sinemugur arkadaşım hoşgeldiniz aramıza...bende sizinle aynı durumdayım...emzikliyim.ama benim ewlat 11 aylık. daha önceki sayfaları okuduysanız ben kilolu değilim.hatta biraz fazla zayıf bile sayılabilirim şu aralar.(180 cm - 57 kg ) gebeliğim süresince de montiyi 2.aşamada sürdürerek 9 kg ile doğuma gittim.bir gün sonra eve geldiğimdede tekrar eski beslenme şekline döndüm.emziriyorum diye extra extra bişeyler yemedim...sütü yapan bol su ve yediklerinin içeriğidir cnm.ne kadar yediğin değil ne yediğin önemlidir laktasyon(emzirme) döneminde...sütü çoğaltan gıdaların başında kaliteli protein ve yeşil sebze meyvelerdir.ben gebelik ve emzirme dönemimde (hala daha) mutlaka yumurtamı yerim sabahları.özellikle beyaz et ve salatayı çok tükettim.ve zaten yaz dönemine gelmişti ilk başları emzirme dönemimin o sebeple booooolca su içerek hem o lohusa teri dedikleri durmak bilmeyen sıkıntılı teri attıktan sonra vücutta su kaybı olmadı ve ödemim olmadı bu sayede....hemde kalan 4 kilomuda bir ayda vermeme vesile oldu...montide aç kalan yok tatlım.menülerine dikkat ettiysen arkadaşların hiç kimse aç kalacak kadar az yemek yemiyor.doyana kadar yiyiyorlar.normalde yemediğimiz şeylerde değil üstelik..hep yaptığımız hergün yediğimiz şeyler....
bende yaklaşık 8 yılı geçkin bir süredir bu şekilde besleniyorum.tabii 5-6 yıldır 2.aşamadayım...çok yemek çok süt yapmaz tatlım,kaliteli süt için stresten uzak durup,bolca sıvı gıda(montide isen şekersiz tabikii) ve düzenli beslenerek kolaylıkla eski kilona geri dönersin..vaktin varsada eşin işten gelince yawrunu ona bıkakıp bir saatte olsa yürü.bu hem kafanı dinlemen için iyi gelecektir.hemde bebeğinle babası başbaşa kalıp nitelikli vakit geçirecektir...sende eve enerji depolayıp dönmüş olacaksın...(ben öyle yaparak atlattım o dönemi,her gün bir saat yürüdüm açık havada,haftada 3 günde step yaptım salonda)
şimdiiiiii............narinim gelelim sanaaa.....canım kilo verdiğim dönemde daha ewelde bir çok kez yazdığım gibi ve burdaki herkesinde yaşadğını yazdığı gibi bu dalgalanmayı yaşaman son derece normal cnm.yediklerimiz kısıtlı olmamasına rağmen diyet psikolojisine kaptırıyoruz zaman zaman kendimizi....istediğimiz hiç bir şeyi yiyemiyoruz gibi geliyor ve amaan boşver ye gitsin dediğimiz çok oluyor.bende yaptım bunları.daha lokmalar boğazımdan geçerken pişmanlık duymaya başlıyordum tatlım..ama yemekten kendimi alıkoyamıyordum.yedikçe yiyesim geliyordu.ama ertesi sabah uyandığımda duyduğum pişmanlığı anlatacağım kelime bulamıyorum...açabilme imkanım olsa midemi açıp içindeki herşeyi atasım gelirdi.niye yaptın bunu iradesiz şey diye kendimi şuçlar dururdum.ağlardım zırlardım,düşe kalka kaldığım yerden tutunurdum diyetime....ben her hafta sonu tartılmazdım kilo vermemişimdir diye on onbeş günde bir bakardım çok kiloluyken ....anaaa bir bakardım bir kilo birbuçuk kilo bazen iki kilo gitmiş.oynaya zıplaya inerdim tartımdan.o gün eteklerim zil çalarak giderdim işe...ağzım kavuşmazdı gülümsemekten,sevinçten....
insanız hepimizin zaman zaman boşluklara düşebiliyoruz ama kısa bir sürede toparlanıp yolumuza devam ediyoruz işte cnm...sende biraz öyle olmuşsun bu çok normal ve geçici bir süreç...sakın ara verme ,şimdi azıcık düşen motivasyonun ara verir sen dahada fazla düşecek ve o rahvetle yiyecek kilo alacaksın sinir sistemin iyice zayıflayıp motivasyon diye bişiy kalmıycak.burdaki bir çok arkadaşımızında tecrübeleri bu doğrultuda tatlım.sakın vazgeçme.bu kadar yol gelmişken geri dönme lütfen...sende bu azmi görmesem bu kadar dil dökmezdim canım inan bana....ve tabii en çokta kendine....azmin sonu başarı....sendede bu azim var tatlım......
arada tökezlesemde düşsemde yola devam 
