Mutsuz evlilik!!!

Sebelaa .!.:

Merhaba kızlar,
Uzun ama lütfen yardımcı olun.

7buçuk aylık evliyim, eşimle tanışmamızdan sonra 18ay içinde evlendik.
Herşey iyi güzel gidiyor mu ben mi abartıyorum bilmiyorum azıcık yardımcı olunuz bana.
Eşim çalışmamı istemediği için ev hanımıyım.
Evlikik hayatımızda hiçbir sosyal aktivite gezme eğlenme falan yok. bir annesine bir anneme gidip geliyorum.
Başka gittimizi yaptığımız hiçbişey yok bahanesi çalışıyor yoruluyor hafta sonu bir türlü fırsat olmamışmış.
Eşimin yanında kendimi yanında taşıdığı bir bavul gibi ve ya hizmetli gibi hissediyorum evli gibi hissetmiyorum kendimi bir türlü.
Ve genelde cevresine kıramayan bi tip fakat çoğu zaman kimseyi kırmayayım derken hep beni kırıyor kendide bunun farkında değil. Bir kaç kere söyledim bu yaptığını kimi zaman kabul etti özür diledi kimi zaman saçmalama öyle birşey yok dedi.
Bu durum gerçekten çok kırıyor incitiyor beni fakat derdimi bir türlü anlamıyor.
Ailesine de çok düşkün ve onlar düşkün olduğu kadar bana düşkün olduğunu hissetmiyorum. Ailesinin yanında hiçbi değerim yok gibi.
Eşimi çok seviyorum esasında çok iyi bir insan ama sanırım hayalimdeki evlilik böyle değildi.
Tecrübesi olanlar aynı durumu yaşamış olanlar ne olur yardımcı olun bana eşimi nasıl kendime daha çok bağlarım ve evliliğimizi nasıl canlandırabilirim.
Dışardan bakan herkes çok mutlu çok huzurlu sanıyor beni ama içim şu an olduğu gibi çok acıyor ve içten içe ağlıyorum..
Aslında içim çok dolu ama yazıya dökemedim çoğunu bir ses bir kelam eden herkese şimdiden teşekkür ederim.

Rabbim herkesi yuvasında mutlu huzurlu etsin inşallah

Genişletmek için tıkla...

Sebelaa .!.:

Merhaba kızlar,
Uzun ama lütfen yardımcı olun.

7buçuk aylık evliyim, eşimle tanışmamızdan sonra 18ay içinde evlendik.
Herşey iyi güzel gidiyor mu ben mi abartıyorum bilmiyorum azıcık yardımcı olunuz bana.
Eşim çalışmamı istemediği için ev hanımıyım.
Evlikik hayatımızda hiçbir sosyal aktivite gezme eğlenme falan yok. bir annesine bir anneme gidip geliyorum.
Başka gittimizi yaptığımız hiçbişey yok bahanesi çalışıyor yoruluyor hafta sonu bir türlü fırsat olmamışmış.
Eşimin yanında kendimi yanında taşıdığı bir bavul gibi ve ya hizmetli gibi hissediyorum evli gibi hissetmiyorum kendimi bir türlü.
Ve genelde cevresine kıramayan bi tip fakat çoğu zaman kimseyi kırmayayım derken hep beni kırıyor kendide bunun farkında değil. Bir kaç kere söyledim bu yaptığını kimi zaman kabul etti özür diledi kimi zaman saçmalama öyle birşey yok dedi.
Bu durum gerçekten çok kırıyor incitiyor beni fakat derdimi bir türlü anlamıyor.
Ailesine de çok düşkün ve onlar düşkün olduğu kadar bana düşkün olduğunu hissetmiyorum. Ailesinin yanında hiçbi değerim yok gibi.
Eşimi çok seviyorum esasında çok iyi bir insan ama sanırım hayalimdeki evlilik böyle değildi.
Tecrübesi olanlar aynı durumu yaşamış olanlar ne olur yardımcı olun bana eşimi nasıl kendime daha çok bağlarım ve evliliğimizi nasıl canlandırabilirim.
Dışardan bakan herkes çok mutlu çok huzurlu sanıyor beni ama içim şu an olduğu gibi çok acıyor ve içten içe ağlıyorum..
Aslında içim çok dolu ama yazıya dökemedim çoğunu bir ses bir kelam eden herkese şimdiden teşekkür ederim.

Rabbim herkesi yuvasında mutlu huzurlu etsin inşallah

Genişletmek için tıkla...

Sebelaa .!.:

Merhaba kızlar,
Uzun ama lütfen yardımcı olun.

