- 7 Temmuz 2012
- 541
- 480
- 108
- Konu Sahibi Kutudakalansonuykuhapi
-
- #21
Cok kotuyum , bana anlamsiz seyleri anlatan insanlari dinlerken beynim agriyor onlara dogru bana yanlis ama 2kisiye dogru olana bana yanlis geliyor demekki sorun bende yaa cook mutsuzum olum careyse hic bir dk beklemem
bunlar vesvese,
huzurlu yuvanıza huzursuzluk sokmak için kuruntu olmuş, bol bol dua edin
inşirah suresini okuyun ferahlarsınız
her güçlükle beraber kolaylık vardır diyor içinde
bir güçlük yaşanacak imtihangereği
sonra ferahlık gelecek inşallah
bu sıkıntılar unutulacak Allah'ın izniyle
geçmiyor gibi geliyor ama geçecek inşallah
çünkü imtihanların süreci budur
sıkıntı gelir, bir süre sizin tepkiniz ölçülür, sabrınız ya da sabırsızlığınıza göre ahiret azığınız hazırlanır, sonra imtihan biter ferahlık gelir
sabreden iyi ki sabretmişim çok şükür der
sabredemeyen keşke dişimi sıkıp sabratseydim de sıkıntıyı çekmişken imtihanı da kazansaydım der
ölüm gibi saçma şeyleri lütfen konuşma. senin herşeyden önce bir ailen var, nasıl böyle birşey düşünebilirsin!
tatlım yapman gereken 2 şey var. gerçekten, ikisi de çok basit. birincisi ilaçlar etkisini gösterene kadar (en az yedi gün, normalde 15 günde etkisini hissedersin) kendini ve zihnini meşgul etmek. bulmaca çöz, spor yap, ders çalış, bisiklet sür hani ne seni biraz dağıtır bilmiyorum ama sadece düşünmene fırsat verme.
ikincisi ise sabret. inan şu yaşadığın ağırlık, göğsüne oturan yumruk, boğazında düğümlenen hıçkırık tıpkı bir nefes gibi yüreğinden ve aklından çıkıp gidecek..
sadece bu iki şeyi yap lütfen. birkaç ay sonra gelip buraya çok iyi ve mutlu olduğunu yazacaksın. tamam mı?
aynı durumdayım , mutluyken bir anda sinirlenip ateş püskürüyorum .
Kriz geçirmedim ama son zamanlarda o noktoya geliyorum bende çok korkuyorum kriz geçirmekten
Birşeylerin birikimi olduğunu düşünüyorum artık.. çok çok zor ..
ben çıkıyorum kızlar
ısrarla tavsiye ediyorum iç sıkıntısı ile ilgili olan konuya bak
Aynen yasantim cok guzel,maddi manevi olarak ailem fazlasiyla arkamda ozgurlugum elimde ozenilesi bir yasantim var ama ben cok huzursuz ve mutsuz hissediyorum kendimi cevremin benden sogumasindan ve kacmasindan cok korkuyorum
Uzun zamandir hicbirseyden tat alamiyorum,onceden en ufak seylerde bile mutlu olabilen ben benlikten ciktim herseye sinirleniyorum,cok ince dusunuyorum karsimdakilerinde oyle dusunmesini istiyorum dinlemiyorum kimseyi,hep bugazimda bir dugum var dokunsalar agliyacagim oyle krizlere falan girmiyorum ama sonumun oyle olmasindan korkuyorum ,kendimi frenlemeyi biliyorum karsilikli diyaloglarda kirici olmadan konusabiliyorum ama yinede hep kendi bildigime gidiyorum cok kotuyum psikolaga gittim bana bir ilac verdi bugun basladim ama hicbir etkisi olmadi sinir hastasi olmaktan korkuyorum ,isteklerim hep yerine gelsin istiyorum geliyor ama yine mutsuzum yine mutsuz
ilaç asla onaylamıyorum, doktorlar ilaç yazıp gönderiyorlar, hep klasik aynı beyin uyuşturma süreci, ilaç kullanmak yerine birebir terapi-konuşma seansları-grup terapisi en iyisi.
böylece çözümü kendinde bulursun ilaçlarda değil, zaten çözüm de sende, sorunun kaynağına inip kökten çözmeli, bunun için doktorun sana yönelttiği sorularla asla seni keyfi yönlendirmeden sorunun kaynağına doğru ilerletmeli. ve sorunu bulunca da üzerine gidip sen kendin yenmelisin. yoksa sorunu önemsemeyerek çevremdeki çoğu kişi gibi onlarca sene ilaç kullanmayı mı tercih edersin ?
ben yıllar öncesinde uzunca bir süre tedavi gördüm , en sevdiğim insanlardan nefret etmeye başlamıştım çünkü..Bağırıp hakaret edip sonrasında ağlıyodum.. İlaçlada sürekli uyuyunca birden kestim herşeyin kendi elimde olduğunu düşündüm. İnsanlara yaklaşımım değişmişti o zamanlar. Ama ben tekrar böyle olacağımı bilsem o ilaçları bırakmazdım devam ederdim. Şimdi çok daha büyük acılar çekiyorum , benim bir nedenim var uzun bir ilişkim hayallerim bitti birgünde..
Ama bunun bedelini sevdiklerime ödettiğim için kendimden hayattan soğuyorum.. Eğer imanım olmasa ölümün herşeyi çözeceğini düşünürdüm ..
Okuyorum ben 24 yasindayim,ailemden uzaktayim ama senelerdir onunla bir alakasi yokturda , erkek arkadaimlada aram cok iyi ,kurslara gidiyorum ailemin durumu cok iyi hicbir eksigim yok,arkadas cevremde cok iyi beni altdan aldiklarinida anliyorum ama bu nereye kadar cevremde kimsenin kalmayacagindan korkuyorum,hala her ortama giriyorum ama tat almiyorum alamiyorum elimde degil
Uzun zamandir hicbirseyden tat alamiyorum,onceden en ufak seylerde bile mutlu olabilen ben benlikten ciktim herseye sinirleniyorum,cok ince dusunuyorum karsimdakilerinde oyle dusunmesini istiyorum dinlemiyorum kimseyi,hep bugazimda bir dugum var dokunsalar agliyacagim oyle krizlere falan girmiyorum ama sonumun oyle olmasindan korkuyorum ,kendimi frenlemeyi biliyorum karsilikli diyaloglarda kirici olmadan konusabiliyorum ama yinede hep kendi bildigime gidiyorum cok kotuyum psikolaga gittim bana bir ilac verdi bugun basladim ama hicbir etkisi olmadi sinir hastasi olmaktan korkuyorum ,isteklerim hep yerine gelsin istiyorum geliyor ama yine mutsuzum yine mutsuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?