygusallık ağlaklık boyutunda. Dram yaratmaya çok müsait. Yok ayrılmamam bilmem ne. Ne yaşadın ne paylaştın, yaşın kaçtı, dünyanın binbir türlü halinden hangisini deneyimledin de bu insanla paylaşım yaptın? 16-21 yaş arası basit ergenlik sorunlarından fazla ne paylaşır insan?Bu duygusallık insan ilişkilerinde insana çok hata yaptırır. Profesyonel bir iş hayatını da mümkün kılmaz. Başarılı olmak zordur.
İkincisi insanlarla ilgili bir standardın yok. “Bu insan benim yanıma, aileme, çevreme yakışmaz. Sorumluluk sahibi değil, Bilgi birikimine önem vermiyor, kültürel doluluğu yok. İleride paylaşımlarımız olamaz.” demiyorsun. Yanlış anlama ama çünkü bunlar bence sende de yok. Çünkü bir maç bağımlısıyla, iki yıllık bir bölümü bile- üstelik parası ödenmişken- bitiremeyen, bir işe girip çalışmadan boş gezenin boş kalfası olarak yaşayan bir insanla zaman harcayamazdın yoksa. Daha doğrusu erkeklerle ilgili bir standardın yok. Yani “ erkek dediğinin işi gücü olmalı, mutlaka bir diploması olmalı, insan ilişkileri iyi olmalı vs” gibi. Bunu da yaşının küçüklüğüne veriyorum.
Bir diğeri aile ilişkilerin zayıf. Zayıf olmasa 16 yaşından beri zamanını bu serseriyle geçirmene bir şekilde müdahale ederlerdi. Onlara duyuramadan devam ettiysen ilişkilerde kopukluk var. Yok, biliyor ses etmiyorlarsa ailenin de insani standardı yok. Eğer ses ettiler de sen onları dinlemediysen dayaklıksın.
Hiçbir duygusal gerekçe bu holigan serseriye bu kadar bağımlı olmanı bana açıklayamaz ve haklı çıkaramaz. İnşaallah doğru yolu bulursun. İnş kılrılmamışsındır, samimiyetle iyiliğin için yazdım.