Günlerdir kafam çok bulanık.
Normalde internette takılmaktan nefret eden biriydim.
Kafamı dağıtmak için kendimi nete verdim.
Dolanırken de burayı keşfettim. Herkesin dertlerini paylaşması.
ınsanların birbirlerinin dertlerine çözümler araması,ilgilenmesi çok hoşuma gitti.
ınanın arkadaş çevremde bile böyle bişeyi ne zamandır bulamıyorum.
Ve benim de daha aileme bile anlatamadığım bir sorunum var anlatamıyorum kimseye, öncelikli kararı kendim vermek istiyorum.
Yakınlarıma anlatmaya kalksam subjektif düşüncelerle boğacaklar çünkü beni.
Tarafsız yorumlara çok ama çok ihtiyacım var.
Konuya nasıl gireceğimi bilemiyorum. ınanın kelimeler takılıp kalıyor.
Onları görüp yine yüzleşmekten korkuyorum sanırım.
Neyse başlamam lazım sanırım bir yerden.
3 haftalık evliyim. Eşimle 4 ay önce tanıştık. 2 ay içinde nişanlanıp sonrasında da evlendik.
Herşey bir anda oldu. 6 ay önce evlenceğimi söyleseler dalga geçerdim.
Hatta aşık olabileceğime bile ihtimal vermiyordum.
Garip büyü gibi birşeydi. Ne olduğumu şaşırmıştım.
Akıl,mantık herşey devre dışı,sadece duygular üstüne bi yaşam düşünün aynen öyle.
Ta ki 5 gün öncesine kadar. Mutluluktan uçuyordum resmen.
Bir insanın hayatı 1 dakikada evet evet 1 dakikada 180 derece değişir mi?
Değişiyormuş. Ben de yeni öğrendim ama değişiyormuş.
Eşimin benden önce 4 senelik bir ilişkisi vardı.
Tanıştığımızda ilişkisinin çöküntülü dönemlerindeydi.
ılişkisindeki sorunları anlatırdı hep bana.
Zaten çok sürmedi biz başladık, ilişkisini o an bitirdi.
Sonrası zaten anlattığım gibi.
Derken bir gün yani 5 gün önce işte hayatımı karartan haberi aldım.
Haber şu : Şu eski sevgili hanımefendi 4,5 aylık hamileymiş..
Öğrendiğimden beri obsesifler gibi hayata kapattım pencerelerimi, kabuğuma çekildim öyle yaşıyorum.
Eşime de 4 gün önce gitmesini, düşünmek istediğimi söyledim. Yani kibarca evden kovdum.
ışe de gitmiyorum o günden beri. ızin aldım.
ıstediğim sadece ama sadece bir karar alabilmek ama nafile.
Biliyorum asla hiç bir şey eskisi gibi olamayacak.
Aslında en kolayı çekip gitmek ama yapamıyorum onu da.
Sanırım aradan çekilmem lazım ama kendimde o gücü nasıl bulacağım bilmiyorum.
Ne olur bir fikir söyleyin siz de düşünmekten kafayı sıyırıcam artık..
Normalde internette takılmaktan nefret eden biriydim.
Kafamı dağıtmak için kendimi nete verdim.
Dolanırken de burayı keşfettim. Herkesin dertlerini paylaşması.
ınsanların birbirlerinin dertlerine çözümler araması,ilgilenmesi çok hoşuma gitti.
ınanın arkadaş çevremde bile böyle bişeyi ne zamandır bulamıyorum.
Ve benim de daha aileme bile anlatamadığım bir sorunum var anlatamıyorum kimseye, öncelikli kararı kendim vermek istiyorum.
Yakınlarıma anlatmaya kalksam subjektif düşüncelerle boğacaklar çünkü beni.
Tarafsız yorumlara çok ama çok ihtiyacım var.
Konuya nasıl gireceğimi bilemiyorum. ınanın kelimeler takılıp kalıyor.
Onları görüp yine yüzleşmekten korkuyorum sanırım.
Neyse başlamam lazım sanırım bir yerden.
3 haftalık evliyim. Eşimle 4 ay önce tanıştık. 2 ay içinde nişanlanıp sonrasında da evlendik.
Herşey bir anda oldu. 6 ay önce evlenceğimi söyleseler dalga geçerdim.
Hatta aşık olabileceğime bile ihtimal vermiyordum.
Garip büyü gibi birşeydi. Ne olduğumu şaşırmıştım.
Akıl,mantık herşey devre dışı,sadece duygular üstüne bi yaşam düşünün aynen öyle.
Ta ki 5 gün öncesine kadar. Mutluluktan uçuyordum resmen.
Bir insanın hayatı 1 dakikada evet evet 1 dakikada 180 derece değişir mi?
Değişiyormuş. Ben de yeni öğrendim ama değişiyormuş.
Eşimin benden önce 4 senelik bir ilişkisi vardı.
Tanıştığımızda ilişkisinin çöküntülü dönemlerindeydi.
ılişkisindeki sorunları anlatırdı hep bana.
Zaten çok sürmedi biz başladık, ilişkisini o an bitirdi.
Sonrası zaten anlattığım gibi.
Derken bir gün yani 5 gün önce işte hayatımı karartan haberi aldım.
Haber şu : Şu eski sevgili hanımefendi 4,5 aylık hamileymiş..
Öğrendiğimden beri obsesifler gibi hayata kapattım pencerelerimi, kabuğuma çekildim öyle yaşıyorum.
Eşime de 4 gün önce gitmesini, düşünmek istediğimi söyledim. Yani kibarca evden kovdum.
ışe de gitmiyorum o günden beri. ızin aldım.
ıstediğim sadece ama sadece bir karar alabilmek ama nafile.
Biliyorum asla hiç bir şey eskisi gibi olamayacak.
Aslında en kolayı çekip gitmek ama yapamıyorum onu da.
Sanırım aradan çekilmem lazım ama kendimde o gücü nasıl bulacağım bilmiyorum.
Ne olur bir fikir söyleyin siz de düşünmekten kafayı sıyırıcam artık..
Son düzenleme: