bende 5 gün sona 33 olcam :) daha dogrusu 33 ü devircem 34 ten gün almaya başlıcam.
33 yani dolu dolu.
sigarayi bırakamadım tabe ki.
p.tesi tavsiye edilen bi ilaç var onu alcam, araştırıyorum.
bu arada azalttım.
sigarayı halleder halletmez spora tekrar başlıcam. yani yüzmeye.
ilacın adı champix ayni ilaç mı acep ?
evetta kendisi
iyi geldi yani ? istemedin cigara de mi
bi anlatsana izmirli abila
ben doktora danışmadan alıcam.
yemek gün boyunca yiyemem , işteyim.
akşamları bakıcaz.
zaten peşinede yüzmeye başlıcam :)
psikoloji kısmına bakıcaz artık.
tamam karar aldım alıcam p.tesi başlıcam
Bunu pek heryer de anlatmam ama anlatacagım
Bizim olayımız çok çok farklı
Annemle babamın mutsuz bir evliliği yoktu aslında,
ama babamın omuzlarındaki yük o kadar fazlaydı ki ,
bir de asker olmasının etkisiyle aşırı agresif, dediğim dedik bir adamdı...
Hala da öyle...
Babamın omuzundaki yük ;
Annem erkek kardeşime ( en küçüğümüz) hamileyken preeklemsi nedeniyle yüksek tansiyondan ,
beyin damarı tıkanıyor ve acil doguma alınıyor.
Doktorlar yaşamaz ölecek diyorlar annem için.
İkizim ve ben o zamanlar 4 , ablam 6 yaşında, ortada yeni dogmuş bir bebek
erkek kardeşimi babamın amcasının oglu alıyorlar biz bakarız diyorlar.
Bizlerse orda burda birilerinin yanında kalıyoruz.
Her şeyden habersiziz , bizlere söylenmiyor ama o küçücük yaşımızda aslında her şeyin farkındayız.
Babam arada geliyor bizi annemin yattıgı hastaneye ziyarete götürüyor
(başka bir şehirde)
Hatta bir gün hiç unutmuyorum beni de götür baba diye ne çok aglamıştım ve babam da götürmüştü...
Uzun bir hastane sürecinden sonra annem taburcu ediliyor,
ama sol eli ve sol bacagı artık kullanılamaz durumda.
3 yıl yatıyor annem. Babam altından alıyor, bu arada işe gidiyor(O zamanlar 6 yaşındayız) Yemek, ev temizliği, bizlerin banyosu,
çamaşırı ( ki o zamanlar merdaneli makine var) her şey ama her şey babam da.
(Bunu parantez geçeyim, otomatik çamaşır makinası çıkar çıkmaz babamın ilk aldıgı şeydir.
Kimsenin evinde yokken maaşının 2 katı fiyatına almıştı canım babam ve ne çok sevinmişti)
Bizler çok üzülüyoruz babam çok yoruluyor diyerek bütün ev işini ögrenmeye, annemin altından almaya başlıyoruz.
Küçücük halimizle ayaklarımızın altına tabure koyup bulaşık yıkadıgımızı bilirim.
Babam asla yapın demezdi, biz babamın haline çok üzülür kendimiz yapardık.
Bu arada asker olması nedeniyle şehirler degiştiriyoruz vs.
Akrabalarımızdan bir Allahın kulu da çıkıp da siz ne yapıyorsunuz demiyor...
Babam annemin iyileşmesi için hiç pes etmiyor.
Doktorlardan umudu kesince bitkisel tedaviye başlıyor. Lokman hekim kitapları, İbn-i Sina kitapları vs
aynı zamanda Tarihçidir babam ve çok araştırmacıdır, anneme bitkisel tedeaviler uyguluyor.
Veee 3 yılın sonunda tedavi sonuç veriyor annemin beyin damarları açılıyor, koltuk degneyi ile de olsa yürümeye başlıyor.
Bundan sonra babam artık annemi, bizi her akşam alıp yürüyüşe çıkarıyor.
Aradan zaman geçip annem koltuk degneklerini de atıp bagımsız yürümeye başlayınca babam annemi de alıp ,
yapılacak bir şey yok diyen doktorların yanına gidiyor.
Veee doktorlar inanamıyor, nasıl olur diyorlar.
Babam sizin başaramadıgınızı ben başardım diyor!
Ve anlatıyor neler yaptığını!
Babam! Canım babam! Fedakar babam!
