Ne yapacağımı bilmiyorum hiç..

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ben oğlumu çok istedim de ne oldu, 1 buçuk yıldır zombi gibi gdeziyorum etrafta. Gece zombi, gündüzü koala seklindeyiz. bunalıma girdim gireceğim o durumdayım yani
Hani bir yaşını gecince,uykusu huyu suyu duzeliyordu. O da yalan cikti 3 ay dediler inandım,6 dediler inandım 1 yaşından sonra garanti dedilerdi,senin 1 bucukmus. Napacaguk,alisilsa uykusuzluğa sorun değil,alisamiyorum. Yatağa uzanıp döne döne yatmak istiyorum,gece kalkip sadece su içip yatmak istiyorum ama elhamdülillah sagliklilar ya buda geçer elbet.
 
Benim 3 buçuk büyüğü, daha düzen müzen yok, en büyük şehir efsanesi büyüyünce düzelirler...
Dün gece 8 kereden fazla uyandı, kardeşi de beta oldu o zaten komple uyumadı.
Zombilik de değil, nefes alan robot gibi bir şeyim
 
Benim kızımda böyleydi, 2 buçuk yaşından sonra düzene girmeye başladı uykusu. Oğlum içinde 1 sene yolum var diye düşünüyorum ama cidden takatim kalmadı bu aralar Allah sağlıktan ayırmasın tabi ama bir miktar uykuda fena olmazdı, çocukları uyuyanlardan neyimiz eksik
 

Ne ilgisi var ki.. Benim abim de öyleymiş. Ki annemler hevesle beklemişler.
 
Arkadasimda boyle demisti. Kanamasi basladi o kadar korktuki bsey olcak diye anlatamam. Cok sukur dusuk yapmadi ama bidaha istemiyorum lafini da agzina almadi.
Bu konularda cok hassasim lutfen cevrenizden destek alin evet yeni olabilir ama vucudunuz buna hazirmis diye dusunun
 
İşin içine birde hastalık girip de ikisi de uyumadı çok fena gerçekten, dün gece kızım ateşliydi. Eşimle uyudular. Tek şansım kızım öyle durumda anne diye tutturmuyor, babası ilgileniyor onunla. Oğlum hasta olmasa da uyumuyor nasıl olsa, ikisiyle tek ben ilgilensem gece, kafayı yerim sanırım
 
senin iki tane demek,Allah komple yardımcın olsun. Geçenlerde gecikme yaşadım görmediğim kadın dogumcu kalmadı,dünya karanlık bir hal aldı. İki tana uyumayan bebek,no no no.
Aynen,herkesin çocukları uyuyor,bir yere gidince uslu uslu oturuyor. Benim sipam ünite tepesine tırmanıyor,dur yavrim evladım demekten çay icemiyorum. Avmlerde bebek arabasindan atlamak için şekilde şekile giriyor mağazalardaki her şeye saldirmak,parçalamak istiyor. Aynı babası bu sipa. O değilde pskloojim bozuldu sanırım sürekli kötü düşünür oldum her seyi,olecem bir şey olacak sürekli bir iç sıkıntısı noldu değdi mi,uyutmadigina. Yakında başında honi takılı bir annesi olacak haberi yok.
 
Ayrıntıları anlatacaksınız? Neden istemiyorsunuz? Sürpriz bir bebek mi? Sağlık sorununuz mu var? Evlilikte probleminiz mi var? Hangisi?

Evliliğimde hiç sorunum yok. Sadece henüz hazır hissetmemiştim. Yeni evliydim. Oturmamıştı benim gözümde hiçbir şey.. Maddi sorunlar var biraz da borç harç işte.
 
Evliyim, yeni. Benim için değildi.
Hah kardeş, gel bana.
Ben senin gelecekteki halinim:)

Yapacak bir şey yok, olan olmuş.
Aylarca kabullenemedim, hep dedim ki ‘neden ben’, sürekli başkasının, çok isteyen ve tedavi görenlerin hakkını gasp ediyormuşum gibi hissettim.
Ne kalp atışını duyduğumda, ne doğduğunda ağlamadım da.
Ama zamanla alıştık birbirimize, ilk hastalığını unutamam, sanki yüreğime bıçak sapladılar!
Onca insan arasında sürekli beni isteyişi hoşuma gitmedi değil, derken anne falan dedi
Şuan kirpiğine ömrümdeki (diğer evladım hariç) herkesi yakar yıkarım, anne olmadım, evladımdam öğrendim ben anneliği.
O beni insanüstü bir anne yaptı, hala aşırı aşırı zor, çoğu ebeveynin hayretler içerisinde kaldığı bir şekilde yaşıyoruz.
Ve hep bunu istemediğime bağlıyorum, hissetti bu sevgisizliği ve hırçın olarak dünyaya geldi, annesini su içmek için bile ağlatmata and içti.
Ben ettim siz etmeyin, artık olan olmuşsa ne kadar güzel bir mucize için sizin seçildiğinizi düşüneceksiniz.
 
Değil annesinde. Nazar değmesin öyle bir sahip çıktı ki ben alınca aklını yedi. Sorunca bile korkuyor alınacak elinden diye.

Aman maşallah, nazar değmesin. Herkes yerinde iyi olsun. Her çocuk annesiyle büyüsün inşallah.

Size gelince yaşadığınız duygu çok normal. Evliliğimin 3.ayında hamile kaldım ben de plansız olarak. Ne maddi ne manevi olarak hazır değildik, doğuma kadar olan süreçte de başımıza neler neler geldi ama iyi ki doğmuş bebeğim diyorum. Ben herşeyin bir sebebi olduğuna inanıyorum. Eğer doğurmaya karar verdiyseniz biraz sabırlı olun, alışacaksınız o fikre. Annelik mutluluğu bir anda belirivermiyor insanın içinde her zaman. Bakmayın yani instamomlara. Hayırlısı olsun sizin için.
 

Sanırım bazı insanlar böyle oluyor. Doğurup pişman olan yok mu? Ne bileyim iyi ki aldırdım filan diyen? Herkes mi mutlu?
 
Siz de öylr
Değil annesinde. Nazar değmesin öyle bir sahip çıktı ki ben alınca aklını yedi. Sorunca bile korkuyor alınacak elinden diye.
Siz de öyle olacaksınız :) çok seveceksiniz. hamilelik hormonları insanı mutsuz birine dönüştürüyor ama karşılıksız ve tüm gücünüzle seviyorsunuz, tabii o da sizi. Böyle düşünmeyin ki çocuğunuz mutsuz biri olmasın. Bilim diyor ki bebekler, hormonal olarak istenmediklerini anlarlar ve bu onlarda psikolojik ve fiziksel rahatsızlık oluşturabilir. Bu sefer pişman olursunuz ben yavruma ne yaptım diye. Bir de rahat olun ki doğunca sakin bir bebek olsun. Yoksa sürekli ağlayan kolik bir bebekle konu açarsınız
 
Aynen ben de bu şekilde inanıyorum,istenmediklerini hissediyorlar,sen inanma konu sahibi doğunca anlayacak bizi. Dedilerdi de inanmadım diyecen.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…