- 24 Nisan 2018
- 660
- 382
- 23
- 31
- Konu Sahibi resurrection93
- #1
Ben 6 yıllık ilişkimi bitirmiştim. Burada anlatmıştım konuları. Ona karşı hiçbir sevgim, saygım ya da iyi bir düşüncem kalmadı. Onu düşündüğüm zaman aklıma sadece nefret ve sorunlar yığını geliyor. Fakat sorun şu ki; onun için yaptıklarımdan dolayı kendime çok kızıyorum, bazen kendimden nefret ediyormuş gibi hissediyorum... Onu yıllar boyunca aileme savunmam olsun, her koşulda koşulsuz şartsız yanında olmam olsun, parasızken ona yiyecek taşımam olsun, her türlü zorluğunda yanında olmam olsun, askerdeyken ve işsizken sürekli moral vermem olsun, onun uğruna kırıp parçaladığım insanlar olsun (özellikle ailem) kendime çok ama çok kızıyorum. Çünkü o bu tavırlarıma karşılık bu yaptıklarımın tam tersi şekilde davrandı bana. Beni istediği gibi kırdı, döktü, parçaladı... Benim onun için verdiğim savaşı o veremedi. Konu şimdi kimin ne yaptığı ya da yapmadığı değil ama bir insan böyle bir durumda kendini nasıl affedebilir? Gün içinde tamamen iyiyim ama bazen kendimi suçlamaya başladığım anda düşünceler kafama üşüşüyor, çıldıracak gibi oluyorum onun yaptıklarıyla kendi yaptıklarımı kıyaslayınca. Ne aptal, ne aciz bir insanmışsın sen diyorum kendime. Bazen kendimi aptal yerine koyulmuşum gibi hissediyorum. Genelde gündüzleri iyiyim ama geceleri bunlar aklıma geldikçe ağlıyorum sinirimden. Böyle bir durumda nasıl düşünürsem geçmişimden özgürleşip, kendimi affedebilirim?
Son düzenleme:
