- 30 Ocak 2013
- 29.442
- 43.942
- 798
Kocanız sizi aşağılıyor .Bir defa bu psikolojik şiddettir .Eşyaları kırıp dökmeler .Ailesiyle aranızdaki ilişkiyle alakalı söylediği sözler .Affedilir gibi değil .Resmen siz kendinizi bu durumdan dolayı yetersiz görür olmuşsunuz ,kötümüyüm acaba ben tarzında düşünür durumdasınız .Bunu gerçekten seven bir erkek karısına yapmaz .On sene az değil ,baştan beri böylemiydi bu adam ?.Mesleğiniz varmış .Ekonomik anlamda ona bağımlıda değilsiniz .Bu sizin açınızdan bir şans .Kararsız olmanızın en büyük nedeni yalnız kalma korkusu .Ailenizle aranız nasıl ?Ayrıldıktan sonra onlarlada yaşayabilirsiniz .Başınız sağolsun. Mesleğim var. O konuda sıkıntım yok şükür. Kendimi idare edebilirim. Ama diyorum ki gerçekten ben çok kötü bir insan mıyım acaba? Neden başarılı olamadım. O benim aileme sıcak davranırdı. Şimdi bana misilleme yapıyor. Onlar da şaşırıyor tabi. Çok arada kaldım. İnsanın içinden sürekli geçen doğruysa, yüreğinin götürdüğü yere gitmek lazımsa boşanmak istiyorum ama yalnız kalmak da istemiyorum. Korkuyorum
Evet çalışıyorum. MemurumMaddi gücünüz var mı bireysel olarak ?
Ailemle aram limoni. Hani ne çok kötü ne de aman aman iyi. Zaten beni aşağılama sebeplerinden birisi de bu olmuştu..aslında tanıştığımız zaman ben çok yalnız, mutsuz sevgiye ihtiyacı olan bir insandım. Sevmek ve sevilmek biraz da sahip çıkılmak istedim. Ne ondan ne ailesinden düğünmüş takıymış hiç ama hiç bir şey istemedim. Onlar istedi diye bir düğün yaptık. Zaten her şeye de müdahale ettiler. Hiç yanımda olmadı hiç. O zamanlardan başladı kırgınlığım. Şimdi önüne getirildiğimde uzatıyorsun diyor, ne olacak sanki ne yaptılar ki kindarsin diyor. Ya nasıl anlatsam haklı olamıyorum ya.. olamıyorum. Baskın yani. Ben duygusal olarak da hassastım çok. Zamanla azaldı ama ondan da hoşlanmazdı. Belki de acıdı yani benim yalnızlığıma . Bir kadını sever gibi dolu dolu da sevmedi. Ailesine cephe alma konusunda haksız buluyorum kendimi ama ona defalarca anlattım. Sen onları bana hep savundum. Rakip yaptın. Karşılaştırma yaptın dedim. Gene aynı tas aynı hamam. Her şey affedilir ben affedilmiyorum.Kocanız sizi aşağılıyor .Bir defa bu psikolojik şiddettir .Eşyaları kırıp dökmeler .Ailesiyle aranızdaki ilişkiyle alakalı söylediği sözler .Affedilir gibi değil .Resmen siz kendinizi bu durumdan dolayı yetersiz görür olmuşsunuz ,kötümüyüm acaba ben tarzında düşünür durumdasınız .Bunu gerçekten seven bir erkek karısına yapmaz .On sene az değil ,baştan beri böylemiydi bu adam ?.Mesleğiniz varmış .Ekonomik anlamda ona bağımlıda değilsiniz .Bu sizin açınızdan bir şans .Kararsız olmanızın en büyük nedeni yalnız kalma korkusu .Ailenizle aranız nasıl ?Ayrıldıktan sonra onlarlada yaşayabilirsiniz .
10 yil diyosunuz dile kolay. Hep mutsuz ve bosanmayi dusnuyosaniz dusunmeyin bence bosanin. Tabi bunu soylemekde gerceklestirmekte kolay degil elbette ama sizi baglayacak hic bi neden yokmus madem yaninda mutlu huzurlu olmadgn biriyle neden devam edesin ki . Evliligin amaci bu zaten biriyle herseyi paylasarak yasamak sevinci uzuntuyu huzuru ama sizde bu yoksa neden durasiniz cocukta yokmus madem onu dusunuyorm bosanamiyorumda diyemezsiniz. Seviyomusunuz bilemem ama cok iyi ve saglikli dusunun kendi aile buyuklernzden yardim alip mutlu olmaya bakin hayat kisa ... Allah yardimciniz olsunO kadar doğru yazdınız ki. Sürekli ya kendimi suçluyorum ya da ona kırılıyorum. Çok yorgun ve mutsuzum.
Kendini eşinin gözünde iyi görünmek için yıpratıcaksın sürekli bence boşanmak en iyi seçenek ama bunu da söylemesi kolay tabiBeni bilen hatırlayan var mı bilmiyorum ama eşimin aileyle sorunlarım vardı ve bitmedi devam ediyor. Onlar başlarda beni şaşırtan, çok sevildiğimi zannederken eşime şikayet eden davranışlar içine girdiler. Eşim de beni hırpaladı psikolojik anlamda. Bana hakaretler etti. Aileme laf etti. Senin ailen de bana şunu yaptı dediğimde tabi yapar sen insan mısın, onlar tabi seni aramaz sen aranacak birisi misin sanki gibi laflar etti. Bu süreçte ben ailesinden inanılmaz derecede soğudum. Onlar da benden. Ama tabi yine hep ama hep ben haksızım onun gözünde. On yıldır evliyiz. Çocuk yok. O da yılan hikayesi olmuş bir şey zaten. Ben istediğimde o istemedi. O istese ben ona güveniyorum. Çok kırgınım. Bir türlü geçmiyor. Ne yapsam onun gözünde kötü bir kişiyim. Melek olan ailesini aramamış sormamis birisiyim. Onlar da beni hiç aramıyor. Ama onlar aramıyorsa vardır sebebi. Benim yüzümdendir. Ben ara ara düşünmekle birlikte son zamanlarda sürekli boşanmayı düşünüyorum. Böyle gereksizce yıpranmış bir evliliği sürdürmek istemiyorum. Eşimin gözünde haklı önemli olmak istiyorum ama böyle bir şey bir kere bile olmadı. Bir kere. Kırk yaşındayım. Diyorum ki önüne bak. İlla ki bitecek. Neden zaman kaybediyorsun? Bir de diyorum ki yaş kaç oldu. Yalnız yapabilir miyim? Çocuk düşünmüyorum çünkü yanında hep ikinci planda olduğum adamın ailesiyle içli dışlı olmak istemiyorum. Saçma mı düşünüyorum bilmiyorum..ama çok kafam karışık ve mutsuzum. Lütfen bana bir kadın olarak yol gösterin.
Çok uzun oldu sanırım ama kusura bakmayın.
Ailesinin yeri ayrı ,ancak sizin onun eşisiniz .Sizi bu anlamda ezmeye ve baskılamaya çalışması kabul edilir değil .Biz kadınların en büyük yaptığı yanlış ,bir erkek tarafından sahip çıkılmak duygusu .Bir kadın mesleği ekonomik özgürlüğe sahipse ,kendi kendine yetebilir .Maalesef en çokta zaaflarımızdan vuruluruz .O yüzden kendimizin güçlü olduğunu bilip ,kimseden kurtarıcı umuduyla medet ummamalıyız.Bence bu ilişkide tıkandığınızı hissediyorsanız ayrılın .Bir dahaki ilişkilerinizde asla ailenizle olan sorunları karşı tarafa yansıtmayın .Bu bir erkeğin eline koz vermektir .Bunu unutmayın .Ailemle aram limoni. Hani ne çok kötü ne de aman aman iyi. Zaten beni aşağılama sebeplerinden birisi de bu olmuştu..aslında tanıştığımız zaman ben çok yalnız, mutsuz sevgiye ihtiyacı olan bir insandım. Sevmek ve sevilmek biraz da sahip çıkılmak istedim. Ne ondan ne ailesinden düğünmüş takıymış hiç ama hiç bir şey istemedim. Onlar istedi diye bir düğün yaptık. Zaten her şeye de müdahale ettiler. Hiç yanımda olmadı hiç. O zamanlardan başladı kırgınlığım. Şimdi önüne getirildiğimde uzatıyorsun diyor, ne olacak sanki ne yaptılar ki kindarsin diyor. Ya nasıl anlatsam haklı olamıyorum ya.. olamıyorum. Baskın yani. Ben duygusal olarak da hassastım çok. Zamanla azaldı ama ondan da hoşlanmazdı. Belki de acıdı yani benim yalnızlığıma . Bir kadını sever gibi dolu dolu da sevmedi. Ailesine cephe alma konusunda haksız buluyorum kendimi ama ona defalarca anlattım. Sen onları bana hep savundum. Rakip yaptın. Karşılaştırma yaptın dedim. Gene aynı tas aynı hamam. Her şey affedilir ben affedilmiyorum.
Ne kadarını anlatmalı ne kadarını anlatmamali onu bilmiyorum. Yani iki insan eş olmuşsa paylaşır bazı şeyleri. Aile de buna dahildir sanki. Ama mesela kendi ailesini son zamanlarda eleştirdiği şeyler oluyor ama işin içinde ben yoksam. Tıkandım evet. Yaş da önemli oluyor maalesef. Bu içsel huzursuzluk ile de çocuk yapmayı düşünmüyorum. Yapmadım da zaten. Öyle geçiyor işte zaman. Bir sonraki kavga ne zaman başlayacak diye bekleyerekAilesinin yeri ayrı ,ancak sizin onun eşisiniz .Sizi bu anlamda ezmeye ve baskılamaya çalışması kabul edilir değil .Biz kadınların en büyük yaptığı yanlış ,bir erkek tarafından sahip çıkılmak duygusu .Bir kadın mesleği ekonomik özgürlüğe sahipse ,kendi kendine yetebilir .Maalesef en çokta zaaflarımızdan vuruluruz .O yüzden kendimizin güçlü olduğunu bilip ,kimseden kurtarıcı umuduyla medet ummamalıyız.Bence bu ilişkide tıkandığınızı hissediyorsanız ayrılın .Bir dahaki ilişkilerinizde asla ailenizle olan sorunları karşı tarafa yansıtmayın .Bu bir erkeğin eline koz vermektir .Bunu unutmayın .
İyi görmesi için strese giriyorum. Biliyorum ki hep kötü gördüğü benim. Arkadaşlarının eşleri ile de karşılaştırma huyu vardır. Öyle kadın değilsin, söyle kadın için neler yapılmaz vs.Kendini eşinin gözünde iyi görünmek için yıpratıcaksın sürekli bence boşanmak en iyi seçenek ama bunu da söylemesi kolay tabi
Şu "iyiyken de çok iyi" lafı beni irite ediyor artık. Sözünden çıkmaz, karşı gelmez, kuklası gibi davranırsan herkes herkese çok iyi.İyiyken de çok iyi. Sinirlendiği zaman gözü dönüyor. Başlıyor hakarete. Bazen eşyalara zarar veriyor. Sonra da sen beni bu hale getirdin diyor. Saygı gördüğümü düşünmüyorum. İyiyken iyi ama dediğim gibi. Saygılı merhametli bana karşı. Bu benim kafamı karıştırıyor.
Şimdi sizin haklı taraflarınızı kabul ediyor mu?Cocuk olursa bu aileyle kopmaz bağınız olacak.
Bir de ağzımızdan ailen şöyle, annen böyle lafı çıkmaya başlayınca haklı da olsak erkek milleti haklısın demiyor. Çok azı haklısın ailem hatalı diyor. Çoğunluğu ailesini koruma altına alıyor. Ben de başlarda benzer durumdaydım. Ve kabahatim yokken. Benden önceki gelinlerde ağızları yanmış. Bana önyargıyla yaklaştılar. Ben kaşımadım bu durumu. Çok ağladım çok hakkım yendi. Dört yıl kadar sonra eşim değişmeye başladı. Yaptığım tek doğru ailesini ağzıma almamaktı. Çok haksız oldukları oldu. Ama ben biliyordum ki söylesem de eşim görüyor olsa da ailem haksız eşim haklı demeyecekti o günlerde.
Başarımı takdir eder. Atanmam için çok uğraştı. Destek oldu sonrasında da çok sevindi. Konu ailesi olmayacak yani onun bana iyi olması için. Onların yeri değeri bambaşka. Onlarla ilgili asla şüphelenmez. Asla bana bir şey demiş olabileceklerini düşünmez. Ki söylenenleri sokulan lafları da anlattım ona. Kim bilir ben ne yapmışım nasıl davranmışım da onlar böyle yapmışŞu "iyiyken de çok iyi" lafı beni irite ediyor artık. Sözünden çıkmaz, karşı gelmez, kuklası gibi davranırsan herkes herkese çok iyi.
Asıl insanlığı işine gelmediği yerde nasıl davrandığıdır. İtiraz ettiğinizde kararlarınıza duyduğu saygıdadır.
Çocuk yok, mutsuzsun, övülmüyor takdir görmüyorsun sence zamanını düşünmeye gerek var mı?
Bu şekil on yıl nasıl katlandinizŞimdi sizin haklı taraflarınızı kabul ediyor mu?
Bizde tam tersi artık beni mimledi bence. Ve resmen şeytanım ben onun ailesine karşı.
