mrb. forumu uzun süredir düzenli olarak takip etmeye çalışıyorum, forumda bulunankonuların bir çoğunu okudum ve şunu gördümki biz kadınlar aslında birçok konuda aynı sıkıntıları çekip, aynı his ve hassasiyetleri paylaşıyoruz, bilmiyorum belkide benim buraya bu konuyu açmamdaki itici güçte bu oldu sanırım...
son 7 ayı nişanlılık olmak üzere toplamda3 senedir devam eden bir ilişkim var, genel anlamda mutlu olduğumu söyleyebilirim, ilk görüşte aşk dedikleri şekilde başladı ilişkim, üniversitede tanıştık, birbirimizi gördükten kısa bir süre sonra çıkmaya başadık, kendisi benim ilk sevgilim oldu ve umuyorum ki hayatımın sonuna kadarda bu şekilde kalacak. asıl soruna gelince, ilk başlarda çok hoşuma giden maço tavırlarının son zamanlarda beni gerdiğini hissetmem, bu tavrılar bağırmak,küfür etmek şeklinde değil, evet yeri geldiğinde bana yüksek sesle çıkıştığı zamanlarda olmuştur, ama benim maço olarak nitelendirdiğim tavırları böyle değil, mesela bir cafe ye gideriz ben garsonu çağıramam, garsonu o çağırır ve ben istediğim şeyi garsona söylerim, sonra giyimime çok karışır, her istediğimi giyebilmek gibi bir özgürlüğüm söz konusu bile olamaz, eğer o yanımda yoksa en geç 18 de evde olmak zorundayım, kız arkadaşlarımla akşam dışarı çıkamam... bu gibi kısıtlamalar ilk başlarda hoşuma gidiyordu, ama son zamanlarda sanki bir terslik var, bazen hiç konuşmadan bana tek bir bakışı bile beni yerime oturtup sus pus olmama neden olabiliyor, ki normalde bir evin tek çocuğuyum ve e bebek gül bebek yetiştirildim, babamdan anneme karşıda bu şekilde tavırlar görmedim, bu tavırların bana ilgi çekici gelmesinin nedenini hala tam kavrayamadım... yaklaşık 3 ay kadar önce evine yemek yapmak ve evi temizlemek için gitmiştim, ben işlerimi yaparken o salonda bira içip gazete okuyordu, bilmiyorum o anki duruşu bana çok erkeksi geldi ve ona hiçbirşey söylemeden sıcak su ile bulaşık leğenini alıp salona geldim ve ayaklarını yıkdım, ilk başta şaşırdı ama hoşnutluğu yüzüne yansıdı, bilmiyorum o an bundan bende kayif aldım, ama sonraki birkaç gün kendime dair soru işaretleri oluştu kafamda, çok pasifleştiğimi düşündüm, onu çok sevmeme ve kaybetmek istemememe rağmen kendimide kaybetmek istemiyorum, sanırım kendime bir çıkış yolu bulmalıyım.
son 7 ayı nişanlılık olmak üzere toplamda3 senedir devam eden bir ilişkim var, genel anlamda mutlu olduğumu söyleyebilirim, ilk görüşte aşk dedikleri şekilde başladı ilişkim, üniversitede tanıştık, birbirimizi gördükten kısa bir süre sonra çıkmaya başadık, kendisi benim ilk sevgilim oldu ve umuyorum ki hayatımın sonuna kadarda bu şekilde kalacak. asıl soruna gelince, ilk başlarda çok hoşuma giden maço tavırlarının son zamanlarda beni gerdiğini hissetmem, bu tavrılar bağırmak,küfür etmek şeklinde değil, evet yeri geldiğinde bana yüksek sesle çıkıştığı zamanlarda olmuştur, ama benim maço olarak nitelendirdiğim tavırları böyle değil, mesela bir cafe ye gideriz ben garsonu çağıramam, garsonu o çağırır ve ben istediğim şeyi garsona söylerim, sonra giyimime çok karışır, her istediğimi giyebilmek gibi bir özgürlüğüm söz konusu bile olamaz, eğer o yanımda yoksa en geç 18 de evde olmak zorundayım, kız arkadaşlarımla akşam dışarı çıkamam... bu gibi kısıtlamalar ilk başlarda hoşuma gidiyordu, ama son zamanlarda sanki bir terslik var, bazen hiç konuşmadan bana tek bir bakışı bile beni yerime oturtup sus pus olmama neden olabiliyor, ki normalde bir evin tek çocuğuyum ve e bebek gül bebek yetiştirildim, babamdan anneme karşıda bu şekilde tavırlar görmedim, bu tavırların bana ilgi çekici gelmesinin nedenini hala tam kavrayamadım... yaklaşık 3 ay kadar önce evine yemek yapmak ve evi temizlemek için gitmiştim, ben işlerimi yaparken o salonda bira içip gazete okuyordu, bilmiyorum o anki duruşu bana çok erkeksi geldi ve ona hiçbirşey söylemeden sıcak su ile bulaşık leğenini alıp salona geldim ve ayaklarını yıkdım, ilk başta şaşırdı ama hoşnutluğu yüzüne yansıdı, bilmiyorum o an bundan bende kayif aldım, ama sonraki birkaç gün kendime dair soru işaretleri oluştu kafamda, çok pasifleştiğimi düşündüm, onu çok sevmeme ve kaybetmek istemememe rağmen kendimide kaybetmek istemiyorum, sanırım kendime bir çıkış yolu bulmalıyım.
lmaz:
