• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ne olacak bu sinirli konuşmalarım

ceylannec

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Aralık 2012
108
3
116
Çanakkale
Uzun zaman oldu işten ayrıldım? Çocuğuma Bakmak Için Bakıcı Ile büyüsün Istemedim.şimdi Artık Büyüdü 4.5 Yaşında, Geçen Yıl Çalışmak istedim Hanım Ayrı Kalamadı Bende Işe Alışamadım, Evde Dura Dura Körelmişim, Yapamacağıma Inanıp Ayrıldım, Gel Gelelim Evde Olduğum Zaman Pek kimseyle Görüşmüyorum? Çünkü çocuğum Öğlen Uyuyor, O Uyuduğu Için Kimseye Gitmiyorum Ve Gelmiyorlar, Sadece Yarım Gün Okula Gidiyor Bende O Zaman Kendime Zaman Ayırıyorum, Ne Kadar ayrılıyorsa Artık, Temizlik Yapmaktan Pek Fırsat Olmuyor Gezmeye, Belki Evde Birilerini bulursam Misafirliğe gidiyorum, Tekrar iş Görüşmelerine Başladım. ama Çocuğu Bırakacak Yerim Yok, Tam Gün Anaokuluna Verecem Ama Bizimki Tam Gün kalamıyor, Çok Anneci Birkaç Ayrı kaldığı Zaman Başlıyor Aranmaya, Anlayacağınız Pek kıyamıyorum? Tabi Bu Yaklaşım Meselesi, Kimisi Diyorki Önemli Olan Benim mutluluğum öylede Böylede Büyüyor Diyor, Ama Ben Çocuğumun Mutluluğunu ön plana Alıyorum, O Mutsuz Olduğu Zaman Herşeyden Vazgeçiyorum, Gelelim asıl Konuya Bu Durumlardan Dolayı Ben Çok Asabi Oldum. kendimi Kontrol Edemiyorum, Biri Ile Sohbete başladığım zaman Kısa bir Süre Sonra Ağız Kavgasına Dönüyor Iş, Çok Geriliyorum, Içimde Öfkeyi Kontrol Edemiyorum
 
Temizlik için haftada 1 yardımcı alsanız.
Veya temizliği,kızınız uyurken yapsanız.
Böylece o okuldayken boş zamanınız olur.

4.5 yaş,aslında tam gün için uygun.
Kızınız açısından da faydalı olacaktır.
 
Uzun zaman oldu işten ayrıldım? Çocuğuma Bakmak Için Bakıcı Ile büyüsün Istemedim.şimdi Artık Büyüdü 4.5 Yaşında, Geçen Yıl Çalışmak istedim Hanım Ayrı Kalamadı Bende Işe Alışamadım, Evde Dura Dura Körelmişim, Yapamacağıma Inanıp Ayrıldım, Gel Gelelim Evde Olduğum Zaman Pek kimseyle Görüşmüyorum? Çünkü çocuğum Öğlen Uyuyor, O Uyuduğu Için Kimseye Gitmiyorum Ve Gelmiyorlar, Sadece Yarım Gün Okula Gidiyor Bende O Zaman Kendime Zaman Ayırıyorum, Ne Kadar ayrılıyorsa Artık, Temizlik Yapmaktan Pek Fırsat Olmuyor Gezmeye, Belki Evde Birilerini bulursam Misafirliğe gidiyorum, Tekrar iş Görüşmelerine Başladım. ama Çocuğu Bırakacak Yerim Yok, Tam Gün Anaokuluna Verecem Ama Bizimki Tam Gün kalamıyor, Çok Anneci Birkaç Ayrı kaldığı Zaman Başlıyor Aranmaya, Anlayacağınız Pek kıyamıyorum? Tabi Bu Yaklaşım Meselesi, Kimisi Diyorki Önemli Olan Benim mutluluğum öylede Böylede Büyüyor Diyor, Ama Ben Çocuğumun Mutluluğunu ön plana Alıyorum, O Mutsuz Olduğu Zaman Herşeyden Vazgeçiyorum, Gelelim asıl Konuya Bu Durumlardan Dolayı Ben Çok Asabi Oldum. kendimi Kontrol Edemiyorum, Biri Ile Sohbete başladığım zaman Kısa bir Süre Sonra Ağız Kavgasına Dönüyor Iş, Çok Geriliyorum, Içimde Öfkeyi Kontrol Edemiyorum

Hanım ayrı kalamadı derken ? :44: Anlamadı ben :44:
 
Uzun zaman oldu işten ayrıldım? Çocuğuma Bakmak Için Bakıcı Ile büyüsün Istemedim.şimdi Artık Büyüdü 4.5 Yaşında, Geçen Yıl Çalışmak istedim Hanım Ayrı Kalamadı Bende Işe Alışamadım, Evde Dura Dura Körelmişim, Yapamacağıma Inanıp Ayrıldım, Gel Gelelim Evde Olduğum Zaman Pek kimseyle Görüşmüyorum? Çünkü çocuğum Öğlen Uyuyor, O Uyuduğu Için Kimseye Gitmiyorum Ve Gelmiyorlar, Sadece Yarım Gün Okula Gidiyor Bende O Zaman Kendime Zaman Ayırıyorum, Ne Kadar ayrılıyorsa Artık, Temizlik Yapmaktan Pek Fırsat Olmuyor Gezmeye, Belki Evde Birilerini bulursam Misafirliğe gidiyorum, Tekrar iş Görüşmelerine Başladım. ama Çocuğu Bırakacak Yerim Yok, Tam Gün Anaokuluna Verecem Ama Bizimki Tam Gün kalamıyor, Çok Anneci Birkaç Ayrı kaldığı Zaman Başlıyor Aranmaya, Anlayacağınız Pek kıyamıyorum? Tabi Bu Yaklaşım Meselesi, Kimisi Diyorki Önemli Olan Benim mutluluğum öylede Böylede Büyüyor Diyor, Ama Ben Çocuğumun Mutluluğunu ön plana Alıyorum, O Mutsuz Olduğu Zaman Herşeyden Vazgeçiyorum, Gelelim asıl Konuya Bu Durumlardan Dolayı Ben Çok Asabi Oldum. kendimi Kontrol Edemiyorum, Biri Ile Sohbete başladığım zaman Kısa bir Süre Sonra Ağız Kavgasına Dönüyor Iş, Çok Geriliyorum, Içimde Öfkeyi Kontrol Edemiyorum

Hepimiz bu yılları devirdik.benim kızım kocaman artık.şu an o yaşlardaki resimlerine bakınca yüreğim yanıyor.yuva hallerine dönmek için neler vermezdim.
Çok hızlı büyüyorlar emin ol.Bu gün yük gelen yarın özlemle andıgın şey olacak.sadece 1 senen kalmış.ondan sonra hep okulda minigin.hiç bitmeyeck bir egitim hayatı bekliyor adeta...bu kadar zaman emek vermişsin,kimselere emanet etmemissin biraz daha sabır.O kadar önemli ki birebir anneyle büyümesi.ben meslegimi bıraktım.çocukla yapılacak iş degil.özel sektörde bankacıydım.saati yok,mesaisi bol,parası kuş:)) siniri stresi cabası.
şimdi bir daha çocugun mu işin mi deseler gözümü kırpmaz çocugumu seçerim.
içinde bulundugun sıkıntıları anlıyorum.insan anne olunca kendini unutuyor ama zaten yarım gün okuldaymıs.bu yarım günlerin bir kaçında kendini şımart,sinema ,kuaför,çarşı pazar...bir kaç çıkmadan sonra yine de kızını özleyeceksn eminim...
ben ilk yuvaya verdigimde saatlerce dışardadolanmıştım eve girememiştim:(( saatlerce boyama yaptıgımız,hamur oynadıgımız günler cennetin bir parçası gibi benim için:)) tadını çıkart...son 1 sene ...sonra hep okullara öğretmenlere kalıyor...
 
4,5 yaşındaki bir çocuğun tam gün kreşte kalması gerekir, benim de 5 yaşında kızım var. Hem bağımlılıktan kurtulması, özgüveni ve sosyalleşmesi açısından önemlidir. Kreşe başlatmak zorlu bir süreçtir ancak önce sizin bunu kabullenmeniz gerekli, siz mi çocuğunuza bağlısınız yoksa çocuk mu size? Çocuk diyorsanız inanın 15 günden sonra sizi sallamadan kreşe gidecektir yeter ki doğru kreşi seçin. Yine 4,5 yaşında bir çocuğun kendi yemeğini yiyor, kendi kendine giyiniyor, tuvalete gidebiliyor olması da gerekir ki bunların olduğunu düşünerek kreş araştırmaya başlayın sonra huzurunuz kendiliğinden gelmeye başlayacak :)
 
Okullarda kreşe giden çocuklarla gitmeyen çocuklar arasındaki farklar bariz ortaya çıkıyor, kreşler okula iyi bir hazırlık dönemi sağlıyor kreşi eğitim/okul olarak görmek yerine eğlenerek okula hazırlama ve çocuğun sosyalleşmesi yolunda bir adım olarak düşünmekte fayda vardır..
 
Eğer tek cocuk ise vede bu kadar bağlıysan vay haline valla şimartmanin ilk adımı....
Koskoca cocuk 4,5 yasında nesine üzülüyorsun kiyamiyorsun ben gözümü karartıp 2 yasindaki oğlumu verdim kreşe her gitmemde kapılara girişiyordu ortalığı ayağa kaldırıyordu ama napim üzülsemde teselli ediyodum kendimi" onun icin "diye... Simdi
4 yasında ve her ortama girer benim cocuğum gayet sosyal ... Kendine güveni var her yerde bana yapışmaz ...

Yani eğer cocuğunda bir engel yoksa sorun yoksa hiiic kendini üzüp bu denli strese girmene gerek yok , bu sınırlı konuşmalarının sebebi bence hayatını kızına adadığın icin bir nevi yönetiliyorsun Buda bir yere kadar...
Bazen cocuklarin iyiligi icin arkasindan iteceksiniz,hayata alismasi icin... Anneci olmasin, birseyi basaramaz;)
 
Uzun zaman oldu işten ayrıldım? Çocuğuma Bakmak Için Bakıcı Ile büyüsün Istemedim.şimdi Artık Büyüdü 4.5 Yaşında, Geçen Yıl Çalışmak istedim Hanım Ayrı Kalamadı Bende Işe Alışamadım, Evde Dura Dura Körelmişim, Yapamacağıma Inanıp Ayrıldım, Gel Gelelim Evde Olduğum Zaman Pek kimseyle Görüşmüyorum? Çünkü çocuğum Öğlen Uyuyor, O Uyuduğu Için Kimseye Gitmiyorum Ve Gelmiyorlar, Sadece Yarım Gün Okula Gidiyor Bende O Zaman Kendime Zaman Ayırıyorum, Ne Kadar ayrılıyorsa Artık, Temizlik Yapmaktan Pek Fırsat Olmuyor Gezmeye, Belki Evde Birilerini bulursam Misafirliğe gidiyorum, Tekrar iş Görüşmelerine Başladım. ama Çocuğu Bırakacak Yerim Yok, Tam Gün Anaokuluna Verecem Ama Bizimki Tam Gün kalamıyor, Çok Anneci Birkaç Ayrı kaldığı Zaman Başlıyor Aranmaya, Anlayacağınız Pek kıyamıyorum? Tabi Bu Yaklaşım Meselesi, Kimisi Diyorki Önemli Olan Benim mutluluğum öylede Böylede Büyüyor Diyor, Ama Ben Çocuğumun Mutluluğunu ön plana Alıyorum, O Mutsuz Olduğu Zaman Herşeyden Vazgeçiyorum, Gelelim asıl Konuya Bu Durumlardan Dolayı Ben Çok Asabi Oldum. kendimi Kontrol Edemiyorum, Biri Ile Sohbete başladığım zaman Kısa bir Süre Sonra Ağız Kavgasına Dönüyor Iş, Çok Geriliyorum, Içimde Öfkeyi Kontrol Edemiyorum

Emin ol herkes çocuğunun mutluluğunu ön plana alıyor.

Benim kızım 3 yaş 9 aylıkken (sabah 9 akşam 4:20) anaokulu 5 yaş gurubuna başladı, şimdi de 6 yaş gurubuna gidiyor.

Okula, yada kreşe giden çocukları anneleri rahat etmek için göndermiyorlar, çocuklarının eğitim-öğretim almasını istedikleri için, sosyal olmalarını istedikleri için, kendilerine ait bir dünyalarının olmasını istedikleri için, hayata erken atılmalarını ve hayatın zorlukları ile mücadele etmeyi öğrenmelerini istedikleri için gönderiyorlar vs. vs. vs. liste uzar gider. (yoksa kimsenin cebini para demiyor, dünyanın parasını verip bir eğitim kurumuna göndermezdi kimse, en basitinden ben, yıllık 10 bine yakın eğitim ücreti veriyorum)


Bakın sizde diyorsunuz ki bensiz yarım günden fazla yapamıyor, bir ömür boyu siz olmayacaksınız yanında, emin olun ilkokula başladığı zamanda sizi sayıklayacak.

Anne-evlat sevgisi bambaşka ama siz olmadan da mutlu olmayı öğrenmeli.


Bence siz çocuğunuzu tam gün bir anaokuluna yazdırın ( tam zamanı ) sizde iş hayatına tekrar dönün.
 
Siz bu şekilde çocuğunuza iyilik yapmamışsınız ki size bağlı bir birey yetiştiriyorsunuz yapmayın böyle. Ömür boyu yanlarında olamayız Kendi sosyallikleri gelişimleri en önemlisi özgüvenleri açısından tam güne çoktan geçmeliydiniz. Benim pazartesi 3yaşını dolduracak bir kızım var kara kara düşünüyorum geç kaldım kreşe vermeye diye. Eylülde başlayacak kısmetse. İnanılmaz okula ihtiyaç duyuyor etrafında çocuklar olsun istiyor bütün gün evde sıkılıyor parkta her gördüğü çocukla gidip tanışıyor oynamak istiyor . Çok pişmanım bukadar arkadaş canlısı bir çocuğu geçen eylülde başlatmadığım için doktorumuz 3 yaşını bekleyin dediği için bekledik. Eylülde bir kaç haftalık deneme süresinden sonra direk tam gün başlatmayı düşünüyorum. Sizinki neredeyse ilk okula başlama zamanına gelmiş birn önce tam güne geçirin bence.
 
Siz bu şekilde çocuğunuza iyilik yapmamışsınız ki size bağlı bir birey yetiştiriyorsunuz yapmayın böyle. Ömür boyu yanlarında olamayız Kendi sosyallikleri gelişimleri en önemlisi özgüvenleri açısından tam güne çoktan geçmeliydiniz. Benim pazartesi 3yaşını dolduracak bir kızım var kara kara düşünüyorum geç kaldım kreşe vermeye diye. Eylülde başlayacak kısmetse. İnanılmaz okula ihtiyaç duyuyor etrafında çocuklar olsun istiyor bütün gün evde sıkılıyor parkta her gördüğü çocukla gidip tanışıyor oynamak istiyor . Çok pişmanım bukadar arkadaş canlısı bir çocuğu geçen eylülde başlatmadığım için doktorumuz 3 yaşını bekleyin dediği için bekledik. Eylülde bir kaç haftalık deneme süresinden sonra direk tam gün başlatmayı düşünüyorum. Sizinki neredeyse ilk okula başlama zamanına gelmiş birn önce tam güne geçirin bence.


İnan güvenebildiğin bir okul ve güvendiğin bir öğretmen olduktan sonra deneme süresine bile gerek yok.


Benim kızım 2 senedir özel bir kolejin anaokuluna gidiyor, okullarla açılıp okullarla kapanıyor.

Okulların ilk açıldığı gün şenlikleri, gösterileri ve törenleri oluyor, o törenden sonra bir giriyorlar sınıflarına (ilk hafta uyum oryantasyon programı dahilinde yarım gün, sonraki hafta tam gün) 9 ay boyunca şükür Allaha sorunsuz geçiyor günleri.

Çok güzel düşünmüşsünüz, tam zamanında okula göndereceksiniz.

Sırf çocuklarımız dizimizin dibinde olsun diye onların gelecekleri ile oynamayı pek mantıklı bulmuyorum ben. Belli bir süredecen sonra gerçekten yetemiyoruz çocuklarımıza, oyun arkadaşı istiyorlar, grup oyunları istiyorlar, aktivite vs. yapmak istiyorlar (biz evde de çok yapardık halada yaparız ama okuldaki gibi maalesef olmuyor)
 
Uzun zaman oldu işten ayrıldım? Çocuğuma Bakmak Için Bakıcı Ile büyüsün Istemedim.şimdi Artık Büyüdü 4.5 Yaşında, Geçen Yıl Çalışmak istedim Hanım Ayrı Kalamadı Bende Işe Alışamadım, Evde Dura Dura Körelmişim, Yapamacağıma Inanıp Ayrıldım, Gel Gelelim Evde Olduğum Zaman Pek kimseyle Görüşmüyorum? Çünkü çocuğum Öğlen Uyuyor, O Uyuduğu Için Kimseye Gitmiyorum Ve Gelmiyorlar, Sadece Yarım Gün Okula Gidiyor Bende O Zaman Kendime Zaman Ayırıyorum, Ne Kadar ayrılıyorsa Artık, Temizlik Yapmaktan Pek Fırsat Olmuyor Gezmeye, Belki Evde Birilerini bulursam Misafirliğe gidiyorum, Tekrar iş Görüşmelerine Başladım. ama Çocuğu Bırakacak Yerim Yok, Tam Gün Anaokuluna Verecem Ama Bizimki Tam Gün kalamıyor, Çok Anneci Birkaç Ayrı kaldığı Zaman Başlıyor Aranmaya, Anlayacağınız Pek kıyamıyorum? Tabi Bu Yaklaşım Meselesi, Kimisi Diyorki Önemli Olan Benim mutluluğum öylede Böylede Büyüyor Diyor, Ama Ben Çocuğumun Mutluluğunu ön plana Alıyorum, O Mutsuz Olduğu Zaman Herşeyden Vazgeçiyorum, Gelelim asıl Konuya Bu Durumlardan Dolayı Ben Çok Asabi Oldum. kendimi Kontrol Edemiyorum, Biri Ile Sohbete başladığım zaman Kısa bir Süre Sonra Ağız Kavgasına Dönüyor Iş, Çok Geriliyorum, Içimde Öfkeyi Kontrol Edemiyorum[/QUOT

bence bir anne kendi mutluluğu için çocuğunu kreşe göndermez bu lafın çok garip geldi bana ben çalışıyorum kızım için çalışıyorum onun mutluluğu maddi sıkıntı çekmesin diye kreşe gönderiyorum çünkü kendine güvenen annesine bağlı olmayan bir birey olarak yetişsin diye bir arkadaşımın da dediği gibi sürekli onun yanında olamayacağım için onu hayata hazırlıyorum yok sa kendi mutluluk için değil
 
Ben de çocukken çok anneciydim.Babamla bile dışarı çıkmazdım.Ta ki anasınıfına başlayana kadar...

Annem çok endişelenmiş hatta beni bıraktıktan sonra okuldan ayrılmamış bile.Canım annem benim:31: Ama ben sessiz sakin usul usul oynamışım alışmaya çalışmışım oraya..

Sizde bırakın çocuğunuzu bence tam gün kreşe.Bir gün ağlıcak,iki gün ağlıcak elbet alışmaya çalışıcak sonra.Mecburen yani.Bunun ilerde okulu var o zaman napıcaksınız..Şimdiden alıştırın bence.İlerde daha zor olur.

Hem böylelikle kendinize de vakit ayırmış olursunuz.Kendinize vakit ayıramamaktan sürekli evde tıkılmaktan psikolojiniz de alt üst olmuş iyice:26: Çocuğunuz herşeyden önemli tabiki ama siz salıklı olmadıktan sonra çocuğunuza nasıl daha iyi bir anne olmaya devam ediceksiniz ki:26: O da çok üzülür böyle bi durumda hisseder hem.Siz çocuğunuzu alıştırmaya bakın kreşe.Böylelikle herşey düzene girer bence.:26:
 
İnan güvenebildiğin bir okul ve güvendiğin bir öğretmen olduktan sonra deneme süresine bile gerek yok.


Benim kızım 2 senedir özel bir kolejin anaokuluna gidiyor, okullarla açılıp okullarla kapanıyor.

Okulların ilk açıldığı gün şenlikleri, gösterileri ve törenleri oluyor, o törenden sonra bir giriyorlar sınıflarına (ilk hafta uyum oryantasyon programı dahilinde yarım gün, sonraki hafta tam gün) 9 ay boyunca şükür Allaha sorunsuz geçiyor günleri.

Çok güzel düşünmüşsünüz, tam zamanında okula göndereceksiniz.

Sırf çocuklarımız dizimizin dibinde olsun diye onların gelecekleri ile oynamayı pek mantıklı bulmuyorum ben. Belli bir süredecen sonra gerçekten yetemiyoruz çocuklarımıza, oyun arkadaşı istiyorlar, grup oyunları istiyorlar, aktivite vs. yapmak istiyorlar (biz evde de çok yapardık halada yaparız ama okuldaki gibi maalesef olmuyor)

Ben çalışan bi anneyin annem bakıyor kızıma oda bende elimizden geldiğince faliyet yaptırıyoruz bu ara parmak boyama favorimiz.
Alışma sürecinden kastımda sizin dediğiniz gibi ilk hafta yarım gün sonra arttırarak tam güne geçirmek. Biraz daha geç kalırsam sosyalliği zarar görecek diye korkuyorum bende. Geçen gün camdan dışarı bakıyor geçen çocuklara sesleniyor sonra dönmüş bana anne bu çocuklar neden benle konuşmuyor diye sordu. O an içim nasıl oldu anlatamam ben her hafta sonu onu yaşıtlarıyla bir araya getiriyorum annem hergün parka çıkarıyo boyama yapıyoruz oyun oynuyoruz akşam babası en az bir saat oynuyor ama hiç biri onun yaşıtlarıyla geçirdiği zaman gibi değil tabi.

Bu arada bi arkadaş yazmış katılıyorum hiç bir anne kendini düşündüğü için çocuğunu kreşe göndermez tam tersi çocuğunu düşündüğü için gönderir. Ayrıca siz böyle mutsuz ve öfkeliyken çocuğunuza hiç bir faydanız olmaz ki mutlu anne = mutlu çocuk
 
çocuğunuz hakkındaki endişelerinizi anlayabiliyorum.
ama şu bakımdan da düşünmek gerekir ki çocuğunuz 4,5 yaşında.
ben daha altı bağlanan bebeğin yuvaya verildiğini biliyorum.
kaldı ki zaten 1 sene sonra okula başlayacak.
hem sizin çalışmanız onun için de iyi olacak.
çocuğunuza daha iyi bir gelecek hazırlayabilirsiniz
yada çalışmak size iyi gelir belki bu psikolojiniz kızınıza da iyi gelir:34:
 
İşe başlayalı 9 ay olmuşken annem ameliyat oldu (Aynı evde yaşıyoruz ve 3. bel fıtığı ameliyatıydı)
Bu yıl başında gerek görmedik (kızıyoruz şimdi kendimize, ne akıl ama !), aralık sonu bir kreşe başladı kızım..
Evdeydim, nöbet iznimdi.. Kızımı götürdüm, görüştük.. Kalmak istedi.. Ben sadece görüşmeye gitmiştim :43:
Benim zilli bir daldı oyuna, çocukların arasına...
Ki bizim kreşimizde 4 yaş altı yok, kızım 3 yaş 3 aylıktı :16:
Çok bağımlı değildi bana ama korkuyordum alışamazsa, strese girerse, zaten reflüsü var diye..
Şimdi hastayken bile gönderelim diye ağlar..
Ve ileride çalışıp çalışmamak konusunu bilmiyorum, hayat ne getirir bilemeyiz..
Üretmeyi, çalışmayı, özgürlüğümü, kızıma istediğini alabilmeyi (kurallar dahilinde :34: ), evimiz için birikime katkılı olabilmeyi inanılmaz seviyorum..
İyi ki başladık, iyi ki gidiyor kızım.. Aktivitelere, arkadaşlarına, öğretmenlerine hayran :16:
Şükürler olsun ki çok çok güzel imkanlarımız var, kreş alternatiflerimiz bol...

Ben de işe başladığım zaman kendime geldiğimi, yapmak istediğimi yaptığımı gördüm..
İşe yaramadığım, boş boş oturduğum duygularından kurtuldum elhamdülillah..
Bu kızım için de en iyi olan değil mi sizce de?
 
Ben çalışan bi anneyin annem bakıyor kızıma oda bende elimizden geldiğince faliyet yaptırıyoruz bu ara parmak boyama favorimiz.
Alışma sürecinden kastımda sizin dediğiniz gibi ilk hafta yarım gün sonra arttırarak tam güne geçirmek. Biraz daha geç kalırsam sosyalliği zarar görecek diye korkuyorum bende. Geçen gün camdan dışarı bakıyor geçen çocuklara sesleniyor sonra dönmüş bana anne bu çocuklar neden benle konuşmuyor diye sordu. O an içim nasıl oldu anlatamam ben her hafta sonu onu yaşıtlarıyla bir araya getiriyorum annem hergün parka çıkarıyo boyama yapıyoruz oyun oynuyoruz akşam babası en az bir saat oynuyor ama hiç biri onun yaşıtlarıyla geçirdiği zaman gibi değil tabi.

Bu arada bi arkadaş yazmış katılıyorum hiç bir anne kendini düşündüğü için çocuğunu kreşe göndermez tam tersi çocuğunu düşündüğü için gönderir. Ayrıca siz böyle mutsuz ve öfkeliyken çocuğunuza hiç bir faydanız olmaz ki mutlu anne = mutlu çocuk[/QUOT

Ne güzel.


Bende çalışan bir anneyim, kızıma da ennem bakıyordu, çokta memnundum bakmasından ki hala bakıyor (servis saatleri benim mesai saatlerime uymuyor). Ama bakım ayrı şey, okul hayatı apayrı birşey.
 
