- 5 Ağustos 2020
- 3.278
- 5.559
- 108
- Konu Sahibi cicekportresi
-
- #41
ooo sende tripleneceğsen ölek biz
Charliz teron 2
O fizikten bana da versene
Nişanlın seni makyajsız da beğenir beğenmezse de defolur gider.Kır şu şeytanın bacağını makyajsız git nişanlının yanına.Önceki yorumum da buydu.Kendini yiyip durma artık.Beğenmeyene kapı orada.Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.
Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Burnum ve kaşlarım düzgün,dudaklarım dolgun. Ama hepsi ayrı iyi. Birleşince bi kaos olmuş, uymamış gibi :) Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.
Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?
Aynen öyle olmustu bizde de mesela disari falan çıkarken makyaj yapmiyordum ona çok seviniyorduBenim eşimde nişanda yaptırdığım makyaja sen değilsin kötü değil ama yakışmadı sen daha güzel yapıyorsun demişti, düğünde çok hafif bir makyaj yaptırdım çok doğaldı.
Allah aşkına bana bi atar mısın farkı merak ediyorum. Abartılı Makyaj yapmayan biri olarak tarafsız dosdoğru söylicem.Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.
Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Burnum ve kaşlarım düzgün,dudaklarım dolgun. Ama hepsi ayrı iyi. Birleşince bi kaos olmuş, uymamış gibi :) Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.
Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?
sana bi foto atiyim yassyyy bu sen misiinnn sana nooolmuuus diyceksin bekleusenmesem bi de burdaki doktorlara guvensem su gozalti dolgusu vs seylerine bakicam da yok cesaret edemedim.
Allah aşkına bana bi atar mısın farkı merak ediyorum. Abartılı Makyaj yapmayan biri olarak tarafsız dosdoğru söylicem.
Makyajı çok az yaparım gün içinde. Spor giyinmeyi sevdiğim için ağır makyaj uymuyor. Bir arkadaşım da hiç yapmaz günlük hayatında ve şöyle demişti “makyajlı halimle ben olmuyorum.” Başka bakarken, highlighterla parlarken evet başkası olunuyor sanki. Değiştiremeyeceğin kusurlarınla barışmalısın, kimse mükemmel değil ki.Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?
Tanıdık çıkma ihtimalim yok benim, etrafımda hiç nişanlı ve koronalı yokTanıdık çıkar korkusuyla fotoğraf atamıyorum yoksa buraya fotoğraflarımı döşeyeceğim objektif yorum almak adına :)
Ah senin şu bitmek bilmez flörtlerinBen kendimi güzel ve çekici buluyorum. Ama bence insanları bana çeken şey güzelliğim değil yaşam enerjim. Sevgili kişilerinden duyduğum iltifatlarin yüzde yirmisi güzellikle ilgiliyse yüzde sekseni yaydigim pozitif enerji, mutluluk hali, kavga ederken bile yapılan bir espriye gülebilme potansiyelimle ilgili mesela :)
Bir gün güzelliğim beni terk edebilir ama yaşam enerjim olduktan sonra boşta kalmam diye düşünüyorum
Birkaç sene önce tatildeydim, oranın meşhur bir bahçesi vardi, nasıl gideceğimi falan sorduğumda çocuğun biri beni götürebilecegini söylemişti. Böyle tanışmıştık. Çocuk da benden o zaman üç beş yaş falan küçük.
Beni o gün güneş çarptı. Daha doğrusu Allah çarptı gibi bişey oldu. Tüm her yerim çatladı.
Akşam çocuk beni önce eczaneye götürdü,sonra bahçeye gittik.
Ertesi gün her yerim çatlamaya devam etti, çocuk eczacı kalfası gibi bana bişeyler getirip durdu, akşam beni aldı oranın güzel bir köşesine götürdü,ateş falan yaktı... Ertesi gün tüm vücudum çöle döndü catlamaktan, kıyafeti çıkaracak kadar bile hareket edemediğim için aynı elbiseyi günlerdir giyer haldeydim,elbise sarı sarı kremlerden pislik içindeayaklarım yaklaşık 41 numara oldu,çocuk annesinin terligini getirdi çıplak ayak gezmeyeyim diye. Beni beni acil servise taşıdı, dönüşte şehrin başka bir tepesine çıkarttı,hatta ben tirmanamadigim için birazinda beni taşıdı... dört döndü etrafımda..ertesi gün işten erken çıktı başka şehre beni havaalanına götürdü falan. Yolda yuzime baktı baktı dedi ki ; 'seni gördüm pamuk prenses gibiydin,gittikçe cadı annesine benzedin ha'
Ben de büyük bir ictenlikle dedim ki; bu benim için bir gurur aslında çünkü anladım ki 27 değil 72 yaşımda da olsam genç bebeleri peşimde dolastirabiliyormuşum
Eki Görüntüle 2719262
Bahsettiğim 72 yaş halim de bu.
