Uzun zaman oldu işten ayrıldım? Çocuğuma Bakmak Için Bakıcı Ile büyüsün Istemedim.şimdi Artık Büyüdü 4.5 Yaşında, Geçen Yıl Çalışmak istedim Hanım Ayrı Kalamadı Bende Işe Alışamadım, Evde Dura Dura Körelmişim, Yapamacağıma Inanıp Ayrıldım, Gel Gelelim Evde Olduğum Zaman Pek kimseyle Görüşmüyorum? Çünkü çocuğum Öğlen Uyuyor, O Uyuduğu Için Kimseye Gitmiyorum Ve Gelmiyorlar, Sadece Yarım Gün Okula Gidiyor Bende O Zaman Kendime Zaman Ayırıyorum, Ne Kadar ayrılıyorsa Artık, Temizlik Yapmaktan Pek Fırsat Olmuyor Gezmeye, Belki Evde Birilerini bulursam Misafirliğe gidiyorum, Tekrar iş Görüşmelerine Başladım. ama Çocuğu Bırakacak Yerim Yok, Tam Gün Anaokuluna Verecem Ama Bizimki Tam Gün kalamıyor, Çok Anneci Birkaç Ayrı kaldığı Zaman Başlıyor Aranmaya, Anlayacağınız Pek kıyamıyorum? Tabi Bu Yaklaşım Meselesi, Kimisi Diyorki Önemli Olan Benim mutluluğum öylede Böylede Büyüyor Diyor, Ama Ben Çocuğumun Mutluluğunu ön plana Alıyorum, O Mutsuz Olduğu Zaman Herşeyden Vazgeçiyorum, Gelelim asıl Konuya Bu Durumlardan Dolayı Ben Çok Asabi Oldum. kendimi Kontrol Edemiyorum, Biri Ile Sohbete başladığım zaman Kısa bir Süre Sonra Ağız Kavgasına Dönüyor Iş, Çok Geriliyorum, Içimde Öfkeyi Kontrol Edemiyorum