Küçücükken canımız her şeyi istediğinde yapan, sadece hamur işi istemeyin kızım yapamam ,
dışardan alayım diyen babam !
Hakkını nasıl öderiz !
Allah başımızdan eksik etmesin seni!!!
Annem canım annem, çocuklugunuzu yaşayamadınız hiç kızım diyen sürekli aglayan annem!
Bu arada atladım. Erkek kardeşime babamın amcasının oglu ve hanımı 3 yaşına kadar bakıyorlar.
3 yaşından sonra babam onu alıp yanımıza getiriyor. Bir anlamda onu bizler büyütüyoruz...
Offffffffffffffff aglamaktan helak oldum yazarken ,
daha neler var da bu ancak bir kısmı ...
ben doktora danışmadan alıcam.
yemek gün boyunca yiyemem , işteyim.
akşamları bakıcaz.
zaten peşinede yüzmeye başlıcam :)
psikoloji kısmına bakıcaz artık.
tamam karar aldım alıcam p.tesi başlıcam
Sigara olayını ne yaptınız merak ettimUmarım bırakabilmişinizdir..
Sigara olayını ne yaptınız merak ettimUmarım bırakabilmişinizdir..
tüttürüyorum bol bool :) ilaç bende işe yaramadı.
ilk başta bulantı sonra kabızlık yaptı.
henüz bırakmadım 2.kutudayım ama hayatım o kadar anormal bi dönemde ki 10 ilaç olsa bırakmam.
ama azalmıştım son 2 güne kadar ..
Bende annemle babama bıraktırmak istiyorum. Sigaradan gerçekten çok rahatsız oluyorum. Bırakamıyorlar. Böyle ilaçları da kullanmalarının zararı olmasından korkuyorum. Ne yapsam bilmiyorum. Bırakmayıda düşünmüyorlar. Belki böyle bir ilaçla ancak bıraktırabilirim ama zararı olur mu bilmiyorum.
Konuyu baştan sona okudum. Gerçekten çok duygulandım. Özellikle Cudana'nın anlattıklarını okuyunca. Belki okuyan bazı insanlar bu anlatılanlardan ders alır.
Bende annemle babama bıraktırmak istiyorum. Sigaradan gerçekten çok rahatsız oluyorum. Bırakamıyorlar. Böyle ilaçları da kullanmalarının zararı olmasından korkuyorum. Ne yapsam bilmiyorum. Bırakmayıda düşünmüyorlar. Belki böyle bir ilaçla ancak bıraktırabilirim ama zararı olur mu bilmiyorum.
Konuyu baştan sona okudum. Gerçekten çok duygulandım. Özellikle Cudana'nın anlattıklarını okuyunca. Belki okuyan bazı insanlar bu anlatılanlardan ders alır.
Benim hikayemde sizinkiyle aynı ilgimi çekti konunuz sadece benim annem Türk bende arayıp sormam kendisi ararsa arar 40 yılda bir ve kimseye bahsetmem biz konuyu dışarıya karşı hiç sizde öylemisiniz anlattıkca daha çok üzülüyorum çünkübenim de tam tersi babam adam gibi adamdı, öz annem ise tam bir vurdumduymaz, gerçi babaannemler onu istememeişler, babam seviyorum diye bırakmamış ve istenmeyen alman gelinle evlenmiş, bizler dünyaya gelmişiz....sonra biyolojik annem babamı terk etmiş(sebebini yazmak istemiyorum ama tamamen egoist bir kadın yani)ben daha 2 yaşındaymışım, ben ama hatırlamıyorum ...
babam terkrar evlenmiş , ama bu sefer ailesinin istediği gibi bir Türk kızıyla...
allah razı olsun üvey annem bize "üveyannelik" hiç yapmadı hatta ben onu belli bir yaşa kadar gerçek annem sanıyordum ...şimdi allah var kadın yemedi yedirdi giymedi giydirdi...
sonra biyolojik annemi aradım buldum, konuştum yüzleştim....ablam dedi boşver değmez ama dinlemedim çünkü onu tanımayan birtek ben vardım...
istiyordum ki bana sarılsın af dilesin, ne kadar üzgün olduğunu belirtsin, çırpındığını görmek istiyordum, gözlerindeki o anne sevgisini görmek isitiyordum... ben zaten onu affetmeye hazırdım....
ben, bana sarılacağını, benden özür dileyeceğini sanarken o "erkek arkadaşıyla" (!) beni karşıladı, çocukları da olmuş .....evi var güzel varlıklı belli....