Bunu düşün , ayakları 42 numara yap, üstünde kremden sümük sürmüş gibi sarı lekeler olan bir elbise, saclarina beş gündür su değmemiş-birbirine girmis. Bir yerinde pişik var gibi yürüyen,devamlı 'ayy şuram ağrıyor,ay buram ağriyor' diye söylenen bir kadın
Ama yaşam enerjim ışıltı saçtığı için çocuk da bu 72lik kadınla takilmaktan çok hosnuttu, her fırsatta koştu geldi. Tanışmaktan ne kadar mutlu oldugunu defalarca dile getirdi...
Yani bence bu foto bile güzelliğin erkekler için çok da önemli olmadığını anlatıyor olsa gerek
Yorum yapmayacaktım ama dayanamadım. Önceki konunuzu da okudum bu konunuzu da ve evlenceğiniz insandan doğal halinizi tamamen sakladığınızı ve hayatınızdaki kişinin evlendikten sonra sizden soğuyacağına inanıyorsunuz. (Öyle olacak demiyorum tabiki ama) O zaman evlenmeye nasıl cesaret ediyorsunuz? Bence bir an önce bu kompleksten kurtulup ne bileyim her görüştüğünüzde makyajı bir tık azaltarak gidin yanına. Ve kendinizi çirkin bulduğunuzu sürekli ona söyleyerek adamın kafasına sokup önyargı oluşturmayın. Hepimiz allahın kuluyuz ve çirkin olsam da eşim için dünyanın en güzel kadını olduğumu biliyorum ve bu yüzden kendimi çok güzel görüyor ve hissediyorum.Bir önceki konumdan beni hatırlarsınız. Makyaj bağımlılığım ile ilgiliydi. Pazar günü maalesef nişanlımın korona testi pozitif çıktı. Ve gerçekten ağır geçiriyor. Bu sabah daha iyi hissettiği için beni görüntülü aradı. "Acil açabilir misin, telefonu bile zor tutuyorum 2 dk seni göreyim" yazmış ben açmayınca da. E kıyamayıp açtım mecbur görüntüyü. Yer yarılaydı da makyajsız dolaşmayaydım dışarılarda. Sadece siyah göz kalemi vardı. Ergenler gibi bir de yüzümün yarısıyla konuştum. "hasta mısın sen, eve gitsen iyi olur halsiz duruyorsun" dedi. Turp gibiyim aslında. Yani makyajla ilgili her şeyi kullanan birisi olarak çocuk şok geçirdi de galiba diyemedi. Bir de hastalıkla cebelleşiyor. Sonra akşam konuştuk. Ya bende sadece göz kalemi vardı bugün, fark etmedin mi dedim. Görüntü biraz bulanıktı ama yo normaldin dedi. Yani normal olmam imkansız, arada fark uçurum. Beni kırmamak için mi böyle dedi yoksa gerçekten puslu mu görünüyordum bilemiyorum.
Şimdi de içim içimi yiyor. Bu nasıl saçma bir psikoloji bende çözemedim. Tüm hayatımı işgal ediyor bu düşünceler, hiçbir şeye odaklanamıyorum. Kendimi güzel bulmuyorum. Gerçekten güzel kategorisinde değilim. Evet bakımlıyım ama sorun tamamen sima. Yani yüz hatları. Bunu da değiştirmem mümkün olmadığı için makyajsız kendimi daha da çirkin görüyorum. Burnum ve kaşlarım düzgün,dudaklarım dolgun. Ama hepsi ayrı iyi. Birleşince bi kaos olmuş, uymamış gibi :) Şimdi Allah var herkesi güzel bulmuyoruz. Beni görseniz yüzde yüz beni de güzel bulmazsınız. Bu bende takıntı haline geldi. İnsanlar ne der diye değil nişanlım hep makyajla bir nebze daha güzel gördü silince de benden soğuyacakmış da evlenince arzulaması vs komple gidecekmiş gibi hissediyorum. Makyajsız yorguuuun bitkiiiin yataktan yeni çıkmış uykulu gibiyim. Cildim alerjik olduğu için dermatologumun verdiği kremleri kullanabiliyorum sadece. Diğer denediğim ürünler beni mahvediyor. Kısacası cilt bakımıma da önem veriyorum üstelik. Bol su içiyorum güzel uyuyorum. Değerlerim iyi. Ama gerçekten olmuyor o yorgun görüntüyü silemiyorum.
Sizce siz gerçekten güzel misiniz? Ya da güzel değilimdir belki ama kendimi güzel buluyorum diyenlerden misiniz? Sürekli makyajla kendinizi gördükten sonra makyajsız nasıl hissediyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?