- 20 Temmuz 2017
- 76
- 39
- 38
- Konu Sahibi lavitabella1
-
- #41
O zaman erken evlenenlere hiç laf etmemek lazım.
Kendi düşen ağlamazEtmiycem artık cidden
Ama üzülmeyeceğim de başına gelenlere
Yaşı yanlış yazdınız heralde 31 yazacakken yanlışlıkla 3 yerine 2’ye bastınız. Aksini düşünemiyorum
Yok ayol o açıdan değil. 30’lu yaşlarda olsa arkadaşlarım evleniyor, çoluk çocuğa karışıyor ben geç mi kalıyorum endişesini anlayabilirim. 21 yaşında ı ıh.aşk olsun yahu 31 yaşında olsa bunları düşünmesi normal mi olacak yani32 yaşındaki beni üzdü mu yazınız
konu sahibi biri tarafından değer görmek sevilmek hayatınızda fazla önemli olmasın
Keşke bana şuan 21 yaşımı verseler. Şuan 30 a merdiven dayayıp Mutlu evliliğim olsa da 21 yaşımda olup hayatın tadını çıkarmayı tercih ederdim. Evliliği ne sanıyorsununuz allasen ?Merhaba gününüz güzel geçsin inşallah :)
21 yaşında eczacılık öğrencisiyim. hayata geç kalmışlık ve değersizlik hissi ile uğraşmaktayım. Ve inanın bir girdap gibi esir alıyor bu duygu beni. Daha öncesinde flört girişimlerim oldu ancak tam anlamıyla sevilip değer görmedim. Sanki hayatın çarklarının düzgün dönmesi için buna ihtiyacım var gibi hissediyorum.
İşin tuhafı arkadaşlarımın ne ablam ne abimin de sevgilisi değer gördüğü biri yanında olmadı. Kendimize benzer insanları mı çekeriz, anlam veremiyorum pek?
Öncesinde bu kadar yoğun hissetmiyordum ancak arkadaşımın arayıp da" evde kaldık baksana insanlar nasıl güzel evlenme teklifi alıyor, bizim konuştuğumuz biri bile yok " demesi daha da bunalıma sürüklüyor.
İnanın hayatımı değiştirmeye çabaladım. Olumlama, meditasyon, kişisel gelişim her yolu denedim Ancak 1 hafta sonra tekrar eski halime dönüyorum. Bazı insanların böyle şeylere ihtiyaç duymamasına o kadar imreniyorum ki.
Değersizlik duygusunu nasıl yendiniz, kendinizi sevmeyi nasıl başardınız?
Pandemiden önce hayatım koşuşturmaca içinde geçerdi. Festival ,konser ,şehir turları .. O zamanlar derslerimle de yeterince meşguldüm zaten .21 yaşında üniversite olurken dert ettiğiniz şey evlenen arkadaşlarınız mı?? Hem de eczacılık gibi iyi bir bölüm okurken. O yaşlarda derdimiz hangi konsere gitsek, hangi festival ne zaman, çok sevdiğimiz grubun yeni albümü çıkmış hemen CD ye çektirelim, sinemada şu varmış ama para yok internete düşer mi, çekimi iyi olur mu? Ders notları fotokopiciye gelmiş mi, önceki yılların soruları varmı gibi gibi tatlı derlerdi. Bu yaşlar güzel arkadaşlıklar kurup okulun, kampüsün, öğrencilik hayatının tadını çıkarma yaşları. Okul biter, iş hayatına başlanır, kendi ayakların üzerinde durulur evlilik sonra. Değersizlik hissiniz için mutlaka psikiyatristle görüşün
Haklısınız :) Biliyorum size çok komik geliyor bu düşüncelerim o kadar vizyonsuz değilim yahuHayata dair bir amacın yok çünkü. Şunu şunu yapmak istiyorum, 5 sene sonra şurada, 10 sene sonra burada olmayı hedefliyorum diyemiyorsun. Başkalarının amaçlarını kendi amacın gibi görüyorsun. O idealize ettiğin insanlar da beş sene sonra iki çocuk annesi olmayı 10 sene sonra aldatılıp boşanamamayı hedefliyor.
Kendine acilen bir amaç belirlemelisin.
Bence kalemi kağıdı elinize alın ve kendinizi neden değersiz görüyorsunuz, ne olsaydı değerli olurdunuz, değerli hissetmenizin önündeki engeller neler içsel sebepler mi dış faktörler mi bir bir yazın. Ve yazdıklarınızı irdeleyin. Eğer mantıklı yolu ve motivasyonu bulamıyorsanız psikolojik destek alabilirsiniz. Seneye mezun olacagim demişsiniz. Sadece bu anlamda değil ruhsal olarak da yepyeni bir siz olarak yola devam edersiniz. Hayatınız başka bir boyut kazanacak, öğrencilik hayatınız bitecek bu bile bir motivasyondur. Eczacılık fakültesini kendi isteginizle mi tercih ettiniz?Pandemiden önce hayatım koşuşturmaca içinde geçerdi. Festival ,konser ,şehir turları .. O zamanlar derslerimle de yeterince meşguldüm zaten .
Sonrasında hayatımı tekrar yoluna koyamadım .Çok fazla kendime odaklanmaya başladım . Biraz da nazara inanırım . Ortamlarda dışarıdan bakıldığında yolunda giden mükemmel bir hayatım varmış gibi yorumlar yaparlar. Çok fazla etkileniyorum. Zaten gün sonunda bayılma atakları geçiriyorum . Hayattan keyif alamaz hale geldim .
bir de direkt evlenme odaklı yazmışım gibi duruyor ama bu içimdeki boşluk ve değersizlik hissinden yakınıyorum .Buna nasıl çözüm bulabilirim ?
Benim okuduğum kişisel gelişim kitabı toplamda 3 falandır 2’sini yarım bırakmışımdırHaklısınız :) Biliyorum size çok komik geliyor bu düşüncelerim o kadar vizyonsuz değilim yahu
Birçok alanda -özellikle psikoloji- çok fazla kitap okuyup kendimi geliştirmeye çalıştım ama bu gelişimi kendimde göremiyorum .Çok çabuk unutuyorum öğrendiklerimi .Bu sıralarda boşluk hissi irade eksikliğinden sanırım .Yapmam gerekenlerin farkındayım ama harekete geçemiyorum ..
Burun estetiği yaptırdım kendimi daha da beğenmeye başladım . Ama bir süre sonra tekrar aynı şekilde hissetmeye devam... Ve kısır döngü böylece başlar. bu şekilde kendini tekrarlayarak sürüp gider.
Tek isteğim bu yaşlarımda kendime çekidüzen vermek istiyorum ki 30'lu yaşlarda bu değersizlikle ,anlamsız hislerle uğraşmayayım..
Yok o tarz kişisel gelişim okumuyorum zaten. İnsanı anlamak hayatı anlamaktır mottosuyla daha çok psikoloji alanında okuyorum. Engin Geçtan, viktor frankl, Irvin Yalom.. gibiBenim okuduğum kişisel gelişim kitabı toplamda 3 falandır 2’sini yarım bırakmışımdırSatışa yönelik oluşturulmuş hiç bir işe yaramayan, insana hiçbir şey katmayan kitaplar onlar bence. Onları okuyacağına otur dünya klasikleri oku, iki tane kült film izle. Sana vizyon katacak şeyler bunlar. Hadi şimdi bedenimizi olumluyoruz diyenler değil.
Kendine değer vermeyi nasıl becerirsin bilemem. O alanda yetkin olduğumu düşünmüyorum. Ama burnunu yaptırarak, zayıflayarak, meme büyüterek, dudak şişirterek kendini sevemezsin. Bunlar bir süre tatmin eder sonra daha fazlasını, daha farklısını istemeye başlarsın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?