Nasıl davranmak lazımdı ilk zamanlar kayınvalide görümce elti laf sokarken bilmiyorum ki. Ben yapi gereği hiç laf sokamam ve öyle zamanlarda kilitlenip kalırım. İçime atarım ve sonra bana dert olur. Bu saatten sonrada bir çok üyenin yazdığı gibi kaç sene daha yaşayacağım belli değil ki. Mutsuz mutsuz.
Çocuğu da onlarla kopmaz bir bağım olmasın diye istemiyorum ağırlıklı olarak. Manyak oldum yani. Onlardan uzak durmak için hiç çocuk denemesi bile yapmadım. Onlar da olmasını istemiyor anlıyorum tavırlarından. Belki de boşanalım diye haber bekliyorlar. Günahlarını almak istemiyorum ama beni zerre sevmeyip istemedikleri çok açık.
Erkekler ya işlerine geldiği için yada herşeye yüzeysel baktıları için olayın/sözün iç yüzünü göremiyorlar genelde.Başarımı takdir eder. Atanmam için çok uğraştı. Destek oldu sonrasında da çok sevindi. Konu ailesi olmayacak yani onun bana iyi olması için. Onların yeri değeri bambaşka. Onlarla ilgili asla şüphelenmez. Asla bana bir şey demiş olabileceklerini düşünmez. Ki söylenenleri sokulan lafları da anlattım ona. Kim bilir ben ne yapmışım nasıl davranmışım da onlar böyle yapmışyani anlayacağınız bu kısım kilit...
Haklı taraflarımı görüyor. Gördüğünü anlıyorum. Çok açıkca sen haklıymıssın ailem haksız veya sana haksızlık etmişler demiyor. Ama en azından savunmuyor onları. Eskiden güzel bir şey söyleyecek olsam bile daha lafım bitmeden savunmaya gecerdi ailesini ağzıma aldığım an. Bu beni yorardı. Onu yapmıyor.Şimdi sizin haklı taraflarınızı kabul ediyor mu?
Bizde tam tersi artık beni mimledi bence. Ve resmen şeytanım ben onun ailesine karşı.
Nasıl davranmak lazımdı ilk zamanlar kayınvalide görümce elti laf sokarken bilmiyorum ki. Ben yapi gereği hiç laf sokamam ve öyle zamanlarda kilitlenip kalırım. İçime atarım ve sonra bana dert olur. Bu saatten sonrada bir çok üyenin yazdığı gibi kaç sene daha yaşayacağım belli değil ki. Mutsuz mutsuz.
Çocuğu da onlarla kopmaz bir bağım olmasın diye istemiyorum ağırlıklı olarak. Manyak oldum yani. Onlardan uzak durmak için hiç çocuk denemesi bile yapmadım. Onlar da olmasını istemiyor anlıyorum tavırlarından. Belki de boşanalım diye haber bekliyorlar. Günahlarını almak istemiyorum ama beni zerre sevmeyip istemedikleri çok açık.
Yaşınız geç değil aslında .Ben de 40 yaşındayım .İkinci evliliğim ,ilk evliliğimden çocuğum yok.Şu anda çocuk meselesini takmıyorum .Nasip her şeyin hayırlısı .Ne kadarını anlatmalı ne kadarını anlatmamali onu bilmiyorum. Yani iki insan eş olmuşsa paylaşır bazı şeyleri. Aile de buna dahildir sanki. Ama mesela kendi ailesini son zamanlarda eleştirdiği şeyler oluyor ama işin içinde ben yoksam. Tıkandım evet. Yaş da önemli oluyor maalesef. Bu içsel huzursuzluk ile de çocuk yapmayı düşünmüyorum. Yapmadım da zaten. Öyle geçiyor işte zaman. Bir sonraki kavga ne zaman başlayacak diye bekleyerek
Kendini sevmek önemli evet. Zaten gittiğim psikolog da benim kendimi sevmediğimi iyi bir ilişkiye içten içe, farkında olmasam da layık olduğumu düşünmediğimi söyledi. Bu inanç karşı tarafa geçiyor. Farkında değilsin dedi. Çok sıkıntılar çektim çocukken. Bunlar bana kendini sevmemek olarak döndü galibaMutsuzsunuz size değer vermiyor eşiniz. Çocuk da istemiyosunuz. Eğer maddi olarak bağımlı değilseniz neyi bekiyorsunuz. Kendinize huzurlu bi hayat kurun. Yalnızlık özgürlük bağımsızlık sandığınız gibi kötü bişey değil. Atın yüklerinizi hafifleyin. Kendi keyfiniz için yaşayın. Sevmek sevilmek de güzel. Gün gelir hayat güzel bi süpriz yapar size. Enerjinizi iyi tutun gerisi kendiliğinden gelir inanın. Ve son olarak kendinizi sevin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?