bir soğuk merhaba, bir iki neden bırakmak zorunda olduğuna dair özet geçti, bu kadar.....gittiğime pişman oldum keşke gitmeseydim de hiç tanımasaydım onu zira önceden annemin iyi biri olduğunu hayal ederdim....herşeye rağmen beni sevdiğini düşünürdüm....
sonra özgüvenim diplere düştü çünkü kendimi değersiz ,istenmeyen annesinin bile atıp gittiği çocuk olarak görüyordum.....
kahrolmadım ama iyi ki de babam bizi bu kadına bırakmamış dedim.....
ona daha bağlandım ve böylesine bir babam olduğu için gurur duyuyorum, biyolojik olmasa da beni yetiştiren büyüten sevgisini eksik etmeyen anneme de ne kadar teşekkür etsem az.....
eşim ile aram çok iyi, çok aşık olarak evlendik ama başta benim durumumu öğrenen ailesi istemedi "bu kızdan ne hayır gelir "demişler, bu yüzden hep kendimi baskı altında hissettim......
sonra tabi depresyon vb psikolojik hastalıklarla boğuştum .......
allaha şükür şuan çok iyiyim, oğlumu eşimi çok seviyorum onlar benim herşeyim, onlarda olmasa kendimi çok yanlız hissediyorum, onlara birşey olacak diye korkuyorum aynı zamanda da ölmekten.....
ölürsem oğlum ne olur, kimler bakar, başına ne işler gelir diye çok endişeleniyorum....rüyalarıma bile giriyor ......
dışardan bakanlar " sarışın güzel bir kız, yakışıklı bir kocası var birde sağlıklı zeki oğlu, iş güçte yerinde daha ne istiyor da bu kız, allahtan belasını mı?! diyenler de oluyor .......
bende dışardan zaten olabildiğince neşeli görünmeye çalışıyorum güçlü olmaya çalışıyorum çünkü dost vaar düşman var diyorlar... ben de rolümü yapmaya çalışıyorum ama gel gör ki içim yaralarla dolu......
kanıyor, kanıyor ...ve birgün beni öldürmesinden korkuyorum.....
Çok zorluklar görmüşsünüzbabam cok içen bı adamdı, sabah kahvaltı etmek yerıne alkolle baslardı güne, vardıyalı calısırdı iş yerındede ıçerdıgecenın bı yarısı ankaranın kuru sogunda kapıya atardı, o uyuyayana kadar kapıda beklerdık, aklıma geldıkce gene içim ürperdi
annem bosanmak ıstedıgı zaman ananem cocuklarını bırak gel dedı, annem bızı bırakamıycagı ıcın vazgectı, dayım cok destek olmustu, o zamanlar anneme, en son babaannem kı annemı hıc sevmedıgı halde boşan ben cocuklara bakarım sende calısırsın, dedı o bıle acıdı halımıze, cunku bı kerede o bızdeyken gece 3 te kar yagarken hepımızı dısarı atmıstı.. kavga gürültü hıc eksık olmazdı evde.. anneme baskı yaptık bosan artık dıye babaannemde ben cocuklara bakarım sen calısrsın bırazda nafaka alırsan rahat edersınız deyınce, evden cıktık, babaannemlere gıttık herseyımızı topladık.. içip içip oraya gelıp rezıllıkler cıkardı..
annem boşanma davası actı o arada ananem lere yerlestık ordan kucuk bı ev tuttuk babam tutustukapılarda agladı buyuk yemınler ettı
bı durusma oldu babam kabul etmedıgı ıcın uzadı tabı dava..
sonra bıraktı içikiyi, ilaçla tedavı oldu.. bız de bı sans verdık, 14 sene oldu bırakalı.. ama annem sımdı heryerı hasta bıtmıs vazıyette.. keske bızı yapmadan hıc bosansaymıs babamdan da bızde o gunlerı yasamasaydık..
hadı benı yaptın kardeşımı nıye yaptın be anne dıyodum ne bılım senın ıcın yaptım onuda deyıp cıkıyo ısın ıcınden.. hatırlamak bıle ıstemedıgım yıllar..
ben 8 senelık evlıyım eşimi cok sevıyorum 1 tane oglum var hersey yolunda gıderken bıle 2. cocuk yapmaya korkuyorum ve ıstemıyorum..bazı hanımların cesaretlerıne hayran kalıyorum şahsen
Babanın ellerinden öpüyorum abla rabbim ona uzun ve sağlıklı ömürler nasip etsin çok duygulandımBunu pek heryer de anlatmam ama anlatacagım
Bizim olayımız çok çok farklı
Annemle babamın mutsuz bir evliliği yoktu aslında,
ama babamın omuzlarındaki yük o kadar fazlaydı ki ,
bir de asker olmasının etkisiyle aşırı agresif, dediğim dedik bir adamdı...
Hala da öyle...
Babamın omuzundaki yük ;
Annem erkek kardeşime ( en küçüğümüz) hamileyken preeklemsi nedeniyle yüksek tansiyondan ,
beyin damarı tıkanıyor ve acil doguma alınıyor.
Doktorlar yaşamaz ölecek diyorlar annem için.
İkizim ve ben o zamanlar 4 , ablam 6 yaşında, ortada yeni dogmuş bir bebek
erkek kardeşimi babamın amcasının oglu alıyorlar biz bakarız diyorlar.
Bizlerse orda burda birilerinin yanında kalıyoruz.
Her şeyden habersiziz , bizlere söylenmiyor ama o küçücük yaşımızda aslında her şeyin farkındayız.
Babam arada geliyor bizi annemin yattıgı hastaneye ziyarete götürüyor
(başka bir şehirde)
Hatta bir gün hiç unutmuyorum beni de götür baba diye ne çok aglamıştım ve babam da götürmüştü...
Uzun bir hastane sürecinden sonra annem taburcu ediliyor,
ama sol eli ve sol bacagı artık kullanılamaz durumda.
3 yıl yatıyor annem. Babam altından alıyor, bu arada işe gidiyor(O zamanlar 6 yaşındayız) Yemek, ev temizliği, bizlerin banyosu,
çamaşırı ( ki o zamanlar merdaneli makine var) her şey ama her şey babam da.
(Bunu parantez geçeyim, otomatik çamaşır makinası çıkar çıkmaz babamın ilk aldıgı şeydir.
Kimsenin evinde yokken maaşının 2 katı fiyatına almıştı canım babam ve ne çok sevinmişti)
Bizler çok üzülüyoruz babam çok yoruluyor diyerek bütün ev işini ögrenmeye, annemin altından almaya başlıyoruz.
Küçücük halimizle ayaklarımızın altına tabure koyup bulaşık yıkadıgımızı bilirim.
Babam asla yapın demezdi, biz babamın haline çok üzülür kendimiz yapardık.
Bu arada asker olması nedeniyle şehirler degiştiriyoruz vs.
Akrabalarımızdan bir Allahın kulu da çıkıp da siz ne yapıyorsunuz demiyor...
Babam annemin iyileşmesi için hiç pes etmiyor.
Doktorlardan umudu kesince bitkisel tedaviye başlıyor. Lokman hekim kitapları, İbn-i Sina kitapları vs
aynı zamanda Tarihçidir babam ve çok araştırmacıdır, anneme bitkisel tedeaviler uyguluyor.
Veee 3 yılın sonunda tedavi sonuç veriyor annemin beyin damarları açılıyor, koltuk degneyi ile de olsa yürümeye başlıyor.
Bundan sonra babam artık annemi, bizi her akşam alıp yürüyüşe çıkarıyor.
Aradan zaman geçip annem koltuk degneklerini de atıp bagımsız yürümeye başlayınca babam annemi de alıp ,
yapılacak bir şey yok diyen doktorların yanına gidiyor.
Veee doktorlar inanamıyor, nasıl olur diyorlar.
Babam sizin başaramadıgınızı ben başardım diyor!
Ve anlatıyor neler yaptığını!
Babam! Canım babam! Fedakar babam!
Küçücükken canımız her şeyi istediğinde yapan, sadece hamur işi istemeyin kızım yapamam ,
dışardan alayım diyen babam !
Hakkını nasıl öderiz !
Allah başımızdan eksik etmesin seni!!!
Annem canım annem, çocuklugunuzu yaşayamadınız hiç kızım diyen sürekli aglayan annem!
Bu arada atladım. Erkek kardeşime babamın amcasının oglu ve hanımı 3 yaşına kadar bakıyorlar.
3 yaşından sonra babam onu alıp yanımıza getiriyor. Bir anlamda onu bizler büyütüyoruz...
Offffffffffffffff aglamaktan helak oldum yazarken ,
daha neler var da bu ancak bir kısmı ...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?