Ben de istiyorum sakin olayım, hastanede hiç tepki vermedim.disari çıktım, kırtasiyeye gittim oğlumun kitaplarını almaya.o an gözyaşlarım bosaldi.bu cocuk ne olacak? Hep imiz farkliyiz.ben o an üzüldüm.su an o anı hatırladım o kırtasiyeye.su an dada o anı hatırladığımda ağlıyorum.dun safra formlarını dolaştım yorumları okudum arti burada da basit bisi korkma denildi.sakinledim.bilmiyorum bu gercekten anormal mi?oyle tanıdıklarım var dis hekimine korkudan senelerce gidemeyen.safra kese mi aldırmak ameliyat olmak istemiyorum ve korkuyorum.bu gercekten sorun mu acaba?ben böyleyim.