çok zor canım ya gerçekten çok zor böyle şeye dayanmak.benimde canım kızımın herşeyi hazırdı hayallerim vardı hep ama her şey yarıda kaldı.bende son haftamda kontrole gittim herşeyim normaldi nst falan girdim hiç bişey yoktu normaldi işte sadece biraz bebek zayıf geldi bize 2,650grdı sonra birazdaha iyi beslen dedi dr tamam dedim sevine sevine eve geldim son haftam ya artık bebişimizi bekliyoruz gelsin diye.eve gelmeden önce tekrar pazartesi için nstye randevu aldım gelmek için ondan sonra eve geldim.eşimle konuştum çalıştığı için gelememişti yanımda,biraz kilosu azgeldi dr daha çok süt yumurta falan ye dedi,dedim oda bundan sonra daha çok ye ozaman falan dedi bana işte tamam dedim öyle geçti.sonra hergün artık eşim soruyodu yiyomusun diye kontrol ediyodu beni.o haftayı öyle geçirdik cumartesi günü saat 3ten sonra hafif bi kahverengi leke geldi ama daha öncede benden geliyodu o yüzden önemsemedim pazartesi gidince söylerim dedim.akşam olduktan sonra yemek yedik eşim falan geldi işte sonra süt içmek için almaya gönderdim bende lavaboya gittim baktım bu sefer kan gelmiş biraz kanı görünce zaten eşime dedim hemen gidelim dr diye saat 9,30asla dakikaları bile unutmuyorum o günlerin.gittik hastaneye hemen anlattım işte hemşire çatı kontrolü yaptı 2cm açıklman var yatışının yapalım
doğumu bekleyelim başlamış artık dedi.o kadar mutluyuz ki kızımız geliyo ve o gece 13
şubat saat 14şubatta sürpriz yaptı bize diye en büyük hediyemiz olcak diye.benim odamı falan hazırladılar gecelik giydim yattım yatağıma nstye bağlayıp tekrar kontrol etceklerdi bağladılar ama kalp atışı duyamıyolar arıyolar ama sürekli benimkini duyuyolar.ultrason falan getirdiler işte gene bulamıyolar bende daha önce ultrasonda çalışmıştım her şeyi anladım o an bebeğime bişey olduğunu ama bir yandanda anlamak istemiyorum çünkü ben öle bişey beklemiyorum.delircem ben sanki eşimde yanımda değil bişeyler almaya göndermiştik arıyorum gelsin diye ama söyleyemiyorum araba kullanıyo kötü olmasın diye sadece çabuk oldiyorum.eşimgelene kadar dr geldi beni tekrar muayne etti bebeğin plesantadan ayrılmış kalp atışı yok büyük ihtimalle ölmüş deyince ben çok kötüyüm zaten ağlıyodum daha fena oldum.alalım bebeği belki zayıf olduğu için kalp atışı azdır kurtarabiliriz belki dedi hemen ameliyata gircem ben.eşimde daha gelmedi beni hazırladılar ameliyathaneye götürürken tam kapısının önünde eşimi annemi falan gördümsöyledim onlarda başladı ağlamaya ben hiç orda duramadan ağlayarak girdim içeri aldılar bebeğimi odayı çıkarkende hayal meyal eşimin yanımda olduğunu hatırlıyorum ve ona sürekli bebeğim nerde diye sorduğumu ayıldığım zaman öğrendim bebeğim yoktu artık çok kötü oldum.tam kızımın ölüm tarihide 14 şubat 00,00 buda çok üzdü beni...bende yazınca konuşunca rahatlıyorum ama işte bunlarıda inan zar zor yazdım Rabbim inşallah hiç kimseye bu acıları yaşatmaz bizede inşallah atlatıp yeni bebişler kucağımıza almayı nasip eder.