- 18 Ağustos 2013
- 3.254
- 2.930
- 138
Sen eşinle tartışıp da sakinleşmesini bekler gibisin. “sakinleşsin de geleyim” dediğin çocuk henüz 2 yaşında ve onu sakinleşmesi için yalnız bırakacağını bilmeyecek bir yaşta. Onunla ilgilenmemen o an ona daha çok acı veriyor ki hırsını ağlamaktan çıkarıyor bence. Yanlış iletişim kurduğunu düşünüyorum. Krizler ne zaman başladı ve durum durduk yerde mi ağlıyor? Sana bir şey yaptırmak isterken tepkileri nasıl?
Ona çok sarılarak, çok temas ederek, çok konuşarak, mantıklı açıklamalar yaparak ancak aşarsın bunları.
Yoksa onun kendi kendine sakinleşmesini beklemen hem yanlış hem de onun eğitimi için eksiye gidersin.
aslinda ilgileniyordum ama bu krizleri ben ilgilendikce artti,sanki dikkatimi cekmek icin surekli koz olarak kullanmaya basladi.
esimle bu konuda cok fikir ayriligna dustuk..o bu istedigini aglayarak yaptirma,aglama nobetlerinin benim ilgimle alakali oldugunu dusunuyor.
bi bakimada haksizl sayilmaz,oglum esimle asla bu sekilde iletisim kurmuyor cunku bu sekilde cildirdigi zaman adam aninda ilgisini sifira indiriyor ortamdan gidiyor..ne bagirma ne kizma olmadan bu sekilde seninle oynayamam diyip gidiyor.
ben denedigimde de sonuc veriyor ama anne yuregi dayanmiyor oyuzden cok cikmazda kaliyorum

sinirlerim yiprandi artik,onu cok seviyorum ama bi taraftanda bi basima yurtdisinda bakiminda artik cok zorlaniyorum..krese baslatiyoruz haftaya yarim gun olarak haftada 3 gun..
dedigim gibi bisey yaptirmak istediginde surekli agliyor..keyfi yerindeyse elimden tutup goturuyor ya da gosteriyor..krizleri 20. ay civari hafiften basgosterdi,22 ay itibariyle pencesine dustu diyebilirm..
temas konusuna gelince..sever operim her firsatta hatta o benden bazen kacar yine yakalayacak bu kadin beni diye

butun gun konusacak sey de bulamiyorum artik..her yaptigimi anlatiyorum kitap okumaya calisiyorum,disari cikariyorum..ama bildigin tikandim..