canim ben yurtdisinda yasiyorum ve burda cocuklar 5 yasinda okula zorunlu basliyor inan bende ilk kizimda onu birakir aglardim oglum cok cekdirdi geceden beklerdim Sabah olsada krese gitse diye ve simdi bicirik 2 yasinda krese basladi ve sonuc hepsini verdim okul oncesi kreslere cok iyi hazirlandilar okula bugun bende ana sinifinin yardimci ogretmen gelmemis mudur sen girermisin dedi ok dedim o an pisman oldum anammmmmmmmm cok fena 5le 6 yas gurubu hele bitane turk cimcime vardi 10 kere sordu adimi :32:allahdan mudure acil isim cikdi dedim erkenden viiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnn mudurde demisdir heee Sabah anneler gunu partisi vardi tum veliler kek borek getirmis bende tikanip kacdim ogretmene bak pasta borek lup lup egiteme gelince vinnnnnnnnnnn demister heeeee:27:cunku ben cikarken sera hanim begendinizmi bugunki partiyi dedi:24: 7 yasdan buyukler daha kolay anliyorum seni cok zor oluyor Sabah cocuklari birakmasi:24:ama zamanla alisiyorlar cok keyifli zaman geciriyorlar kreste
 
Geçen yıl tam gün özel bir kolejin anasınıfına gitti kızım. Belki buradaki en iyi kolejin anasınıfına. 3 ay Alıştırmadan Sonra Işe Başladım. O zamanda sorunlar Yapıyordu, Ağlamalar Tepinmeler Vs. Geçer Dedim Aynı Sizin Düşündüğünüz Gibi. 3 Ay Sonra Iş Hayatına Geri Döndüm Ama Benim Kız Hayatımı kabusa Çevirdi. Resmen Beni Kilitledi, okul Değiştirdim Saat Değiştirdim Bir Çok Yol Denedim Aşılacak Gibi Değildi En Son Alalım Bir Kaç Ay Dinlensin Dedik. Bende işden Ayrılmak Zorunda Kaldım. 3 Kuruş Para Için Değmez Çocuğu Üzmeye Dedim. Ama Hepde Okula Gitsin Istedim. Derken Yarım Günde Karar Kıldık Ve Bu Yıl Yarım gün Devam Etti. Okulda Hiç bir Problem Yok Çok Uyumlu Zaten Arkadaş Canlısı. Sosyal Bir Çocuk Ama Hep Annesi Hemde Arkadaşları Etrafında Olsun Istiyor. Okula Gittiğim Zaman hemen Ellerime Yapışıyor Herkese Beni gösteriyor Bakın bu Annem diye. Bu Gün Işim Vardı Tam Gün Komşumda Kaldı Eve Geldiğimde Hem Sitem Hemde Öfke Vardı Çocukta. Herkes kendine Göre Haklı. Çocuklar Alışıyor diyorsunuz Ama Aslında Alışmıyorlar. siz Sadece Kendinizi Avutuyorsunuz. Kızımın Okulunda 2.5 yaşındaki Kız Çocuğunun Yanıma Gelip Öfkeyle Benimde Annem Var Diye Bağırıp Ağlaması hala Gözlerimin önünde. Bende Istiyorum kızım Tam Gün Okulda Olsun. Ama Alışmıyor, Kendim Biraz Rahat Edecek diye De Kızımı Mutsuz Edemem. Arkadaşın Desiği Gibi Biraz Daha Sabır Az Kaldı Büyüdükçe Yavaş Yavaş Bağımsızlaşacak inanıyorum. Ben Sadece Sıkıldığım Için Dertleşmek Istedim. Ama Bir Sürü Eleştirilere Maruz Kaldım. HErkese Fikri Teşekkür Ederiö. Iyi Geceler
 
Siz mutlu olamazsanız, kimseyi mutlu edemezsiniz. Fedakarlık yapacağım diye kendinizi heba ederseniz, yaptığınız fedakarlığın bir anlamı olmaz. Kendinize özel zaman ayırmalısınız ama bunu yaparken de pişmanlık duymamalısınız. Bu sürede rahatlarsanız, çocuğunuzla birlikte olduğunuzda daha verimli zaman geçirebilirsiniz. Bence bu spor yapın yoga ya da reiki, psikolojik olarak kendinizi rahatlattığınız zaman öfkeniz azalacak hatta kalmayacaktır. Sevgiler...
 
Back
X