oturdum ağlıyorum her zaman ki gibi...isyan etmiyorum ama çok zor dayanmak için gücüm kalmadı O'NU İSTİYORUM....MELEĞİMİ İSTİYORUM...her anne gibi onu kucağıma almak istiyorum onu öpüp kucaklamak istiyorum onu çok özledim meleğim eğer yaşasaydı yarın tam bir aylık olacaktı bana gülücükler saçacaktı ağlayacaktı ben onu susturmaya çalışcaktım ama olmadı evet her şer de bi hayır var diolar mantığım bunu kabul ediyo ama kalbim kabul etmiyor edemiyor benimle birlikte hamile olanlar şimdi çocuklarını seviyorlar ama ben sevemiyorum her anne bebeğine ninni söylerken ben bi yastığın üzerine bebeğimin fotoğrafını çıkarttırdım her gece ona ninni söylüyorum delirdiğimi düşünebilrsiniz ama bende kızıma ninni söyledğimi hayal ederek yastığa ninni söylüyorum 3 günlük dünya derlerdi de inanmazdım ama dünya gerçekten 3 günlükmüş benim için o 3 günde kızımın yaşadığı 3 günmüş canım acıyor hayatımı Yağmur'uma göre kurmuştum ben herşeyim onun üzerine dayalı döşeliydi şimdi ise hayat diye birşey yok benim için çare yok...öleceğim günü bekliyorum her gün yaşadıkça biraz daha avı çekiyorum olmuyor yapamıyorum daha gençsin diyorlar bi da olur diyorlar delirecek gibi oluyorum olur mu Yağmur'umun yerini tutar mı ben bi eşyamı kaybetmedim ki bi da olur diyeyim ben evladımı kaybettim