7buçuk aylık evliyim, eşimle tanışmamızdan sonra 18ay içinde evlendik.
Herşey iyi güzel gidiyor mu ben mi abartıyorum bilmiyorum azıcık yardımcı olunuz bana.
Eşim çalışmamı istemediği için ev hanımıyım.
Evlikik hayatımızda hiçbir sosyal aktivite gezme eğlenme falan yok. bir annesine bir anneme gidip geliyorum.
Başka gittimizi yaptığımız hiçbişey yok bahanesi çalışıyor yoruluyor hafta sonu bir türlü fırsat olmamışmış.
Eşimin yanında kendimi yanında taşıdığı bir bavul gibi ve ya hizmetli gibi hissediyorum evli gibi hissetmiyorum kendimi bir türlü.
Ve genelde cevresine kıramayan bi tip fakat çoğu zaman kimseyi kırmayayım derken hep beni kırıyor kendide bunun farkında değil. Bir kaç kere söyledim bu yaptığını kimi zaman kabul etti özür diledi kimi zaman saçmalama öyle birşey yok dedi.
Bu durum gerçekten çok kırıyor incitiyor beni fakat derdimi bir türlü anlamıyor.
Ailesine de çok düşkün ve onlar düşkün olduğu kadar bana düşkün olduğunu hissetmiyorum. Ailesinin yanında hiçbi değerim yok gibi.
Eşimi çok seviyorum esasında çok iyi bir insan ama sanırım hayalimdeki evlilik böyle değildi.
Tecrübesi olanlar aynı durumu yaşamış olanlar ne olur yardımcı olun bana eşimi nasıl kendime daha çok bağlarım ve evliliğimizi nasıl canlandırabilirim.
Dışardan bakan herkes çok mutlu çok huzurlu sanıyor beni ama içim şu an olduğu gibi çok acıyor ve içten içe ağlıyorum..
Aslında içim çok dolu ama yazıya dökemedim çoğunu bir ses bir kelam eden herkese şimdiden teşekkür ederim.

Rabbim herkesi yuvasında mutlu huzurlu etsin inşallah

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz-kiz .!.:

Merhaba arkadaslar. Ilk kez böyle bir sayfaya kendimi layd etdim cünkü cok mutsuzum ne yapacagimi bilemiyorum, konuya nerden baslayip nerden bitirecegimi bilemiyorum. 7 aylik evliyim esimle 10 senedir tanisiyoruz yani 16 yasimdan beri ciddi bir iliskiye 18-19 yaslarinda basladik. Su anda 25 yasindayim esimle aramizda 1 yas fark var. O benden 1 yas büyük yani hic bi olgunlugu yok kisacasi. Bir kac sene önce evlenme pilanlari kurar iken birden ayrilmaya karar verdik ama bu sürec kisa sürdü nerdeyse 1 sene spnra barismaya ve evlenmeye karar verdik ve evlendik. Daha dügün hazirliklarinda bu kararin yanlis oldugunu anladim ama malesef ayrilamadim ailemi utandirmamak icin. Evlendigimiz günden beri yasadigim her güne lanet ediyorum esimle tam bir birimize zit insanlariz. Esim cok sinirli cok asosyal dis hayatla baglantisi olmayan arkadasi olmayan biri. Evin maddi patronu benim diye bilirim esimden daha cok para kazaniyorum esim hem isci hem ögrenci ve bu durum onu rahatsiz ediyor. Sürekli kavgalarimizde malesefki bende onu ezercesine bu dirumu dile getiriyorum. Esimin ailesi cok farkli insanlar cok agresiv küfürlü ve siddetle islerini hall eden insanlar. Malesef esim bir cok kavgamizda bana el kaldirma tesebbüsünde bulunuyor, karsilik vermeye calisiyorum kendimi korumaya calisiyorum ama kadin olarak ne kadar yapa bilirimki. Esim cok küfürcü ve buda beni rahatsiz eden noltalardan biri. Psikolojisi bozuk esimin ona sürekli yardimci olmaya calismama ragmen malesef ise yaramiyor. Kac aydir evliyiz hic disariya bile cikmiyoruz ciksak bile sonu kavga ile bitiyor. Bal ayimizda bile her günümüz kavga ile bitdi. Ayrilmak istiyorum ama ailemi üzmekten korkuyorum. Esimle bir birimize pek yaklasmiyoruz bile onun bana dokunmasindan rahatsiz oluyorum. Evli bir cift gibi degiliz her gün kavga küfür ve sradada dayak;( ayrilmaktan korkuyorum ya yapamazsam yine diye ama böylede olmuyor. Ailemi üzmeden bu isi nasil hall ede bilirim? 1-2 ay biraz mutluyduk kavga etmiyorduk ah tam alistik iste bir birimize derken spn 2-3 ayim kabus oldu bana. Psikolojik sorunlari var cocukluguna dayali is hayatina dayali ve bunlarin acisini benden cikariyor. Ayrilmaya kalktigizda gönlümü aliyor ve geri barisiyorum aptal gibi. Etrafimdaki herkesw özenir oldum. Caresizim anlatacak seyim okadar cokki ;( bana yardim edin lütfen ne yapmaliyim? AyrilikMidir tek carem? Ya ailem üzülürse cünkü biz kücük bir yerde oturuyoruz herkes birbirini taniyor. Kendi mutsuzlugum umurumda degil ailemi düsünür oldum. Yardim edin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Sebelaa .!.:

Orası tabii ki öyle ama içim acıyor artık millete rol yapmaktan yoruldum.

Genişletmek için tıkla...